André Magre
André Magre
| Prefekt |
|---|
| Narodziny |
7 kwietnia 1873 Tuluza |
|---|---|
| Śmierć | 8 lipca 1949 (w wieku 76 lat) |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Wysoki urzędnik |
| Nagrody |
Kawaler Legii Honorowej (1917) Ds Legii Honorowej (1925) |
|---|---|
| Archiwa prowadzone przez | Archiwa krajowe (F / 1bI / 803 i F / 4/3297) |
André Magre jest wyższym rangą urzędnikiem francuskim urodzonym w 1873 r. I zmarł w 1949 r. Był Sekretarzem Generalnym Prezydium Republiki od 1932 do 1940 roku.
Biografia
Syn sub-prefekta, był urodzony w Tuluzie na7 kwietnia 1873 i zmarł w Paryżu dnia 9 lipca 1949. Jest bratem poety eposu katarów, Maurice'a Magre'a .
Ukończył prawo w 1890 r., Wstąpił do gabinetu prefekta Haute-Garonne w marcu 1894 r. W styczniu 1896 r . Został szefem sztabu prefekta Ardèche , a następnie w styczniu 1897 r. W Mayenne . Był sekretarzem generalnym prefektury Mayenne w kwietniu 1898 r., Następnie sub-prefekt Melle (Deux-Sèvres) w styczniu 1900 r., Podprefekt Dinan ( Côtes-d'Armor ), w styczniu 1907 r., Briey ( Meurthe-et-Moselle) ), w czerwcu 1912, gdzie spotkał zastępcę Brieya i byłego ministra Alberta Lebruna .
Wojna zbliży tych dwóch mężczyzn do siebie. W czasie I wojny światowej młody deputowany Briey, zmobilizowany w Verdun, utrzymuje łączność ze swoimi wyborcami, polegając na swoim podprefektie André Magre, co stanowi początek długiej przyjaźni. W sierpniu 1914 r. Generalissimus Joffre odwołał przebywających na urlopie mężczyzn, ale aby okazać pragnienie pokoju, trzymał wojska dziesięć kilometrów od granicy niemieckiej, pozostawiając bez ochrony zagłębie hutnicze Briey. Niemcy prewencyjnie aresztują kilkaset osób. Podprefekt Briey, André Magre, zawdzięcza swoje zbawienie jedynie ucieczce w trybie autombile. Następnie zostanie zainstalowany w Annemasse , oderwanej od Briey, aby powitać uchodźców z Lotaryngii.
Został prefektem Tarn w styczniu 1918 r., Wogezów w lipcu 1921 r., A następnie Meurthe-et-Moselle w kwietniu 1923 r., W departamencie którego Albert Lebrun jest przewodniczącym rady generalnej. Stopień radnego stanu uzyskał w grudniu 1933 r.
Po tym ostatnim poszedł w lipcu jako szef sztabu do prezydencji Senatu, a następnie sekretarza generalnego prezydencji republiki w maju 1932 r. To za prezydentury Lebruna stracił żonę. Później ponownie ożenił się z inną Żydówką, dla której obawia się aresztowania pod okupacją niemiecką. Żona jego brata Maurice'a Magre'a, również Żyda, została aresztowana w Nicei i bez powrotu deportowana do Drancy, potem do Auschwitz.
Podąża za głową państwa do Cangé, Bordeaux, Vichy. Opuścił urząd 15 lipca wraz z utworzeniem państwa francuskiego i został dopuszczony do dochodzenia swoich praw emerytalnych we wrześniu 1940 r. Po wojnie odwiedził byłego prezydenta Lebruna, który sam zeznawał w procesach Pétaina i Lavala. W marcu 1945 r. Został honorowym radnym stanu.
Dekoracje
- Kawaler Legii Honorowej (24 lutego 1917)
- Oficer Legii Honorowej (23 czerwca 1925)
- Dowódca Legii Honorowej (27 grudnia 1931)
Bibliografia
- René Bargeton, Słownik biograficzny prefektów: wrzesień 1870-maj 1982 , Paryż, Archiwa Narodowe,1994, 555 s. , 27 cm ( ISBN 2-86000-232-4 , uwaga BnF n o FRBNF35744170 , czytaj online )
- Éric Freysselinard, „Innym razem, inne obyczaje: smaczna wymiana zdań między sub-prefektem a jego byłym protektorem”, Revue „Administracja”, nr 267, październik 2020, s. 90-95.
- Eric FREYSSELINARD, Albert Lebrun, ostatni prezydent III e Rzeczypospolitej , Belin, 2013, 592 stron ( ISBN 978-2-70118-244-5 )
- Jak III e Republika zatonął (dziennik Marguerite Lebrun -Sierpień 1939-Lipiec 1940) PUN, 2018, 340 s. . Przedmowa Jeana El Gammala, profesora historii na Uniwersytecie Lotaryngii.
- Eric FREYSSELINARD, War Diary of Marguerite Lebrun, żona ostatniego prezydenta III e Rzeczypospolitej (Lipiec 1040-Październik 1947) , przedmowa Nicolasa Rousseliera, wykładowcy w Sciences Po Paris, Presses Universitaires de Grenoble, 2019, strony 516 ( ISBN 978-2-70614-262-8 )