W obliczeniach , złożoność w najgorszym przypadku lub złożoność w najgorszym przypadku , mierzy złożoność (np. W czasie lub przestrzeni ) algorytmu w najgorszym możliwym wykonaniu. Wyrażany jest jako funkcja wielkości danych wejściowych do algorytmu. W domyśle staramy się budować algorytmy, które są wykonywane przy użyciu jak najmniejszej ilości zasobów (np. Tak szybko, jak to możliwe), a zatem jest to górna granica zasobów wymaganych przez algorytm.
Na przykład złożoność czasowa w najgorszym przypadku odpowiada najdłuższemu czasowi wykonania, jaki może mieć algorytm, i daje gwarancję jego zakończenia .
Najgorsza złożoność umożliwia porównanie wydajności dwóch algorytmów. Przeciętnie przeciwstawia się złożoności .
Na poszukiwaniu elementu w liście The sekwencyjnego wyszukiwania , które polega na zbadaniu wszystkich elementów jeden po drugim, aż znalazłszy cel (jeśli istnieje), ma złożoność w najgorszym przypadku l „aby rozmiar listy: element, może być na samym końcu. Z drugiej strony złożoność w najlepszym przypadku jest stała: element może znajdować się na początku listy. A średnia złożoność (dla równomiernego rozkładu) jest również rzędu wielkości listy.
Szybkie sort z wyborem arbitralnym przegubu na liście rozmiarów ma złożoność o losowych permutacji. Jeśli jednak wpis jest już posortowany, zasada dziel i rządź staje się nieistotna, a złożoność jest en .