Dryf zacumowanych statków stanowi krytyczny problem w projektowaniu morskich systemów cumowniczych w miejscach produkcji ropy i gazu. Jest to, podobnie jak w dryfie Stokesa , zjawisko związane z kategoriami kwadratowymi, nieco bardziej skomplikowane niż w tym. Złożoność ma najpierw aspekt matematyczny, obliczenie metodą dyfrakcyjną pięciu elementów składowych, które stanowią siły ekscytujące.
Mówiąc konkretniej, dryf ma dwa terminy. Jeden przedstawia średni dryf, podobny do tego obserwowanego w kinematyce fal, który nakłada się na wpływ wiatru i prądu. Drugi to powolny dryf, który wynika ze wzbudzenia słabo tłumionego rezonansu układu siłami drugiego rzędu, które są pomijalne w porównaniu z siłami pierwszego rzędu.
W przeciwieństwie do powolnego dryftu, średni dryf pojawia się w idealnych falach. W nich wszystkie warunki kinematyczne pierwszego rzędu i odpowiedź układu liniowego mają postać
.Terminy drugiego rzędu zbudowane z terminów pierwszego rzędu są zapisywane, z wyjątkiem funkcji przenoszenia
.Terminy pierwszego rzędu są zdefiniowane jako składniki o wysokiej częstotliwości, składniki stałe są członami dryftu, a składniki drugiego rzędu odpowiadają bardzo wysokim częstotliwościom.
Aby zrozumieć problem, wystarczy rozważyć superpozycję dwóch fal monochromatycznych
.Kwadratowo
.Jest
Termin kinematyczny odpowiadający przybliżeniu pierwszego rzędu można uznać za realizację procesu Gaussa . Formuła ogólnie przypisywana Rice wyraża taki proces w formie
w którym jest proces obwiedni Rayleigha i proces jednorodnej fazy .
Kwadratowo
zawiera wykładniczy proces o niskiej częstotliwości uśredniony przez średni dryf i proces o bardzo wysokiej częstotliwości.