Francois Hauter
Francois Hauter| Narodziny |
17 kwietnia 1951 Miluza |
|---|---|
| Narodowości |
Szwajcaria francuska |
| Zajęcia | Pisarz , redaktor , korespondent wojenny , dziennikarz |
| Nagrody |
Kawaler des Arts et des Lettres Prix Albert-Londres (1986) |
|---|
François Hauter jest francusko-szwajcarskim dziennikarzem i pisarzem urodzonym w17 kwietnia 1951w Mulhouse we Francji.
Czołowy francuski dziennikarz i były redaktor naczelny z Le Figaro , był korespondentem w Afryce, Azji, Bliskiego Wschodu, Stanów Zjednoczonych i Chin. Jego praca dziennikarska została nagrodzona nagrodami Alberta Londresa (1986) i Louisa Hachette (2008). Jest rycerzem Sztuki i Literatury. W latach 1990-1998 był dyrektorem służb kulturalnych Le Figaro. Jest autorem kilku książek, powieści i esejów o Chinach, Stanach Zjednoczonych i Francji.
Biografia
W 1968 zdał maturę literacką, a rok później maturę naukową, po czym wstąpił na Uniwersytet w Strasburgu, gdzie w latach 1974-1978 studiował matematykę, ekonomię i teologię protestancką. Przez dwa lata poświęcił się nauczaniu matematyki w Strasburgu.
W 1978 roku nakręcił swój pierwszy film o masakrze Rohingyas w Bangladeszu dla TF1 , który był emitowany w programie następujących po Pięciu Kolumnach à la une .
Od 1975 do 1979 pisał dla Züricher Zeitung, The Sunday Times, Actuel, Geo Magazine, Le Monde, Le Nouvel Observateur, Le Quotidien de Paris.
w grudzień 1979, zrobił dla Le Figaro pierwszy raport o Kambodży , właśnie uwolnionej z jarzma Czerwonych Khmerów.
Od 1979 do 1981 pracował jako główny reporter ekonomiczny dla Le Figaro . Uczestniczył w uruchomieniu dodatku ekonomicznego w tygodniowym czasie. Prowadzi ponad sto ankiet w grupach przemysłowych na całym świecie; będą to pierwsze prawdziwe doniesienia w prasie francuskiej na temat wewnętrznego życia wielkich grup przemysłowych.
Od 1981 r. był reporterem wojennym i odpowiadał za relacje z 52 krajów Afryki. Obejmuje konflikty w Czadzie, RPA i zamieszki w Maghrebie.
W latach 1986-1987 był reporterem wojennym odpowiedzialnym za Bliski Wschód. Tworzy długie okładki wojen w Libanie, Izraelu, a zwłaszcza w Afganistanie.
Od 1987 do 1988 był odpowiedzialny za sprawy azjatyckie; raportuje we wszystkich krajach regionu, zwłaszcza w Chinach, Korei i Japonii.
Od 1988 do 1990 był korespondentem w Waszyngtonie podczas walki z kartelami narkotykowymi w Kolumbii, wojny w Panamie i pierwszej w Zatoce. Prowadzi dwa wywiady z prezydentem Stanów Zjednoczonych Georgem Bushem.
W 1990 roku, po powrocie do Paryża, został dyrektorem służb kulturalnych Le Figaro i odpowiadał za 45 dziennikarzy zajmujących się francuskim i światowym życiem kulturalnym i artystycznym.
W latach 1998-2003 wrócił do Azji, zwłaszcza do Chin, gdzie sporządził ponad 800 raportów, w tym dwa nurkowania w Korei Północnej.
W latach 2003-2014 był redaktorem naczelnym i starszym reporterem serwisu International, gdzie odpowiadał za najważniejsze badania na całym świecie; jego najnowsze raporty, letnie serie od 30 do 36 stron, obejmują różne tematy, takie jak podbój świata przez Chiny, Europa Środkowa dwadzieścia lat po upadku muru, Stany Zjednoczone Obamy i Francja w 2011 roku.
Pisze również dla New York Review of Books, NY (2007), Politique Internationale w Paryżu (2008), Le Débat w Paryżu (od 2011 do 2015) i Le Temps w Genewie (od 2013 do 2016).
Pracuje
- Nagrody Alberta Londres , edycje Arléa, zbiorowe, 1994
- Biografia malarza Pierre'a Lesieur , Editions Micolon, 1996
- Ice red , Stock , coll. " Literatura francuska ",2002, 162 s. ( ISBN 978-2-234-05445-5 )
- Chińska Planeta , Paryż, Chińska Planeta, coll. "Dokumenty",2008, 275 pkt. ( ISBN 978-2-35536-007-7 )
- Chroniques d'Amérique , Paryż, Carnets Nord, coll. "Dziennik podróży",2010, 233 s. ( ISBN 978-2-35536-042-8 )
- Wielcy reporterzy , Editions Arléa, kolektyw, 2010
- Szczęście bycia Francuzem , Paris, Fayard , coll. "Dokumenty",2012, 256 s. ( ISBN 978-2-213-66908-3 )
- Zaginione dzieci, powieść (Editions du Rocher)
