Rodzina de Noüe to rodzina należąca do najstarszej szlachty Valois .
Markiz de la Granche, hrabiowie i wicehrabiowie Noüe, wicehrabiowie Boursonne, Courtieux, Romain, Chambrecy i Suzy; byli lordowie Noüe, Silly, Boursonne, Courtieux, Bourneville, Plessis-aux-Bois, Ormoy-le-Davien, en Valois, Billemont, Lonnery, Voulciennes, Levignen, Autheuil, Valmoise, Brissy, Hermenonville, Montigny, Villeneuve-sous- Dammartin, Romain, Beaunay-en-Brie, Villers-en-Prayères , z lenna Soubray, Fraye, Noreville, Colligis, Viry, Courlandon, Bailleux, Dhuizel, Missy-aux-Bois, Fayault, z lenna Fussigny, Beauvais, Marne-la-Maison, Saint-Martin, Saint-Rémi, Nozay, Cuy-sur-Marne, Loisy-sur-Marne, Couvrot, Vaulx en Perthois, Courmas, Virmeulle, Vouzy, Coucy, częściowo, Guignicourt, Chambrecy , la Malmaison, Vantheuil, Villers-en-Tardenois, częściowo, Sebacourt, Beaurieux, Merval, częściowo, Revillon, Barbonval, Serval, z lenna fillieux, Cermoise, Brissay, Longavesnes, Hervilly, Corbon, Condé, Vendresse, Susy.
Vermandois, Soissonnais, Ile-de-France, Szampan.
Checky Argent i Azure; , główny gules Crown: markiza.
Rodzina Noüe należy do najstarszej szlachty Valois, jej pochodzenie zaginęło w początkach feudalizmu.
Nazwa pochodzi od kraju i zamku Noüe w Valois, u bram Villers-Cotterêts . Stary dwór nadal tam stoi, z grubymi i wysokimi murami lochów, których architektura świadczy o średniowiecznym rodowodzie, z rozległym pawilonem oferującym mieszkania do mieszkania i obrony w przypadku ataku. Na tympanonie widniał herb rodowy, który został zdewastowany w tym samym czasie, co kaplica zamkowa w czasie rewolucyjnych zawirowań. Zamek ten przez wiele stuleci był domem rodziny Noüe.
W XVI -tego wieku , to mieści Miłość François I st i Anne Pisseleu księżna. Od XVI th wieku , rodzina mieszkała Noue trzy zamki Villers-en-Prayères i tych Brissay , Coucy , Roman , Chambrecy , Sucy , Guignicourt i Dhuizel .
Rękopis podsumowujący pracę mnicha archiwisty z opactwa Longpont , poprzez ciągłe zejście z 968 do 1300 r., Wywodzi rodzinę Noüe od pierwszych hrabiów Soissons, potomków Karola Wielkiego przez Pepina z Włoch i hrabiów Vermandois mieszkających w Crépy, stolica Valois. Wspomniał również o rycerzu krzyżowym w 1148 r. Dla Ziemi Świętej ze swoimi czterema giermkami i na wzór wszystkich dżentelmenów z Soissonnais, którzy w tym czasie wzięli krzyż.
To pochodzenie, które zgadzałoby się z rangą, jaką lordowie Noüe stale utrzymywali w szlachcie Valois, z zakresem ich domen i liczbą ich zwierzchności, nie jest przedstawione w niniejszym zawiadomieniu, które opiera się wyłącznie na uznanych i autentycznych tytuły.
Rodzina Noüe musiała przy wielu okazjach albo na przyjęcie w Zakonie Maltańskim iw domu królewskim Saint-Cyr, albo w wyniku edyktów władców, przedstawić swoje dowody szlacheckie; w końcu uzyskał dwa utrzymane w 1667 roku, trzeci z nich13 grudnia 1669, czwarty na 20 listopada 1670 i piąty dalej 30 maja 1707, przed Caumartin, Machault, Lefebvre d'Ormesson i Dorieux, stewardami Champagne i Soissonnais.
W 1179 r. Henri, biskup Senlis , dokonał zadośćuczynienia zmarłemu wówczas Odon de Noüe, kanonikowi Senlis , któremu jego poprzednik przywłaszczył sobie kilka dóbr. Réginald de Noüe pojawił się w 1184 roku w darowiznie dokonanej przez Mathieu III, hrabiego Beaumont i Éléonore de Vermandois , na rzecz założonego przez nich szpitala Saint-Michel de Crépy. Simon de Noüe jest świadkiem datków składanych przez Guillaume, Lorda Béthune w latach 1214 i 1215 .
Pierre i Jehan de Noüe są cytowani jako posiadający twierdze w Crépy-en-Valois , w kartyku autorstwa Philippe'a Auguste'a (1218). Hugues de Noüe pojawia się w 1225 roku w nekrologu Notre-Dame de Paris . Barthélemy de Noüe nadaje katedrze w Senlis (1238) ornament ołtarzowy .
Guillaume de Noüe zajmuje znaczący urząd kamerdynera króla na dworze Filipa VI de Valois . Guillaume spełnił te wysokie funkcje podczas koronacji Filipa VI w Reims dnia29 maja 1328. Wcześniej został uznany za arbitra przez papieża Jana XII wątpliwe w związku z założeniem opactwa Bourgfontaine .
Wielu członków tego domu wyróżniło się w armiach Francji, na przykład François de La Nouë , znany jako Bras de fer (1531-1591), kapitan hugenotów podczas wojen religijnych . .
Anne de Noue (1587-1646) była w młodości stroną dworu Henryka III . W wieku 30 lat wstąpił do Towarzystwa Jezusowego . Po wyjeździe do Kanady został uznany za błogosławionego, biorąc pod uwagę okoliczności jego śmierci, po czym został znaleziony zamarznięty, z wyciągniętymi rękami i oczami utkwionymi w niebo. Jest drugim ojcem jezuity, który zginął w służbie na misjach . Pisarz Adolphe-Basile Routhier , autor hymnu narodowego Kanady , skomponował wiersz ku jego pamięci.
Armand Bidal hrabia Noüe (zm. 1808), generał porucznik armii króla i Cordon Rouge (Wielki Krzyż Orderu Saint Louis ).
Valérien Charles Louis de Noüe (1799-1874) zrezygnował w 1829 r. Ze stanowiska porucznika artylerii konnej, objął kierownictwo robót publicznych pod rozkazem wicehrabiego de Thury , został mianowany w 1840 r. Mistrzem wniosków do Rady Stanu w 1840 r. wybory, szef 3 th batalionu 10 th legion z Gwardii Narodowej , aw 1852 roku, pomiędzy spółką koleje Morza Śródziemnego (LLM), przyszły PLM , jako sekretarz generalny i zasiada w radzie dyrektorów.
Armand de Noüe (1801-1869), generał dywizji kawalerii.
Jehan de Noüe (1907-1999). Pierwszy szef protokołu z Organizacji Narodów Zjednoczonych od 1946 do 1962 roku, przedstawiciel Zakonu Maltańskiego do instytucji międzynarodowych w Szwajcarii . Sprzedał swoją posiadłość w Abbaye du Lys , założonej przez Blanche de Castille , w 1947 r. Gminie Dammarie-les-Lys , mieście, w którym znajduje się rodzinny grobowiec.