Rada Superior Alzacji i Lotaryngii jest organem doradczym utworzony w 1918 roku w celu przyspieszenia powrotu do Francji dawnych terytoriów Alzacji-Lotaryngii .
Po odmowie uznania przez Clemenceau Rady Narodowej w wyniku wyborów z 1911 r., dekret z26 listopada 1918organizuje w Paryżu nabożeństwo generalne Alzacji i Lotaryngii kontrolowane przez podsekretarza stanu w czasie przewodnictwa Rady . Służba ta utworzy Radę Naczelną Alzacji i Lotaryngii, składającą się z wyższych urzędników, w większości obcych Alzacji i Lotaryngii (z „wnętrza”) oraz dwunastu osobistości z Alzacji i Lotaryngii zaproponowanych przez administrację.
Zarząd siedzi sześć razy pomiędzy Czerwiec 1919 i Marzec 1920 przed ustąpieniem rady doradczej Alzacji i Lotaryngii odpowiedzialnej za pomoc administracji, której dwie trzecie członków pochodzi z byłej Rzeszy Elsaß-Lothringen.
Rada doradcza zostanie z kolei rozwiązana na mocy ustawy 24 lipca 1925ma być zastąpiona, podobnie jak Komisariat Generalny Republiki odpowiedzialny za reorganizację trzech byłych departamentów Alzacji i Lotaryngii , ogólnym kierownictwem służb Alzacji i Lotaryngii z siedzibą w Paryżu pod bezpośrednim zwierzchnictwem Przewodniczącego Rady.