Imię urodzenia | Eugène Charles Marie Étienne Azam |
---|---|
Narodziny |
28 maja 1822 bordeaux |
Śmierć |
16 grudnia 1899 Bordeaux |
Zawód | Psychiatra i chirurg |
---|---|
Nagrody | Kawaler Legii Honorowej ( d ) |
Eugène Azam (1822-1899) jest chirurgiem z Bordeaux, profesorem medycyny, który interesuje się psychologią i hipnozą .
Charles-Marie-Étienne-Eugène Azam urodził się w Bordeaux 28 maja 1822 r. Jego ojciec, Jean-Sixte Azam, urodził się w Kolonii (Gers) w 1782 r. I zmarł w Bordeaux w 1854 r., Był lekarzem publicznego przytułku dla wyalienowanych kobiety z Bordeaux .
Eugène Azam studiował medycynę i uzyskał doktorat z medycyny w Paryżu 10 lipca 1848 roku.
Ożenił się z Anne Suzanne Rolland, córką producenta papieru i wnuczką holenderskiego kupca Bekera Terlincka. Mieszkają przy rue Vital-Carles w Bordeaux.
Ich córka Madeleine poślubia Camille Jullian (1859-1933), profesor College de France , którego córka Suzanne jest matką autora i projektanta Philippe'a Julliana (1919-1977), urodzonego jako Philippe Simounet.
Poza działalnością zawodową Azam był oświeconym kolekcjonerem. Odziedziczył po rodzinie swojej żony dużą liczbę holenderskich obrazów, a szczególnie interesował się ceramiką Bordeaux.
Był również znany winnicy, z winnic w grobach Pessac oraz w Palus z lugon-et-l'île-du- carnay . Kiedy winnice Bordeaux zostały zarażone filokserą , opublikował kilka badań na temat sposobów walki z zarazą.
Eugène Azam zmarł w Bordeaux 16 grudnia 1899 roku.
Azam był kolejno asystentem lekarza w Asile public des alienées w Bordeaux, a następnie profesorem ambulatorium w Bordeaux School of Medicine.
W 1872 r. Zorganizował w Bordeaux, ze swoim przyjacielem Paulem Broca , pierwszy kongres francuskiego stowarzyszenia na rzecz rozwoju nauki. Był także prezesem:
Eugène Azam został mianowany: oficerem Akademii w 1865 r., Oficerem nauczania publicznego w 1869 r., A rycerzem Legii Honorowej w 1872 r.
Wraz z Alfredem Velpeau i Paulem Broca przyczynił się do rozpowszechnienia we Francji pracy Jamesa Braida na temat hipnozy .
Azam jako pierwszy opisał przypadek „wielu osobowości”: Félida X. W ciągu ośmiu lat opublikował trzy książki o tym pacjencie, który przedstawił „naprzemienne osobowości” , stan zbliżony do tego, co należy nazwać bardziej późno. zaburzenia osobowości wielorakiej . Od ponad czterdziestu lat prowadzi badania nad hipnozą, podwójną świadomością i zmianami osobowości.