| Fundacja | 29 listopada 1934 |
|---|
| Obszar działalności | szwajcarski |
|---|---|
| Rodzaj | Stowarzyszenie |
| Forma prawna | Stowarzyszenie |
| Cel | Reprezentuje interesy prywatnych bankierów w Szwajcarii |
| Siedzenie | Genewa |
| Członkowie | 6 |
|---|---|
| Stronie internetowej | www.swissprivatebankers.ch |
Stowarzyszenie szwajcarskich Private Bankers skupia banki spełniające definicję prawną prywatnych bankierów prawa szwajcarskiego . Ma siedzibę w Genewie (Szwajcaria) i liczy obecnie pięciu członków.
Los prywatnych bankierów jest nierozerwalnie związany z historią gospodarczą Szwajcarii i jej głównych miast: Bazylei , Berna , Genewy , Lozanny , Lucerny , Neuchâtel , St. Gallen i Zurychu . Te instytucje bankowe na początku były domami handlowymi i stopniowo przekształciły się w instytucje finansowe.
W Bazylei reformacja z 1521 r. Zepchnęła wielu uchodźców do miasta nad Renem, gdzie prosperują w handlu jedwabiem. Rozwój, który przekształca miasto w wiodące centrum finansowe dla biznesu bankowego.
W Genewie ich historia zaczyna się około 1550 roku wraz z przybyciem hugenotów, którzy uciekli przed prześladowaniami i znaleźli schronienie w mieście Kalwin, właśnie ogłoszonym Republiką . Pochodzący z burżuazji handlowej, uchodźcy protestanccy mają znaczne zasoby materialne, rozległą wiedzę handlową i finansową, a także kontakty osobiste we wszystkich głównych miastach europejskich. Są obecni w głównych ośrodkach handlu międzynarodowego, gdzie z biegiem czasu zdobywają unikalne doświadczenie w zakresie weksli, metali szlachetnych i kredytów. „ Od tej pory zostały spełnione warunki dla finansowania Genewy, aby uwolnić się od biznesu ściśle związanego z handlem towarami i rozwijać się jeszcze bardziej poza jej granicami ”.
U zarania rewolucji francuskiej bankierzy ci odkryli nowe powołanie, w którym „ będą teraz doskonalić się ”: zarządzanie majątkiem, które jest i nadal pozostaje w centrum działalności szwajcarskich prywatnych bankierów. „ Wielu z nich (…) jest kapitalistami inwestującymi środki własne i swoich krewnych lub przyjaciół ”.
To było w tym czasie w drugiej połowie XVIII -tego wieku rodzą większość szwajcarskich prywatnych bankierów. Są wtedy najbardziej wpływowymi graczami w szwajcarskim systemie bankowym. Ich statut przybiera formę prawną charakteryzującą się nieograniczoną odpowiedzialnością wspólników. Wśród tych pionierów znajdujemy:
W Genewie: Lombard, Odier & Cie (1796), Pictet & Cie (1805), Mirabaud & Cie (1819), Bordier & Cie (1844), Gonet & Cie (1845), Pivot & Cie (które staną się Mourgue d ' Algue w 1976), Darier & Cie (1880).
Jednak w obliczu wzrostu przemysłowego drugiej połowie XIX th century, prywatni bankierzy wkrótce uda więcej, aby zaspokoić rosnące zapotrzebowanie na finansowanie z gospodarki. Wtedy narodzili się ich pierwsi konkurenci. Są to banki kredytowe zorganizowane w formie spółek akcyjnych. W Genewie, w ciągu ostatniego ćwierćwiecza, „ konkurencja zintensyfikuje z instalacji (...) pierwsze banki zagraniczne ”, a następnie na początku XX -go wieku przez największych banków szwajcarskich.
Aby wzmocnić swoją pozycję wobec tego nowego rodzaju rywali, prywatni bankierzy utworzyli pierwsze stałe związki bankierów, które można uznać za przodków Stowarzyszenia Szwajcarskich Bankowców Prywatnych. Po Kwartecie (1840), a następnie Omnium (1849), założyli Genewską Unię Finansową (1890), która będzie działać do grudnia 2013 roku „ w formie Geneva Private Bankers Group ”.
W Bazylei, gdzie pojawiają się one później w Genewie, to znaczy, że środek XIX th century, prywatni bankierzy są za utworzeniem Towarzystwa szwajcarskich bankach (SBS połączyły się w 1998 roku z UBS ). Powstały wówczas w formie dwóch związków emisyjnych zwanych odpowiednio „Bankverein” dla pierwszego i „Kleiner Bankverein” dla drugiego. Pierwszy z tych związków utworzy w 1872 r. „Basler Bankverein”, z którego bezpośrednio pochodzi SBS, a drugi utworzy „Basler Handelsbank”, który SBS kupi w 1945 r.
Po przyjęciu 8 listopada 1934 r. Nowej federalnej ustawy o bankach i bankach oszczędnościowych, która uznaje specjalny status prywatnych bankierów, a jednocześnie wymaga „ bliższej współpracy ” między nimi, w czwartek 29 listopada w Bernie powstało Stowarzyszenie Swiss Private Bankers . , 1934. Jego celem jest reprezentowanie „ interesów zawodowych bankierów prywatnych” . Następnie 48 domów bankowych składa wniosek o członkostwo. Stowarzyszenie powstało pod przewodnictwem Waltera Bära, prezesa szwajcarskiego banku Juliusa Bära .
Jeśli pierwsza połowa XX th wieku, naznaczone dwóch wojen światowych, krachu na giełdzie w 1929 roku i kryzysu gospodarczego jest „ trudny okres dla prywatnych bankierów ,” koniec II wojny światowej pozwala im trwać bez precedensu wzrost i profilowanie się jako „ uznani specjaliści w zarządzaniu majątkiem ”. Przyczyn tego sukcesu jest kilka: izolacja Szwajcarii od konfliktów, które pustoszyły Europę, „ wyjątkowa stabilność polityczna kraju” oraz przyspieszenie w latach 1980–1990 wyrzeczenia się pośrednictwa w bankowości i finansach, a także globalizacja rynków finansowych, ich deregulacja i liberalizacja przepływów kapitałowych. Te zmiany pobudziły zatem działalność w zakresie zarządzania majątkiem.
W drugiej połowie XX -go wieku uczęszcza także, paradoksalnie, ważną konsolidacji sektora. Statystyki Narodowego Banku Polskiego nadal pokazują 81 prywatnych bankierów w Szwajcarii pod koniec 1941 r., Podczas gdy w całej Szwajcarii było ich tylko 17 w 2000 r. Konsolidacja ta przybiera trzy różne formy.
Po pierwsze, kilku prywatnych bankierów zostaje przejętych przez duże banki szwajcarskie, takie jak Ehinger & Co. w Bazylei czy Ferrier Lullin & Cie w Genewie. Po drugie, niektórzy prywatni bankierzy zmieniają swój status i przekształcają się w spółki akcyjne, notowane na giełdzie lub nie, głównie w celu radzenia sobie z problemami sukcesyjnymi lub finansowania ich rozwoju, jak Bank Julius Baer & Cie w 1975 r. Z Banku Vontobel w 1984 r. Lub Bank Sarasin w 1986 roku. Po trzecie, niektórzy prywatni bankierzy zniknęli, jak genewski bank Leclerc & Cie, który został zmuszony do zamknięcia swoich drzwi w 1977 roku, czy Saint-Welsh Wegelin & Co , który miał scedować większość swojej działalności na grupa Raiffeisen w 2012 roku w wyniku sporu podatkowego między amerykańskimi organami sądowymi a licznymi szwajcarskimi bankami
Jednak ten ruch konsolidacyjny nie przeszkodził w narodzinach nowych prywatnych bankierów, takich jak Reichmuth & Co w Lucernie, założona w 1996 roku i która dołączy do Stowarzyszenia Szwajcarskich Banków Prywatnych w 2003 roku.
Pod koniec 2012 roku Stowarzyszenie Szwajcarskich Bankowców Prywatnych liczyło 12 członków i straciło kolejnych pięciu. Aby dostosować się do wymagań międzynarodowych centrów finansowych, które nie rozumieją tradycyjnego szwajcarskiego modelu prywatnego bankiera, niektórzy prywatni bankierzy „ zrywają z historycznym modelem sprzed 200 lat ” i zmieniają swój status na spółki akcyjne. Tak było w przypadku banku Landolt & Cie w styczniu 2013 r., A następnie w lutym 2013 r. W przypadku Pictet & Cie i Lombard Odier & Cie.
Mirabaud & Cie i La Roche & Cie naśladowały je kilka miesięcy później. W lutym 2016 roku to Gonet & Cie zrezygnował z formy prawnej prywatnego bankiera, aby przekształcić się w holding zorganizowany w spółkę akcyjną. W konsekwencji banki te nie spełniają już wymagającej formy prawnej prywatnego bankiera odpowiedzialnego bezterminowo za zobowiązania swojego banku .
Nowa jednostka o nazwie Stowarzyszenie szwajcarskich banków prywatnych opiera się na 1 st stycznia 2014 jego statucie mogą pomieścić zarówno nowych firm ograniczony niż tradycyjnych prywatnych bankierów.
Stowarzyszenie szwajcarskich bankierów prywatnych nadal działa i w 2013 roku liczy dziesięciu członków, w porównaniu do sześciu w 2017 roku.
Grupa Bordier & Cie zmienia formę prawną w spółkę komandytową z akcjami 30 czerwca 2020 roku.
W Szwajcarii termin „prywatny bankier” odpowiada ścisłej definicji zawartej w federalnym prawie bankowym: są to banki, które mają formę prawną działalności indywidualnej, spółki jawnej, spółki komandytowej lub spółki osobowej . Szczególny status przyznany bankierom prywatnym jest uzasadniony obecnością w ich szeregach jednego lub kilku partnerów bezterminowo odpowiedzialnych za zobowiązania banku. Ten status jest jedną z ich podstawowych cech.
Termin ten jest często mylony z terminem „ bank prywatny ”, używanym do definiowania banków - przeważnie zorganizowanych w formie spółek akcyjnych - których główną działalnością jest zarządzanie majątkiem. W ten sposób, aby uniknąć nadużywania terminu „prywatny bankier” przez osoby lub instytucje, które nie przestrzegają warunków prawnych, Szwajcarskie Stowarzyszenie Banków Prywatnych zarejestrowało w 1995 r. Wspólny znak „Private banker” i „Private Bankers” oraz jego warianty językowe w Rejestr znaków towarowych Federalnego Instytutu Własności Intelektualnej . Od tego czasu stowarzyszenie jest wyłącznym właścicielem tej marki w Szwajcarii.