Wysokość x Urządzony fontów wyznaczają, w typografii , wysokość glif w postaci X w tym kroju . Odpowiada więc z grubsza wysokości glifów innych małych liter bez wznoszenia ( łodygi ) lub zstępowania ( ościeża ): a, c, e, m, n, o, r, s, u, v, w, z. Wysokość x jest pojęciem teoretycznym, ponieważ niektóre czcionki mogą mieć fragmenty wychodzące poza te linie lub nawet, szczególnie w fantazyjnych czcionkach, w ogóle nie wyrównane.
Znak x został wybrany do wyrażenia tej wysokości, ponieważ jest to znak, którego dolna i górna część glifu znajduje się na liniach teoretycznych, które najbardziej "widocznie" określają tę wysokość: linia bazowa i "linia środkowa" (lub "wysokość x linia"). Ze względu na zaokrąglenie w dół lub w górę glify znaków a, c, e, m, n, o, r, s oraz u mogą nieznacznie przekraczać te linie teoretyczne ze względu na równowagę optyczną.
Wysokość x służy do określenia, podczas tworzenia czcionki, jaka będzie proporcja linii wznoszącej się i opadającej, wysokość wielkich liter może być zwiększona przez znaki diakrytyczne . Proporcje te zależą od stylu litery: mała wysokość x oznacza długie linie wznoszące i opadające; duża wysokość x ułatwia czytanie, szczególnie w przypadku małych ciał.
Jako jednostka długości wysokość x może służyć do zmiany skali czcionki lub do obliczenia wysokości wiersza w zależności od użytej czcionki. W Kaskadowe arkusze stylów (CSS) z World Wide Web Consortium nazywają to urządzenie "ex" (wysokość x bottom-of-wrażliwy), a jeden często napotyka dyrektyw CSS typu {font-size: 1.2ex; line-height: 1.6ex;}( korpus żeliwo do 120 % wielkości jego wysokości x, odstęp między dwoma wierszami równy 160 % wysokości x).
Wysokość x nie powinna być mylona z wysokością oczu , która jest wysokością dowolnego glifu.