Zwapnienie (lek)


W medycynie istnieją dwa rodzaje zwapnień : zwapnienia fizjologiczne, takie jak kości, zęby lub otolity oraz zwapnienia patologiczne, które są wszechobecne w organizmie. Zauważ, że prawie cały wapń w organizmie znajduje się w tkance kostnej i zębach .

W przypadku zwapnień patologicznych określa się je jako złogi nieprawidłowe, wapniowe lub nie , które mogą być zlokalizowane w tkance lub narządzie. Uproszczona klasyfikacja wyróżnia trzy rodziny.

Pierwsza rodzina związana jest z litymi konkrecjami obserwowanymi w jamie lub przewodzie wydalniczym (kamienie nerkowe, trzustkowe, żółciowe, ślinowe).

Druga rodzina odpowiada zwapnieniom ektopowym, czyli zlokalizowanym w tkance (mózgu, żołądku, płucach, wątrobie, jelitach, ścięgnach, mięśniach). Można je zaobserwować w ciężkich patologiach, takich jak rak piersi, tarczycy, jąder i prostaty. Wielu innym schorzeniom towarzyszą również zwapnienia patologiczne, które obserwuje się w przypadku sarkoidozy (skóry), chorób układu krążenia, infekcji, chorób genetycznych czy środowiskowych.

Wreszcie, fizjologiczne zwapnienia prawdopodobnie przekształcą się w formy patologiczne po chorobie lub zmianie układów fizjologicznych (tkanka kostna i osteoporoza). Oczywiście ząb może być również dotknięty pewnymi patologiami.

Należy zauważyć, że niektóre patologiczne zwapnienia są również związane z procesem starzenia i mogą być zlokalizowane na wyrobach medycznych, takich jak sondy JJ.

Biomineralizacja i patologiczne zwapnienie: Piękna i Bestia

Biomineralizacja odpowiada syntezie minerałów przez organizmy żywe (przeczytaj Biomateriały - plik INSERM). Różnorodność chemiczna tak wytworzonych minerałów jest ograniczona, ponieważ zidentyfikowano tylko około sześćdziesięciu tak zwanych minerałów „biogenicznych”. O ile komórka znajduje się w centrum tego syntetycznego procesu, możemy wyróżnić dwa scenariusze: biomateriały obecne wewnątrz komórki i te obecne na zewnątrz. Funkcje związane z tymi dwiema rodzinami okazują się bardzo różne. Biomateriały wewnątrzkomórkowe są przeznaczone do percepcji grawitacji lub orientacji zgodnie z polem magnetycznym Ziemi. Biomateriały zewnątrzkomórkowe nadają żywemu organizmowi pewną sztywność, a nawet ochronę. W przypadku tego drugiego typu biomateriału minerał jest związany z fazą organiczną. Na przykład w przypadku egzoszkieletów skorupiaków węglan wapnia jest powiązany z chityną (25% chityny i 75% węglanu wapnia w skorupie kraba). W przypadku tkanki kostnej fosforan wapnia o budowie apatycznej jest związany z kolagenem.

W przypadku zwapnień patologicznych, jak zobaczymy poniżej, różnorodność chemiczna jest znacznie większa. W jednostkach tych występują fazy mineralne i organiczne, które trudno zakwalifikować jako biologiczne, ponieważ ich pochodzenie może być zarówno endogenne, jak i egzogeniczne. W tym drugim przypadku można zidentyfikować leki. Spożycie gleby może być również źródłem tych bytów. W rzeczywistości bardzo ważna jest różnorodność związków chemicznych, które prawdopodobnie zostaną zidentyfikowane. W zwapnieniach patologicznych można zaobserwować strukturę hierarchiczną. Przypadku podręcznikowego są kamienie nerkowe w zakresie lub dla niektórych z nich, uporządkowanie według kolejnych warstw informuje klinicystę o kolejności diet pacjenta. Jeśli w niektórych przypadkach zwapnienie wynika z dysfunkcji komórki, odwrotnie, zwapnienie jest również zdolne do modyfikowania fenotypu komórki.

Badania

Badania prowadzone na tych materiałach znajdują się na styku fizykochemii, genetyki i medycyny. Jest to złożone zwłaszcza ze względu na dużą różnorodność zidentyfikowanych faz chemicznych (ponad sto w przypadku nerki, w tym w szczególności niektóre leki lub nawet nowe fazy chemiczne). Tak więc, w przypadku nerki, syntezę tych nieorganiczno-organicznych hybrydowych nanomateriałów przeprowadza się w krążącym płynnym ośrodku (niejednorodnym i o zmiennym pH między 4,5 a 7,6), którego geometria jest „mikrocieczy”. rodzaj. Ponadto ściany różnych części nefronu, które stanowią funkcjonalną jednostkę nerki (kłębuszek nerkowy, rurka proksymalna, Hanse de Henlégo, rurka dystalna) są miejscem transferu anionów i kationów. Podejście naukowe jest bezpośrednio inspirowane podejściem zdefiniowanym przez Claude'a Bernarda (1813-1878), którego dwusetną rocznicę urodzin obchodzono niedawno. Obejmuje to koordynację trzech etapów: obserwacji (opartej zarówno na klasycznych technikach charakteryzowania, jak i zainstalowanych na dużych instrumentach, takich jak synchrotron SOLEIL (zoptymalizowane źródło światła pośredniej energii LURE) lub laboratorium Leona Brillouina), ustanowienie formalizmu teoretycznego (który zakorzenia się w koncepcje miękkiej chemii) i wreszcie zaprojektowanie protokołu syntezy z uwzględnieniem fizjologii (typu mikroprzepływowego).

Dokładniej, program badawczy dotyczący patologicznych zwapnień opiera się na dwóch osiach. W celu opisania parametrów fizykochemicznych kontrolujących patogenezę tych zwapnień, pierwsza oś koncentruje się na poprawie opisu strukturalnego i chemicznego zwapnień patologicznych. Obejmuje zarówno klasyczne techniki laboratoryjne, jak i techniki wdrażane na dużych instrumentach, takich jak synchrotron SOLEIL. Jeśli te badania rozpoczęły się od wdrożenia odpowiednich technik charakteryzacyjnych w skali mikrometrowej, teraz chodzi o wdrożenie nowych technologii dostarczających informacji w skali nanometrycznej.

Drugi kierunek badań skupia się na zaburzeniach tkankowych związanych z zwapnieniami. W tym celu wdrażane są nowe techniki charakteryzacji, takie jak SHG (generowanie drugiej harmonicznej), w celu wizualizacji kolagenu w bardziej odpowiedni sposób niż zwykłe techniki barwienia stosowane w szpitalach, takie jak barwienie sirius red.

Jakie zainteresowanie klinicysty? Określenie ich właściwości fizykochemicznych w skali mikrometrowej prowadzi do wczesnej diagnostyki medycznej, a także do opracowania nowych narzędzi diagnostycznych dla różnych patologii (np. choroba Wilsona). Można zatem scharakteryzować mikrozwapnienia występujące w biopsjach. Możliwość ta jest tym bardziej istotna, że ​​kilka nowych technologii może zostać wszczepionych w szpitalach i dlatego są one zintegrowane ze zwykłymi technikami stosowanymi na oddziałach szpitalnych. W związku z tym zauważamy obecność dwóch mikrospektroskopów w podczerwieni z transformacją Fouriera w dziale badań funkcjonalnych w szpitalu Tenon. W związku z tym mają zastosowanie do dużej liczby pacjentów. W związku z tym w ramach współpracy z Oddziałem Nefrologii i Transplantacji Nerek Szpitala Huriez w Lille powstał program badawczy umożliwiający skorzystanie z tego nowego podejścia ponad czterystu pacjentom z niewydolnością nerek. Pomiary przeprowadzone na wszystkich biopsjach nerki zebranych w kraju i za granicą pozwoliły siedmiu pacjentom uniknąć dializy, a tym samym przeszczepienia nerki.

Aby dowiedzieć się więcej, oto kilka artykułów w języku francuskim, które można pobrać za darmo

Aby dowiedzieć się więcej, oto kilka bezpłatnych artykułów w języku angielskim do pobrania. Obejmuje to wszystkie artykuły, które ukazały się w specjalnym numerze obrad akademii nauk na cześć badań prowadzonych przez M. Daudona.

Powiązania między zwapnieniami a patologiami

W nerkach charakterystyka fizykochemiczna (charakter faz chemicznych podawana najczęściej spektroskopią w podczerwieni z transformatą Fouriera i morfologia kamienia nazębnego określona za pomocą dwuokularowego szkła powiększającego (lub morfologia krystalitów obserwowana pod skaningowym mikroskopem elektronowym) jest związane ściśle z patologią lub odpowiedzialnymi za nią nieprawidłowościami biochemicznymi.Tak więc obecność struwitu w składzie chemicznym kamieni nerkowych jest swoistym markerem infekcji dróg moczowych przez niektóre bakterie ureolityczne.Cystyna wskazuje na tubulopatię genetyczną lub deficyt w syntezie cystynozyny prowadzącej do wewnątrzlizosomalnego nagromadzenia cystyny.Kamień jest więc nie tylko przeszkodą, najczęściej bolesną w drogach moczowych, co uzasadnia pilną procedurę urologiczną w celu przywrócenia pasażu moczu.Jest to przede wszystkim objaw krystalogenności patologie lub zaburzenia równowagi Odmiany moczowe pochodzenia żywieniowego, których nawroty są najczęściej regułą, jeśli przyczyna nie została prawidłowo zidentyfikowana. Ten związek przyczynowy między patologią jest oczywiście najbardziej interesujący dla klinicysty. Analiza literatury pokazuje, że ten związek przyczynowy ujawnia się również w przypadku innych narządów.

Zróżnicowanie chemiczne patologicznych zwapnień

Literatura fizykochemiczna i medyczna dostarcza przeglądu zarówno wszechobecnej natury, jak i chemicznej różnorodności patologicznych zwapnień człowieka. Oto wyniki niewyczerpującego zestawienia.

Dla soli wapnia:

Inne związki

Tę różnorodność chemiczną obserwuje się również w przypadku mikrozwapnień obecnych w biopsjach nerek, ponieważ najnowsze pomiary identyfikują 22 różne ciała. Ta różnorodność jest źródłem trudności w postawieniu istotnej diagnozy przy użyciu zwykłych barwników histologicznych, które nie pozwalają scharakteryzować wszystkich obecnych faz mineralnych lub organicznych. Tylko techniki fizyczne, takie jak mikroskopia w podczerwieni, prowadzą do namacalnych wyników. Należy zauważyć, że co niezwykłe, diagnozę można również postawić poprzez badanie kryształów w moczu.

Elementy fizykochemii

Przegląd technik charakteryzacji

Nie chodzi tu o przedstawienie formalizmów leżących u podstaw różnych technik stosowanych w ramach badań nad patologicznymi zwapnieniami, ale o podkreślenie przekazywanych przez nie informacji. Podamy zatem bardzo uproszczony opis, wiedząc, że konieczne będzie odwołanie się do prac naukowych, takich jak praca A. Guiniera (Teoria i technika radiokrystalografii. Paryż, Dunod, 1964) dla radiokrystalografii. Oczywiście istnieją również inne doskonałe referencje.

Zacznijmy od fluorescencji rentgenowskiej . Oświetlając kamień nerkowy fotonami, padające fotony wyrzucają elektron rdzenia z procesji elektronowej atomu. Atom jest następnie umieszczany w stanie wzbudzonym. Aby powrócić do stanu początkowego, następuje przegrupowanie procesji elektronicznej. Możliwe są dwa tryby: tryb niepromienisty, który odpowiada emisji elektronów, czyli tak zwany efekt Augera, oraz tryb radiacyjny, który jest związany z emisją fotonów, które nazywamy fotonami fluorescencyjnymi. Konieczne jest wtedy wykrycie energii tych fotonów fluorescencji (ta jest powiązana z liczbą atomową atomów obecnych w kamieniu nerkowym) i dla każdej energii ich liczba, która jest parametrem związanym ze stężeniem pierwiastka. Fluorescencja rentgenowska jest zatem techniką, która umożliwia poznanie natury i stężenia pierwiastków obecnych w kamieniu nerkowym lub w niektórych częściach nerki. Na przykład dla niektórych ciężkich pierwiastków wykazujących nefrotoksyczność stosuje się fluorescencję rentgenowską. Tak jest w przypadku kadmu lub ołowiu. Z takiej analizy elementarnej skorzystały również tkanki biologiczne. Należą do nich piersi, prostata, skóra i wątroba. Zauważ, że możliwe jest teraz wykonywanie tego typu pomiaru w skali subkomórkowej.

Znając charakter elementów, warto przyjrzeć się ich rozmieszczeniu w przestrzeni. Odległości międzyatomowe są rzędu 0,1  nm . Proces dyfrakcji będzie zatem wykorzystywał fotony, których długość fali jest tego samego rzędu wielkości. W związku z tym stosowana będzie dyfrakcja rentgenowska, która odpowiada fotonom, których długość fali jest dokładnie rzędu 0,1  nm . Kiedy rzucamy światło na kamień nerkowy, każdy atom zachowuje się jak źródło wtórne. Interferencja pomiędzy falami pochodzącymi z każdego źródła wtórnego powoduje proces dyfrakcji. Jak każdy proces interferencji, mamy wtedy maksima, które odpowiadają liniom dyfrakcyjnym. Te maksima zależą od rozmieszczenia atomów w przestrzeni. Analizując położenie tych maksimów, mamy zatem dostęp do rozmieszczenia atomów w przestrzeni. Każda faza chemiczna, która ma regularny układ atomów w przestrzeni (tzn. jest skrystalizowana, a nie amorficzna) spowoduje powstanie rodziny linii dyfrakcyjnych (maksimum procesu interferencji). Szczegółowa analiza wykresu dyfrakcyjnego rachunku różniczkowego powie nam zatem, czy jesteśmy w obecności szczawianu wapnia, fosforanu wapnia, kwasu moczowego i ich proporcji. Inną ważną informację podaje dyfrakcja rentgenowska: wielkość kryształów. Zauważ, że możliwe jest skonstruowanie diagramu dyfrakcyjnego z równania Debye'a, znając położenie atomów i współczynniki dyfuzji atomowej różnych typów atomów obecnych w materiale. W przypadku nanomateriałów, jak w przypadku niektórych kryształów pochodzenia biologicznego, możliwe jest wówczas symulowanie odpowiedniego wzoru dyfrakcyjnego.

Inna technika zdolna do informowania nas o rozmieszczeniu atomów w materii jest powiązana ze spektroskopią w podczerwieni z transformacją Fouriera . Tym razem skupimy się na wibracjach wiązań międzyatomowych. Kiedy energia fotonów odpowiada rodzajom wibracji, materia je pochłania. Ta część widma elektromagnetycznego nazywana jest średnią podczerwienią (fotony mają długości fal od 2 do 20  µm ) i to właśnie w tej części widma znajdują się sygnatury drgań biomolekuł tworzących tkanki biologiczne. Energia ta zależy od charakteru wiązania (pojedyncze, podwójne, potrójne) oraz atomów tworzących wiązanie. Ponadto atomy wokół wiązania, które „pochłaniają” fotony, zmodyfikują tę energię. Analizując widmo podczerwieni, jesteśmy zatem w stanie poznać połączenia, które składają się na kamień nerkowy i opisać środowisko tego połączenia. Jest zatem zrozumiałe, że widmo w podczerwieni szczawianu wapnia (CaC2O4.H20) różni się od widma hydroksyapatytu (Ca5(PO4)3OH), ponieważ wiązania występujące w tych dwóch materiałach są różne. Ponadto widmo w podczerwieni monohydratu szczawianu wapnia (CaC2O4.H20) różni się od widma w podczerwieni dihydratu szczawianu wapnia (CaC2O4.2H20), ponieważ wiązanie wchodzące w skład widma w podczerwieni ma inne środowisko. Wreszcie fakt, że spektroskopia w podczerwieni z transformacją Fouriera jest czuła na materiały amorficzne, narzucił ją jako technikę z wyboru w analizie kamieni nerkowych i ogólniej patologicznych zwapnień. Na koniec zwróć uwagę, że istnieje podobna technika: spektroskopia RAMAN . Ta ostatnia nie opiera się na absorpcji, ale na rozpraszaniu fotonów. Te dwie spektroskopie oscylacyjne mają zalety i wady związane z charakterystycznym dla nich procesem interakcji fotonów z materią. Po więcej szczegółów odsyłamy do różnych prac w literaturze.

Te trzy techniki, fluorescencja rentgenowska, dyfrakcja rentgenowska i spektroskopia w podczerwieni z transformacją Fouriera, wykorzystują foton jako cząstkę sondy. Ich czułość znacznie się poprawia, gdy eksperymenty te są prowadzone w ośrodku promieniowania synchrotronowego . W tym przypadku to elektrony krążące z prędkością zbliżoną do prędkości światła, których trajektoria jest zmodyfikowana, emitują światło zwane promieniowaniem synchrotronowym. To promieniowanie synchrotronowe to światło białe. Odpowiada to emisji fotonów, których energia waha się od podczerwieni do promieni X. Około pięćdziesiąt takich ośrodków istnieje na całym świecie, a każdy z nich ma około czterdziestu stacji doświadczalnych działających 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Kilka z tych urządzeń jest dedykowanych do badań medycznych. Należy zauważyć, że w odniesieniu do nowego francuskiego źródła trzeciej generacji SOLEIL, działającego od 2006 roku, pierwszy eksperyment przeprowadzono na kamieniu nerkowym. Warto zwrócić uwagę na organizację konferencji związanych z zastosowaniami medycznymi Od tego pierwszego doświadczenia wdrożono wiele linii badawczych synchrotronu SOLEIL. Wśród nich zacytujmy

Nie możemy zamknąć tej części synchrotronowej, nie wspominając o konkretnej technice: rentgenowskiej spektroskopii absorpcyjnej . Ta technika charakteryzacyjna pozwala, z pomiaru współczynnika absorpcji w funkcji energii fotonów, szczegółowo opisać stan elektronowy i bliskie otoczenie (pierwsza sfera koordynacyjna) danego typu atomów. Na przykład można go wdrożyć, aby poznać stan utlenienia chromu lub arsenu (lub dowolnego innego pierwiastka) w tkance, co jest kluczową informacją, ponieważ toksyczność pierwiastka często zależy od „stanu chemicznego”, w którym występuje (CrVI w porównaniu z Cr IV na przykład).

Wreszcie, jednostki biologiczne powinny być obrazowane w skali mezoskopowej (tj. mikrometrycznej). Skaningowa mikroskopia elektronowa pozwala nie tylko na dokładną wiedzę o topologii patologicznych zwapnień (konkrecji lub zwapnień ektopowych) w skali submikronowej, ale także na ich mapowanie chemiczne poprzez określenie przestrzennego rozkładu różnych głównych obecnych pierwiastków (z wyjątkiem pierwiastków śladowych). być badane za pomocą fluorescencji rentgenowskiej). Opierając się na interakcji elektron-materia, termin „elektronika” świadczy o wykorzystaniu elektronów jako cząstki sondującej, a termin „skanowanie” przypomina, że ​​to podczas ruchu wiązki elektronów po powierzchni próbki jej obraz jest skonstruowany na ekranie wyświetlacza. Należy zauważyć, że najnowsza generacja skaningowych mikroskopów elektronowych pozwala zrezygnować z osadzania grafitu zwykle umieszczanego na powierzchni próbki w celu poprawy jej przewodnictwa. Ostatnio w ramach badania płytki Randalla uzyskano obrazy zwapnień tkanek w nanoskali. W tym celu obserwacje te wykonuje się za pomocą transmisyjnego mikroskopu elektronowego . Obserwacje te pozwalają na szczegółowe podejście do bardzo wczesnych etapów patogenezy tych blaszek Randalla. Kolejny kierunek badań, który okazał się bardzo owocny w badaniu patologicznych zwapnień, wiąże się z wdrożeniem tomografii. Ta technika charakteryzacyjna umożliwia rekonstrukcję próbek w 3D za pomocą zestawu danych uzyskanych dla różnych orientacji badanego obiektu. Takie podejście umożliwiło pozyskanie informacji o budowie wewnętrznej kamieni nerkowych i jest szeroko stosowane w medycynie, w szczególności dzięki platformie PIPA (Small Animal Imaging Platform).

Ten prosty opis tych technik charakteryzacyjnych pokazuje komplementarność tych technik charakteryzacyjnych i wyjaśnia potrzebę wdrożenia nie jednej, ale kilku technik w każdej pracy badawczej dotyczącej patologicznych zwapnień.

Procesy krystalizacji: Jednorodne zarodkowanie i niejednorodne zarodkowanie: Kamienie nerkowe i zwapnienie naczyń

Modelowanie genezy zwapnień polega na wykorzystaniu pewnych fizykochemicznych pojęć odnoszących się do krystalizacji (w różnych miejscach można znaleźć szczegóły dotyczące różnych teorii związanych z procesem krystalizacji). Ponadto opracowanie nowych terapii terapeutycznych wymaga dokładnej znajomości pierwszych etapów tej genezy. W przypadku patologicznych zwapnień pierwszy etap dotyczy przejścia między dwoma stanami organizacji materii: cieczą i ciałem stałym, zwanym zarodkowaniem. Istnieją zatem dwa rodzaje zarodkowania: zarodkowanie homogeniczne i zarodkowanie heterogeniczne. Dwa rodzaje zwapnienia ilustrują te dwa tryby zarodkowania. Pierwsza to konkrecja: kamienie nerkowe, druga to zwapnienie ektopowe: zwapnienie naczyń.

W pierwszym przypadku zarodkowanie, które zachodzi w jednej fazie macierzystej (w przypadku kamieni nerkowych – moczu) przesyconej nazywamy pierwotną. Pamiętaj, że przesycenie to stan chemiczny, w którym roztwór zawiera więcej substancji rozpuszczonych, niż może się rozpuścić. W przypadku kamieni nerkowych za to przesycenie moczu w jednym lub kilku związkach chemicznych mogą być odpowiedzialne różne czynniki. Wśród nich są: zaburzenia metaboliczne, spadek inhibitorów krystalizacji (cytrynian, magnez), zmiana pH moczu  itp. Pierwsze podejście do odejścia od przesycenia polega na zwiększeniu diurezy określanej jako niewystarczająca, gdy jest ona mniejsza niż 1000  ml . Niewystarczająca diureza jest czynnikiem zaostrzającym, jeśli nie wywołuje kamicy.

W drugim przypadku zarodkowanie odbywa się w medium już zawierającym byty, które będą służyć jako wsparcie. Następnie jest kwalifikowana jako drugorzędna. Taki scenariusz można spotkać w przypadku zwapnienia naczyń, gdzie DNA będzie służyć jako wsparcie. To DNA pochodzi z lizy komórek (proces niszczenia lub rozpuszczania komórek po pęknięciu błony komórkowej). Świadczą o tym specyficzne wybarwienia tkanki poprzez DAPI, która jest cząsteczką fluorescencyjną zdolną do wiązania się z zasadami adeninowymi i tyminowymi DNA. Zwapnienie na bazie fosforanu wapnia o strukturze apatytowej charakteryzuje spektroskopia w podczerwieni z transformacją Fouriera.

Płytka Randalla, zwapnienie tkanek powodujące złogi

Blaszka Randalla to zwapnienie tkanki umieszczone w górnej części brodawki nerkowej. Składa się z białek i fosforanu wapnia o strukturze apatycznej (patrz następny akapit poświęcony płytce Randalla). Obecność tej płytki w górnej części brodawki zakłóca interakcję między tkanką biologiczną a krystalitami monohydratu szczawianu wapnia obecnym w moczu. Te ostatnie są zwykle eliminowane w sposób naturalny ze względu na ich mikronową wielkość. Ale ta płyta Randalla powstrzyma ich, chwytając je w pułapkę, a ta działa jak klej. Poniższy obraz ze skaningowej mikroskopii elektronowej wyraźnie pokazuje krystality monohydratu szczawianu wapnia (po prawej) utknięte w płytce Randalla (po lewej), a następnie akumulujące się, tworząc kamień nerkowy. Ten obraz ze skaningowej mikroskopii elektronowej odrzuca zatem hipotezę zgodności odległości międzyatomowych, która mogłaby istnieć, gdy chcemy wyjaśnić przestrzenną bliskość dwóch faz chemicznych.

RandallPalque-COM Wiki


Utworzony w ten sposób kamień nerkowy może ostatecznie osiągnąć rozmiary większe niż 4-5  mm , uniemożliwiając jego eliminację w sposób naturalny, a w rzeczywistości przyczynę kolki nerkowej.

Pojęcie szablonu: gdy zwapnienie tworzy pleśń tkanki biologicznej

Zgodnie z definicją słownikową szablon stanowi model pozwalający narzucić obiektowi morfologię. Kilka obserwacji za pomocą skaningowej mikroskopii elektronowej umożliwia znalezienie tego pojęcia. Najprostszy obserwuje się w biopsjach nerek. W takim przypadku wzrost zwapnień będzie najczęściej ograniczany wymiarami części nefronu: proksymalnej lub dystalnej rurki. Poniższy obraz przedstawia nieprawidłowe złogi szczawianu wapnia w biopsji nerki. Należy pamiętać, że kontury złoża są ograniczone ściankami rurek. Szablon 1 CaOx Wiki Obraz ze skaningowego mikroskopu elektronowego biopsji nerki.

Inny bardziej subtelny przykład podaje płyta Randalla. Na poniższym obrazie zobrazowano cztery płytki Randalla (oznaczone jako RP) na powierzchni kamieni nerkowych (oznaczone jako KS). Szablon 2 RP Wiki Obraz ze skaningowego mikroskopu elektronowego czterech kamieni nerkowych, z których każdy podtrzymuje płytkę Randalla. Te obrazy pokazują, że płytki Randalla składają się z uwapnionych rurek (1 i 2 na części (b) obrazu). Rurki te odpowiadają fragmentom rurek zbiorczych (które umożliwiają odprowadzanie moczu w górnej części brodawki nerkowej), których zwapnienie spowodowało ich rozerwanie podczas odklejania się kamienia nerkowego. Należy zauważyć, że niektóre z tych rurek zbiorczych są całkowicie zablokowane (1 na części (b) fotografii).

Trochę chemii nieorganicznej

Przeprowadźmy teraz kilka przypomnień na temat różnych faz zidentyfikowanych w patologicznych zwapnieniach. Wśród nich zacznijmy od fosforanów wapnia. W rzeczywistości są to sole wapniowe kwasu ortofosforowego (H 3 PO 4 ) i występują o różnym składzie chemicznym i bardzo zróżnicowanej strukturze krystalicznej. Poszczególne ortofosforany wapniowe związane z Ca (OH) 2 H 3 PO 4 systemu są zwykle grupowane w zależności od ich stosunku atomowym Ca / P. Niektóre z tych różnych ortofosforanów zostały zidentyfikowane w kamieniach nerkowych. Tak jest w przypadku bruszytu lub dwuwodzianu fosforanu dwuwapniowego, których wzór stechiometryczny to CaHPO 4 , 2H2O (stosunek Ca/P = 1). Niektóre badania powiązały kamienie Brushite z leczeniem litotrypsji. Kryształy bruszytowe są najczęściej znajdowane w płytkach krwi, a igły zaobserwowano w kamieniach nerkowych. Podobnie dla pentahydratu fosforanu oktowapnia, dla którego istnieją trzy formy (trójskośna, apatytowa, amorficzna). Zauważ, że istnieje związek między etapem ciąży a pięciowodzianem fosforanu oktowapniowego (związek, który odpowiada stosunkowi Ca/P = 1,33). Wreszcie, częściej występuje niestechiometryczna postać hydroksyapatytu fosfowapniowego, czyli (Ca 10-x Lacune x) ((PO 4 ) 6-x (HPO 4 ) x) ((OH) 2 -x Lacunex). występują w patologicznych zwapnieniach. Ze względu na wakat związek ten odpowiada stosunkowi Ca/P między 1,33-1,67.

Do nomenklatury związków występujących w patologicznych zwapnieniach należy również włączyć inne fosforany. Wśród nich whitlockite to minerał pierwotnie znaleziony w pobliżu North Groton (New Hampshire, Stany Zjednoczone) i nazwany na cześć amerykańskiego mineraloga Herberta Percy Whitlocka (1868-1948). Określono strukturę whitlockitu, a jego wzór stechiometryczny jest następujący: Ca18,19 (Mg1,17Fe0,83) H1,62 (PO 4 ) 14. Jest to struktura romboedryczna (grupa przestrzenna R3c). Atomy żelaza i magnezu są losowo rozmieszczone w miejscach oktaedrycznych położonych na 3 osiach symetrii.Gdy zawartość whitlockite w kamieniu nerkowym przekracza 15% masy, istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia infekcji dróg moczowych bez ureazy. . Ten związek chemiczny znajduje się również w centrum wielu badań związanych z regeneracją kości.

Niektóre wyniki dotyczące patologicznych zwapnień

Zwapnienia patologiczne obecne w chrząstce: Choroba zwyrodnieniowa stawów: Charakterystyka mikrokryształów w stawie kolanowym

Ta patologia, najczęstsza z chorób reumatologicznych, to choroba całego stawu, która ostatecznie prowadzi do zniszczenia chrząstki stawowej. Jej patofizjologia jest złożona i obejmuje oprócz starzenia się czynniki genetyczne i mechaniczne. Chrząstki z powodu choroby zwyrodnieniowej stawów usunięte podczas endoprotezoplastyki ulegają zwapnieniu, a obecność tych zwapnień koreluje z nasileniem choroby zwyrodnieniowej stawów. Coraz częściej dyskutuje się o udziale nieprawidłowej mineralizacji chrząstki w patogenezie choroby zwyrodnieniowej stawów, ale pozostaje on słabo poznany. We Francji, na poziomie społeczno-ekonomicznym, każdego roku zakłada się 70 000 protez kolan i 100 000 protez bioder. Możemy oszacować koszt operacji protezy stawu biodrowego średnio na 15 000 euro, łącznie z operacją i jej obserwacją terapeutyczną, czyli na leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów we Francji łącznie na 3,5 miliarda euro rocznie. Pomimo znaczenia ekonomicznego związanego z tą patologią, istnieje niewiele danych fizykochemicznych dotyczących tych zwapnień, które istotnie zmieniają funkcjonowanie stawu.

Aby lepiej to zrozumieć, pomiary spektroskopii w podczerwieni przeprowadzone w szpitalu Necker w celu przeszukania zbioru ludzkich chrząstek pod kątem możliwej obecności kryształów uzupełniono widmami absorpcji X zebranymi na progu K Ca na linii światła DIFFABS zainstalowanego na synchrotron SOLEIL, w celu określenia lokalnego środowiska tego kationu. Jeżeli uzyskane dane potwierdzają oczywiście obecność kryształów fosforanu Ca lub/i dwuwodzianu pirofosforanu Ca, główny wynik tego badania wiąże się z faktem, że większość wapnia w chrząstce jest obecna w tych kryształach fosforanu lub/i pirofosforan wapnia, modyfikując w ten sposób równowagę biochemiczną występującą w stawie. Ponadto te zwapnienia są obecne na powierzchni, ale także w chrząstce, a zatem w tym ostatnim przypadku nie mogą pochodzić z prostego wytrącenia płynu stawowego, ale bardziej prawdopodobnie z zaburzenia czynnościowego komórek obecnych w chrząstce, chondrocytów. Dostępne są również inne ważne informacje na temat wczesnych stadiów choroby zwyrodnieniowej stawów. Rzeczywiście, jakie jest pochodzenie tego wapnia zaangażowanego w zwapnienia?

W zakresie patofizjologii choroby zwyrodnieniowej stawów jedna z aktualnych hipotez podkreśla znaczenie błony otaczającej staw w procesie zwyrodnieniowym całego stawu i której przepuszczalność ma wpływ patologia. Ujawniając głęboką zmianę zawartości wapnia w stawie, nasze dane pokazują, że ma to wpływ na przepuszczalność błony i dlatego musimy wziąć pod uwagę cały staw (a nie tylko chrząstkę) w celu szczegółowego zrozumienia biochemii mechanizmy związane z chorobą zwyrodnieniową stawów. Na ten temat opublikowano inne badania.

Patologiczne zwapnienia skóry: Sarkoidoza

Sarkoidoza może atakować wiele narządów, ale szczególnie dotyka płuc i skóry. Tak więc skóra jest dotknięta w 25 do 30% przypadków. Jeśli chodzi o płuca, zajęcie płuc jest ciężkie w 10% przypadków, prowadząc do zwłóknienia i przewlekłej niewydolności oddechowej. Diagnoza choroby opiera się na biopsji, zwłaszcza skóry w przypadku zmian dermatologicznych. Dokładna przyczyna tej patologii pozostaje nieznana, ale podejrzewa się rolę czynników nieorganicznych, aw szczególności mineralnych cząstek środowiskowych, takich jak cząstki krzemionki. Ten związek przyczynowy jest wspierany przez częstość uszkodzeń obszarów blizny, a także obszarów z tatuażami.

W niewielu badaniach wykorzystano narzędzia fizykochemiczne (fluorescencja rentgenowska, skaningowa mikroskopia elektronowa) do scharakteryzowania złogów występujących w ziarniniakach sarkoidozy skóry lub na ich obrzeżach. W niedawnym badaniu te techniki fizykochemiczne potwierdziły obecność krzemionki krystalicznej w środku ziarniniaków w trzech próbkach, potwierdzając w ten sposób rolę krzemionki w wystąpieniu choroby. Ponadto obecność okołoziarniniakowych złogów wapnia (które wydają się być niezależne od wapnia w surowicy pacjentów) wskazuje na ektopową aktywność metaboliczną ziarniniaków wapnia.

Patologiczne zwapnienia obecne w prostacie: kamienie prostaty

Kamienie prostaty są uważane za bardzo powszechne u mężczyzn po 50. roku życia. Z drugiej strony są one rzadkie u mężczyzn poniżej 40 roku życia i rzadkie u dzieci. Niektóre badania wskazują na ich obecność na obrzeżach guzów. Z chemicznego punktu widzenia kamienie prostaty składają się najczęściej z fosforanu wapnia. Powstają albo przez proste wytrącanie wydzieliny gruczołu krokowego, albo przez proces wtórnego zwapnienia ciał amylakowych. Niewiele badań określa skład chemiczny tych jednostek biologicznych. Ostatnie badania pokazują, że jeśli skład chemiczny jest rzeczywiście zdominowany przez fosforany wapnia, dane z eksperymentów opartych na spektroskopii w podczerwieni z transformatą Fouriera wskazują na inne fazy chemiczne. Wśród nich są whitlockit, struwit, whewellite, amorficzny fosforan wapnia, pentahydrat fosforanu oktowapnia, bruszyt i tetrahydrat cytrynianu wapnia. Wyniki te pokazują zatem bardzo dużą złożoność procesów biochemicznych związanych z patogenezą kamieni prostaty. Proporcjonalnie dane te pokazują, że karbapatyt jest zdecydowanie dominującym składnikiem (75%), następnie whitlockit (9,4%) i PACC (6,3%). W ostatnich pracach odciski bakterii zaobserwowano w 83% kamieni prostaty wybranych do tego badania. Obserwacje te skłaniają społeczność medyczną do dalszych badań nad tymi kamieniami prostaty, ponieważ dobrze wiadomo, że przewlekłe infekcje mogą prowadzić do przewlekłego stanu zapalnego, potencjalnie prowadzącego do procesów rakowych.

Patologiczne zwapnienia w nerkach

Kamienie polekowe

Wchłanianie niektórych leków powoduje patologiczne zwapnienia. Tak jest w przypadku foskarnetu, którego obecność uwidoczniono w nerce (po wykonaniu biopsji nerki). Wyraźnie możemy wykryć obecność krystalitów Foskarnetu zlokalizowanych w kłębuszkach (widmo podczerwieni związane z tym osadem pokazano poniżej) oraz krystalitów fosforanu wapnia o strukturze apatytowej zlokalizowanych w rurce (proksymalnej lub dystalnej) (podobnie został wykreślony. Wikipedia


Obserwacje te zostały niedawno opublikowane w artykule o otwartym dostępie, w którym przedstawiamy również charakterystykę innego leku powodującego powstawanie nieprawidłowych złogów w nerkach: A | tazanawir

Kamienie związane z infekcjami dróg moczowych

Niedawno Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) opublikowała swoją pierwszą listę „priorytetowych patogenów opornych na antybiotyki”, wymieniając 12 rodzin bakterii najbardziej zagrażających zdrowiu ludzkiemu (WHO, komunikat prasowy z 27 lutego 2017 r.). Oporność na antybiotyki wzrasta i szybko wyczerpujemy nasze możliwości leczenia. W rozprawie „Epidemiologia pozaszpitalnych zakażeń układu moczowego” podkreśla się, że zakażenia dróg moczowych należą do najczęstszych zakażeń bakteryjnych. Amerykańskie badanie wykazało, że roczna częstość występowania u kobiet wynosi 12%. Infekcje te, będące źródłem wielu recept na antybiotyki w medycynie ogólnej, przyczyniają się do presji selekcyjnej na oporność bakterii na antybiotyki. Wywołują je głównie Enterobacteriaceae, głównie Escherichia coli (E. coli), które stanowią 70 do 80% bakterii izolowanych w przypadku pobierania próbek moczu.

Termin „kamica infekcyjna” jest używany do opisania kamieni wtórnych do przewlekłej infekcji dróg moczowych. Najczęstszymi kamieniami infekcyjnymi są kamienie złożone z fosforanu amonowo-magnezowego (struwitu) i karbapatytu, zwane kamieniami „potrójnymi fosforanami”. Inna faza mineralna związana jest z infekcjami bakteryjnymi: whitlockitis. Jesteśmy zatem w obecności dwóch faz mineralnych zawierających magnez, struwit i whitlockit, gdy motorem mineralizacji jest infekcja. Pierwsza związana jest z zakażeniami bakteriami ureazy (zapalenie struvity), druga z zakażeniami bakteriami nieureazowymi (zapalenie whitlocka). Należy pamiętać, że whitlockitis zidentyfikowano również w kontekście infekcji płucnych

Kamienie kwasu moczowego

Ten rodzaj obliczeń stanowi około 10% obliczeń we Francji. Kamienie kwasu moczowego są obserwowane z dużą częstotliwością, gdy pacjenci cierpią na choroby, które obecnie przeżywają boom, takie jak zespół metaboliczny i cukrzyca insulinoniezależna. Występują około dwa razy częściej u mężczyzn niż u kobiet. Należy zauważyć, że trzy główne przyczyny leżą u źródeł tego typu kamicy: pierwszą przyczyną jest zastój moczu u osób starszych; drugi wiąże się z nadmierną masą ciała, związaną z zespołem metabolicznym; trzeci jest związany z cukrzycą.

Niezwykła specyfika kamicy moczowej wiąże się z faktem, że mężczyźni i kobiety nie są dotknięci w ten sam sposób. Kobiety są znacznie bardziej podatne niż mężczyźni na rozwój kamieni kwasu moczowego, gdy mają cukrzycę insulinoniezależną, chociaż wydają się mniej wrażliwe niż mężczyźni na krystalogeniczną moc zespołu metabolicznego (który poprzedza rozwój cukrzycy). Aby zrozumieć tę różnicę, podjęto badania fizykochemiczne. Jeśli weźmiemy pod uwagę zestaw obliczeń kwasu moczowego, skład chemiczny (podany za pomocą spektroskopii w podczerwieni) i opisany wygląd (za pomocą mikroskopii optycznej) są podobne dla mężczyzn i kobiet. W rzeczywistości istnieje różnica, ale jest ona na poziomie kryształów kwasu moczowego. Aby zmierzyć wielkość tych kryształów, konieczne jest wykonanie eksperymentów dyfrakcyjnych. Zostały one przeprowadzone na G4.1 i ujawniły istotne różnice między obliczeniami generowanymi przez mężczyzn i tymi generowanymi przez kobiety. Te niedawno opublikowane wyniki strukturalne są bardzo ważne dla zrozumienia procesów biochemicznych związanych z patogenezą kamieni kwasu moczowego w patologii środowiskowej.

Cystynuria

Cystynuria to choroba genetyczna, której częstość występowania wynosi od 1/2500 do 1/100000 w zależności od kraju. Dokładniej, jest to zaburzenie autosomalne recesywne, które indukuje aminoacydurię odpowiedzialną za chorobę kamicy. W rezultacie łatwo zrozumieć, że kamienie nerkowe składające się z cystyny ​​są bardzo rzadkie u dorosłych z kamicą (mniej niż 1%) i nieco wyższe u dzieci (nieco ponad 5%). Klasyfikacja wyróżnia dwa rodzaje kamieni cystynowych (Va dla pacjentów niepoddawanych terapii i Vb dla pacjentów po nieodpowiedniej terapii). Jeśli chodzi o diagnozę, najczęściej stawia się ją po ataku kolki nerkowej na podstawie analizy kamieni nerkowych. Są one często zaokrąglone (jajowate), koloru żółtego i lekko przezroczyste. Ze względu na zawartość siarki kamienie cystynowe są nieprzepuszczalne dla promieni rentgenowskich i mają klasyczny radiologiczny wygląd „plamy po świecach”. Pamiętaj, że w przypadku kamicy nerkowej należy unikać analiz chemicznych, a znaczenie ma jedynie analiza morfokonstytucyjna oparta na uważnej obserwacji pod mikroskopem optycznym i analizie metodą spektroskopii w podczerwieni. Wreszcie, z punktu widzenia leczenia urologicznego, litotrypsja pozaustrojowa jest szczególnie nieskuteczna. Wynika to prawdopodobnie ze stosunkowo elastycznych właściwości cystyny. W niedawnym badaniu przeprowadzono porównanie stanu powierzchni kamieni nerkowych u pacjentów poddanych różnym zabiegom. Badanie to pokazuje, że stan powierzchni kamieni zależy od zastosowanego leczenia.

Kamienie szczawianu wapnia – przypadek pierwotnej hiperoksalurii

Szczawian wapnia jest głównym składnikiem 70% kamieni nerkowych w krajach uprzemysłowionych. Whewellit (CaC2O4 - H2O) jest około dwa razy częstszy niż weddellit (CaC2O4 - 2H2O), przy czym kaoksyt (CaC2O4 - 3H2O) jest rzadko obserwowany. Zauważ, że whewellit jest powiązany z hiperoksalurią (zbyt dużo szczawianu w moczu), podczas gdy weddelit jest związany z hiperkalciurią (zbyt dużo wapnia w moczu).

W przypadku whewellitu zdefiniowano pięć podtypów kamieni zgodnie z ich morfologią w skali makroskopowej. Najczęściej występuje podtyp Ia od brązowego do ciemnobrązowego, którego przekrój jest koncentryczny i promienisty. Ten podtyp Ia jest obserwowany głównie w kontekście przerywanej hiperoksalurii przez nadmierne spożycie pokarmów bogatych w szczawian lub hiperoksalurii o stężeniu przez niską diurezę w sposób przewlekły lub też choroby Cacchi-Ricci. Najrzadszy jest podtyp Ic. W tym przypadku jego kolor jest czysty, od białego do żółtobrązowego, a jego część jest niezorganizowana. Podtyp Ic powinien sugerować rozpoznanie pierwotnej hiperoksalurii, rzadkiej, ale szczególnie poważnej choroby genetycznej prowadzącej do zniszczenia nerek.

Wykazaliśmy, że różnice strukturalne występujące w skali makroskopowej, na których opiera się diagnoza medyczna, występują również w skali mezoskopowej. Tak więc morfologia i/lub układ krystalitów whewellitu były specyficzne dla podtypów Ia, Ib, Ic i Id. Na przykład podtyp Ia jest związany z promienistym i zwartym układem krystalitów bez określonej morfologii, podczas gdy podtyp Ib odpowiada krystality w postaci łódek o losowym ułożeniu. Należy zauważyć, że kamienie podtypu Ib, prawdopodobnie ze względu na swoją wewnętrzną strukturę, są bardziej odporne niż inne na pozaustrojowe zabiegi litotrypsji.

Jeden z kluczowych wyników naszych badań dotyczy podtypu Ic (pierwotna hiperoksaluria lub oksaloza), który jest związany ze specyficzną morfologią krystalitów w pomarańczowych klinach. Ze względu na jej nasilenie patologia ta powinna być jak najszybciej zdiagnozowana. Struktura kamienia może pomóc, zwłaszcza u dorosłych, jeśli historia kliniczna nie pozwala na rozważenie tej etiologii. W przypadku braku diagnozy choroba niekoniecznie rozwija się w wielokrotną nawracającą postać kamicy, ale częściej do postępującego niszczenia nerek i układowej oksalozy. Po osiągnięciu stadium schyłkowej niewydolności nerek pacjenci nie mogą być poddawani dializie przez dłuższy czas ze względu na liczne powikłania tezauryzmu szczawiowego. Leczeniem musi być wówczas podwójny przeszczep nerki-wątroby, który umożliwia przywrócenie funkcji nerek i jednocześnie korekcję choroby, gdyż wynika ona z organicznego lub funkcjonalnego deficytu enzymu zawartego w peroksysomach wątrobowych, czyli alaniny- aminotransferaza glioksylanowa, która przekształca glioksylan w glicynę i której koenzymem jest witamina B6. Jednak około 20 do 25% badanych znacznie zmniejsza wytwarzanie szczawianu podczas leczenia pirydoksyną, co może opóźnić lub uniknąć zniszczenia nerek, gdy diagnoza zostanie postawiona wcześnie. Tak więc możliwość, jaką daje SEM jako narzędzie diagnostyczne do potwierdzania morfologii w skali makroskopowej, może okazać się nieoceniona.

Wreszcie ustaliliśmy również związek między strukturą kamienia szczawianu wapnia w skali mezoskopowej a wydajnością litotrypsji. Rzeczywiście, szczególny układ krystalitów dla niektórych podtypów wyjaśnia niepowodzenie tej terapii.

Blaszka Randalla, zwapnienie tkanek z bardzo prawdopodobnym powiązaniem z witaminą D i potencjalnym przedawkowaniem u dzieci

Odkryte w latach 30. XX wieku przez amerykańskiego urologa, te wewnątrztkankowe (lub ektopowe) zwapnienia pojawiają się na powierzchni nabłonka brodawki, gdzie służą jako element zarodkujący kamienie nerkowe. Epidemiologicznie odsetek kamieni prezentujących RZS wzrósł z 8,9% na początku lat 80. do ponad 22% na początku lat 2000, wraz z odmłodzeniem populacji kamicy, w której występuje ten typ kamieni. Te PR były do ​​tej pory opisywane jako złożone z karbapatytu (węglan fosforanu wapnia o strukturze apatytowej lub apatytu węglanowy, w skrócie CA). Charakterystyka tych PR w rzeczywistym środowisku (tj. zawsze przyłączonych do brodawki nerkowej) za pomocą eksperymentów rentgenowskiej spektroskopii absorpcyjnej przeprowadzonych na linii DIFFABS (implantowanej na synchrotronie SOLEIL) na progu K Ca prowadzi do poważnego wynik. Analiza uzyskanych widm absorpcyjnych pokazuje, że PR składa się głównie z PACC (amorficzny fosforan węglanu wapnia), a nie CA.

Wynik ten, w pozornej sprzeczności z wynikami w literaturze, jest doskonale wyjaśniony, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że zawartość wody w próbce kieruje przejściem między PACC a CA, którego jest prekursorem. W poprzednich pracach próbki były odwadniane, co zmieniało przejście fazowe z PACC do CA, podczas gdy w naszych doświadczeniach, przy utrzymywanej zawartości wody, RA można scharakteryzować przy zachowaniu integralności fizykochemicznej. Ten nowy chemiczny opis RZS pozwala nam dostarczyć odpowiedzi na ten poważny problem zdrowotny w nefrologii. Rzeczywiście, PACC świadczy o biochemicznym poziomie przesycenia fosforanu wapnia przez nadmiar wapnia i/lub fosforanu. Dzięki zintegrowaniu epidemiologii RZS widzimy jego obecność u coraz młodszych osób, te nowe wyniki stawiają fundamentalne pytanie dotyczące higieny żywności: dieta dedykowana małym dzieciom wzbogacona o różne składniki odżywcze, zwłaszcza witaminę D, wpływa na fizjologię nerek? Debata jest otwarta.

Zwapnienia piersi

Zwapnienia piersi są dość powszechne i większość nie jest związana z rakiem. Upewni się o tym radiolog, obserwując szczegółowo ich wielkość, kształt i ułożenie, badając na mammografii małe białe kropki. To niektóre z ich cech (nieregularny kształt) mogą czynić je podejrzanymi. Zwapnienia te były przedmiotem szeregu badań fizykochemicznych (pod warunkiem wykonania biopsji piersi). Wśród najnowszych znajdują się następujące prace. W mikrozwapnieniach zidentyfikowano dwie fazy chemiczne - weddellit lub dwuwodny szczawian wapnia (CaC2O4.2H2O) oraz fosforan wapnia o budowie apatytowej.

  • Dwuwodzian szczawianu wapnia nie jest formą najbardziej stabilną termodynamicznie (jest nią whewellit czy monohydrat szczawianu wapnia – CaC2O4.H2O). Dwuwodny szczawian wapnia (weddelite) jest związany z łagodnymi przypadkami.
  • Apatyt występuje zarówno w łagodnych, jak i złośliwych przypadkach. Należy zauważyć, że badania wskazują na związek między zawartością węglanów apatytu a nasileniem patologii.

Inne badania wskazują na modulację poziomu węglanów apatytu w guzie. Ta obserwacja jest zilustrowana na poniższym rysunku, gdzie obserwuje się za pomocą spektroskopii w podczerwieni modulację poziomu węglanów, gdy przechodzi się od środka guza na jego powierzchnię. Cancerdusein2 Wiki Jeśli chodzi o morfologię krystalitów apatytu, na poniższym obrazku widać zwapnienia piersi związane z gruczolakowłókniakiem (co jest łagodną patologią (mała, łagodna masa tkanki włóknistej). To zdjęcie pochodzi z niedawnej publikacji otwartego dostępu (zobacz w po publikacji w otwartym dostępie) we współpracy z badaczami z Instytutu Gustave'a Roussy'ego.

Podobne obserwacje poczyniono, gdy zwapnienie występuje w złośliwym raku piersi. Cancerdusein3 DCIS Wiki Na koniec należy zauważyć, że zidentyfikowano trzecią fazę chemiczną: amorficzny fosforan wapnia, którego struktura jest podobna do apatytu.

Pierwiastki śladowe jako katalizatory w patogenezie kamieni nerkowych

Pierwiastki śladowe obecne w kamieniach nerkowych były przedmiotem licznych badań. Zarówno literatura fizykochemiczna, jak i medyczna przedstawia pewne pierwiastki, takie jak cynk, jako zdolne albo do modyfikowania kinetyki tworzenia faz chemicznych obecnych w niektórych kamieniach nerkowych, albo do modyfikowania morfologii krystalitów. Przeprowadziliśmy eksperymenty mikrofluorescencji rentgenowskiej wszczepionej na promieniowanie synchrotronowe na zestawie około stu kamieni nerkowych ze szpitala Necker. Wszystkie te doświadczenia doprowadziły nas do wyróżnienia czterech rodzajów elementów:

  • W pierwszej rodzinie znajdują się te obecne we wzorze stechiometrycznym i fluoryzujące w zakresie od 2 do 18  keV , takie jak wapń dla whewellitu (CaC2O4.H2O) lub weddellit (CaC2O4.2H2O), które są szczawianami Ca lub siarką dla cystyny ([S-CH2-CH(NH2)-COOH]2);
  • W drugiej rodzinie istnieją trzy grupy:
    1. te, które należą do tej samej kolumny w układzie okresowym, co wymienione powyżej. Tak więc obecność strontu zostanie wykryta w kamicy składającej się ze szczawianu wapnia. Podobnie obecność selenu będzie znacząca w przypadku cystyny. Należy zauważyć, że stosunek atomowy Ca / Sr zmienia się w zależności od natury fazy krystalicznej, w której zaangażowany jest wapń, takiej jak apatyt węglanowy, bruszyt, weddellit, a nawet whewellit.
    2. pierwiastki takie jak cynk lub miedź, które są zaangażowane w wiele aspektów metabolizmu endogennego. Znajdujemy je w większych proporcjach, gdy faza krystaliczna stanowiąca kamień jest bogata w wapń.
    3. żelazo, którego pochodzenie można również wiązać z krwawieniem spowodowanym obecnością kamienia w drogach moczowych;
  • trzecia rodzina związana jest z pierwiastkami takimi jak ołów czy kadm, których obecność świadczy o zanieczyszczeniu środowiska lub diety osobnika. Wykryliśmy obecność ołowiu w kamieniach moczowych.
  • Wreszcie czwarta rodzina pierwiastków jest związana z terapiami terapeutycznymi, takimi jak platyna, która znajduje się w niektórych lekach przeciwnowotworowych lub jod, który jest stosowany w niektórych terapiach osteoporozy.

Na podstawie map pierwiastków śladowych przeprowadzonych na różnych obliczeniach nie zaobserwowaliśmy żadnego wzbogacenia ani w cynk, ani w miedź w określonym obszarze obliczeń. Wszystkie wyniki nie wydają się sprzyjać katalitycznej roli pierwiastków śladowych w inicjacji obliczeń.

Zwapnienia związane z hiperkalcemią

Zwapnienia związane z hiperkalcemią obejmują zdrowe tkanki (nieuszkodzone wcześniej). Tkanki i organy, obiekty tych zwapnień, to przede wszystkim naczynia krwionośne i nerki .

Osad wapnia pojawia się pod mikroskopem w postaci małych amorficznych mas lub drobnych granulek o fioletowej barwie.

Częściej dotknięte są drobne naczynia skóry , mózgu , trzustki , nerek , tarczycy . W nerkach , zawierający wytrącanie znaleźć w błonach podstawnych , na nabłonek z rur nerki i tkanki śródmiąższowej nerki: osady te są znane jako wapnicy nerek .

Najczęstszymi przyczynami hiperkalcemii są pierwotne nowotwory osteodestrukcyjne (przykład: szpiczak ) lub przerzuty ( przerzuty do kości ). Inne przyczyny to hiperwitaminoza D , pierwotna nadczynność przytarczyc (z powodu guza lub rozrostu) lub wtórna niewydolność nerek . Niektóre hiperkalcemia są pierwotne.

Zwapnienia pomartwicze

Zwapnienia pomartwicze są związane z martwicą komórek lub tkanek .

Martwicy jest jednym z ważnych czynników zwapnienia tkanek (na przykład martwica tłuszczów , gruźlicę martwicy (lub caseating ), zakażenie pasożytnicze (po śmierci cysticercoque w zainfekowanym mięśniu podczas fazy mukowiscydozy na przykład), krwotocznym ognisk ... ).

Miażdżyca łączy dwa główne warunki: zwapnienia w martwicę i lokalnym krwotok .

Nieprawidłowości substancji międzykomórkowych

Niektóre fizykochemiczne modyfikacje kolagenu powodują wytrącanie się soli wapiennych:

Zwapnienia guza

Niektóre guzy mają wiele zwapnień ( ciała psammoma  (w) ) jak oponiaki i rak brodawkowaty tarczycy .

Zwapnienia o nieznanej przyczynie

Niektóre złogi wapienne są zlokalizowane i bez znanej przyczyny: wapnica rzekomego guza łokcia, biodra, pośladka, bez widocznej przyczyny.

Uwagi i referencje

  1. Patologiczne zwapnienie , H. Gideon Wells, J Med Res. 14 (1906) 491.
  2. Aspekty patologicznych zwapnień , I. Schmitz, rozdział 18 w Handbook of Biomineralization: Biological Aspects and Structure Formation, 1, Redaktor(e): Prof. D r Edmund Bauerlein, Wiley Online Library
  3. Fosforany wapnia jako substytucja tkanek kostnych , M. Vallet-Regı, MJ Gonzalez-Calbet, Prog Solid State Chem 32 (2004) 1.
  4. "  " patologie twarzoczaszki, obrazowanie i bioterapii "zespół (grudzień 2017)  " [wideo] Oscar filière .
  5. „  Biomineralizacja i patologiczne zwapnienia: piękna i bestia z D. Bazinem i M. Daudonem  ” .
  6. Seminarium w College de France, Od kamicy do patologicznych zwapnień: badania na fizycznej, chemii i interfejsu medycyny , P r Michel Daudon - D r Dominique Bazin, CHU Tenon, Paryż - LCMCP, Université Paris VI, https: / / www .college-de-france.fr/site/clement-sanchez/seminar-2015-03-17-16h35.htm
  7. Patologiczne zwapnienia: diagnostyka medyczna na podstawie ich parametrów fizykochemicznych , D. Bazin, J.-Ph. Haymann, E. Letavernier, J. Rode, M. Daudon, Presse Médicale 43 (2014) 135.
  8. Medical Larousse , pod kierunkiem P r Jean-Pierre Wainsten, Paryż, 2012, 142-143 strony.
  9. Patologie mikrokrystaliczne i techniki fizykochemiczne: niektóre postępy , D. Bazin, M. Daudon, Annales de Biologie Clinique 73 (2015) 517.
  10. Patologiczne zwapnienia i wybrane przykłady w medycynie – interfejs fizyki ciała stałego , D Bazin, M Daudon, J. Phys. D: Ub. Fiz. 45 (2012) 383001.
  11. charakterystyki i fizyczno-niektórych aspektach patologicznych mikrozwapnieniami D. BAZIN M. Daudon Ch. COMBES Ch. Rey, Chem. Obrót silnika. 112 (2012) 5092.
  12. Nowe metody badania kamieni i płyt Randalla . D. Bazin, M. Daudon, Nowe metody badania kamieni i płyt Randalla. W: Lesavre P, Drüeke T, Legendre C, Niaudet P, wyd. Wiadomości nefrologiczne Jean Hamburger. Paryż: Flammarion - Medycyna, 2010, s.  75-98 i 277-80.
  13. Miejsce fizykochemii w urologii i nefrologii: wyniki 10-letniej współpracy fizyków, chemików i lekarzy szpitali , D. Bazin, E. Letavernier, J.-P. Haymann, P. Méria, M. Daudon, Advances in Urologia 90 (2016) 809.
  14. Kompleksowa analiza morfo-konstytucyjna kamieni moczowych poprawia diagnostykę etiologiczną i strategię terapeutyczną kamicy nerkowej . M. Daudon, A. Dessombz, V. Frochot, E. Letavernier, J.-Ph. Haymann, P. Jungers, D. Bazin, CR Chimie 19 (2016) 1470.
  15. moczu kamicy M. Daudon O. Traxer P. Jungers, 2nd Edition. Paryż: Médecine-Sciences, Lavoisier, 2012, 672 strony.
  16. Morfologia kamieni: Implikacje dla patogenezy , M. Daudon, P. Jungers, D. Bazin, Proc. II Rocznego Międz. Sympozjum badawcze kamicy moczowej, Choroba kamicy nerkowej II 1049 (2008) 199, red. AIP Conf.
  17. Badanie w skali mikrometrowej zwapnień trzustki metodą spektroskopii mikroFTIR i FE-SEM , J. Cros, D. Bazin, A. Kellum, V. Rebours, M. Daudon, CR Chimie 19 (2016) 1642.
  18. Wykonalność spektroskopii w podczerwieni do rozróżniania polipa pęcherzyka żółciowego i kamienia pęcherzyka żółciowego przy użyciu soków żółciowych , J. Hwang i in., Microchemical Journal 123 (2015) 118.
  19. Skład i charakterystyka morfologiczna sialolitów, I. Faklaris et al. , Kryształ Res. I Tech. 48 (2013) 632.
  20. Niezwykłe wyeliminowanie kamienia ślinowego: opis przypadku , D. Karengera i in., International J. of Oral and Maxillofacial Surgery 27 (1998) 224.
  21. NMR w stanie stałym kamieni ślinowych; białka, cytrynian, polisacharydy, lipidy i interakcje organiczno-mineralne , Y. Li, DG Reid, D. Bazin, M. Daudon, MJ Duer, CR Chimie 19 (2016) 1665.
  22. Genetyka i biologia molekularna zwapnienia mózgu , H. Deng i in., Aging Research Reviews 22 (2015) 20.
  23. Dekonstrukcja choroby Fahra/zespołu zwapnienia mózgu w erze nowych genów , A. Batla i wsp., Parkinsonism & Related Disorders 37 (2017) 1.
  24. Zwapniony zator mózgu z powodu uwapnionego guza amorficznego , Y. Nagao i wsp., ENeurologicalSci 8 (2017) 28.
  25. Zwapniony śluzowy gruczolakorak żołądka — The CT views, E. Libson i in., Computerized Radiology 9 (198) 255.
  26. Rozlane punktowe zwapnienie raka żołądka , EH Aksungur i in., European J. of Radiology 15 (1992) 242.
  27. Zwapnienia płuc w diagnostyce rentgenowskiej , GB Locke, Radiologia kliniczna 19 (1968) 415.
  28. Czynność płuc, zwapnienie tętnic wieńcowych i zespół metaboliczny u 4905 koreańskich mężczyzn , HY Park i wsp., Respiratory Medicine, 104 (2010) 1326.
  29. Diagnostyka prenatalna zwapnień wątroby , M. Bronshtein i in., Obstetrics & Gynecology 86 (1995) 739.
  30. Zwapnienia wątroby u dorosłych: gwiazdy ASP zbyt często lekceważone w erze skanera , H. Ropion-Michaux i wsp., J. de Radiologie 91 (2010) 759
  31. Wiele wapniejących guzów włóknistych w jelicie cienkim i krezce , I-Tsou Tseng i wsp., Formosan J. of Surgery 45 (2012) 33.
  32. Zwapniający guz włóknisty jelita cienkiego , P. Emanuel i wsp., Annals of Diagnostic Pathology 12 (2008) 138.
  33. Częstość występowania i wzorce zwapnienia ścięgien u pacjentów z chondrokalcynozą stawu kolanowego: Radiologic , ER Husch Pereira i in., Obrazowanie kliniczne, 22 (1998) 371.
  34. Przezskórne leczenie zwapnień ścięgien barkowych pod kontrolą USG: Obserwacja kliniczna i radiologiczna po 6 miesiącach , G. De Conti i wsp., J. of Ultrasound 13 (2010) 188.
  35. Wykrywanie zwapnień mięśni za pomocą tomografii komputerowej uda u pacjentów z neurocysticerkozą , JA Bustos i wsp., Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene 99 (2005) 775.
  36. Insulina osłabia zwapnienie mięśni gładkich naczyń, ale zwiększa transport fosforanów w komórkach mięśni gładkich naczyń , CC Low Wang i wsp., Atherosclerosis 195 (2007) e65
  37. Znaczenie wczesnego wykrywania zwapnień związanych z rakiem piersi w badaniach przesiewowych , JJ Mordang, A. Gubern-Merida, A. Bria, F. Tortorella, RM Mann, MJM Broeders, GJ den Heeten, N. Karssemeijer, Breast Cancer Research oraz leczenie 167 (2018) 451.
  38. Obustronny metachroniczny guz komórek zarodkowych jąder i mikrolitoza jąder u dziecka: Analiza genetyczna i spostrzeżenia. Opis przypadku , N. Boudaoud i in., Int J Surg Case Rep. 41 (2017) 76.
  39. Długoterminowa obserwacja mikrolitości jąder u dzieci i młodzieży: wieloośrodkowe prospektywne badanie kohortowe Włoskiego Towarzystwa Urologii Dziecięcej , A. Marte i wsp., Eur J Pediatr Surg. 27 (2017) 155.
  40. Chemical różnorodność kamieni gruczołu krokowego dochodzenie SEM i spektroskopii w podczerwieni , A., P. meria Dessombz D. Bazin E. Foy, S. Rouzière, R. Weila i M. Daudon, Prog. Urol. 21 (2011) 940.
  41. wykrywania krystalicznych SiO2 i Ca osadów węglanu ziarnianikowate obszarach sarkoidozy skóry przez μFTIR i Fe-SEM połączeniu z analizy EDX Spectroscopy , H. Colboc D. Bazin, P., V. Frochot Moguelet E. Letavernier, C. Jouanneau, JF Bernaudin, M. Daudon, CR Chimie 19 (2016) 1631.
  42. Ultrastruktury krystaliczne, elementy zapalne i neoangiogeneza są obecne w niepozornej tkance zastawki aortalnej , P. Dorfmüller, D. Bazin, S. Aubert, R. Weil, F. Brisset, M. Daudon, F. Capron, I. Brochériou, Card. Res. i praktyka (2010) 685926.
  43. kryształy apatytu fosforan wapnia Dyrekcję Wolny strąca się w ścianie tętnic in vivo R. Coscas M. Bensussan, M.-P. Jacob, L. Louedec, Z. Massy, ​​J. Sadoine, M. Daudon, C. Chaussain, D. Bazin, J.-B. Michel, Miażdżyca 259 (2017) 60.
  44. Magnez zapobiega indukowanemu przez fosforany zwapnieniu w ludzkich komórkach mięśni gładkich naczyń aorty . L. Louvet, J. Buchel, S. Steppan, J. Passlick-Deetjen, ZA Massy, ​​​​Nephrol Dial Transplant 28 (2013) 869.
  45. Związek między zawartością węglanów karbapatytu, cechami morfologicznymi kamieni fosforanu wapnia a etiologią , X. Carpentier, M. Daudon, O. Traxer, P. Jungers, A. Mazouyes, G. Matzen, E. Véron, D. Bazin, Urologia 73 (2009) 968.
  46. Swoista morfologia kamieni w pierwotnej hiperoksalurii , M. Daudon, P. Junger, D. Bazin, New Engl. J. Med. 359 (2008) 100.
  47. W kierunku wczesnej diagnozy hiperoksalurii typu 1 , http://www.cnrs.fr/insb/recherche/parutions/articles08/d.bazin.htm
  48. Wysoka częstość występowania opalinowej krzemionki w kamieniach moczowych z Burkina Faso A. Dessombz, B. Kirakoya, G. Coulibaly, RW Ouedraogo, L. Picaut, R. Weil, D. Bazin, M. Daudon, Urology 86 (2015) 1090.
  49. Wyjaśnienie strukturalne krzemionki zawartej w kamieniach nerkowych pochodzących z Burkina-Faso , A. Dessombz, G. Coulibaly, B. Kirakoya, RW Ouedraogo, A. Lengani, S. Rouzière, R. Weil, L. Picaut, Ch. Bonhomme, F. Babonneau, D. Bazin, M. Daudon, CR Chimie 19 (2016) 1573.
  50. Techniki dyfrakcyjne i możliwości spektroskopii oscylacyjnej w charakterystyce kości , D. Bazin, Ch. Chappard, C. Combes, X. Carpentier, S. Rouzière, G. André, G. Matzen, M. Allix, D. Thiaudière, S. Reguer , P. Jungers, M. Daudon, Osteop. wewn. 20 (2009) 1065.
  51. Niedobór Claudin-16 upośledza funkcję ścisłego połączenia w ameloblastach, prowadząc do nieprawidłowego tworzenia się szkliwa , C. Bardet i in., Journal of Bone and Mineral Research 31 (2016) 498.
  52. Zwapnienie związane z biomateriałem: patologia, mechanizmy i strategie zapobiegania , FJ Schoen i wsp., J Biomed Mater Res. 22 (Suppl. A1) (1988) 11.
  53. Łączone podejście 1-sesyjne ; Fabio CM i wsp., Urologia 110 (2017) 259.
  54. Zwapnienie tkankowych substytutów zastawek serca: postęp w kierunku zrozumienia i zapobiegania , FJ Schoen i wsp., Ann Thorac Surg. 79 (2005) 1072.
  55. Badania biologicznych i mechanicznych zastawek serca: badania eksperymentalne na przewlekłych modelach zwierzęcych , B. Meuris, Verh K Acad Geneeskd Belg. 64 (2002) 287.
  56. Czas trwania stentu JJ in situ ma kluczowe znaczenie: badanie ultrastrukturalne i mechaniczne . Ch. Poulard, A. Dessombz, M. Daudon, D. Bazin, CR Chimie 19 (2016) 1597.
  57. https://www.inserm.fr/information-en-sante/dossiers-information/biomateriaux
  58. Zwapnienie naczyń: dowody in vitro na rolę fosforu nieorganicznego , CM Giachelli, J. Am. Soc. Nefrol. 14 (2003) S300.
  59. Przejścia fenotypu komórkowego w zwapnieniu sercowo-naczyniowym , L. Hortells i wsp., Front Cardiovasc Med. 26 marca 2018; 5:27. doi: 10.3389 / fcvm.2018.00027. eKolekcja 2018.
  60. Zwapnienie biologiczne, procesy normalne i patologiczne we wczesnych stadiach , E. Bonucci, red. Springer Verlag; Berlin, 2007.
  61. Biomineralizacja: perspektywy chemiczne i biochemiczne , S. Mann, J. Webb, RJP Williams, Ed.; VCH Verlag: Weinheim, Niemcy, 1990
  62. Fizykochemiczne mechanizmy powstawania kamieni , AL Rodgers, Urolithiasis 45 (2017) 27.
  63. Medycyna na SOLEIL Synchrotron , https://www.synchrotron-soleil.fr/en/file/7484/download?token=vnqCAtgs
  64. Kamienie nerkowe wywołane lekami i nefropatia krystaliczna: patofizjologia, zapobieganie i leczenie , M. Daudon, V. Frochot, D. Bazin, P. Jungers, kamienie nerkowe wywołane lekami i nefropatia krystaliczna: patofizjologia, zapobieganie i leczenie, leki. 78 (2018) 163.
  65. Nefropatia odlewana związana z wankomycyną Y. Luque, K. Louis, Ch. Jouanneau, S. Placier, E. Esteve, D. Bazin, E. Rondeau, E. Letavernier, A. Wolfromm, C. Gosset, A. Boueilh, M. Burbach, P. Frère, M.-Ch. Verpont, S. Vandermeersch, D. Langui, M. Daudon, V. Frochot, L. Mesnard, J. z Amerykańskiego Towarzystwa Nefrologicznego 28 (2017) 1669.
  66. Nowy związek w kamieniach nerkowych? Badanie proszkowej dyfrakcji rentgenowskiej trihydratu glicynianu wapnia A. Le Bail, M. Daudon, D. Bazin, Acta Cryst. C69 (2013) 734.
  67. Wyznaczanie struktury ab initio KSpotasu kwadurianu na podstawie danych dyfrakcji proszkowej RS, problem 150 lat rozwiązany , D. Bazin, M. Daudon, E. Elkaim, A. Le Bail, Ł. Smrčok, CR Chemia 19 (2016) 1535.
  68. Wytrącanie szczawianu wapnia przez dyfuzję z zastosowaniem mikroprzepływów laminarnych: w kierunku biomimetycznego modelu patologicznych mikrozwapnień G. Laffite, C. Leroy, C. Bonhomme, L. Bonhomme-Coury, E. Letavernier, M. Daudon, V. Frochot, JP Haymann, S. Rouzière, IT Lucas, D. Bazin, F. Babonneau i A. Abou-Hassan, Wytrącanie szczawianu wapnia przez dyfuzję przy użyciu mikroprzepływów laminarnych: w kierunku biomimetycznego modelu patologicznych mikrozwapnień, Lab on a Chip 16 (2016) 1157.
  69. Laboratoryjne techniki fluorescencji i dyfrakcji rentgenowskiej dla patologicznych zwapnień , S. Rouzière, D. Bazin, M. Daudon, CR Chimie 19 (2016) 1404.
  70. Kombinacja kombinacji technik synchrotronowego promieniowania rentgenowskiego w celu zebrania informacji dla klinicysty , S. Reguer, C. Mocuta, D. Thiaudière, M. Daudon, D. Bazin, CR Chimie 19 (2016) 1424.
  71. https://www.synchrotron-soleil.fr/fr/actualites/etude-des-biopsies-du-rein-un-diagnostic-plus-precis-grace-une-association-de-techniques .
  72. Techniki promieniowania synchrotronowego służące charakteryzowaniu obiektów biologicznych: przykład zastosowania, kamienie nerkowe , D. Bazin, M. Daudon, P. Chevallier, S. Rouzière, E. Elkaim, D. Thiaudière, B. Fayard, E. Foy, PA Albouy, G. André, G. Matzen, E. Veron, Annales de Biologie Clinique 64 (2006) 125.
  73. Neutron jako sonda do charakteryzacji jednostek biologicznych , F. Damay, D. Bazin, M. Daudon, G. André, CR Chimie 19 (2016) 1432.
  74. Szybka i wiarygodna diagnoza choroby Wilsona przy użyciu fluorescencji rentgenowskiej , S. Kaščáková, CM Kewish, S. Rouzière, F. Schmitt, R. Sobesky, J. Poupon, Ch. Sandt, B. Francou, A. Somogyi, D. Samuel, E. Jacquemin, A. Dubart-Kupperschmitt, TH Nguyen, D. Bazin, J.-Ch. Duclos-Vallée, C. Guettier, F. Le Naour, J Pathol Clin Res. 2 (2016) 175.
  75. Połączenie FE-SEM, głębokiej fluorescencji UV, spektroskopii Ramana, SR-FT-IR w badaniu biopsji nerek zawierających kryształy D. Bazin, Ch. Jouanneau, S. Bertazzo, Ch. Sandt, A. Dessombz, M. Réfrégiers , P. Dumas, J. Frederick, J.-Ph. Haymann, E. Letavernier, P. Ronco, M. Daudon, CR Chimie 19 (2016) 1439.
  76. naświetlenie morfologii monohydratu szczawianu wapnia krystalitów występuje w biopsji nerek, w przypadku hiperoksaluria , D. Bazin E. Letavernier, J.-Ph. Haymann, F. Tielens, A. Kellum, M. Daudon, CR Chimie 19 (2016) 1548.
  77. Nefrotoksyczność indukowana lekami: przypadek foskarnetu i atazanawiru – badanie SEM i µFTIR , V. Frochot, D. Bazin, E. Letavernier, Ch. Jouanneau, J.-Ph. Haymann, M. Daudon, CR Chimie 19 (2016) 1565.
  78. Pierwsze badania nad patologiami mikrokrystalicznymi alloprzeszczepów nerek technikami fizykochemicznymi w skali komórkowej , A. Lionet, M. Haeck, A. Garstka, V. Gnemmi, D. Bazin, Ch. Noel, E. Letavernier, JP Haymann, M. Daudon. Chemia CR 19 (2016) 1542.
  79. http://hal.upmc.fr/hal-00996294v1
  80. https://hal.archives-ouvertes.fr/hal-00996294v1
  81. http://hal.upmc.fr/hal-01371949/document
  82. https://ac.els-cdn.com/S1631074816302661/1-s2.0-S1631074816302661-main.pdf?_tid=e42fb822-afce-402b-85a4-c477e264711b&acdnat=154222910923_90beec386788ae166
  83. https://ac.els-cdn.com/S1631074814002860/1-s2.0-S1631074814002860-main.pdf?_tid=862e8b6e-8793-4637-b050-1ec033181806&acdnat=1522911481_589a0940e8b6e089350-4637-
  84. https://ac.els-cdn.com/S1631074816300145/1-s2.0-S1631074816300145-main.pdf?_tid=894087ff-8f4c-4df2-b02d-f7e1954313e1&acdnat=1522911347_8df3c324a48c9322
  85. http://journals.plos.org/plosone/article/file?id=10.1371/journal.pone.0028007&type=printable
  86. Widma kamieni w podczerwieni i Ramana , D. Nguyen Quy, M. Daudon, Paryż: Elsevier, 1997.
  87. Wkład spektroskopii w podczerwieni z transformatą Fouriera w identyfikacji kamieni moczowych i złogów kryształów nerek , L. Estépa, M. Daudon Biospectroscopy 3 (1997) 347.
  88. Wprowadzenie do krystalografii i chemii strukturalnej . M. Van Meerssche, J. Feneau-Dupont, Louvain, Cesson: Vander, 1973.
  89. Rachunki moczowe: przegląd metod klasyfikacji i korelacji z etiologią M. Daudon, CA Bader, P. Jungers. Skanowanie Microsc 7 (1993) 1081
  90. Kamica moczowa P. Jungers, M. Daudon, A. Leduc, Kamica moczowa. Paryż, Flammarion Médecine-Sciences, 1989.
  91. Kamica nerkowa, diagnostyka i leczenie . P. Jungers, M. Daudon, P. Conort, Paryż, Flammarion Médecine-Sciences, 1999
  92. Infekcja i kamica moczowa F. Bruyere, O. Traxer, C. Saussine, E. Lechevallier, Postęp w urologii 18 (2008) 1015.
  93. Kamica moczowa i infekcja dróg moczowych . M. Daudon, Eurobiol 24 (1990) 257.
  94. Nerkowe kamienie struwitowe – patogeneza, mikrobiologia i strategie zarządzania , R. Flannigan, WH Choy, B. Chew, D. Lange, Nature Review Urology 11 (2014) 333.
  95. Cystinuria , E. Letavernier, O. Traxer, J.-Ph. Haymann, D. Bazin, M. Daudon, Postępy w urologii 22 (2012) F119.
  96. Model zwierzęcy cystynurii typu A z powodu spontanicznej mutacji u myszy 129S2/SvPasCrl , M. Livrozet, S. Vandermeersch, L. Mesnard, E. Thioulouse, J. Jaubert, J.-J. Boffa, J.-Ph. Haymann, L. Baud, D. Bazin, M. Daudon, E. Letavernier, PLoS ONE 9 (2014) e102700.
  97. Wpływ rozpuszczania ekstraktów roślin leczniczych na kamienie cystynowe nerkowe: badanie w skali mezoskopowej , B. Hannache, D. Bazin, A. Boutefnouchet, M. Daudon, Postęp w urologii 22 (2012) 577.
  98. Dlaczego i jak analizować rachunek moczu? M. Daudon, Progrès FMC 17 (2007) 2. http://www.urofrance.org/nc/science-et-recherche/base-bibliographique/article/html/pourquoi-et-comment-analyser-un-calcul-urinaire.html
  99. Jak analizować obliczenia i jak interpretować wynik . M. Daudona, Eurobiol. 27 (1993) 35.
  100. Różne rodzaje kamieni: wkład analizy morfo-konstytucyjnej do diagnozy etiologicznej kamicy, M. Daudon, W: Doré B (red.) Les Lithiases Rénales. Paryż, Springer, 2004, s. 49-77
  101. Pięć obliczeń — pięć zdjęć — pięć diagnoz — pięć wskazówek . M. Daudon, Prog. Urol. FMC 22 (2012) F87.
  102. Apatyty nanokrystaliczne: Od proszków do biomateriałów , Ch. Drouet i in., Powder Technology 190 (2009) 118.
  103. Budowa i chemia apatytów i innych ortofosforanów wapnia . JC Elliott, Amsterdam: Elsevier, 1994.
  104. Powstawanie i ewolucja nawodnionych warstw powierzchniowych apatytów, D. Eichert, C. Combes, C. Drouet, C. Rey, Key Eng. Matko. 284-286 (2005) 3.
  105. Apatyty nanokrystaliczne w układach biologicznych: Charakterystyka, budowa i właściwości , C. Rey i in., Materwiss. Werkstetech 38 (2007) 996.
  106. Nowy związek między mikrozwapnieniami piersi a rakiem . R. Baker, KD Rogers, N. Shepherd, N. Stone, Br. J. Cancer 103 (2010) 1034.
  107. Chemia krystaliczna whitlockitu i merrylitu oraz odwodornienie whitlockitu do merrylitu , JM Hughes, BL Jolliff, J. Rakovan, American Mineralogist 93 (2008) 1300.
  108. Stabilność i mechanizm transformacji nanokryształów weddellitowych badanych metodą dyfrakcji rentgenowskiej i spektroskopii w podczerwieni , C. Conti, L. Brambilla, C. Colombo, D. Dellasega, SD Gatta, M. Realini i in. Phys Chem Chem Phys 12 (2010) 14560.
  109. Struktura fazy monohydratu pirofosforanu wapnia (Ca2P2O7 * H2O): w kierunku zrozumienia procesu odwadniania w hydratach pirofosforanu wapnia , P. Gras, N. Ratel-Ramond, S. Teychené, Ch. Rey, E. Elkaim, et al. Acta Crystallographica C 70 (2014) 862.
  110. Zalety metody obrazowania mikroskopowego w podczerwieni z osłabionym całkowitym odbiciem wewnętrznym w analizie biopsji nerek , HJ Gulley-Stahl i in. Appl Spectrosc. 64 (2010) 15.
  111. Patologie mikrokrystaliczne i techniki fizykochemiczne: niektóre postępy , D. Bazin, M. Daudon, Annales de Biologie Clinique 73 (2015) 517.
  112. Krystaluria: diagnostyczny i prognostyczny marker patologii krystalogennych i kamicy nerkowej . M. Daudon, Rev Francophone Lab 201 (2013) 67.
  113. Analiza krystalurii znacznie poprawia diagnostykę etiologiczną i monitorowanie leczenia kamicy nerkowej , M. Daudon, V. Frochot, D. Bazin, P. Jungers, CR Chimie 19 (2016) 1514.
  114. Wprowadzenie do krystalografii i chemii strukturalnej M. Van Meerssche, J. Feneau-Dupont, Louvain, red. Vander, 1973.
  115. SR jako narzędzie do analizy fluorescencji rentgenowskiej pierwiastków śladowych P. Chevallier, JX Wang, I. Brissaud. Geologia chemiczna 70 (1988) 173.
  116. Procedury korekcji absorpcji do analizy ilościowej wtrąceń płynnych przy użyciu fluorescencji rentgenowskiej SR , P. Philippot, B. Menez, P. Chevallier i in., Chemical Geology, 144 (1998) 121.
  117. Charakter i rola pierwiastków śladowych w kamieniach moczowych B. Hannache, A. Boutefnouchet, D. Bazin, M. Daudon, E. Foy, S. Rouzière, A. Dahdouh, Prog Urol. 25 (2015) 222.
  118. Elementom kamieni moczowych na bazie wapnia i jego rola w kamicy moczowej , K. Ramaswamy, DW Killilea, P. Kapahi, AJ Kahn, T. Chi i ML Stoller, Nature Reviews Urology 12 (2015) 543.
  119. Toksykologia: fluorescencja rentgenowska in vivo do oceny stężenia metali ciężkich u człowieka , J. Börjesson i in., Appl Radiat Isot. 46 (1995) 571.
  120. Kadm w nerkach u Szwedów mierzony in vivo za pomocą analizy fluorescencji rentgenowskiej Int Arch Occup Environ Health. U. Nilsson i wsp., 67 (1995) 405
  121. Pomiary fluorescencji rentgenowskiej kadmu i ołowiu in vivo , U. Nilsson, Scand J Work Environ Health. 19 (1993) 54.
  122. Oznaczanie Ca, Fe, Cu i Zn oraz ich korelacje w raku piersi i prawidłowych tkankach sąsiednich . MP Silva i in., X-Ray Spectrom 38 (2009) 103.
  123. Analiza stężenia pierwiastków w tkankach prostaty przy użyciu fluorescencji rentgenowskiej z całkowitym odbiciem , RG Leitao i in., Radiation Physics and Chemistry 95 (2014) 62.
  124. Możliwości pomiaru arsenu i selenu w skórze ludzkiej za pomocą fluorescencji rentgenowskiej (XRF) in vivo – porównanie metod , H. Shehab i in., Physiological Measurement 37 (2016) 145.
  125. Identyfikacja i różnicowanie wtórnego raka jelita grubego w tkance wątroby ludzkiej za pomocą fluorescencji rentgenowskiej, spektroskopii koherentnego rozproszenia i analizy wielowymiarowej , S. Darvish-Molla i wsp., Appl. Widmo. 68 (2014) 79.
  126. Przygotowanie komórek przylegających do obrazowania fluorescencji rentgenowskiej metodą chemicznego utrwalania , LA Finney i wsp., J. Vis Exp. 12 (2015) 97.
  127. Obrazowanie i specjacja biometali w komórkach przy użyciu mikrospektroskopii rentgenowskiej promieniowania protonowego i synchrotronowego , R. Ortega et al. Interfejs JR Soc. 6, Suppl 5 (2005) S649.
  128. Obrazowanie pierwiastków mikrochemicznych drożdży i komórek ludzkich przy użyciu synchrotronowej mikrosondy rentgenowskiej z optyką Kirkpatrick-Baez , R. Ortega i in., Anal Chem. 76 (2004) 309.
  129. Teoria i technika radiokrystalografii , A. Guinier , Paryż, Dunod, 1964)
  130. Dyfrakcja rentgenowska , BE Warren, Nowy Jork: Dover; 1990
  131. wygładzanie i ważność rozkładów wielkości krystalitów z analizy profilu linii rentgenowskiej , A. lebail, D. Rent, J. App.Cryst. 11 (1978) 50.
  132. Porównanie Xas, Awaxs, Asaxs i Dafs zastosowanych do klastrów metalicznych w skali nanometrowej , D. Bazin, D. Sayers, JJ Rehr, J. z Phys. Chem. 101 (1997) 11040.
  133. Świętujemy 100 lat równania rozpraszania Debye'a , P. Scardi i in., Acta Cryst. A72 (2016) 589.
  134. Nowe podejście do obliczania dyfrakcji proszkowej w oparciu o równanie rozpraszania Debye'a , NW Thomas, Acta Cryst. A66 (2010) 64.
  135. Peter JW Debye – całe życie poświęcone nauce , G. Dalba, Acta Cryst. A72 (2016) 591.
  136. http://culturesciences.chimie.ens.fr/content/introduction-a-la-spectroskopia-infrarouge-ir-754
  137. https://cours.espci.fr/site.php?id=26&fileid=689
  138. Widmo w podczerwieni whewellitu , I.Petrov, B.Šoptrajanov, Spectrochimica Acta Część A: Spektroskopia molekularna 31 (1975) 309.
  139. Stabilność i mechanizm transformacji nanokryształów weddellitowych badanych metodą dyfrakcji rentgenowskiej i spektroskopii w podczerwieni , C. Conti, L. Brambilla, C. Colombo, D. Dellasega, G. Diego Gatta, M. Realini, G. Zerbi, Phys. Chem. Chem. Fiz. 12 (2010) 14560.
  140. Badanie kryształów w moczu za pomocą mikroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera , M. Daudon, C. Marsifi, B. Lacour, C. Bader, Clin. Chem. 37 (1991) 83.
  141. Zalety i ograniczenia metody Analiza obliczeń metodą spektrofotometrii w podczerwieni. Zalety i ograniczenia metody M. Daudon, MF Protat, RJ Reveillaud, Ann. Biol. Clin. 36 (1978) 475.
  142. Spektrometria w podczerwieni i mikrosonda Ramana w analizie kamieni moczowych M. Daudon, MF Protat, RJ Reveillaud, H. Jaeschke-Boyer, Kidney International 23 (1983) 842.
  143. Zaleta spektrofotometrii z punktem przejścia przez zero z pierwszą pochodną do ilościowego oznaczania faz krystalicznych szczawianu wapnia metodą spektrofotometrii w podczerwieni L. Maurice-Estepa, P. Levillain, B. Lacour, M. Daudon, Clin. Szym. Acta 298 (2000) 1.
  144. Mikrospektroskopowe obrazowanie chemiczne wieloskładnikowych kamieni moczowych z odbiciem zwierciadlanym w podczerwieni: MIR vs. FIR M. Pucetaite i in., Cent. Eur. J. Chemii 12 (2014) 44.
  145. Spektroskopia Ramana Identyfikacja kamieni nerkowych typu kwasu moczowego, VR Kodati i in., Applied Spectroscopy 44 (1990) 1134.
  146. Zastosowanie ilościowej mikrospektroskopii Ramana do analizy składu kamieni wyekstrahowanego z moczu z litotrypsji ureteroskopowej , CC Chang i wsp., Https://doi.org/10.1016/j.urols.2016.04.002
  147. Analiza spektralna FT-Raman ludzkich kamieni moczowych , R. Selvaraju i in., Spectrochimica Acta Część A: Spektroskopia molekularna i biomolekularna 99 (2012) 205.
  148. platforma mikrospektroskopii synchrotronowej , S. Bohic i in., J. of Structural Biology 177 (2012) 248.
  149. Synchrotronowe mikrowiązki rentgenowskie: obiecujące narzędzie do leczenia padaczki lekoopornej , F. Studer i in., Physica Medica 31 (2015) 607.
  150. Radioterapia przez promieniowanie synchrotronowe , P. Deman i in., La Revue de Médecine Interne 31 (2010) 586.
  151. Mammografia kliniczna przy linii wiązki SYRMEP , E. Castelli, F. Arfelli, D. Dreossi, NIM A 572 (2007) 237.
  152. Zastosowania medyczne promieniowania synchrotronowego , W. Thomlinson, Instrumenty i Metody Jądrowe w Fizyce Badania Sekcja A: Akceleratory, Spektrometry, Detektory i Sprzęt Powiązany 319 (1992) 295.
  153. Zastosowania medyczne promieniowania synchrotronowego , P Suortti, W Thomlinson, Physics in Medicine & Biology 48 (2003) R1.
  154. https://www.synchrotron-soleil.fr/
  155. Bieżące wydarzenia . J Synchr. Rad. 14 (2007) 297.
  156. Bardzo pierwsze badania na SOLEIL dotyczące środowiska Zn w patologicznych zwapnieniach wykonanych z apatytu oznaczane metodą rentgenowskiej spektroskopii absorpcyjnej , D. Bazin, X. Carpentier, O.Traxer, D. Thiaudière, A. Somogyi, S. Reguer i wsp., J Radiat 15 Synchrotron (2008) 506.
  157. http://www.esrf.eu/masr2015
  158. https://www.synchrotron-soleil.fr/fr/lignes-de-lumiere/cristal
  159. https://www.synchrotron-soleil.fr/fr/lignes-de-lumiere/proxima-2a
  160. https://www.synchrotron-soleil.fr/fr/lignes-de-lumiere/diffabs
  161. Jak ocenić rolę Pt i Zn w nefrotoksyczności leków przeciwnowotworowych Pt? Badanie łączące μXRF i analizę statystyczną: Część I: Na myszach , E. Esteve i in. Raporty o chemikaliach 19 (2016) 1580.
  162. Jak ocenić rolę Pt i Zn w nefrotoksyczności leków przeciwnowotworowych Pt?: Badanie łączące μXRF i analizę statystyczną. Część II: Zastosowanie kliniczne , E. Esteve i in. Raporty o chemikaliach 19 (2016) 1580.
  163. Status strontu w biologicznych apatytach: badanie XANES , D. Bazin, M. Daudon, Ch.Chappard, JJ Rehr, D. Thiaudière, S. Reguer, J Synchrotron Radiat. 18 (2011) 912.
  164. Status strontu w biologicznych apatytach: badanie XANES/EXAFS , D. Bazin, A. Dessombz, Ch. Nguyen, HK Ea, F. Lioté, JJ Rehr i in. J Synchrotron promieniowy. 21 (2014) 136.
  165. https://www.synchrotron-soleil.fr/fr/lignes-de-lumiere/disco
  166. Zastosowanie mikrospektroskopii UV do wykrywania i lokalizacji szczawianu wapnia w nerkach , E. Esteve i in., Nephrology & Therapeutics 11 (2015) 279. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1769725515001753
  167. https://www.synchrotron-soleil.fr/fr/lignes-de-lumiere/smis
  168. Synchrotronowy mikroskop konfokalny na podczerwień: Zastosowanie do obrazowania spektralnego 3D w podczerwieni F Jamme, B Lagarde, A Giuliani, GA Garcia, L Mercury, J. of Physics: Conference Series 425 (2013) 142002.
  169. Obrazowanie tkanki biologicznej za pomocą synchrotronowego światła podczerwonego . LM Miller, P. Dumas, Obrazowanie chemiczne tkanek biologicznych za pomocą synchrotronowego światła podczerwonego. Biochim Biophys Acta 1758 (2006) 846.
  170. https://www.synchrotron-soleil.fr/fr/lignes-de-lumiere/nanoscopium
  171. https://www.synchrotron-soleil.fr/fr/actualites/creme-solaire-nanoparticules-et-alopecie-frontale-un-lien-de-cause-effet
  172. Nowa technika badania struktur niekrystalicznych: analiza Fouriera rozszerzonego promieniowania rentgenowskiego — drobna struktura absorpcji , DE Sayers, EA Stern, FW Lytle.Phys. Obrót silnika. Łotysz. 27 (1971) 1204.
  173. Rozszerzona technika struktury drobnej absorpcji promieniowania rentgenowskiego. II. Praktyka eksperymentalna i wybrane wyniki , FW Lytle, DE Sayers i EA Stern, Phys. Obrót silnika. B 11 (1975) 4825
  174. Rozszerzona technika struktury drobnej absorpcji promieniowania rentgenowskiego. III. Oznaczanie parametrów fizycznych EA Stern, DE Sayers i FW Lytle, Phys. Obrót silnika. B 11 (1975) 4836.
  175. XANES jako narzędzie do określania stopnia utlenienia żelaza w tkankach , WMKwiatek i in., J. of Alloys and Compounds 328 (2001) 276.
  176. Cynk w tkankach natywnych i hodowanych liniach komórkowych ludzkiej prostaty badany przez SR-XRF i XANES , M. Podgórczyk i wsp., Spektrometria rentgenowska 38 (2009) 557.
  177. Analiza synchrotronowa tkanek narządów ludzkich eksponowanych na materiał implantu , I. Świątkowska i in., J. of Trace Elements in Medicine and Biology, 46 (2018) 128.
  178. Dystrybucja i stany chemiczne żelaza i chromu uwalnianego z implantów ortopedycznych do tkanek ludzkich , A. Ektessabi i in., Spektrometria rentgenowska 30 (2001) 44.
  179. Skaningowa mikroskopia elektronowa i mikroanaliza . F. Brisset, M. Repoux, J. Ruste, F. Grillon, F. Robaut, Paryż: EDP Sciences, 2009
  180. https://www.stem.lps.u-psud.fr/
  181. https://www.stem.lps.u-psud.fr/la-microscopie-electronique
  182. https://www.techniques-ingenieur.fr/base-documentaire/mesures-analyses-th1/cnd-methodes-globales-et-volumiques-42585210/tomographie-a-rayons-x-p950/
  183. Nieniszcząca analiza kamieni moczowych przy użyciu mikrotomografii komputerowej , CAZarse i wsp., BMC Urol. 4 (2004) 15.
  184. http://www.carpem.fr/activites/activites-technologiques/plateforme-dimagerie/plateforme-dimagerie-du-petit-animal-pipa/
  185. Zmienność składu i architektury kamieni moczowych od jądra do obwodu: zintegrowana spektroskopia IR, skaningowa mikroskopia elektronowa i podejście proszkowej dyfrakcji rentgenowskiej , P. Chatterjee, J. z Applied Cryst. 48 (2015) 1794.
  186. Optymalny wybór do analizy kamienia , ML Giannassi, J. z X-ray Science and Technology 23 (2015) 401.
  187. Scenariusze nukleacji, wzrostu i starzenia w układach zamkniętych I: Ujednolicone ramy matematyczne dla wytrącania, kondensacji i krystalizacji , C. Noguera i in., J. of Crystal Growth 297 (2006) 180.
  188. http://nte.mines-albi.fr/CristalGemme/co/CristalGemme.html
  189. Modelowanie zarodkowania, wzrostu i dojrzewania Ostwalda w procesach krystalizacji: porównanie bilansu populacji i równania szybkości kinetycznej , T. Vetter i in., Cryst. Wzrost Des. 13 (2013) 4890.
  190. Od roztworu do tlenku Chemia wodna kationów metali - Synteza nanostruktur , JP Jolivet, EDP Sciences - Kolekcja: Savoirs Actuels - marzec 2016
  191. http://www.lab-cerba.com/pdf/0140F.pdf
  192. Nanoanalityczna mikroskopia elektronowa ujawnia fundamentalny wgląd w zwapnienie ludzkiej tkanki sercowo-naczyniowej , S. Bertazzo i in., Nat Mater. 12 (2013) 576.
  193. Analiza zwapnienia naczyń przy użyciu najnowocześniejszych technik nanoanalizy , SC Curtze i wsp., Sci Rep. 16 (2016) 23285.
  194. Pochodzenie i rozwój w brodawce nerkowej płytek wapniowych Randalla , V. Vermooten, J Urol 48 (1942) 27.
  195. Kamienie brodawkowate: zwapnione kanaliki nerkowe w blaszkach Randalla , L. Cifuentes Delatte, JL Minon-Cifuentes, JA Medina, J. Urol. 133 (1985) 490.
  196. Apatyt w kamieniach nerkowych jest kompozytem molekularnym z glikozaminoglikanami i białkami: Dowody ze spektroskopii magnetycznego rezonansu jądrowego i związek z blaszką Randalla, patogenezą i profilaktyką , DG Reid, GJ Jackson, MJ Duer, AL Rodgers, J. Urol. 185 (2011) 725-30.
  197. Znaczenie blaszek Randalla , R. Strakosha i in., Indian J Urol. 30 (2014) 49.
  198. Zagadka tablic Randalla , EL Prien, J Urol. 114 (1975) 500.
  199. Kamienie brodawkowate z blaszkami Randalla u dzieci: cechy i wyniki kliniczno-biologiczne, K. Bouchireb i wsp., Nephrol Dial Transplant. 27 (2012) 1529.
  200. Kamica moczowa: Czego możemy się nauczyć od dysfunkcyjnej natury? , D. Bazin i in., Comptes Rendus Chimie 19 (2016) 1558.
  201. Relacje epitaksjalne między kryształami kwasu moczowego a powierzchniami mineralnymi: czynnik powstawania kamieni moczowych , MC Frincu, CE Fogarty, JA Swift, Langmuir, 20 (2004) 6524.
  202. Etiologia pierwotnego kamienia nerkowego? A. Randall, Int Abst Surg. 71 (1940) 209.
  203. Znaczenie zmian brodawkowatych Randalla w powstawaniu kamieni nerkowych , KT Kjolhede, HK Lassen, J. Urol. 47 (1942) 47.
  204. http://www.larousse.fr/dictionnaires/francais/gabarit/35727 .
  205. M. Daudon, O. Traxer, D. Bazin, Randall's Plates: epidemiologia, struktura i patofizjologia , rozdz. książka - Seminarium uro-nefrologiczne w Pitié Salpetrière, 2009.
  206. Kształtowanie nanokrystalicznego apatytu: ceramika i cementy , M. Banu, praca obroniona 10 czerwca 2005, Institut National Polytechnique de Toulouse
  207. Profil kamieniarzy Brushite , AE Krambeck i in., J. Urol. 184 (2010) 1367.
  208. Choroba bruzdowata w wyniku litotrypsji? AE Krambeck i in., Urol Res. 38 (2010) 293
  209. Fosforany wapnia w biologii i medycynie jamy ustnej , RZ LeGeros, Karger; Monografie w Oral Science, 15, s. 1201, Bazylea (1991)
  210. Relacje strukturalne Whitlockite i βCa3 (PO4) 2 , R. Gopal, C. Calvo, natura fizyka 237 (1972) 30.
  211. Struktura krystaliczna Whitlockite z kamieniołomu w Palermo , C. Calvo, R. Gopal, American Mineralogist 60 (1975) 120.
  212. Biomimetyczne whitlockit nieorganiczne nanocząstki za pośrednictwem przebudowy in situ i szybkiej regeneracji kości , HD Kim i wsp., Biomaterials 112 (2017) 31.
  213. Synergistyczne oddziaływanie między dwoma głównymi minerałami kostnymi, nanocząsteczkami hydroksyapatytu i whitlockite, w różnicowaniu osteogennym mezenchymalnych komórek macierzystych , H. Cheng i in., Acta Biomaterialia 69 (2018) 342.
  214. Choroba zwyrodnieniowa stawów, zasadowa artropatia związana z kryształami fosforanu wapnia? Komentarz do artykułu Fuersta i in., Ch.Nguyen, H.-K. Ea, D. Bazin, M. Daudon, F. Lioté, Choroba zwyrodnieniowa stawów, zasadowa artropatia związana z kryształami fosforanu wapnia? Komentarz do artykułu Fuersta i wsp., Arthritis & Rheumatism 62 (2010) 2829.
  215. Zwapnienia w ludzkiej chrząstce zwyrodnieniowej stawów: Ocena ex vivo związków Ca przy użyciu spektroskopii Xanes Ch.Nguyen , HK Ea, D. Thiaudière, S. Reguer, D. Hannouche, M. Daudon, F. Lioté, D. Bazin, Zwapnienia w Ludzka chrząstka stawowa z chorobą zwyrodnieniową stawów: ocena ex vivo związków Ca przy użyciu spektroskopii Xanes. J. Syn. Rad. 18 (2011) 475.
  216. Patogenna rola kryształów podstawowego fosforanu wapnia w destrukcyjnych artropatiach HK Ea, V. Chobaz, Ch. Nguyen, S. Nasi, P. van Lent, M. Daudon, A. Dessombz, D. Bazin, G. McCarthy, B. Jolles -Haeberli, A. Ives, D. Van Linthoudt, A. So, F. Liote, N. Busso, PLoS ONE 8 (2013) e57352.
  217. Połączenie fluorescencji mikrorentgenowskiej, mikroXANES i mikroXRD w celu rzucenia światła na kationy Zn2 + obecne w mikrozwapnieniach chrząstki i łąkotki , A. Dessombz, Ch. Nguyen, HK Ea, S. Rouzière, E. Foy, D. Hannouche, S. Réguer, FE Picca, D. Thiaudière, F. Lioté, M. Daudon, D. Bazin, J. of Trace Elements in Medicine and Biology 27 (2013) 326.
  218. Sarkoidoza D. Valeyre i in., Lancet, 383 (2014) 1155.
  219. Sarkoidoza: epidemiologia i prognoza. 15-letnie badanie europejskie , G. Hillerdal i in., Am Rev Respir Dis, 130 (1984) 29.
  220. Manifestacje ucha, nosa i gardła w sarkoidozie J. Johnson, Physician Assistant Clinics 3 (2018) 285.
  221. Sarkoidoza płuc , P. Spagnoloet al., The Lancet Respiratory Medicine, https://doi.org/10.1016/S2213-2600(18)30064-X
  222. Sarkoidoza skórna . KA Wanat, M. Rosenbach, Clin. Skrzynia. Med. 36 (2015) 685.
  223. V. Rafnsson, O. Ingimarsson, I. Hjalmarsson, H. Gunnarsdottir, Occup. O. Med. 55 (1998) 657.
  224. Reakcja ziarniniakowata sarkoidalnego spowodowana tatuażem: opis dwóch przypadków , MC Valbuena et al. Dermatol biustonoszy. 92 (2017) 138.
  225. Przydatność mikroskopii elektronowej w diagnostyce sarkoidozy serca , G. Takemura i in., Heart and Vessels 10 (1995) 275.
  226. Mikroskopia elektronowa daje wgląd w patogenezę sarkoidozy serca , Y. Kuribayashi i wsp., European Heart Journal - Cardiovascular Imaging, 18 (2017) 944.
  227. Szczawian wapnia, Sarcoid Granulom , J. Reid i in., Am J Clin Pathol. 90 (1988) 545.
  228. Analiza składnika i źródła drobnego pyłu w komórce ziarniniakowej sarkoidozy , HG Liu i wsp., Zhonghua Bing Li Xue Za Zhi. 40 (2011) 177.
  229. Metabolizm wapnia w sarkoidozie i jej implikacje kliniczne . M. Conro, C. Young, HL Beynon, Rheumatol Oxf Engl. 39 (2000) 707.
  230. Kamienie prostaty: przegląd , R. Klimas i in., Prostate 7 (1985) 91.
  231. Niedrożność odpływu z pęcherza spowodowana kamieniami prostaty , R. Calleja, R. Yassari, EP Wilkinson, R. Webb Sci. Świat J. 4 (2004) 46.
  232. Wystający kamień stercza jako źródło zaburzeń eliminujących: opis przypadku , M. Sugimoto, Y. Watanabe, T. Ichikawa, Nishi Nihon Hinyokika 68 (2006) 72.
  233. Rachunki prostaty: Nieme kamienie , H. Köseoğlu i in., Actas Urológicas Españolas (wydanie angielskie) v34 (2010) 555.
  234. Zwapnienie prostaty pogarsza objawy z dolnych dróg moczowych u mężczyzn w średnim wieku , HJ Yang et al. Urologia. 81 (2013) 1320.
  235. Występowanie podtypów zwapnienia prostaty i związek z rakiem prostaty . M. Smolski i wsp., Urologia 85 (2015) 178.
  236. prostaty kamieni wykryto w strefie obwodowej gruczołu CZASIE doodbytniczego ultradźwięków biopsji może być istotnymi predyktorami raka prostaty , L. Dell'Atti i wsp., Arch Ital Uroi Androl. 88 (2016) 304.
  237. Rachunek prostaty: czy mają znaczenie , JJ Cao, Sex Med Rev. 17 (2017) 30124.
  238. Białka ostrego stanu zapalnego stanowią organiczną macierz ciał łuszczycowych prostaty i kamienie nazębne u mężczyzn z rakiem prostaty , KS Sfanos, BA Wilson, AM De Marzo, WB Isaacs, PNAS 106 (2009) 3443.
  239. Skład krystaliczny kamieni prostaty , DJ Suto, SE Wooley, Br. J. Urol. 46 (1974) 533.
  240. Nefrotoksyczność indukowana przez leki: przypadek foskarnetu i atazanawiru — badanie SEM i μFTIR , V. Forchot i wsp., Comptes Rendus Chimie 19 (2016) 1565.
  241. http://www.who.int/mediacentre/news/releases/2017/bacteria-antibiotics-needed/fr/
  242. Louise Rossignol, Epidemiologia pozaszpitalnych infekcji dróg moczowych , praca dyplomowa Uniwersytetu Pierre'a i Marie Curie, obroniona 30 września 2015 r. w Paryżu
  243. Zapalenie kamicy moczowej , N. Noël, P. Rieu, Zapalenie kamicy moczowej, 2013 Elsevier Masson SAS.
  244. Whitlockite magnezu, kryształ fosforanu wapnia o szczególnym znaczeniu w patologii , R. Lagier, CA Baud, Pathology, Research and Practice 199 (2003) 329.
  245. Wysoka częstość występowania kamieni kwasu moczowego u osób tworzących kamienie cukrzycowe , M. Daudon, B. Lacour, P. Jungers, Nephrol Dial Transplant 20 (2005) 468.
  246. Cukrzyca typu 2 i kamienie kwasu moczowego: badanie dyfrakcji neutronów proszkowych , M. Daudon, E. Letavernier, R. Weil, E. Véron, G. Matzen, G. André, D. Bazin, Comptes Rendus Chimie 19 (2016) 1527.
  247. Cystynuria spowodowana mutacjami w rBAT, genie biorącym udział w transporcie cystyny . MJ Calonge, P. Gasparini, J. Chillarón i in. Nat. Miotła. 6 (1994) 420.
  248. kamienie nerkowe cystyny terapia modyfikuje w skali makroskopowej. Czy takie zmiany istnieją w skali mezoskopowej i nanometrycznej? , D. Bazin, M. Daudon, G. André, R. Weil, E. Véron, G. Matzen, J. App. Płacz. 47 (2014) 719.
  249. Epidemiologia kamicy moczowej , M. Daudon, O. Traxer, E. Lechevallier, C. Saussine, Postęp w urologii 18 (2008) 802.
  250. Epidemiologia choroby kamieni . GC Curhan, Urol Clin North Am 34 (2007) 287.
  251. Ponowne badanie struktury krystalicznej whewellitu [Ca (C2O4) · H2O] i mechanizmu odwadniania kaoksytu [Ca (C2O4) · 3H2O] T. Echigo, M. Kimata, A. Kyono, M. Shimizu, T. Hatta, Magazyn mineralogiczny 69 (2005) 77.
  252. Struktury krystaliczne whewellitu i weddellitu: ponowne badanie i porównanie Tazzoli V, Domeneghetti MC, American Mineralogist 65 (1980) 327.
  253. Odpowiedni wpływ stężenia wapnia i szczawianu w moczu na tworzenie kryształów szczawianu wapnia lub monohydratu , M. Daudon, E. Letavernier, V. Frochot, J.-Ph. Haymann, D. Bazin, P. Jungers, CR Chimie 19 (2016) 1504.
  254. Pierwotna hiperoksaluria , P. Cochat, S. Fargue, J. Bacchetta, A. Bertholet-Thomas, J.-F. Sabot, J. Harambat, Néphrologie & Thérapeutique 7 (2011) 249.
  255. Możliwości oferowane przez SEM, PND i SR mikro-X-ray Fluorescencja w badaniu kamieni nerkowych whewellite , M. Daudon, D. Bazin, P. Jungers, G. André, A. Cousson, P. Chevallier, E. Véron, G. Matzen, J. App. Kryształ. 42 (2009) 109.
  256. Kompleksowa analiza morfo-konstytucyjna kamieni poprawia diagnostykę etiologiczną i strategię terapeutyczną kamicy nerkowej , M. Daudon, A. Dessombz, V. Frochot, E. Letavernier, J.-Ph. Haymann, P. Jungers, D. Bazin, CR Chimie 19 (2016) 1470.
  257. Hipoteza dotycząca pochodzenia kamienia nerkowego , A. Randall, N Engl J Med 214 (1936) 234.
  258. Pochodzenie i wzrost kamieni nerkowych , A. Randall, Ann. Chirurg. 105 (1937) 1009.
  259. Płytka Randalla pacjentów z kamicą nerkową zaczyna się w błonach podstawnych cienkiej pętli Henlego . AP Evan, JE Lingeman, FL Coe i in. J Clin Invest 111 (2003) 607.
  260. Endoskopowe dowody przyczepienia kamienia do płytki Randalla , BR Matlaga, JC Williams Jr, SC Kim i wsp., J. Urol. 175 (2006) 1720.
  261. Płytka Randalla jako źródło kamieni nerkowych ze szczawianu wapnia M. Daudon, D. Bazin, E. Letavernier, Urolithiasis 43 (2015) 5.
  262. Płytka nazębna i kamienie nerkowe Randalla: ostatnie postępy i przyszłe wyzwania , E. Letavernier, D. Bazin, M. Daudon, CR Chimie 19 (2016) 1456.
  263. Topografia, skład i struktura początkowej blaszki Randalla w skali nano , C. Verrier, D. Bazin, L. Huguet, O. Stéphan, A. Gloter, M.-Ch. Verpont, V. Frochot, J.-Ph. Haymann, I. Brocheriou, O. Traxer, M. Daudon, E. Letavernier, The Journal of Urology 196 (2016) 1566.
  264. Morfologia kamieni sugerująca blaszkę Randalla , M. Daudon, O. Traxer, P. Jungers, D. Bazin, Choroba kamieni nerkowych 900 (2007) 26.
  265. https://www.synchrotron-soleil.fr/fr/lignes-de-lumiere/diffabs
  266. Patogeneza płytki Randalla: Kartografia brodawkowata w badaniu ex vivo w oparciu o spektroskopię XANES , X. Carpentier, D. Bazin, P. Junger, S. Reguer, D. Thiaudière, M. Daudon J. Syn. Rad. 17 (2010) 374.
  267. Wapń i witamina D odgrywają synergiczną rolę w szczurzym modelu kamicy nerkowej , E. Letavernier, C. Verrier, F. Goussard, J. Perez, L. Huguet, J.-Ph. Haymann, L. Baud, D. Bazin, M. Daudon, Kidney International 90 (2016) 809.
  268. Witamina D jest źródłem kamieni nerkowych? , http://www.cnrs.fr/inc/communication/direct_labos/letavernier.htm
  269. http://www.e-cancer.fr/Patients-et-proches/Les-cancers/Cancer-du-sein/Les-maladies-du-sein/Calcifications-mammaires
  270. Mikrozwapnienia związane z rakiem piersi: epifenomen czy istotna biologicznie cecha wybranych nowotworów? MP Morgan i in., J. Mammary Gland Biol. Neoplazja 10 (2005) 181.
  271. Mikrozwapnienia w raku piersi: Lekcje z mineralizacji fizjologicznej . RF Cox, MP Morgan, Bone 53 (2013) 437.
  272. Macierz morfologii i rozmieszczenia zwapnień w piersi: Analiza 849 biopsji wspomaganych próżniowo , B. Kaltenbach et al. European J. of Radiology 86 (2017) 221.
  273. Sonograficzna ocena zwapnień piersi , BE Hashimoto i wsp., Current Problems in Diagnostic Radiology 35 (2006) 213.
  274. Algorytmiczna symulacja 3D zwapnień piersi dla mammografii cyfrowej , J. Näppi, Computer Methods and Programs in Biomedicine, 66 (2001) 115.
  275. Wykorzystanie skaningowej mikroskopii elektronowej do badania złogów mineralnych w tkankach piersi . SH Poggi i in., Am.Mineral. 83 (1998) 1122.
  276. Obrazowanie korelacyjne ujawnia fizykochemiczną niejednorodność mikrozwapnień w ludzkich rakach piersi , JAMRKunitake i wsp., J. of Structural Biology 202 (2018) 25.
  277. Żywiołak kontra skład faz zwapnień piersi , R. Scott i wsp., Scientific Reports 7 (2017) 136.
  278. Mikrozwapnienia raka piersi i atypowe zraziki torbielowate związane z naciekaniem komórek piankowatych wykazujących ekspresję osteopontyny , T. Oyama i wsp., Virchows Arch. 440 (2002) 267.
  279. Kryształy szczawianu wapnia (Weddellite) w raku przewodowym in situ , HM Martin, AC Bateman, JM Theaker, J. Clin. Patol. 52 (1999) 932.
  280. Nowe związki między mikrozwapnieniami piersi a rakiem , R. Baker i wsp., Br. J. Cancer 103 (2010) 1034.
  281. http://www.e-cancer.fr/Patients-et-proches/Les-cancers/Cancer-du-sein/Les-maladies-du-sein/Fibroadenome
  282. Badania pierwiastków śladowych i toksycznych kamieni nerkowych z dwóch różnych obszarów Sudanu metodą µ-PIXE przy użyciu mikrosondy jądrowej (NMP) E. MEM et al. Zał. Promieniowanie. Izot. 131 (2018) 58.
  283. Związek pierwiastków pomniejszych i śladowych ze składnikami mineralogicznymi kamieni moczowych: twardy orzech do zgryzienia w istniejących badaniach kamicy moczowej , J. Kuta i in., Environ Geochem Health. 35 (2013) 511.
  284. Badania spektroskopowe kamieni nerkowych przy użyciu spektrometrii fluorescencji w podczerwieni i rentgenowskiej z transformacją Fouriera , VK Singh et al. Spektrometria rentgenowska 46 (2017) 283.
  285. Badania wzrostu szczawianów wapnia w obecności różnych jonów i związków , DJ Sutor Br. J. Urol. 41 (1969) 171.
  286. Wpływ metali śladowych na hamowanie krystalizacji szczawianu wapnia , JA Munoz et al. Urol. Res. 33 (2005) 267.
  287. Ciężkie pierwiastki w kamieniu moczowym , D. Bazin, P. Chevallier, G. Matzen, P. Jungers, M. Daudon, Urol. Res. 35 (2007) 179.