| Produkcja | Jacques Audiard |
|---|---|
| Scenariusz |
Tonino Benacquista Jacques Audiard |
| Główni aktorzy |
Romain Duris |
| Firmy produkcyjne | Why Not Productions |
| Ojczyźnie | Francja |
| Uprzejmy | Dramat |
| Trwanie | 107 minut |
| Wyjście | 2005 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
De beating mon coeur s'arré to francuski film wyreżyserowany przez Jacquesa Audiarda , wydany w 2005 roku, który zdobył osiem Cezarów kinowych , w tym dla najlepszego filmu i najlepszego reżysera .
Thomas (Tom), młody mężczyzna w wieku 28 lat, jest sprzedawcą fałszywych towarów w Paryżu, podobnie jak jego ojciec. Kiedyś chciał zostać pianistą jak jego matka, ale po jej śmierci porzucił ten projekt. Poddany szantażowi emocjonalnemu i niemoralności swojego starzejącego się ojca, żyje w brutalnym świecie, nie okazuje litości imigrantom, których wyrzuca z kupowanych niehigienicznych budynków i utrzymuje brutalne relacje ze wszystkimi swoimi krewnymi. W tym wszechświecie słucha również muzyki elektronicznej w słuchawkach.
Pewnego dnia spotkał mężczyznę, który był niegdyś impresario jego matki. Ten ostatni proponuje mu przesłuchanie. Tomek widzi swoją nadzieję na odrodzenie się jako pianista i postanawia poważnie przygotować się do przesłuchania, decydując się na pomoc mu wirtuozem chińskiego ucznia, który nie mówi po francusku. Czekając na fatalną randkę, musi kontynuować swoją coraz bardziej nie do zniesienia pracę i przyjść z pomocą oszukanemu przez rosyjską mafię ojcu . Jego palce wciąż grają, powtarza niestrudzenie, ale zaniepokojony współpracownikami tęskni za przesłuchaniem i, widocznie wściekły, wychodzi przed oniemiałym, ale uprzejmym agentem, który zaprasza go do powrotu. Jego ojciec zostaje zamordowany w swoim domu w czymś, co wygląda na włamanie . Dwa lata później sala koncertowa czeka na recital byłego chińskiego studenta, który jest teraz w związku z Tomem. Po wysadzeniu jej przed wejściem, Tom zaparkuje samochód. Idąc do publicznych toalet, Tom rozpoznaje rosyjskiego gangstera. Walczą zaciekle. Rosyjski gangster wyciąga półautomatyczny pistolet , ale Tomowi udaje się go rozbroić i wycelować. Po chwili wahania rezygnuje z zabijania go i rzuca pistoletem. Porzucając rannego i nieprzytomnego gangstera, ale żywego, Tom oczyszcza się najlepiej, jak potrafi i osiada w audytorium, aby posłuchać gry swojego towarzysza. Jego zakrwawione palce brzdąkają w pustce, udaje, że jest zachwycony.
Film jest opowieścią o powrocie do życia, o odkupieniu człowieka w obliczu surowości świata i jego wszechobecnej przemocy.
Film jest remake'em Melody for a Killer ( Fingers ) Jamesa Tobacka ( 1978 ) z Harveyem Keitlem i Jimem Brownem . Francuski remake, w dużej mierze inspirowany oryginalnym filmem, ma jednak tendencję do bardzo rozwadniania postaci głównego bohatera.
Toccata e-moll BWV 914 przez Jana Sebastiana Bacha zajmuje centralne miejsce: Tom uparcie powtarza pierwsze takty adagio, aby przygotować się do rozprawy.
Film został wybrany w 2014 roku do programu egzaminów kinowych matury francuskiej , sekcja literacka (L). Pozostanie tam do 2017 roku.
Tytuł filmu pochodzi z tekstu piosenki La fille du Père Noël , napisanej przez Jacquesa Lanzmanna , skomponowanej i wykonanej przez Jacquesa Dutronca . Ten ostatni miał też pierwotnie pojawić się w scenie, która została ostatecznie wycięta podczas montażu.