Pit nr 3 - 3 do 3 ter w kopalni Marles

Dół n O 3 - 3a - 3b zwane Saint-Firmin Saint Abel lub Dyrekcja z Marles Mining Company to były kopalniany z Nord-Pas KALETAŃSKA Mining Basin , znajdujących się w Auchel . Pit n O 3 rozpoczęto w 1863 roku , a jego praca studzienek zakończona w 1865 . Zbiorniku jest wprowadzane do produkcji w następnym roku, gdy studzienki dołu n O 2 zwinięta. Pit n o 3 umożliwiło Spółce nadal MARLES. Wkrótce produkcja dołu n O 3 przekracza oczekiwania. Dobrze n o 3a lub Świętego Abla, został rozpoczęty w lutym lubKwiecień 1875. W tym samym czasie budowano miasta i hałdy. Well n o 3b został uruchomiony w 1922 roku .

Compagnie des mines de Marles została znacjonalizowana w 1946 roku i dołączyła do grupy Auchel . Ekstrakcję przeprowadza się w studni n kości 3 i 3b, a studzienki n O 3a jest przypisany do napowietrzania. Studzienki ekstrakcji pogłębiony w 1961. Po koncentruje się na dołu n o 2a - 2b w 1962 dół n O 3 - 3a - 3b przestaje być wyodrębnione. Studzienki N kości 3, 3a i 3b są odpowiednio zasypywane w 1963, 1966 oraz 1965. lir z dobrze n O 3b jest po zamknięciu PIT przegrupowywane na dobrze N O 8 dołu n o 8 - 8a z kopalni Dourges w Evin-Malmaison .

Na początku XXI th century, Charbonnages de France materializuje głowice odwiertów n OS 3, 3a i 3b. Część miast została zniszczona, druga została wyremontowana. Te stosy N kości 13 i 23, pochodzenie stożkowej są obsługiwane Bing N O 8 jest kierowca górniczych .

Jama

Chociaż Spółka Marles ekstrakcji od 1858 roku w pit n o 2 , zdecydowała się otworzyć nową studnię Auchel na 2070 metrów na zachód-zachód od dołu n ö 2.

Tonący

Trzeci dobrze znana jako Saint-Firmin lub n o 3, został otwarty w Auchel w roku 1862 lub 1863. Jest on nazwany na cześć Firmin Rainbeaux , syn zmarłego Émile Rainbeaux . Kopalnia jest również nazywana studnią Dyrekcji. Pit n o 3 prowadzona jest na 1100 metrów z wieży wsi i kilkaset metrów od Eve szerokiej ścieżki komunikacyjnej do Cauchy-à-la-Tour. Otwór studni znajduje się na wysokości 84 metrów. Przejazd kolejowy był łatwy i szybko dotarł do pola węglowego. Ale na 225 metrach natknął się na ławicę z piaskowca, która zapewniała ilość wody na tyle dużą, że byliśmy zmuszeni zawiesić pogłębienie za pomocą prostych beczek. Dopływ wody to 3000 hektolitrów na dobę. Montujemy prowadnice i przy pomocy klatek udaje nam się wysysać wodę. Zagłębie węglowe osiąga się na głębokości 128 metrów. Dobrze jest obudowany w drewnie od 30.40 do 124.90 m metrów głębokości. studnia ma głębokość 271 metrów. Jego użyteczna średnica wynosi cztery metry.

W 1865 roku można wydobyć studnię. Postanowiono jednak założyć maszynę odciągową, która zaczęła działać pod koniec 1867 roku.

Operacja

Załamanie dobrze n O 2 właśnie wystąpiło późnoKwiecień 1866. Na szczęście, praca dobrze n O 3 są odpowiednio przygotowana, aby otrzymać personelu do pełnego wykorzystania tych ostatnich wymienić odwiertów, których produkty te pierwsze. Produkcja Compagnie de Marles, pomimo katastrofy, której właśnie doświadczyła, przekroczyła w 1866 r. O 30% produkcję z roku poprzedniego, aw następnych latach dzięki dużemu zapotrzebowaniu na węgiel osiągnęła nieoczekiwane i znacznie wyższe wartości. od przewidzianych w studni n o 2.

Zniechęcenie spowodowane katastrofą 1866 r. Szybko ustąpiło miejsca zaufaniu uzasadnionemu wspaniałymi wynikami tego samego przedsięwzięcia. Odsetki w wysokości 5% wydanych środków trafiły do akcjonariuszy, a nadwyżkę, stanowiącą sumę blisko 300 tys. Franków, przeznaczono na otwarcie czwartego odwiertu, który został uruchomiony wCzerwiec 1867. Studnia pit n o 3 jest bardzo wydajne, ponieważ wydobył 141,133 ton w 1872 i 162,153 ton w 1873 roku .

Dobrze n o 3 mówi św Abel został dodany w 1875 roku , w lutym lub kwietniu, 37 metrów na północny wschód od odwiertu n o 3. Poziom została podjęta bez pomocy pomp. Studnia Saint-Abel jest drewniana, obudowana od 29,60 do 119 metrów, jej użyteczna średnica wynosi 4 metry, a jej głębokość 319 metrów. Starcia mają miejsce na głębokości 219, 260 i 308 metrów. W kolizji z dobrze n O 3 są ustawione na 219, 260 i 308 m głębokości.

Dobrze n o 3b rozpoczyna się w 1922 roku , 65 metrów na południe od studni n o 3. W 1922 roku dobrze n o 3b jest popychana w podniesieniem trzydziestu metrów. Do 162 metrów w 1923 roku, 317 metrów w 1924 roku i 370 metrów w 1925 roku. W 1928 roku studnia pogłębiona poniżej 355 metrów wydłużyła się o 27 metrów. Pogłębiano go w 1929 roku, aw 1931 roku pogłębiono do 559 metrów pomiędzy rozbitymi 28 metrami. Wytyczne położono w 1933 roku z 308 na 425 metrów. W 1935 roku oraz n o 3b głębokość 558 600 metrów i powłoką muru. W 1936 r. Pogłębiono go z 600 do 680 metrów, a powlekaną długość 80,50 m wykonano z cegły łupkowej. Pomiędzy piętrami o wysokości 425 i 522 metrów umieszczona jest drewniana prowadnica.

Compagnie des mines de Marles została znacjonalizowana w 1946 roku i dołączyła do grupy Auchel . Również N O 3b jest zakończona i nowym głowy. W 1955 roku , studzienki N kości 3 i 3b są stosowane do ekstrakcji, a także n O 3a jest przypisany do napowietrzania. W 1961 roku , dołki nr . 3 i 3b były pogłębione i zawieszony w 522 i 650 metrów, przy czym. Po koncentruje się na dół n O 2a - 2b w 1962 dół n O 3 - 3a - 3b przestaje być wyodrębnione. Również N O 3, głębokość 544 metrów, ponownie napełnia się 1963 , dobrze n O 3b zapewnia usługę stężenia aż do 1965, przy jego wysokości 680 metrów są wypełniającego, a także n O 3 a 675 m głębokości został wypełniającego w 1966 . Headframe odwiertu n O 3b zdemontowany 1968 podniesiono do dołu n o 8-8 bis z kopalni Dourges w Evin-Malmaison , jednego z wgłębień, w stężeniu 10 do Oignies grupy .

Dzieci w pracy.
Pit n o 3-3 bis 1900, na tle, hałdy n O 23.
Sortowanie i ceglanie wykopu.
Pit n O 3 - 3 a około 1910 roku.
Pit n o 3-3 bis.
Headframe odwiertu n O 3b na dobrze N O 8 wykopu n o 8-8 bis min Dourges.

Konwersja

Na początku XXI th century, Charbonnages de France materializuje głowice odwiertów n OS 3, 3a i 3b. BRGM przeprowadza co roku kontrole tam. Tylko dwa budynki dobrze n ö 3b istnieje, biurach i warsztatach widocznie. Pozostaje również Headframe odwiertu n O 3b, który po zamknięciu jamy było ponownie dobrze n o 8 do dołu n o 8-8 bis z kopalni Dourges w Evin-Malmaison .

Studnia Saint-Firmin, 1862-1963.
Również N O 3 w jego środowisku.
Studnia Saint-Abel (3 bis), 1875-1966.
Również N O 3a w jego otoczeniu.
Dobrze n o 3 ter, 1838-1845 (błędny datę).
Również N O 3b w jego środowisku.

Hałdy żużla

Eksploatacja z dołu n o 3 - 3a - 3b trzech generowanych wysypisk .

Sterty N O 8, 3b d Auchel i szlam staw

50 ° 30 ′ 26 ″ N, 2 ° 29 ′ 38 ″ E

Hałdy N O 8, 3 ter Auchel i basenu błota, znajduje się w Auchel i Marles-les-Mines , jest żużel skoczek trzynaście metrów, nadana n O 3 ter kopalniach Marlés. Jest on położony na wschód stosy n OS 14 i 23, i na południe od sterty n ° 13.

Terril n o 13, 3 Auchel East

50 ° 30 ′ 43 ″ N, 2 ° 29 ′ 32 ″ E

Bing n O 13 3 Auchel znajduje się Lozinghem , był napędzany dołu n O 3 - 3a - 3b. Była to wysoka na 83 metry stożkowa hałda, która została wyeksploatowana, pozostała tylko podstawa.

Terril n o 23 3 Old West Auchel

50 ° 30 ′ 30 ″ N, 2 ° 29 ′ 03 ″ E

Bing n o 23, 3 były Zachód Auchel usytuowany w Auchel jest z hałdy n OS 8 i 13, w stosy dołu n O 3 - 3a - 3b. Eksploatowana, pozostaje tylko podstawa. Była to stożkowata hałda o wysokości 89 metrów. Wysypisko żużla, które zaczęło się palić, oferuje bardzo zróżnicowane krajobrazy.

Miasta

Dużych miast ustalono blisko dołu n O 3 - 3a - 3b. Duża część tych miast została zniszczona lub jest w trakcie niszczenia od 2000 roku.

Coron .
Osada przeznaczona do wyburzenia.
Domy pogrupowane w pary.
Mieszkania parterowe pogrupowane w pary.
Domy czekające na rozbiórkę.

Szkoły

50 ° 30 ′ 29 ″ N, 2 ° 28 ′ 42 ″ E

Szkoły powstały w miastach dołu n O 3 - 3a - 3b.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Odległości są mierzone za pomocą Google Earth . W przypadku studni odległość mierzy się od osi do osi i zaokrągla do najbliższych dziesięciu metrów. Zmaterializowane głowice studni umożliwiają ustalenie lokalizacji studni z lotu ptaka.

Bibliografia

Główny inżynier górniczy raport
[PDF] Biuro Badań Geologiczno-Górniczych , „ Artykuł 93 Kodeksu górniczego - dekret z dnia 30 grudnia 2008 r. Zmieniający rozporządzenie z dnia 2 kwietnia 2008 r. Ustanawiające wykaz obiektów i urządzeń do monitorowania i zapobiegania zagrożeniom górniczym zarządzanych przez BRGM - Well Heads zmaterializował się i nie zmaterializował w Nord-Pas-de-Calais ” , na http://dpsm.brgm.fr/Pages/Default.aspx ,2008
(fr) Jean-Louis Huot, „ Mines du Nord-Pas-de-Calais - The pit n o 3 - 3 bis - 3 ter of the mines of Marles ” , http://minesdunord.fr/
Lista hałd żużla basenu górniczego Nord-Pas-de-Calais, dostarczona przez Misję Zagłębia Górniczego, patrz hałdy żużla basenu górniczego Nord-Pas-de-Calais .
" arkusz z hałdy N O 008 " na http://www.chainedesterrils.eu/ , la Chaîne des Terrils
" arkusz z hałdy N O 013 " na http://www.chainedesterrils.eu/ , la Chaîne des Terrils
" arkusz z hałdy N O 023 " na http://www.chainedesterrils.eu/ , la Chaîne des Terrils

Odniesienia do plików BRGM

Odniesienia do Guy Dubois i Jean Marie Minot , Historia kopalni na północy i Pas-de-Calais. Tom I ,1991

Dubois i Minot 1991 , str. 152
Dubois i Minot 1991 , str. 153

Odniesienia do Guy Dubois i Jean Marie Minot , Historia kopalni na północy i Pas-de-Calais. Tom II ,1992

Dubois i Minot 1992

Odniesienia do Émile Vuillemin , Le Bassin Houiller du Pas-de-Calais. Tom I , Druk L. Danel,1880

Vuillemina 1880 , str. 237
Yuillemin 1880 , str. 255

Odniesienia do Jules Gosselet , The Cretacic and Tertiary Assizes in the Pits and Soundings of Northern France: Region of Béthune , vol. III, Imprimerie Nationale, Paryż,1911

Gosselet 1911 , str. 146

Odniesienia do Alfreda Soubeirana, Badania złóż mineralnych we Francji: Zagłębie węglowe Pas-de-Calais, mineralogiczny sub-okręg Béthune , Imprimerie nationale, Paryż,1898

Soubeiran 1898 , str. 284
Soubeiran 1898 , str. 285

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

: dokument używany jako źródło tego artykułu.

Guy Dubois i Jean-Marie Minot , History of Mines in the Nord and Pas-de-Calais: From the origins to 1939-45 , t. JA,1991, 176 str. , s. 152-153 ° C.
Guy Dubois i Jean-Marie Minot , Historia kopalni północy i Pas-de-Calais: od 1946 do 1992 , t. II,1992.
Émile Vuillemin , Dorzecze Houiller w Pas-de-Calais. Tom I : Historia badań, odkrycia i eksploatacji węgla w tym nowym basenie , Imprimerie L. Danel, Lille,1880, 348 str. ( czytaj online ) , s. 237, 255.
Jules Gosselet , The Cretacic and Tertiary Assizes in the Pits and Sondings of Northern France: Region of Béthune , vol. III, Imprimerie Nationale , Paryż,1911, s. 146.
Alfred Soubeiran , Badania złóż mineralnych we Francji: Zagłębie węgla w Pas-de-Calais, mineralogiczna podrejon Béthune , Imprimerie nationale, Paryż,1898, 399 pkt. ( czytaj online ) , s. 284-285.