Dar al-Kuti to sułtanat położony na terenie północnej części obecnej Republiki Środkowoafrykańskiej , która trwała mniej więcej od 1830 roku do 17 grudnia 1912 r.
Nazwa Dar el-Kouti pochodzi od arabskiego dar, co oznacza „kraj” oraz od kouti, które oznacza gęstą roślinność z wieloma drzewami, a nawet las w języku Rounga .
Stworzony przez Ndukę, Dar el-Kouti został założony w 1830 roku przez Omara Djougoultouma, wygnanego brata mbanga (króla) Baguirmi , który poślubił córkę sułtana Dar Rounga Boker, Fatme. Został mianowany gubernatorem Dar el-Kouti przez królestwo Ouaddai, chociaż niewątpliwie cieszył się dużą niezależnością. Dar el-Kouti został zdobyty z muzułmańskim liderem Kober, potomek Djougoultoum przez niewolników wodza Rabah w 1890 roku, a jej kierownictwo powierzył swojemu porucznikowi, Mohamed el-Senoussi .
Mohammed el-Senoussi początkowo pozostaje wierny Rabah. Kiedy jednak Francuz Paul Crampel , na czele misji eksploracyjnej, dotarł do obozu w kwietniu 1891 r., Sułtan, chcąc uniemożliwić mu dalszą podróż do Ouaddaï, gdzie mógł spotkać Rabah i zaopatrzyć go w broń, stracił go 9 kwietnia 1891 roku i przywłaszczył sobie broń. Kilka dni później zaatakował drugi kontyngent, dowodzony przez Gabriela Biscarrata . Mohammed es-Senoussi odzyskuje broń i amunicję do tej drugiej misji, co pozwala mu wyzwolić się z Rabah.
Zbudował na wzgórzu górującym nad stolicą sułtanatu, Ndélé , ufortyfikowaną tata , z której zaopatrywał rynki Afryki Północnej w niewolników. Ndélé było w tamtych latach miastem kupców, którego wpływy rozciągały się na sąsiednie regiony i królestwa (Dar Sila, imperium Sokoto , region Fezzan , królestwo Ouaddaï , emirat Kano itp.).
Mohammed es-Senoussi rozpoczął następnie naloty niewolników wzdłuż rzeki Ouaka , która dziesiątkowała kraj Banda, aż do 1910 roku, przy biernym współudziale Francji. W 1897 roku podpisał porozumienie ustanawiające sułtanat protektoratem z odkrywcą Emilem Gentilem , który później został komisarzem generalnym rządu francuskiego Konga. Ostatecznie został zabity przez Francuzów w 1911 r., Kończąc autonomię sułtanatu. Jego syn Kamoun uciekł do Ouanda-Djallé, gdzie opierał się Francuzom do 17 grudnia 1912 roku.
Dziś ta nazwa określa również miasto w Republice Środkowoafrykańskiej , które jest częścią sub-prefektury Ndélé , Dar El Kouti .
Dziś Ludowy Front Odrodzenia Republiki Środkowoafrykańskiej (FPRC), zbrojna grupa kontrolująca ten obszar, aw szczególności jej przywódca Noureddine Adam , twierdzi, że pochodzi z sułtanatu z przeszłości, aby ustanowić tam swoją legitymację.