Harry Peulevé

Harry Peulevé Biografia

Narodziny	29 stycznia 1916 Worthing
Śmierć	18 marca 1963(w wieku 47 lat) Sewilla
Narodowość	brytyjski
Zajęcia	Wojsko, agent SOE

Inne informacje

Miejsce zatrzymania	Buchenwald
Nagrody	Order Orderu Wojskowego Krzyża Wyróżnionego

Harry Peulevé (1916-1963) był podczas II wojny światowej brytyjskim tajnym agentem Zarządu Operacji Specjalnych, który wspierał francuski ruch oporu. Jako szef sieci AUTHOR stał na czele ponad 4000 bojowników ruchu oporu w Corrèze zWrzesień 1943. Aresztowany wMarzec 1944jej sieć była kontynuowana pod kierownictwem Jacquesa Poiriera pod nazwą DIGGER. Został deportowany do obozu w Buchenwaldzie . Spośród 27 agentów SOE wysłanych do tego obozu Peulevé był jednym z siedmiu, którzy przeżyli.

Biografia

Młodość

1916 . Harry Peulevé urodził się w Worthing w hrabstwie Sussex29 stycznia.

Edukacja w Anglii, King Edward VI School (Stratford-upon-Avon), Rye Grammar School.

Studiował elektrotechnikę w Londynie. Dostaje licencję.

W latach 1936-1939 był zatrudniony w BBC jako operator w Alexandra Palace.

Kiedy wypowiada się wojnę, w Wielkiej Brytanii jest tylko 7 000 ludzi, którzy posiadają telewizor, traci pracę. Wstąpił do armii brytyjskiej, która wysłała go do Royal Army Ordnance Corps (RAOC).

Agent SOE

1942 .

Marsz. Jego doskonały francuski sprawił, że został zwerbowany przez Zarząd Operacji Specjalnych (SOE).
Marzec - lipiec. Podczas specjalnego szkolenia jako tajny agent otarł ramiona z Claude de Baissac , Francis Suttill i Roger Landes .

Pierwsza misja we Francji . Pod wojennym pseudonimem „Hilaire” miał być operatorem radiowym sieci NAUKOWEJ Claude de Baissac na południowym zachodzie.

30 lipca. Claude de Baissac „David” i Harry Peulevé „Hilaire”, których wybrał na swojego radiooperatora, wsiadają na bombowiec Halifax i są zrzucani na spadochronach we Francji, w Caissargues , niedaleko Nîmes. Niestety spadają zbyt nisko i obaj mężczyźni są poważnie ranni. Peulevé złamał nogę.
Sierpień. Leczył się w klasztorze w Nîmes, a we wrześniu przeniósł się do Cannes, aby nawiązać kontakt z Peterem Churchillem , szefem sieci SPINDLE.
Listopad. Tam spotyka Jacques'a Poiriera , młodego członka ruchu oporu, który pojedzie za nim do Londynu. Peulevé ukrywa się w domu rodziny Poirier w Beaulieu-sur-Mer .
27 listopada. Peulevé i Poirier opuszczają Lazurowe Wybrzeże. Jadą do Marsylii, a potem do Perpignan.
21 grudnia. Po przybyciu do granicznego miasta Céret przekraczają Pireneje i docierają do Hiszpanii, gdzie są uwięzieni w obozie Figueras, a następnie Jaraba.

1943 .

11 kwietnia. Udaje mu się uciec z Jaraby i wrócić do Londynu.
Podąża za dodatkowym szkoleniem.
Czerwiec. Poznaje Violette Szabo , z którą się zaprzyjaźnia.
Sierpień. Claude de Baissac skontaktował się z grupą FTP wokół Tulle w departamencie Corrèze, którzy uznają powieściopisarza André Malraux za swojego przywódcę i chcą zdobyć broń. Kiedy de Baissac przybył do Londynu w sierpniu, zaproponował, że dołączy tych nowych rekrutów do NAUKOWCY. Ale sekcja F słusznie sprzeciwiła się, że jego sieć jest już wystarczająco rozległa i poprosiła go o przesłanie Harry'emu Peulevé adresów jego kontaktów w Corrèze, co chętnie robi, ponieważ ma zaufanie do siebie.

Druga misja we Francji : przyjeżdża, aby zorganizować sieć AUTHOR w Corrèze. Jego pseudonim to „Jean”. Sam musi pełnić funkcję radiooperatora. Na początku będzie jedynym agentem sieci przeszkolonym w całym kanale. Zadanie Peulevégo jest dość trudne, biorąc pod uwagę zwykłą wrogość większości komunistów wobec Brytyjczyków, którymi gardzą, a nawet oskarżają o bycie jastrzębimi kapitalistami.

17 /18 września. W nocy Lysander wysadza go w pobliżu Angers.
19 września. Zgodnie z instrukcjami skontaktował się z Markiem O'Neillem (alias Marc Blatin) zainstalowanym pod adresem 2, Avenue Champaubert w Paryżu, który miał go skontaktować z André Grandclémentem . Dowiaduje się o aresztowaniu Grandclémenta tego samego dnia.
Jego trudności mnożą się, gdy przybywa do Bordeaux w początkowych i najbardziej poruszonych momentach afery Grandclément. Z niezwykłym bezpieczeństwem i kontrolą nerwów, na palcach przeszedł przez fragmenty NAUKOWEGO, który właśnie upadł i nikt go nie zauważył. Znika na wschodzie równie dyskretnie, jak dotarł do Doliny Loary.
Jest sukcesywnie kontaktowany z Rogerem Landesem (agentem odpowiedzialnym za NAUKOWIEC), Jeanem Charlinem, Maurice'em Arnouilem (inżynierem i członkiem ruchu oporu z Brive-la-Gaillarde ), Gontrandem Royerem i René Vaujourem (alias Hervé, odpowiedzialnym za Corrèze de l ' AS ), a kilka tygodni później z André Malraux .
Przybywając do wybranego obszaru w Corrèze , znajduje aktywną grupę partyzancką .
Połowa września-połowa listopada. Te lokalne siły oporowe ( FTP i Armia ), są zaangażowane w niemal ciągłej walki ukrycia z wrogiem, który już próbował bezskutecznie uspokoić część burzliwą Francji, jak starał się uspokoić części burzliwe. Bałkanów i zachodniej Rosja.
Koniec października. Zaczyna komunikować się przez radio: ogłasza, że jest już zainstalowany.
Listopad. Peulevé rekrutuje radiooperatora, Louisa Bertheau i Louisa Delsantiego, byłego komisarza policji w Ussel. Bertheau przeniósł się do Moulin du Breuil w Meymac, gdzie zaczął przesyłać wiadomości do Londynu.

1944 .

Zimowy. Ocalali z partyzantów zeszli do podziemia. AUTHOR pozostaje kompaktowy i bezpieczny pomimo dużej siły roboczej, ponieważ jest to sieć kampanii, w której każdy zna wszystkich.

Styczeń. Na Causse de Gramat w pobliżu Carennac, w nocy 7/8, Peulevé przyjmuje George'a Hillera i Cyrila Watneya , dwóch agentów z nowej sieci o nazwie FOOTMAN.

Ocena jego misji . W Corrèze i Dordogne przez sześć miesięcy uzbroił i wyszkolił oddzielne siły około 1500 FTP i około 2500 pod dowództwem Tajnej Armii . Wyszkolił także osobistego ochroniarza, „grupę Raymond” prowadzoną przez Raymonda Maréchala, przyjaciela André Malraux .

W rękach wroga

Marsz. 21 sierpnia został aresztowany w Brive-la-Gaillarde . Został oskarżony o czarny rynek przez sąsiada.

Aresztowanie 21 marca

Niedaleko domu Lamorie, gdzie dojdzie do aresztowań, mieszka mężczyzna o imieniu Dufour, który mieszka z żoną w małym domu. Ten Dufour jest milicjantem, a jego wzrok przykuły jego odwiedziny w domu Lamorie.

- „Wierzę”, powiedział do swojej żony, „że mamy sąsiadów, którzy handlują na czarnym rynku”. "

Stając się coraz bardziej podejrzliwy, jedzie pewnego dnia odwiedzić tak zwanego Waltera, szefa SD w Brive i opowiada mu o swoich podejrzeniach. Ten ostatni, niestety znany w Brive ze swojego okrucieństwa, jest o wiele bardziej zainteresowany aresztowaniem kilku „terrorystów” niż kilku handlarzy ludźmi.

Plik 21 marca, dwie godziny po wyjeździe swojego drugiego Jacquesa Poiriera, któremu poświęcił kilka dni na odwiedzenie rodziców w Sabaudii, Harry znajduje się w willi de Lamorie (171, route de Tulle, w Brive-la-Gaillarde ), na pierwsze piętro , z Louisem Bertheau, który nawiązuje łączność radiową z Londynem. Delsanti i Roland Malraux siedzą wokół stołu i spokojnie rozmawiają. Harry patrzy przez okno, ale prawdopodobnie odpręża swoją uwagę na kilka minut. Dlatego…

… W tym samym czasie Walter decyduje się odwiedzić willę Lamorie. Do tej pracy zabrał ze sobą czterech żołnierzy i dwa samochody marki Citroën z napędem na przednie koła. Walter wsiada do pierwszego samochodu i praktycznie zatrzymuje się przed domem. Niemcy natychmiast wysiadają z samochodów i pędzą w kierunku drzwi frontowych, które natychmiast się otwierają. Słyszą głosy na pierwszym piętrze. Pędzą tam. W ciągu trzech sekund jest to gra polegająca na schwytaniu czterech osób znajdujących się w pokoju. Ale Walter przestaje być zdumiony, kiedy widzi nadajnik radiowy. Od razu rozumie, że właśnie zrobił niezwykłe ujęcie i trudno mu ukryć swoją radość. Natychmiast doszedł do siebie, ponieważ miał przy sobie tylko czterech żołnierzy, a jego więźniowie mogli próbować uciec. Zachowuje więc wielką ostrożność, opuszcza je z rękami w powietrzu i otwiera bagażnik samochodu. Zabiera tam Harry'ego i Delsanti, potem w jednym samochodzie Louisa Bertheau i Rolanda Malrauxa w drugim.

Maurice Arnouilh, jak zawsze, spóźnia się; on się spieszy. Ma tylko sto metrów do przejścia ze swojego domu do domu Lamorie. Przyjeżdża na trasę de Tulle i jego serce zaczyna bić szybciej: dwa podciągnięcia z przodu zatrzymują się przed domem Lamorie. Drzwi się otwierają i otoczeni przez Niemców z karabinami maszynowymi wychodzą jeden po drugim ci, których zaczyna się męka. Maurice odwraca się i wbiega do swojego samochodu zaparkowanego przed jego willą. Uciekł do Quatre-Routes do Verlhac's.

- "Musimy ostrzec Jacquesa, " powiedział.

Czterech więźniów zostało przewiezionych do Tulle , gdzie przebywali przez krótki czas, ponieważ gdy tylko usłyszano wiadomość o tym ogromnym schwytaniu, gestapo z Limoges zażądało ich. Dlatego właśnie w więzieniu tego miasta spędzają pierwszą noc niewoli.

Następnego dnia, po stosunkowo łatwym przesłuchaniu, są przewożeni pod dobrą eskortą do Paryża i rozdzielani. Harry Peulevé trafia do więzienia we Fresnes.

Marzec (ciąg dalszy). Jego asystent Jacques Poirier „Nestor” może wznowić pracę tam, gdzie ją przerwał, pod nową nazwą sieciową DIGGER.
Spróbuj uciec . Po powrocie do Fresnes po nieudanym przesłuchaniu na Avenue Foch udaje mu się wtopić w grupę francuskich gości opuszczających więzienie. Wraz z nimi udaje się prosto do głównego wejścia, pokazuje wartownikowi białą kartkę jako przepustkę i zaczyna biec. Ale wartownik wydaje alarm. Jest kontuzjowany, a następnie zabrany z pobliskiego ogrodu. Nieleczony udaje mu się wyciągnąć łyżką kulkę, która do niego dotarła.
Słyszy, jak mówi Niemcy: „Oczywiście zdajesz sobie sprawę, że mamy swojego agenta, który pracuje w Orchard Court i że znamy tożsamość wszystkich twoich agentów”. Peulevé rozumie, że to blef i nadal nie udziela żadnych informacji. Udaje mu się przekonać ludzi, że jest prostym radiooperatorem, który żyje w ścisłej izolacji. Niemcy nigdy nie będą podejrzewać, że był liderem sieci, która miała pod dowództwem ponad 3000 ludzi.
3 kwietnia. Został zabrany do więzienia Fresnes.
Podczas przesłuchań wpada na krótką chwilę na Violette Szabo . Ale są oddzielne.
10 sierpnia. Peulevé został deportowany z Paryża do obozu koncentracyjnego Buchenwald wraz z 36 agentami brytyjskimi, francuskimi i belgijskimi. Na krótko spotyka się z Violette Szabo , ale zostają rozdzieleni (Violette zostaje deportowana do Ravensbrück ). Mężczyźni przybywają do Buchenwaldu16 sierpnia.
11 września. Szesnastu funkcjonariuszy zostaje straconych przez powieszenie. Eugen Kogon i Alfred Balachowsky , którzy pracują w bloku eksperymentów medycznych, przekonują odpowiedzialnego lekarza SS Erwina Ding-Schulera , aby pozwolił trzem więźniom na wymianę tożsamości z trzema Francuzami umierającymi na tyfus i których ciała po śmierci muszą zostać poddane kremacji. Uzgodniono, że zostanie to przypisane aliantom Erwinowi Ding-Schulerowi . Forest Yeo-Thomas wybiera Peulevé i agenta BCRA, Stéphane Hessel . Dzięki nowej tożsamości mogą udać się do francuskich bloków więziennych i opuścić obóz jako komanda robocze.
5 października. Jedenaście z grupy agentów jest rozstrzeliwanych przez SS.
1 st listopada. Peulevé i Hessel zostają przeniesieni do Schönebeck, obozu koncentracyjnego niedaleko Magdeburga. Kilka dni później Hessel zostaje ponownie przeniesiony do Rottleberode.
9 listopada. Yeo-Thomas zostaje przeniesiony z Buchenwaldu do Gleiny.

1945 .

11 kwietnia. Harry Peulevé ucieka z Schönebeck.
Peulevé został odbity przez dwóch belgijskich SS, prawie w zasięgu broni Amerykanów. Przekonuje ich, że byłoby lepiej, gdyby nie wpadli w ręce aliantów w tym mundurze. Belgowie zmuszają go do rozebrania się, żeby mógł podzielić się swoim ubraniem. Peulevé chwyta pistolet, który jeden z nich odłożył, by się przebrać, i bierze ich do niewoli. Kilka godzin później przekazał swoich dwóch więźniów nacierającym Amerykanom.
11 sierpnia. Erwin Ding-Schuler popełnił samobójstwo w więzieniu we Freising, zanim można było przedstawić jakiekolwiek argumenty za lub przeciw niemu.

Po wojnie

W latach 1946-1956 Peulevé pracował dla Shell Oil Company w Wenezueli, Kolumbii, Tunisie i Suezie. W 1960 roku został mianowany dyrektorem Handy Angle na Amerykę Łacińską, a w 1963 roku na Dyrektora Europy Zachodniej.

1963 . Plik18 marcaHarry Peulevé umiera na atak serca w hotelu Alfonso XIII w Sewilli w Hiszpanii.

Uznanie

Wielka Brytania: Distinguished Service Order ( DSO ), Military Cross (Wielka Brytania) ( MC )
Francja: Kawaler Legii Honorowej , Croix de Guerre 1939-1945 , Medal Ruchu Oporu .

Tożsamości

Stan cywilny: Henri Leonard Thomas Peulevé
Znajome imię rodziny: Henri
Znajome imię dla kolegów z klasy i przyjaciół: Harry
Jako agent SOE, sekcja F:
- Nom de guerre (nazwa pola): „Hilaire” (pierwsza misja, 1942), następnie „Jean” (druga misja, 1943-44)
- Operacyjna nazwa kodowa: AUTHOR (po francusku AUTEUR)
- Nazwa kodowa planu dla sterownika radiowego: MACKINTOSH
- Fałszywa tożsamość: Henri Chevalier
W Buchenwaldzie:
- Poole
- Marcel Seigneur (tożsamość wypożyczenia zmarły osadzonego) n o 76 635

Rodzina

Jego dziadek: Auguste Léonard Peulevé, Francuz (rodzina pochodzenia normańskiego).
Jego ojciec: Léonard Otho Peulevé, Francuz.
Jego matka: Eva Juliet, z domu Dallison, Brytyjka.
Jej starsza siostra: Annette, ur 3 lipca 1914 (dzień, w którym Niemcy wypowiedziały wojnę Francji).

Załączniki

Źródła i linki zewnętrzne

(en) Plik Peuleve, Henri Leonard Thomas Andre (Harry) , ze zdjęciami, na Liście Honoru Sił Specjalnych.
Michael RD Foot
- Anglicy w ruchu oporu. Brytyjski Secret Service for Action (SOE) we Francji w latach 1940-1944 , przyp. Jean-Louis Crémieux-Brilhac , Tallandier, 2008, ( ISBN 978-2-84734-329-8 ) . Tłumaczenie na język francuski przez Rachel Bouyssou z (en) SOE we Francji. Relacja z pracy brytyjskiego zarządu ds. Operacji specjalnych we Francji, 1940-1944 , Londyn, Her Majesty's Stationery Office, 1966, 1968; Whitehall History Publishing, we współpracy z Frankiem Cassem, 2004.Ta książka przedstawia oficjalną brytyjską wersję historii SOE we Francji.
- (en) Sześć twarzy odwagi. Tajni agenci przeciwko nazistowskiej tyranii , Eyre Methuen Ltd, 1978; poprawione i zaktualizowane wydanie, Leo Copper, 2003, ( ISBN 0 85052 965 4 ) . Rozdział 4 poświęcony jest Harry'emu Peulevé.
Bruce Marshall, Le Lapin blanc (Biały królik) , przedmowa Gilberte Pierre-Brossolette, Gallimard, 1953.
Guy Penaud:
- Historia ruchu oporu w Périgord , Fanlac Publishing, 1985
- André Malraux i ruch oporu , Fanlac Publishing, 1987
- Tajna historia na południowym zachodzie , Éditions Sud Ouest, 1993.
Nigel Perrin, Spirit of Resistance: The Life of SOE Agent Harry Peulevé , przedmowa profesora MRD Foot CBE, Pen & Sword, 2008. Zobacz stronę autora .
Hugh Verity , my atterrissions noc , 5 th poprawione i uzupełnione wydanie, Editions Vario, 2004 ( ISBN 2-913663-10-9 )
Jacques RE Poirier , La Girafe a un long cou… , Fanlac, 1992.
Pierre Durand, Broń nadziei. Francuzi w Buchenwald i Dora , Wydawnictwo społeczne, 1977, s. 154-164 .

Uwagi

Spirit of Resistance, str.17
Operacja MILLINER zorganizowana przez Henri Déricourt ; teren: INDIGESTION , na północny wschód od Angers. To sobowtór Lysanders; piloci: wg cdr Hodges, flg off Bathgate; osoby przywiezione (4): Harry Peulevé, Yolande Beekman "Mariette" (poczta SOE przypisana do sieci MUSICIAN z Gustave Biéler "Guy" do Saint-Quentin ), Harry Despaigne "Richard" (radio SOE przypisane do sieci DETECTIVE Henri Sevenet niedaleko de Carcassonne ) i Henri Derringer lub Érainger „Toinot” (agent gaullistowski, z sekcji RF - zobacz streszczenie jego akt ); osoby przywiezione (6): Benjamin Cowburn , John Goldsmith, Rémy Clément , 2 polskich agentów, w tym André Renan, Lecointre (?) [Źródło: Verity, s. 280.]
Duch oporu, str. 99-100
Źródło: Poirier, s. 79-83.
Bruce Marshall, rozdz. XIV .
Bruce Marshall, str. 296.
Spirit of Resistance, rozdział 13
Niektóre źródła, takie jak witryna SFRoH, wspominają - przez pomyłkę - o czwartym imieniu: André. Zobacz akt urodzenia
Ruby, str. 230.

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :