Szpitale lokalne to kategoria szpitali utworzona w prawie francuskim ustawą z31 grudnia 1970 w sprawie reformy szpitali i zniesione ustawą z dnia 21 lipca 2009reformowanie szpitala i odnoszące się do pacjentów, zdrowia i terytoriów . Od 2012 r. Lokalne szpitale, które z kolei zastąpiły szpitale wiejskie, nazywane są szpitalami gminnymi.
Na skrzyżowaniu placówek służby zdrowia i domów opieki , lokalne szpitale wyróżniają się na tle innych placówek stosunkowo niską medykalizacją. Ich celem jest zapewnienie krótkoterminowej opieki medycznej, opieki kontrolnej i rehabilitacyjnej , a także opieki długoterminowej z zakwaterowaniem dedykowanym osobom znajdującym się w sytuacji niesamodzielności . W związku z tym lokalne szpitale mogą obejmować oddziały opieki długoterminowej lub ośrodki zakwaterowania dla niesamodzielnych osób starszych .
W celu wykonywania działalności medycznej prawo wymagało od lokalnych szpitali zawierania umów z ośrodkiem szpitalnym, które miały na celu określenie warunków interwencji lekarzy szpitalnych w miejscowym szpitalu oraz warunków dostępu pacjentów ze szpitala. platforma techniczna ośrodka szpitalnego.
Ustawodawca przewidział również udział lokalnych szpitali na ich terenie w działaniach z zakresu medycyny profilaktycznej i edukacji zdrowotnej, działaniach z zakresu zdrowia publicznego i medyczno-socjalnego, a także w działaniach związanych z utrzymaniem domu (co skłoniło wiele z tych placówek do skorzystania z usług pielęgniarstwa domowego ).
Stopniowe zamknięcie łóżek medycznych na rzecz szpitali z platformy technicznej i większych zasobów medycznych doprowadziło lokalnych szpitali do przyjęcia bardziej ważne miejsce w sektorze geriatrycznej, poprzez utworzenie w nich z EHPAD , USLD lub urządzenia związane z planem Alzheimera ( ośrodki opieki dziennej, wzmocnione kwatery, wyspecjalizowane zespoły chorych na chorobę Alzheimera).
Zadania tutejszego szpitala zostały sprecyzowane zarówno w sensie ogólnym, jak i pod względem jego miejsca w sektorze geriatrycznym. Plik21 lipca 2009prawo reformowania szpitala i odnoszące się do zdrowia pacjentów i terytoriów , jednak zniesione kategorię lokalnych szpitalach, przy zachowaniu ich funkcjonowania i finansowania. Od tego czasu lokalne szpitale są ośrodkami szpitalnymi, do których mają zastosowanie szczególne zasady, zarówno w odniesieniu do finansowania, jak i do prowadzonej działalności. Od 2012 roku stopniowo definiowany jest nowy status szpitala miejscowego .
Wiele lokalnych szpitali również zanikło całą swoją działalność medyczną, stając się w ten sposób domami opieki , zwykle domami opieki : w latach 2004–2011 44 placówki zmieniły swoją działalność, co odpowiada zamknięciu 600 łóżek lekarskich. W 2011 r. We Francji było około 320 lokalnych szpitali o bardzo nierównomiernym rozmieszczeniu, przy czym niektóre obszary, takie jak Akwitania , Pikardia czy Korsyka, były prawie bez nich.
Pytania dotyczące roli, jaką mają odegrać lokalne szpitale, wywołały i nadal wywołują wiele debat. Ich niski poziom opieki medycznej mógł skłonić autorów, takich jak Didier Tabuteau, do określenia ich jako „szpitale dla lekarzy ogólnych”, podczas gdy ich obrońcy podkreślają ich rolę jako łącznika między medycyną miejską a hospitalizacją. W przypadku Krajowego Stowarzyszenia Lokalnych Centrów Szpitalnych (ANCHL) lokalne szpitale, posiadające certyfikat High Authority for Health na podstawie tych samych kryteriów, co inne szpitale, nie oferują opieki o niższej jakości. W swoim sprawozdaniu na temat stosowania przepisów dotyczących finansowania zabezpieczenia społecznego z września 2013 r. Trybunał Obrachunkowy stwierdza, że istnienie lokalnych szpitali ma niezaprzeczalne korzyści dla pacjenta, ale uważa, że ich model jest „bardzo wrażliwy w kontekście zmniejszającej się demografii medycznej i rozszerzającej się nierówności w terytorialnym rozmieszczeniu lekarzy ”.