Krajowa Rada Najwyższa (polski: Rada Najwyższa Narodowa ) jest centralnym organem rząd polskiego powstania 1794 roku , prowadzony przez generała Tadeusza Kościuszki przed wojskami rosyjskimi i pruskimi, po drugim rozbiorze Polski w styczniu 1793 roku.
Naczelna Rada Narodowa, wyznaczona od dnia proklamacji powstania na 24 marca w Krakowie , nie została powołana od razu. Poprzedzi go organ utworzony przez powstańców warszawskich po powstaniu 17 kwietnia: Tymczasowa Rada Księstwa Mazowieckiego pod przewodnictwem Ignacego Zakrzewskiego , również prezydenta Warszawy.
Od 5 maja do powstania przystąpił król Stanisław II August , zapewniając Radę Tymczasową, że „nie odejdzie z ojczyzny ani z narodu”.
Naczelną Radę Narodową powołuje Kościuszko 10 maja, ze swojego obozu macierzystego , położonego w pobliżu Polańca . Kilku jej członków wywodzi się z Rady Mazowieckiej, która od tego dnia przestaje funkcjonować.
W jej skład wchodzi 8 doradców i 32 zastępców/zastępców. Jej władza jest kolegialna.
Każda z ośmiu radnych jest głowa „kategorii” ( Wydział ), a 32 posłów rozprowadzane są wśród tych działach:
Rada posiada oficjalny organ prasowy: Gazetę Rządową.
8 czerwca Rada podejmuje decyzję o emisji bonów skarbowych do kwoty 72 000 000 zł, a 2 sierpnia powstaje Dyrekcja do Biletów Skarbowych , z siedmioma administratorami, trzema finansistami z Warszawy i czterema szlachcicami (m.in. Antonim Dzieduszyckiego, z Tymczasowej Rady Mazowieckiej). Pierwsza transmisja odbędzie się 16 sierpnia. To pierwsza emisja papierowych pieniędzy w Polsce.