|
Dyrektor Orléans Museum of Fine Arts | |
|---|---|
|
Zastępca burmistrza Orleanu |
| Narodziny |
31 marca 1752 r Thignonville |
|---|---|
| Śmierć |
22 grudnia 1837(w wieku 85 lat) Orlean |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Wojskowy, malarz , grawer |
| Rodzina | Rodzina Bizemont |
| Członkiem | Akademia Orleańska (1787) |
|---|
André Gaspard Parfait, hrabia Bizemont-Prunelé , znany jako Gaspard de Bizemont-Prunelé , urodzony31 marca 1752 rw Thignonville ( Loiret ) i zmarł dnia22 grudnia 1837w Orleanie jest francuskim malarzem i rytownikiem .
André Gaspard Parfait de Bizemont-Prunelé, z rodu Bizemont , jest synem Nicolasa Balthazara Melchiora, hrabiego Bizemont, pułkownika piechoty, rycerza Saint-Louis i Marie Anne Adélaïde de Prunelé.
Po raz pierwszy podjął służbę i był dowódcą eskadry w pułku stanu Maine i giermkiem królewskim (1782). Ale jego wyraźna skłonność do rysowania sprawiła, że w Paryżu, gdzie musiał się zatrzymać, odwiedzał głównie artystów. W ten sposób związał się z Charlesem Gaucherem (1741-1804), który wprowadził go we wszystkie sekrety intaglio. Potem jego ciekawość rozszerzyła się na drzeworyt, a później na litografię. Cochin wiedział, jak rozpoznać jego talent. Założyciel wraz z Aignanem Desfrichesem (1715-1800) szkoły rysunku w Orleanie (1786), członek Królewskiej Akademii Nauk, Belles Letters and Arts of Orleans (1787).
Jeśli nie żył ze swojego talentu w Paryżu, Bizemont, który później wyemigrował do Londynu, poprosił go o zapewnienie mu materialnego bytu. Wysłannik książąt w Turcji, któremu sułtan powierzył organizację, kierownictwo i instrukcje swojej armii, ale także zaprojektowanie we francuskich klombach części ogrodów seraglio. Po powrocie do Francji osiadł w Orleanie, gdzie jako zastępca burmistrza Orleanu był w 1824 r. Założycielem i pierwszym kustoszem muzeum tego miasta, które przeznaczył na duże pożyczki do własnych zbiorów. Swoją pracę, składającą się ze stu dwudziestu siedmiu części, przekazał Gabinecie Grafiki Biblioteki Królewskiej .
Plik 22 lutego 1794jego żona uzyskuje na jego korzyść wyrok rozwodowy z powodu emigracji. Ponownie się pobierają30 marca 1802.