W teorii kodu , kod o zmiennej długości, to kod symboli źródła stowarzyszone z różnej liczby bitów.
Kody o zmiennej długości umożliwiają kompresję i dekompresję źródła z zerowym błędem: jest to kompresja bezstratna . Odwrotna operacja kodowania jest wtedy możliwa dla każdego symbolu. Z dobrej strategii kodowania źródło iid może zostać dowolnie skompresowane w pobliżu jego entropii , co umożliwia na przykład skojarzenie długich słów z rzadziej występującymi symbolami źródłowymi. Na tym polega różnica w przypadku metod kodowania o stałej długości .
Ten kod jest najczęściej używany do kompresji obrazu i wideo . Najbardziej znane zastosowania bezpośrednie to: kodowanie Huffmana , kodowanie Lempel-Ziv oraz kodowanie arytmetyczne .