Rząd Honoré Mercier
Honoré Mercier został premierem Quebecu po kolejnych dymisjach rządów Johna Jonesa Rossa i Louisa-Oliviera Taillona . Mandat rządu Honoré Mercier przedłużony z29 stycznia 1887 r. w 21 grudnia 1891 r..
Charakterystyka
Honoré Mercier jest bez wątpienia pierwszym premierem Quebecu, który ma rangę głowy państwa. Jego rząd kładzie nacisk na obronę narodu francusko-kanadyjskiego, motyw pozwalający na sojusz między liberałami a konserwatystami-narodem. Domagał się od Ottawy poszanowania autonomii prowincji i zwołał w Quebecu pierwszą w historii Konfederacji konferencję międzyprowincjalną, proponując premierom innych prowincji sojusz, aby przeciwdziałać ingerencji federalnej w ich kompetencje.
W ekonomii Mercier zakończył budowę kolei w odległych regionach i tchnął nowe życie w kolonizację Laurentian i Saguenay-Lac-Saint-Jean.
Mercier jest też pierwszym premierem, który zainicjował politykę zagraniczną. Jego podróże do Francji, Belgii i Watykanu mają na celu zdobycie międzynarodowego uznania.
Chronologia
-
29 stycznia 1887 r.: zaprzysiężenie gabinetu Mercier przed wicegubernatorem Rodriguem Massonem .
-
16 marca 1887 r.: otwarcie sesji, która została odroczona w związku z rezygnacją Taillona. Przemówienie tronowe zapowiada konferencję międzyprowincjalną w celu zbadania działań mających na celu poprawę pozycji prowincji wobec Ottawy w Konfederacji.
-
20 października 1887 r.: pierwsza konferencja międzyprowincjalna w Quebecu. Macdonald odmawia tam pójścia. Premierzy prowincjalni przyjęli uchwały wzywające do większej autonomii prowincji. Proszą m.in. o wymienienie połowy senatorów i wskazanie kwot, jakie chcieliby otrzymać od Ottawy.
-
15 maja 1888 r.: początek drugiej sesji szóstej kadencji.
-
28 maja 1888 r.: Zgromadzenie Ustawodawcze przyjmuje uchwały konferencji międzyprowincjalnej 27 głosami do 18.
-
4 czerwca 1888 r.: Mercier oferuje jezuitom odszkodowanie w wysokości 400 000 dolarów oraz zwrot ich starej ziemi w La Prairie . Brytyjski rząd pojmał ich własności w kolonii do śmierci ostatniego jezuity na początku XIX -go wieku. Wspólnota wyznaniowa powróciła do kolonii w 1842 roku i zażądała odszkodowania lub zwrotu majątku.
-
12 lipca 1888 r: Quebec uchwala ustawę dotyczącą uregulowania kwestii własności jezuickiej . Mercier prosi Papieża o ustalenie wysokości odszkodowania i obiecuje, że się do niego zastosuje. W całej Kanadzie formuje się anglojęzyczny ruch protestacyjny, potępiający „ucisk” Rzymu w Quebecu.
- Styczeń 1889 : Do Ottawy docierają petycje ze wszystkich części Kanady z prośbą do rządu federalnego o uchylenie prawa jezuickiego.
-
27 marca 1889 r.: wniosek przedstawiony w Izbie Gmin wzywa do odrzucenia ustawy o jezuitach. Dwa dni później została pobita przez 118 do 13, a Macdonald ogłosił, że prawo jest konstytucyjne.
-
24 czerwca 1889 r.: Honoré Mercier wygłasza swoje najsłynniejsze przemówienie z okazji inauguracji pomnika Cartier-Brébeuf w narodowym miejscu historycznym Cartier-Brébeuf w Quebecu: „Zatrzymajmy nasze bratobójcze walki i zjednoczmy się! "
-
7 września 1889 r.: w Manitobie zniesiono francuski jako język urzędowy prowincji.
-
19 marca 1890 r: W Manitobie zniesiono szkoły francuskie i katolickie.
-
9 maja 1890 r: Mercier ogłasza wybory na 17 czerwca . Głównym tematem kampanii jest autonomia prowincji .
-
17 czerwca 1890 r: wybory: Narodowo-Liberalna Partia Miłosierdzia zdobywa 42 mandaty, a Konserwatyści 27. Pozostałe 7 mandatów zostało rozdzielonych pomiędzy Partię Robotniczą i 7 kandydatów niezależnych.
-
4 listopada 1890 r: pierwsza sesja VII kadencji. Zapowiada założenie szkoły rolniczej i przyznanie nowych dotacji na kolonizację Laurentian. Zapowiadana jest również budowa mostu łączącego dwa brzegi rzeki z Quebec.
- Czerwiec-lipiec 1891 : Mercier odwiedza Watykan, Francję i Belgię. Według jego oponentów jego zachowanie bardziej przypomina zachowanie głowy państwa niż premiera prowincji.
-
18 sierpnia 1891: Senacka Komisja Kolei upubliczniła to, co później nazwano aferą Baie des Chaleurs . Wykonawca Charles Newhouse Armstrong, odpowiedzialny za budowę kolei Baie des Chaleurs, uzyskał rządową dotację w wysokości 175 000 dolarów, do której nie był uprawniony. Otrzymał go od liberałów, skarbnika Ernesta Pacauda , ale dla siebie zatrzymał tylko 75 000 dolarów. Pozostałe 100 000 dolarów zapłacił Pacaudowi, który wykorzystał je na spłatę długów niektórych ministrów i europejskiej podróży Merciera.
-
6 października 1891 r: królewska komisja śledcza pod przewodnictwem sędziego Louisa-Amable Jetté rozpoczyna przesłuchania.
-
16 grudnia 1891 r.: wstępny raport obciąża Pacaud. Nie udowodniono jednak, że Mercier wiedział o swojej transakcji z Armstrongiem. Pomimo tego wniosku, gubernator porucznik Auguste-Real Angers ogłasza, że wycofuje swoje zaufanie do niego i wzywa Charlesa-Eugène'a Bouchera de Boucherville do utworzenia następnego rządu.
Kompozycja
1887
1888 do 1890
W maj 1890, Joseph-Émery Robidoux zostaje sekretarzem prowincji.
1890 do 1891
Bibliografia