Rząd Pierre-Étienne Flandin (2)

Rząd Pierre-Étienne Flandin II

Kluczowe dane

Głowa Państwa i Przewodniczący Rady	Filip Petain
Wiceprezes Zarządu	Pierre-Étienne Flandin
Trening	14 grudnia 1940
Koniec	9 lutego 1941
Trwanie	1 miesiąc i 26 dni

Skład początkowy

Drugi rząd Pierre-Étienne Flandin jest drugi rząd reżim Vichy we Francji , utworzonej przez Philippe'a Petaina . Jest następcą rządu Pierre'a Lavala (5) w dniu14 grudnia 1940 i kończy się na 9 lutego 1941.

Zatrzymywanie

Głowa państwa francuskiego, przewodniczący Rady: marszałek Philippe Pétain .
Strażnik Pieczęci i Minister Sekretarz Stanu ds. Sprawiedliwości (do styczeń 1941): Raphaël Alibert
Minister Finansów (do kwiecień 1942): Yves Bouthillier
Minister-Sekretarz Stanu przy Prezydencji Rady (28 października 1940-2 stycznia 1941) oraz Ministra Informacji (grudzień 1940-2 stycznia 1941): Paul Baudouin
Minister Rolnictwa (grudzień 1940-kwiecień 1942): Pierre Caziot
Minister Produkcji Przemysłowej i Pracy (do luty 1941): René Belin
Delegat Generalny w Afryce Północnej i Naczelny Dowódca Sił Francuskich w Afryce Północnej (dolistopad 1941): Generał Maxime Weygand
Minister Marynarki Wojennej: admirał François Darlan
Minister Spraw Wewnętrznych: Marcel Peyrouton
Minister Wojny (wrzesień 1940) i Naczelny Dowódca Wojsk Lądowych (do listopad 1941): Generał Charles Huntziger
Sekretarz Stanu ds. Lotnictwa: Generał Jean Bergeret
Sekretarz Stanu ds. Komunikacji (do kwiecień 1942): Jean Berthelot
Sekretarz Stanu ds. Kolonii (do kwiecień 1942): Admirał Charles Platon
Sekretarz Generalny ds. Sprawiedliwości: Georges Dayras
Sekretarz Generalny ds. Finansów Publicznych: Henri Deroy
Sekretarz Generalny Prezydencji Rady: Jean Fernet
Sekretarz Generalny ds. Młodzieży: Georges Lamirand
Sekretarz Generalny Głowy Państwa: Auguste Laure
Sekretarz Generalny ds. Gospodarczych: Olivier Moreau-Néret
Sekretarz Generalny ds. Robót Publicznych i Transportu: Maurice Schwartz

Strażnik Pieczęci i Minister Sekretarz Stanu ds. Sprawiedliwości (styczeń 1941- rezygnacja w Marzec 1943): Joseph Barthélemy

[PDF] Jérôme cotillon, „The entourages Philippe'a Petaina, francuskiej głowy państwa, 1940-1942” , Histoire @ Politique - Politique, kultura, société , n o 8, maj-sierpień 2009.„Przez splot wydarzeń, które przyspieszają koncentrację w rękach jednej władzy prezydenckiej i rządowej, takich jak scenariusz, w którym ostatni przewodniczący Rady Republiki stał się jednocześnie pierwszym przywódcą nowego państwa francuskiego, osobą Pétaina. znajduje się w tym samym czasie w nowych funkcjach wykonawczych, nie będąc pozbawionym jego dawnych rządowych atrybucji. " Zob. w szczególności przypis 42, s. 16.: „Należy zauważyć, że Laval, szef rządu, nie nosi jednak tytułu przewodniczącego Rady, Pétain nadal jest jego posiadaczem i wykonuje związane z nim uprawnienia. Zobacz na ten temat AN 2AG 539 CC 140 B i Marc-Olivier Baruch, op. cyt. , s. 334-335 i 610. ”
„ Mistrzowie Vichy z École polytechnique – Paul Baudouin ” , na stronie x-resistance.polytechnique.org , Association X-Resistance (konsultacja 12 marca 2014 r . ) .

Gilles Martinez , „ Jak liberałowie przybyli do Vichy: studium podróży paradoksalnej ”, Revue d'histoire moderne et contemporaine , t. 46, n o 3,lipiec-wrzesień 1999, s. 571-590 ( czytaj online ).
Olivier Wieviorka , „ Czy Vichy było liberalne? : Sens interludium Flandin ” Vingtième Siecle: Revue d'histoire , n O 11«nowych emisji dekady: faszyzmów, antifascisms, 1935/45»lipiec-wrzesień 1986, s. 55-66 ( czytaj online ).