Bulwiasty łuk jest częścią kadłuba z łodzi : jest to wybrzuszenie z przodu, na poziomie Brion , poniżej łuku .
Główną funkcją gruszkowatego dziobu jest wytwarzanie fali wyprzedzającej normalny system fal generowany przez statek na trasie; przy określonej prędkości dno tej dodatkowej fali pokrywa się ze szczytem fali dziobowej , która jest anulowana: w ten sposób opór hydrodynamiczny jest zmniejszony, a statek może płynąć szybciej przy tej samej mocy. Ponadto grzbiet pierwszej fali jest przesuwany do przodu, co praktycznie zwiększa długość linii wodnej statku, a tym samym teoretyczną prędkość maksymalną. W przypadku żarówki można oczekiwać 20% poprawy wytrzymałości, ale często będzie to wymagało pewnych wstępnych testów.
Jednak ten system działa tylko dla danej prędkości i zanurzenia. Jest szczególnie stosowany na statkach towarowych, które generalnie znają tylko dwa rodzaje nawigacji: w pełni załadowane lub lekkie oraz ze stałą prędkością. Jest również stosowany do okrętów wojennych, takich jak fregaty, które wymagają prędkości.
W przypadku małej prędkości jest to bezproduktywne.
Podczas gdy większość obecnych gigantycznych statków handlowych jest w nie wyposażona, nowy kontenerowiec o ekwiwalencie 23.112 dwudziestostopowych (TEU), CMA CGM Jacques Saadé, ma prosty dziób bez żarówki. To samo dotyczy ośmiu siostrzanych statków .
Łuk bulwiasty wiąże się również z dużymi ograniczeniami konstrukcyjnymi, ponieważ trudno jest zaprojektować go z możliwymi do rozwinięcia powierzchniami , które są łatwiejsze do zbudowania. Na małych łodziach obszar płetwy i objętość zanurzona również ulegają znacznym zmianom po dodaniu żarówki; rzadko ma zastosowanie do łodzi o małych wymiarach. Żarówka jest również bezpośrednio poddawana wstrząsom kontaktu z falami, szczególnie w przypadku podrzucenia (zwanego też trzaskaniem ).
Żarówki mogą mieć również inne zastosowania, na przykład na statkach oceanograficznych, gdzie mogą służyć jako punkty obserwacyjne, lub na fregatach, gdzie mieszczą kopułę sonaru .
Słynny Calypso , statek oceanograficzny komandora Cousteau był pierwotnie małym amerykańskim trałowcem wykonanym z drewna (materiału niemagnetycznego ) z nadwyżek wojskowych marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych i przetworzonego na prom na greckie wyspy .
Oczywiście pozbawiony był bulwiastego łuku (niemożliwego do osiągnięcia w drewnie).
Kupiony przez miliardera Loëla Guinessa, który powierzył go Cousteau, Calypso był wyposażony w metalową komorę obserwacyjną łodzi podwodnej wykonaną z blachy i spawaną (z iluminatorami ), która mogła pomieścić obserwatora, i przykręconą przed dziobem pochodzenia.
Cousteau wskazuje w swoich wspomnieniach, że ten fałszywy nos, oprócz swojej naukowej użyteczności, praktycznie zaoszczędził kadłubowi węzeł prędkości, generując jednocześnie znaczne oszczędności paliwa.
Z drugiej strony bezużyteczność żarówki na kadłubach bardzo mobilnych małych łodzi i poddano listy pod żaglami został okrutnie i mimowolnie dowodzi mistrz żagla Paul Elvstrøm , multi medalista olimpijski w żagiel, który został podszedł do szypra przez Baron Bich poprowadzi francuskie wyzwanie w Pucharze Ameryki .
W tamtym czasie (połowa lat 70.) Puchar był rozgrywany na długich, wąskich i bardzo obciążonych łodziach 12M JI ( w rzeczywistości około 22 m , przy czym termin 12 M to tylko współczynnik obliczony na podstawie wzoru matematycznego), ale były również mniejsze serie w ramach tego samego międzynarodowego wyścigowego toru : 5,5 MJI , 6M JI (w rzeczywistości mierzący około dziesięciu metrów w sumie) i 8MJI.
Chętny do eksperymentowania z nowym projektem (12M JI Gauge był zarezerwowany dla amerykańskiej firmy Sparkman i Stephens zajmującej się architektami marynarki wojennej ) Elvström wraz z duńskim architektem marynarki wojennej Janem Kjaërulffem podjęli próbę adaptacji żarówki w 6MJI, aby potwierdzić tę koncepcję przez „ test połowy rozmiaru po testach modelu basenu kadłuba, który wydawał się obiecujący.
Rezultatem była katastrofa, na którą szydzili się wszyscy wyspecjalizowani prasa żeglarska:
Nawet kierowany przez wielkiego mistrza Danii „bulwiasty” 6MJI „podnosił miotły” w mistrzostwach świata, systematycznie kończąc każdą rundę regat.
Wybuchający Baron Bich "wylądował", a następnie wyschnięty Elvström i uczynił France 3 znacznie potężniejszym dzięki Johan Valentjinowi i Benowi Lecxenowi (który później uczyni słynną Australia II pierwszą nieamerykańską żaglówką, która wygrała ten "Everest żeglarstwa").
Rejsowa żaglówka wyposażona w żarówkę, również zaprojektowana w ślad za tandemem Kjaerulff - Elvström, miała tylko dyskretną karierę komercyjną. Charakterystyczne jest, że "Fifty-Fifty" (żaglówka hybrydowa - silnik) pracowała bardzo dobrze z silnikiem, z domkiem pustym i martwym spokojem, ale była mniej wydajna niż żarówka bez odpowiedników pod żaglami, na obcasach i po morzu.