Termin Blancs-Manteaux jest początkowo pseudonim podane w Paryżu od 1258 do 1277 , na zakon żebrzący z sługami Najświętszej Dziewicy , ze względu na ich kolor biały płaszcz.
Po kasacie zakonu przydomek „Blancs-Manteaux” został nadany Guillemitom , a następnie benedyktynom z kongregacji Saint-Maur . Termin ten stosuje się dzisiaj, w Paryżu, w dzielnicy Marais do kościoła , ulicy , starego rynku i teatru .
W 1258 roku , Saint Louis daje kolejność Sług Najświętszej Maryi klasztoru w Paryżu w bieżącym IV th arrondissement , rue Parcheminerie, obecna ulica Białych Braci że nadal nosi swoją nazwę. Zakon został zawieszony w 1274 po Drugim Soborze w Lyonie . Klasztor przypisywany jest mnichom z zakonu św . Wilhelma . Noszą całkowicie czarne płaszcze, ale przydomek „Blancs-Manteaux” pozostaje związany z tym miejscem, a Guillemici są odtąd nazywani Blancs-Manteaux. W 1618 klasztor został zreformowany przez benedyktynów z kongregacji Saint-Maur .
Pierwszy kościół równoległy do rue des Blancs-Manteaux został zainaugurowany w 1397 roku przez Karola VI, który rezyduje w pobliskim hotelu Saint-Pol . Został on przebudowany od 1685 do 1690 prostopadle do ulicy, tym razem, ale pozostaje niedokończona, ponieważ nie ma fasadę. Po rewolucji został otwarty w 1801 r. dla kultu i stał się kościołem parafialnym, podczas gdy rue des Guillemites została przebita przez krużganek (1802). W 1863 roku Baltard w końcu nadał mu fasadę: fasadę kościoła Barnabitów na Île de la Cité . Bombardowanie zniszczone w 1944 r., oprócz witraży w kościele, budynku, który zastąpił główny gmach klasztoru. Na miejscu krużganka powstaje wreszcie plac Charles-Victor-Langlois , który od wschodu graniczy z nowym budynkiem inwestycyjnym (1955).
W ramach przebudowy stolicy po rewolucji, a dokładniej z inicjatywy utworzenia pięciu rynków paryskich, w latach 1813-1819 wybudowano zadaszony rynek rue Vieille-du-Temple , na samym początku rue des Blancs-Manteaux.
Ten targ zajmuje stary hotel d'O, który został przekształcony w hospicjum. Cechą charakterystyczną tego hotelu były wejścia od trzech ulic, co umożliwiło otwarcie trzech nowych ulic graniczących z rynkiem:
Rynek został przekształcony w 1992 roku w miejską przestrzeń kulturalną, w której odbywają się przede wszystkim czasowe imprezy.