Bitwa pod Quimperlé

Bitwa pod Quimperlé Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Bitwa pod Quimperlé Ogólne informacje
Przestarzały Kwiecień 1342
Lokalizacja Quimperlé ( Finistère )
Wynik Zwycięstwo Anglo-Montfortist
Wojujący
Herb Bretanii - Arms of Brittany.svg Bretończycy blésistes Królestwo Francji
Herb kraju fr FranceAncien.svg
Herb Bretanii - Arms of Brittany.svg Breton Monfortists Kingdom of England
Royal Arms of England (1340-1367). Svg
Dowódcy
Arms of Louis of Spain, wnuk Ferdynanda z La Cerda, Infante of Castile.svg Louis de La Cerda Herb Waltera Manny'ego, 1. barona Manny.svg Wauthier de Masny
Zaangażowane siły
6000 Hiszpanów 3000 angielskich łuczników
Straty
nieznany nieznany

Wojna o sukcesję Bretanii

Bitwy

Wojna o sukcesję Bretanii (1341-1364)  

Bitwa Quimperlé to bitwa wojny o sukcesję w Bretanii , regionalnej wojny, która jest częścią rywalizacji francusko-angielskiej wojny stuletniej . W kwietniu 1342 r. Przeciwstawił się armii anglo-bretońskiej pod rozkazami Joanny Flandrii , żony Jeana de Montfort, siłom francusko-bretońskim wspierającym partię Charlesa de Blois i dowodzonym przez Ludwika Hiszpanii .

Bitwa jest opisana w Kronikach Jeana Froissarta , ale jej rzeczywistość historyczna jest wątpliwa, ponieważ nie została udowodniona przez inne źródła.

Proces

Podczas plądrowania okolic Quimperlé z 6000 żołnierzy kastylijskich, Ludwik Hiszpanii i jego żołnierze napotkali podczas wyprawy powrotnej armię 3000 angielskich łuczników . W bitwie zwyciężyli Anglicy. Kastylijczycy nie mają innego wyjścia, jak tylko uciec dzięki swoim statkom zacumowanym w porcie lub na wybrzeżu Quimperlé. Pomimo schwytania większości statków przez Wauthiera de Masny , Ludwikowi Hiszpanii udało się uciec na statku, który później porzucił.

Mały skarb, być może sakiewka ukryta przez żołnierza armii francusko-bretońskiej w czasie bitwy pod Quimperlé w lipcu 1342 r., Znajduje się w Muzeum Prehistorii w Carnac .

Po zwycięstwie w obozie Montfort, Wauthier de Masny dołączy do Jeanne de Flandre w Hennebont , aby ją uratować.

Uwagi i odniesienia

  1. Rękopis Amiens - Księga I , tom II .
  2. Gildas Salaün, „Medieval Monetary Treasures”, w: .

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne