François-Jean Wyns de Raucourt
| François-Jean Wyns de Raucourt | |
 Wijns de Raucour | |
| Funkcje | |
|---|---|
| Radny z Brukseli | |
| 26 lutego 1831 - 4 marca 1831 | |
| Burmistrz Brukseli | |
| 14 kwietnia 1841 - 4 października 1848 | |
| Poprzednik | Guillaume Van Volxem |
| Następca | Charles de Brouckère |
| Wiceprzewodniczący Senatu | |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 6 listopada 1779 |
| Miejsce urodzenia | Bruksela |
| Data śmierci | 4 stycznia 1857 |
| Miejsce śmierci | Bruksela |
| Narodowość | belgijski |
| Partia polityczna | liberał |
François-Jean Wyns de Raucourt (lub Raucour ) urodził się w Brukseli dnia6 listopada 1779 i umarł dalej 4 stycznia 1857, jest prawnikiem , belgijskim liberalnym politykiem i burmistrzem Brukseli .
Biografia
Prawnik z wykształcenia, był radnym z Brukseli , a następnie burmistrz tego miasta od 1840 do 1848 roku .
Był także członkiem rady prowincji Brabancji i posłem oraz członkiem rady wyższej Centralnej Szkoły Handlu i Przemysłu . Oprócz swojego zamku położonego w lesie był właścicielem młyna wodnego znanego jako Wyns de Raucour na Linkebeek, dopływie Geleisbeek.
Był masonem , członkiem loży „ Les Amis philanthropes ” w Grand Orient de Belgique w Brukseli.
Znajduje się na liście założycieli Wolnego Uniwersytetu w Brukseli .
Jego pomnik pogrzebowy jest nadal widoczny na cmentarzu w Laeken, gdzie możemy przeczytać następujące epitafium w transkrypcji Cecilii Vandervelde: „François Jean Chevalier WYNS de RAUCOURT. Były burmistrz Brukseli. Wiceprzewodniczący Senatu. Urodzony w Brukseli 6 9 1779, zmarł tam 4 stycznia 1857 ” . Popiersie jest autorstwa Guillaume Geefs .
Jego żona, urodzony Henriette Jeanne Françoise Józef van Trier Wysoka Bierghe, przekazał 8.000 franków „schronienie stary Urszulanek” w Brukseli w 1855 roku zmarła na 1 st lipca w tym samym roku, w swoim kraju zamku Lasu. Po śmierci pary zamek przeszedł w ręce ich siostrzeńca, senatora Josepha Emmanuela Jérôme'a Zamana .
Warianty pisowni i herby
Źródła rozchodzą się między „ Raucourt ” i „Raucour”. Fernand de Ryckman de Betz określa w swoim herbie, że Raucour jest własnością rodzinną. Określa również, że dodanie Raucour zostało przyznane dekretami królewskimi z 10 kwietnia i 2 lipca 1890 r. 9 stycznia 1821 r., Nadanie szlachectwa i tytuł rycerza przekazany przez primogeniturę męską Nicolasowi-Josephowi Wynsowi. Dodaje:
- Stary herb: Argent z trzema kumplami Gules, wódz szyty na polu z sercem Gules.
- Poćwiartowany herb François-Jean Wyns de Raucour: poćwiartowany: 1. stary Wyns, 2. złoty z paskiem piasku naładowanym przelatującym jednorożcem Argentem; 3. Soból z krzyżem znudzony Lub, podzielony na cztery takie same krzyże; Czwarta z koroną ze złota, ograniczona z czterech gwiazd i 6 takich samych szprych.
- Motto: „ Cordis dos optima candor ”
Uwagi
- Almanac Royal et du Commerce de Belgique na rok M DCCC XXX VIII , przedstawiony Jego Królewskiej Mości, Bruksela, Imprimerie Balleroy, 1838: „ ECOLE CENTRALE DE COMMERCE ET D'INDUSTRIE, Rue Royale Neuve, 53. Conseil Supérieur, MM. Baron de Stassart , przewodniczący senatu i gubernator Brabancji. Engler , senator. Desmaisières , przedstawiciel. Hrabia Ferd. Meeus , przedstawiciel, dyrektor generalnej firmy promującej przemysł i handel. Coghen , przedstawiciel i dyrektor firmy National. Zoude , przedstawiciel. Rouppe , burmistrz Brukseli. Wyns, członek rady prowincji Brabancja. Dindal , członek rady prowincji Brabancja. Van Dievoet , prawnik w Brukseli ” .
- Louis Verniers, Histoire de Forest lez Bruxelles , Ed. De Boeck, Bruksela, 1949.
- Léon Vanderkindere , „Lista założycieli”, w: The University of Brussels 1834-1884. Nota historyczna , Bruksela (P. Weissenbruch), 1884: " Wyns de Raucour (rycerz). Place de Louvain ".
- Cecilia Vandervelde, Pola odpoczynku regionu Brukseli, Bruksela 1997, s. 447. Podaje pisownię „Raucourt”, jednak w tej samej książce s. 477, chwyta ten sam grób i pisze: „ S. pel. 6 chem. 17 N. 87 A. 1855. Koncesja rycerza WYNS de RAUCOUR ”, bez końcowego T.