Everest ma dwa obozy bazowe , pierwsze południowe zbocze (strona nepalska) znajduje się na 5364 metrach nad poziomem morza, u stóp lodowca Khumbu , drugie północne zbocze (strona tybetańska) znajduje się na wysokości 5154 metrów, u stóp od lodowca Rongbuk .
( 28 ° 00 ′ 26 ″ N, 86 ° 51 ′ 34 ″ E )
Jest bazą logistyczną różnych wypraw, które odbywają się każdego roku na Everest z Nepalu, a zwłaszcza toruje drogę do lodospadu Khumbu . To także koniec trekkingu pozwalający podejść jak najbliżej Everestu i wspiąć się na Kala Patthar , słynącą z widoku na masyw Everestu.
Większość wspinaczy przebywa tam przez kilka dni, aby zaaklimatyzować się na wysokości i uniknąć ostrej choroby górskiej . W sezonie w obozie pracuje 1500 osób: kupców, kucharzy, tragarzy, lekarzy, przewodników.
Na początku sezonu 2015 został zniszczony przez lawinę.
( 28 ° 08 ′ 29 ″ N, 86 ° 51 ′ 05 ″ E )
Baza, położona na wysokości 5200 metrów, podzielona jest na dwie części. Pierwsza to faktyczna baza. Znajduje się na końcu ścieżki, która wychodzi z Tingri (tybetańska wioska położona przy drodze prowadzącej do Nepalu), przecina rezerwat przyrody Qomolangma i mija klasztor Rongbuk .
Druga część jest jedyną dostępną dla turystów. Znajduje się na ostatnich stu metrach toru prowadzącego do bazy wypraw. Ta atrakcja turystyczna składa się z około trzydziestu namiotów, które w dzień służą jako „restauracje / sklepy”, a w nocy jako hotele.
Chiny Poczta utworzyła mały namiot, który jest najwyższy poczta biurowy na świecie. Ta ostatnia umożliwia wysyłanie pocztówek ze specjalnym stemplem, swoistym „dowodem / certyfikatem”, który bardzo lubią chińscy turyści. Te wstępnie podstemplowane karty mogą być wysyłane tylko do Chin.
Po obozie bazowym znajduje się „zaawansowana baza bazowa” na wysokości 6500 m .
Aż o pierwszej połowie XX -go wieku, Nepal został zamknięty i wzniesień zacząć od strony tybetańskiej. Około 1950 roku sytuacja odwrotna miała miejsce w przypadku zajęcia Tybetu przez Chiny, które zamknęły kraj, podczas gdy Nepal otworzył się.
Na początku XXI wieku strona południowa pozostawała zdominowana przez profesjonalnych organizatorów, podczas gdy na północy, zgodnie z chęcią rozwoju działalności chińskiego rządu, coraz więcej osób przechodziło bez nadzoru komercyjnego; to nachylenie oferuje wtedy tańsze pozwolenia. Kilka lat później związek się odwrócił, strona tybetańska podrożała. Chińskie władze wydają trzy razy mniej zezwoleń niż Nepalczycy, odpowiednio 150 i 450.