Fryderyk z Antiochii

Sarkofag Fryderyka w katedrze w Palermo ( powyżej ) i jego przednia reprodukcja ( poniżej ).

Fryderyk z Antiochii ( ok . 1223-1255/6), nieślubny syn cesarza Fryderyka II i szlachcic z południowych Włoch, rządził Toskanią od 1246 do 1250 roku. Brał udział w wojnach między  Gwelfami i Gibelinami w północnych Włoszech oraz w wojnie  Królestwa Sycylii , po śmierci ojca w 1250 roku.

Dzieciństwo

Fryderyk był nieślubnym synem cesarza Fryderyka II i niejakiej Matyldy (Marii) z Antiochii, córki Roberta z Antiochii. Propaganda antyimperialna tamtych czasów twierdzi, że Fryderyk był wytworem romansu cesarza z muzułmanką w Palestynie, ale jest prawie pewne, że dziecko urodziło się w południowych Włoszech, gdzie spędził młodość. Podobnie jak większość nieślubnych dzieci swojego ojca, Fryderyk prawdopodobnie urodził się w okresie stanu wolnego ojca (1222-24).

Pastor cesarski w Toskanii

Podobnie jak w przypadku innych nieślubnych potomków, cesarz od najmłodszych lat zatrudniał Fryderyka do różnych zadań administracyjnych i wojskowych. Fryderyk został przydzielony do środkowych Włoch, został mianowany wikariuszem generalnym  marszu Ancony pod koniec 1244 lub na początku 1245, kiedy nie mógł mieć więcej niż dwadzieścia lat. Po krótkim pobycie w Pontenure z armią swojego przyrodniego brata Enza , został pasowany na rycerza przez swojego ojca wLipiec 1245. pomiędzyLuty 1246 i Listopad 1248był wikariuszem generalnym marszu Toskanii i ziemi papieskiej w Toskanii. 

Władza Fryderyka w Toskanii była brutalna, ale skuteczna. Rekrutuje poborowych żołnierzy - w tym studentów z Bolonii i kupców z frakcji Guelph - zbiera podatki ze wszystkich miast Toskanii, zwłaszcza Sieny , do których tymczasowo przenosi kopalnie srebra Montieri jako rekompensatę za swoje nadużycia. We Florencji , stolicy Toskanii, wewnętrzne konflikty między Gwelfami i Gibelinami pozwoliły cesarzowi Fryderykowi II na zainstalowanie Fryderyka Antiochii jako  podestà (Luty 1246). Początkowo Fryderyk próbuje pogodzić obie strony, ale w końcu uciekł się do zniesienia popularnych instytucji ( capitani del popolo) i na początku 1248 roku zmusił władców Guelph do wygnania i zniszczył ich domy. Biorąc udział w wielu kampaniach wojskowych, Fryderyk deleguje swoją podesterę  do wikariuszy.

Pierwsze powstanie florenckie pokonał latem 1247 r., Ale został pokonany przez bunt lata 1250 r., Który zmiażdżył jego wojska w pobliżu miasta Figline . Fryderyk i jego zwolennicy zostali wypędzeni z miasta, a we Florencji utworzono nowy rząd, zwany  Primo Popolo . Kiedy zmarł cesarz Fryderyk II13 grudnia 1250większość urzędników imperium w Toskanii rezygnuje ze swoich stanowisk. Po upadku administracji Fryderyk pozostał jednak w Toskanii do jesieni (1251).

Uwagi

1. Ernst Voltmer, „Federico d'Antiochia” Dizionario Biografico degli Italiani 45 (1995).
2. Grudzień 1244 w HM Schaller , „Friedrich von Antiochien” Neue Deutsche Biographie 5 (1961), 489–90.
3. W Tuscia et ab Amelia usque Cornetum et per totam maritimam : Voltmer, „Federico d'Antiochia”.
4. Listopad 1251 według Schallera, „Friedrich von Antiochien”, 489–90.