Księstwo Neopatria lub z Néopatras jest państwem kataloński zainstalowane na terenie dzisiejszej Grecji na początku XIV -go wieku , po mieście Neopatria ( Neai Patras , Nowe Patras , obecny Ipati ).
The Catalan Company of the Almogavres , grupa katalońskich i sycylijskich najemników obecnych w Cesarstwie Bizantyjskim i wschodnich państwach łacińskich od 1303 roku , została zatrudniona przez księcia Aten Gautiera V de Brienne w 1310 roku . Książę odmówił jej zapłaty, co doprowadziło do podboju Księstwa Ateńskiego przez Katalończyków w 1311 roku . Organizacja księstwa została powierzona wikariuszowi generalnemu mianowanemu przez króla Sycylii . Alfonso Frederick Aragonii , hrabiego Salone , Wikariusz między 1315 i 1330 , prowadził energiczną politykę ekspansji w kierunku północnej części Księstwa Atenach, w Tesalii i Phthiotis , wykorzystując śmierci dziedziczką władcy Tesalii Jana II Dukasa . Zaczynając od swoich baz Salona (obecna Amphissa ), El Cito (obecna Lamia ) i Gardiki, zajęła miasta Neopatria, Siderokastron, Loidoriki, Domoko i Pharsale . Nie udało mu się jednak zdobyć markiza Bodonitza .
Te nowo zdobyte terytoria zostały zorganizowane w księstwo Neopatrii, nazwane na cześć stolicy. Néopatrie była także siedzibą arcybiskupstwa katolickiego z sufragan biskupem w El Cito. Księstwo Neopatrii obejmowało trzech kapitanów : Néopatrie, Salona i Siderokastron.
Znaczna część księstwa została podbita w 1348 roku przez Serbów z Dušan , redukując w ten sposób księstwo do miasta Neopatria i jego płaskiej krainy. W 1377 roku Księstwo Neopatrii wraz z księstwem Aten zostało oficjalnie przyłączone do Korony Aragonii . W 1390 roku florencki Nerio I st Acciaiuoli zajął ostatni kataloński bastion Neopatrii w Grecji.
Do dziś królowie Aragonii i Hiszpanii nosili tytuł księcia Aten i Neopatrii .