Biblioteka Narodowa Grecji

National Library of Greece ( nowogreckiego  : Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος ) z siedzibą w Atenach został założony w 1832 roku .

Jest to grecka instytucja odpowiedzialna za zbieranie depozytów prawnych . Budynek został zaprojektowany przez architekta Theophila Hansena .

Jest obsługiwany przez PANEPISTIMIO stacji z linii 2 z metra w Atenach .

W czerwcu 2016 roku oddano do użytku nowy budynek zaprojektowany przez Renzo Piano i ufundowany przez Fundację Stávros Niárchos w Kallithéa . Obecnie mieści 700 000 tomów biblioteki.

Historia

Pierwotny pomysł utworzenia biblioteki narodowej pochodzi od Philhellene Johann Jakob Mayer  (de) , w artykule autorstwaSierpień 1824z jego czasopisma Ellinika Chronika , opublikowanego w Missolonghi , gdzie Mayer i Lord Byron promowali niepodległość Grecji. Pomysł Mayera został wdrożony w 1829 roku przez nowy grecki rząd Ioánnisa Kapodístriasa , który połączył Bibliotekę Narodową z innymi instytucjami intelektualnymi, takimi jak szkoły, muzea narodowe i drukarnie. Wszyscy byli zakwaterowani w budynku (wtedy używanym jako sierociniec) na wyspie Egina i nadzorowany przez Andreasa Moustoxýdisa  (w) , który w ten sposób został przewodniczącym komitetu sierocińca, dyrektorem Narodowego Muzeum Archeologicznego i dyrektorem Szkoły Krajowej.

Pod koniec 1830 r. biblioteka, którą Mustoxýdis nazwał Biblioteką Narodową, liczyła 1018 tomów drukowanych książek, przekazanych przez Greków i Filhellenów. W 1834 roku biblioteka została przeniesiona do Aten, nowej stolicy, i początkowo mieściła się tymczasowo w łaźni publicznej rzymskiej agory w Atenach, a później w kościele św . Elefteriosa .

Kolekcja szybko się rozrosła. Oprócz zakupu książek z prywatnych bibliotek, nadzorowanych przez Dimítrisa Postolákasa (1995 tomów), biblioteka przyjęła liczne dary książkowe, w tym jedną od Christóforosa i Konstantínos Sakellários (5400 tomów) oraz jedną od Markosa Reniérisa  (el) (3 401 tomów). ).

W 1842 roku Biblioteka Publiczna połączyła się z Biblioteką Uniwersytetu Ateńskiego (15 000 tomów) i została zachowana wraz ze zbiorami walut nowego budynku Uniwersytetu Otto. Geórgios Kozákis-Typáldos, dyrektor nowo powiększonej instytucji, sprawował tę funkcję do 1863 roku. W tym czasie biblioteka została wzbogacona o duże dary i rzadkie książki w językach obcych z całej Europy. Na mocy Karty Królewskiej z 1866 r. obie biblioteki połączyły się i były administrowane jako „Biblioteka Narodowa Grecji”. W latach 1877-1910  jej dyrektorem był Michael Deffner (w) .

16 marca 1888 r.Położono pierwszy kamień pod nową, klasycystyczną budowlę z marmuru . Budynek został sfinansowany przez trzech braci urodzonych z diaspory , Panagís  (en) , Marínos  (el) i Andréas Valliános  (el) . Zaprojektował go baron Theophil Hansen, a jego budowę nadzorował Ernst Ziller . Biblioteka pozostała w starym budynku uniwersyteckim do 1903 roku, kiedy to została przeniesiona do nowego budynku Valliános. Dwa aneksy znajdują się w Agía Paraskeví i Nea Chalkidóna  ( fr ) .

Fundusze

Biblioteka posiada 4500 rękopisów greckich, co jest jednym z największych zbiorów greckich skryptów. Istnieje również wiele chryzobuli i archiwów z czasów greckiej wojny o niepodległość .

Wśród gospodarstw biblioteki są Codex ( Onciale 094 ) z fragmentu Ewangelii Mateusza VI XX  wieku, Flora Graeca Sibthorpiana angielski botanik John Sibthorp  ; Map z Rigas  ; Wielki słownik etymologiczny , historyczny słownik bizantyjski ; i pierwsza publikacja eposów i hymnów Homera .

Uwagi i referencje

1. Dean H. Keller, Biblioteki Akademickie w Grecji: Obecna Sytuacja i Przyszłe Perspektywy , Prasa Psychologiczna,1993, 226  s. ( ISBN  978-1-56024-365-6 , prezentacja online ) , s.  26

   „Grecka Biblioteka Narodowa została założona w 1832 roku przez Ioannisa Kapodistriasa, pierwszego gubernatora państwa greckiego. "

2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος "Ιστορικά στοιχεία" [1] , skonsultowany6 lipca 2015

Linki zewnętrzne

(el)  (en) Oficjalna strona