Eduardo López Rivas

Eduardo López Rivas Eduardo López Rivas Biografia

Narodziny	10 września 1850 Maracaibo
Śmierć	22 lipca 1913(w wieku 62 lat) Maracaibo
Narodowość	wenezuelski
Czynność	Dziennikarz

Eduardo López Rivas jest wenezuelski intelektualnej, redaktor i publicysta urodzony w Maracaibo na10 września 1850 i zmarł w tym samym mieście dnia 22 lipca 1913. Założył i wyreżyserował kilka gazet w Wenezueli, w tym gazetę Diario El Fonógrafo (The Phonograph). Jest założycielem i właścicielem pierwszego w Wenezueli wydawnictwa, które drukowało odbitki i zdjęcia: Imprenta Americana .

Biografia

Eduardo López Rivas urodziła się w Maracaibo , Wenezuela , na15 września, 1850. Jego ojcem był Eduardo López de Triana y Espina, jeden z członków założycieli Wielkiej Partii Liberalnej Wenezueli. Poszedł do Colegio Federalnej del Zulia, prestiżowej prywatnej szkoły w Maracaibo, aw wieku 15 lat przeniósł się do Marsylii , we Francji , aby kontynuować studia. Lata spędzone we Francji uczyniły go zagorzałym obrońcą ideałów wolności Republiki Francuskiej.

Po powrocie do Wenezueli przez kilka lat był nauczycielem języka i rysunku w Caracas , ale autokratyczny rząd prezydenta Antonio Guzmána Blanco zmusił go do zmiany zawodu. Postanawia zrobić coś dla wolności i zaczyna pisać artykuły przeciwko Guzmánowi Blanco w gazetach. W ten sposób rozpoczyna się także kariera dziennikarza, inspirowana pomysłami, które nabrał podczas lat spędzonych we Francji.

Poślubia Carmen Bustamante, młodą dziewczynę z intelektualnej rodziny, potomka generała Rafaela Urdanety . Para miała sześcioro dzieci, w tym dziennikarzy Eduardo López Bustamante , Carlos López Bustamante i Teresa López Bustamante .

Zmarł w wieku 63 lat w Maracaibo.

Gazety

W latach 1873-1877 założył pięć gazet w Caracas. El Semanario (L´Hebdomadaire), La Antorcha (Pochodnia), El Periódico (Dziennik), El Mensajero (Posłaniec) i El Boletín Mercantil (The Mercantil Gazette). Wszystkie te gazety zostały po kolei zamknięte przez rząd. López Rivas był kilkakrotnie prześladowany i więziony, musiał uciekać ze swojego kraju i żyć na wygnaniu.

El Fonógrafo

W 1879 roku López Rivas wrócił do Wenezueli. Tym razem ponownie jest w Maracaibo i tam założył gazetę El Fonógrafo (The Phonograph) przeznaczoną do obrony opieki społecznej. Ta gazeta była również kilkakrotnie zamykana przez rząd, ale moralny prestiż El Fonógrafo zawsze umożliwiał wznowienie jej wydań i przetrwanie 38 lat cenzury i dyktatury.

Eugene H. Plumacher, amerykański konsul w Maracaibo w latach 1878-1919, wspomina El Fonógrafo w swoich wspomnieniach: „Ta gazeta była jedną z najlepiej zarządzanych gazet w Wenezueli, o skromnym i wyrafinowanym tonie, ale stanowczym i poważnym we wszystkich sprawach. dla dobra publicznego ” . Plumacher pisze również przy jednej z wielu okazji, kiedy oddziały rządowe weszły do ​​biur El Fonógrafo : „Wszystkie maszyny z warsztatu El Fonógrafo zostały wysłane do biura rządowego w Maracaibo, aby redagować gazetę, która wspierała prezydenta Antonio Guzmána Blanco” .

Ze względu na swoje poparcie dla aliantów podczas I wojny światowej , sympatyk Cesarstwa Niemieckiego, prezydent Juan Vicente Gómez , 23 sierpnia 1917 roku zamknął ostatecznie El Fonógrafo .

El Zulia ilustrado

W Październik 1888López Rivas zaczął wydawać miesięcznik El Zulia ilustrado (The Illustrated Zulia). To czasopismo poświęcone historii i kulturze stanu Zulia.

Było to pierwsze czasopismo z Wenezueli z ilustracjami i zdjęciami. W każdym numerze magazynu były ryciny przedstawiające krajobrazy Zulii, lokalnych bohaterów i bitew o niepodległość Wenezueli, wszystkie narysowane przez Eduardo Lópeza Rivasa. Ostatni numer El Zulia ilustrado ukazał się w formacieGrudzień 1891.

Wydawnictwo „Imprenta Americana”

W 1881 roku Eduardo López Rivas założył wydawnictwo Imprenta Americana . W tym domu zaczęto drukować gazetę El Fonógrafo i magazyn El Zulia ilustrado , a także książki na kilka tematów. Dom stał się znaną firmą w stanie Zulia, wykorzystującą najbardziej zaawansowane techniki tamtych czasów.

To właśnie w tym wydawnictwie, po raz pierwszy w Wenezueli, wydrukowano zdjęcia i ilustracje w periodyku. Imprenta Americana była również pierwszym warsztatem w Wenezueli, który drukował ilustracje poprzez mieszanie trzech kolorów. Wydawnictwo to było wielokrotnie nagradzane na targach krajowych i międzynarodowych.

Imprenta Americana została zamknięta na stałe przez wenezuelskiego dyktatora Juana Vicente Gómeza23 sierpnia 1917.

Dziedzictwo

Eduardo López Rivas jest uważany w Wenezueli za rewolucjonistę prasy i grafiki, a jego nazwisko zawsze kojarzy się z wolnością i dobrobytem społecznym. Rząd stanu Zulia uczcił pamięć dziennikarza, przekazując imię Eduardo López Rivas i jego publikacje w miejscach i wydarzeniach w tym regionie Wenezueli.

• Miejska Nagroda Dziennikarska „Eduardo López Rivas”. Nagroda ta jest przyznawana corocznie przez burmistrza miasta Maracaibo. Nagroda przyznawana jest dziennikarzowi, który w ciągu roku napisał najlepsze artykuły z zakresu pomocy społecznej.
• Nagroda „El Zulia ilustrado”. Nagroda ta jest przyznawana przez rząd stanu Żulia najlepszemu dziełu roku w dziedzinie grafiki.
• Biblioteka „Eduardo López Rivas”. Eduardo López Rivas to nazwa biblioteki prasowej Biblioteki Generalnej stanu Zulia, otwartej dla publiczności w 2004 roku.
• Panteon stanu Zulia. 14 czerwca 2012 r. Rada Fanteonu stanu Zulia zatwierdziła przeniesienie szczątków Eduardo Lópeza Rivasa do Panteonu Stanowego. Uroczystość odbyła się w dniu24 lutego 2015 r.

Bibliografia

1. Nagel Von Jes, Kurt, Algunas familias maracaiberas (Niektóre rodziny Maracaibo), Publikacje Uniwersytetu Zulia, Maracaibo, Wenezuela, 1989.
2. Nagel Von Jess, Kurt, Algunas familias Maracaiberas (Niektóre rodziny Maracaibo), Publikacje Uniwersytetu Zulia, Maracaibo, Wenezuela, 1989.
3. Tarre Murzi Alfredo Biografía Maracaibo (Biografia Maracaibo), wyd. Bodini, Barcelona, ​​Hiszpania, 1983
4. Olivares, Antonógenes, Siluetas ilustres del Zulia ( Znakomite sylwetki Zulii), Wydania rządu stanu Zulia, Maracaibo, Wenezuela, 1962.
5. Nagel Von Jess, Kurt, Algunas familias maracaiberas (Niektóre rodziny Maracaibo), Publikacje Uniwersytetu Zulia, Maracaibo, Wenezuela, 1989.
6. Olivares, Antonógenes, Siluetas ilustres del Zulia (znakomite sylwetki Zulii), Wydania rządu stanu Zulia, Maracaibo, Wenezuela, 1962.
7. Pocaterra, José Rafael, Memorias de un venezolano de la decadencia (Wspomnienia Wenezueli z dekadencji), Wydawnictwo Monte Ávila Latinoamericana, Caracas, Wenezuela, 1997.
8. Plumacher, Eugene, Memorias (wspomnienia), Ed. Ciudad Solar, Maracaibo, Wenezuela, 2003.
9. Pocaterra, José Rafael, Memorias de un venezolano de la decadencia (Wspomnienia Wenezueli z dekadencji), Wydawnictwo Monte Ávila Latinoamericana, Caracas, Wenezuela, 1997.
10. El Zulia ilustrado (The Illustrated Zulia) telecophie, Belloso Foundation, Ed. Vargas SA, Caracas, Wenezuela, 1965.
11. Olivares, Antonógenes, Siluetas ilustres del Zulia (znakomite sillohuettes of Zulia), Editions of the Government of the State of Zulia, Maracaibo, Venezuela, 1962.
12. Olivares, Antonógenes, Siluetas ilustres del Zulia (Sillohuettes illustres de Zulia), Wydania rządu stanu Zulia, Maracaibo, Wenezuela, 1962.
13. Ernest, Afolfo i Bruni Celli, Blas, La exposición nacional de Venezuela w 1883 (Wystawa krajowa w Wenezueli w 1883), Ed. Wenezuelska Fundacja Zdrowia i Edukacji, Caracas, Wenezuela, 1983.
14. Olivares, Antonógenes, Siluetas ilustres del Zulia (Sillohuettes illustres de Zulia), Wydania rządu stanu Zulia, Maracaibo, Wenezuela, 1962.
15. Tarre Murzi Alfredo Biografía Maracaibo (Biografia Maracaibo), wyd. Bodini, Barcelona Hiszpania 1983.
16. Revista Nacional de Cultura (National Culture Magazine), wyd. Ministerio de Educación, Caracas, Wenezuela, 1955.
17. Rząd stanu Zulia, nagroda dziennikarska 2012 , cnpworldpres.com, 26 kwietnia 2012.
18. Biblioteca Pública del Estado Zulia (Biblioteka publiczna stanu Zulia), Maracaibo, Wenezuela, bibliotecapublicadelzulia.org.ve
19. Diario Versión Final (Journal „Versión Final”), komunikat rządu , Maracaibo, Wenezuela, wydanie z 14 czerwca 2012 r., Strona 20.
20. Diario Versión Final (Journal „Verssión Final”), Maracaibo, Wenezuela, 25 lutego 2015 r., Str. 22