Bitwa pod Etampes (1652)

Bitwa Etampes miała miejsce podczas Frondy na4 maja 1652 rprzez zamach stanu wojsk królewskich dowodzonych przez wicehrabiego Turenne przeciwko armii książąt, którzy schronili się w mieście. Pozostaje jedną z najkrwawszych bitew tego okresu.

Opis miasta Etampes

Miasto Étampes znajduje się około 15 lig od Paryża , między stolicą a Orleanem . Jest to miasto otoczone murami otoczonymi małymi okrągłymi wieżami, u podnóża których płynie rzeka wpadająca do Sekwany , w pobliżu Corbeil . Pochodzące z Châtre miasto i przedmieście górują nad małym wzgórzem, na szczycie którego znajduje się wysoka wieża, która dominuje nad okolicą.

Po stronie Orleanu przedmieścia przecina z jednej strony rzeka, az drugiej strumień, który spotyka się pod murami miasta, na poziomie Porte d'Orléans.

Proces

Przybywając z Châtillon-Coligny, aby dołączyć do Paryża, armia książąt zatrzymuje się w Étampes, ponieważ miasto posiada duże zapasy pszenicy (przez co najmniej 4 miesiące). Ta armia jest dowodzona przez księcia Condé , księcia Beaufort i księcia Nemours, którzy natychmiast wyjeżdżają do Paryża, pozostawiając dowództwo wojsk baronowi de Clinchamp , generałowi porucznikowi wojsk holenderskich , hrabiemu z Tavannes , Jacques de Saulx , generał-lejtnant wojsk księcia Condé i hrabiego Valon , marszałka wojsk księcia Orleanu .

Oddziały otworzyły drzwi Faubourg Saint-Pierre, ponieważ mieszkańcy wierzą, że mają do czynienia z oddziałami króla. Nie rozpoznali mężczyzny, który ją poprzedzał: markiza de la Boulaye, który w 1649 r. przybył do Étampes na prośbę procarzy, aby szukać zwierząt na kopytach i żywności, aby sprowadzić je z powrotem do Paryża.

Armia ta składa się z 9 pułków piechoty, w tym Condé, Conti i Burgundii, a także oddziałów pomocniczych z Holandii, składających się głównie z żołnierzy niemieckich i hiszpańskich, którzy okupują faubourg Saint-Martin. Równina małego Saint-Mars. przez pułki Brouca i Vitemberga oraz kawalerię złożoną z 500 koni.

Aby odciąć drogę do Paryża ludziom Condé, wicehrabia Turenne utworzył blokadę w Châtre, obecnie Arpajon . Sprawia, że ​​jego armia maszeruje przez całą noc, aby dotrzeć przed Etampes w dniu4 majai zobaczyć armię wroga zainstalowaną na równinie, po oddaniu honorów Mademoiselle, która w towarzystwie swoich dwóch marszałków obozu Gilonne d'Harcourt , hrabiny Fiesque i Anny de La Grange-Trianon , hrabiny Frontenac, wraca do Paryża w pochodzących z Orleanu. Widząc wojska królewskie, zbuntowana armia wdziera się do miasta ścigana przez wojska Turenne.

Piechota markiza d' Hocquincourt atakuje z prawej strony, od strony strumienia. Zacierając w tym miejscu nieprzyjacielski ogień i blokowany przez głębokość nieprzebytego strumienia, wycofuje się do położonego wyżej młyna.

Po lewej linię obrony przełamała, bez większego oporu, kawaleria księcia Gadagne, Karola-Félixa de Galéana . Cała piechota i szwadrony kawalerii dowodzonej przez Hocquincourta wkraczają do miasta, odcinając wszelkie środki pomocy oblężonym.

Po znalezieniu przejścia nad strumieniem do miasta wkroczył również pułk pikardyjski , po zaciekłych walkach, w których walczyliśmy mur po murze i udało nam się przepchnąć obrońców w stronę pobliskiego kościoła, w którym schronili się. Po drugiej stronie wojska Turenne przechodzą przez miasto i znajdują się w konfrontacji z pułkiem burgundzkim, który spycha ich z powrotem do ostatniego muru, gdzie odwracają się i trzymają swoją pozycję. Korzystając z ciszy w walkach, rojaliści dotarli do muru bronionego przez siły Condéennes i zaczęli rzucać w nich kamieniami. Pozycja szybko stała się nie do utrzymania dla obrońców, złapanych pod ostrzałem oblężników, i ostatecznie wycofali się w kierunku kościoła, gdzie część oddziałów osaczonych przez pułk pikardyjski już schroniła się. Nie mogąc się bronić, proszą o poddanie się i swoje życie, które jest im dane.

Kawaleria książęca uciekła pozostawiając piechotę dowodzoną przez hrabiego de Chavagnac, który w swoich Pamiętnikach podkreślił, że „wyjeżdża, by dołączyć do wojsk księcia Lotaryngii, aby powrócić do Étampes, aby go uwolnić. "

Pomimo woli władzy Turenne nie mógł wesprzeć oblężenia, ponieważ brakowało mu żywności i amunicji wojennej i opuścił Étampes na 6 maja. On wróci27 maja przeprowadzić oblężenie miasta.

Straty

Uwagi i referencje

  1. Wspomnienia Jakuba II z Anglii
  2. Eseje historyczne o mieście Etampes
  3. Wspomnienia hrabiego Tavannes
  4. Wspomnienia Mademoiselle de Montpensier
  5. Wojna w Etampes w 1652 r.
  6. Dziennik wojen domowych Civil
  7. Wspomnienia hrabiego Chavagnac
  8. Listy Turenne do Monsieur Le Tellier

Źródła

Bibliografia

Linki zewnętrzne