André Cabanis
André Cabanis
André Cabanis w 2017 roku.
André, Gaston Cabanis , urodzony dnia6 czerwca 1947w Tuluzie jest historykiem prawa francuskiego, emerytowanym profesorem Uniwersytetu Toulouse-I-Capitole .
Biografia
André Cabanis, syn francuskiego pisarza i prawnika José Cabanisa , ukończył szkołę w Tuluzie, a następnie wstąpił na Wydział Prawa i Instytut Nauk Politycznych w Tuluzie (klasa w 1967 r.).
Jest żonaty z Danielle Cabanis , emerytowaną profesor historii prawa na Uniwersytecie Toulouse-I-Capitole.
W 2004 roku był współzałożycielem Towarzystwa Przyjaciół José Cabanisa.
W 2011 roku został wybrany opiekun igrzysk kwiatowe Tuluzy 16 th krzesełkowych.
Kariera akademicka
W 1971 r. Obronił pracę magisterską z historii prawa La Presse pod Konsulatem i Cesarstwem (1799–1814), a następnie został radcą prawnym w 1972 r. W latach 1972–2015 wykładał prawo na Uniwersytecie w Tuluzie-I-Capitole. jako profesor w Toulouse Centre for the History of Law and Political Ideas (CTHDIP). W 2015 roku został profesorem emerytowanym . W swojej karierze zawodowej kolejno:
- Dyrektor Centrum Badań i Informacji o prawie do szkolenia w latach 1973-2000
- odpowiedzialny za misję do prefekta regionu Midi-Pyrénées w latach 1973-2005 do spraw kultury i edukacji narodowej
- dyrektor Instytutu Studiów Politycznych w Tuluzie w latach 1980-1995
- Dyrektor University Press na Uniwersytecie Toulouse-I-Capitole w latach 1993-2015
- Przewodniczący komitetu specjalistów ds. Historii instytucji na Uniwersytecie Nauk Społecznych w Tuluzie w latach 1996-2005
- Wiceprezes Uniwersytetu Toulouse-I-Capitole, następnie odpowiedzialny za misję, odpowiedzialny za prasę uniwersytecką i biblioteki, od 2003 do 2016 r.
Jego badania koncentrują się głównie na historii prawa i instytucji francuskich, prawie i instytucjach krajów Maghrebu oraz francuskojęzycznej Afryki.
Wykłada prawo na wielu zagranicznych uczelniach: w Dakarze (Senegal), Ouagadougou (Burkina Faso), Casablance (Maroko), Tunisie (Tunezja), Bukareszcie (Rumunia), Hanoi (Wietnam) czy Pekinie (Chińska Republika Ludowa).
Pracuje
Monografie
-
Prasa pod Konsulatem i Cesarstwem , Paryż, Société des études Robespierristes, 1975
-
Kształcenie ustawiczne, kwestia społeczna, współreżyserowane z Jean-Arnaud Mazèresem, Tuluza, Institut d'études politiques de Toulouse-Privat, 1976
-
Kształcenie ustawiczne w Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej , kierowane wspólnie z Guyem Izaakiem, Tuluza, Privat, 1977
-
Kształcenie ustawiczne i zatrudnienie , współkierowane z Jean Vincens, Tuluza, Privat, 1979
-
Prasa polityczna Vaud w Republice Helweckiej (wkład w badanie opinii publicznej) , Lozanna, Bibliothèque historique vaudoise, 1979
-
Historia Narbonne, z Jacquesem Michaudem, Toulouse, Privat, 1981, 1988, 2004 (kolekcja „Pays and cities of France”)
-
Konstytucje Afryki francuskojęzycznej. Ostatnie wydarzenia, z Michelem Louisem Martinem, Paryż, Khartala, 1999
-
Rozwiązanie francuskiego parlamentu , z Michelem Louisem Martinem, Paryż, Presses de Sciences Po, 2001
-
L'Europe de Victor Hugo , z Danielle Cabanis, Toulouse, Privat, 2002
-
Konstytucjonalizm trzeciej fali w Afryce francuskojęzycznej , z Michelem Louisem Martinem, Louvain-la-Neuve, Academia-Bruylant, 2010
-
Metodologia badań prawa międzynarodowego, geopolityki i stosunków międzynarodowych , z Jean-Marie Crouzatier, Ruxandra Ivan, Jacques Soppelsa , Cluj, 2010
-
Uniwersytet we wszystkich swoich formach , z Michelem Louisem Martinem, Paryż, Klincksieck, 2010
-
Odpowiedzialność za ochronę: perspektywa frankofońska , z J.-M. Crouzatier, R. Ivan, C. Mihali, EM. Mbonda, Cluj, Idea Design & Print, 2010
-
Czy istnieje społeczność frankofońska? Przemówienie i projekt , z udziałem Patrice Canivez, Ghania Graba, Ernest-Marie Mbonda i Ciprian Mihali, Cluj, Idea Design & Print, 2011
-
Marokański neokonstytucjonalizm wystawiony na próbę arabskiej wiosny z Abdelhakiem Azzouzi, Paryż, L'Harmattan, 2011
-
Paul Quilès, czyli jak pozostać socjalistą, od Mitterrand ... do Jaurès , z Serge Regourd, Paryż, Recherches midi, 2015
Podręczniki uniwersyteckie
-
Wprowadzenie do historii gospodarczej i społecznej we Francji w XIX TH i XX th stulecia , Tuluza, Privat, 1977 (pot. Societas)
-
Firma francuskiej XIX th i XX th stulecia: historia gospodarcza, społeczna i polityczna , Danielle Cabanis, Tuluza, prywatna, 1986, 1989, 1991
-
Wprowadzenie do historii idei politycznych , z Danielle Cabanis, Paryż, Publisud, 1989
-
Historia polityczna i konstytucyjna Francji: 1789-1990 , z Michelem Louisem Martinem, Lyon, L'Hermès, 1990
-
Historia instytucji Francji: 1875 do dnia dzisiejszego , z Michelem Louisem Martinem, Lyon, L'Hermès, 1992, 1994
-
Francja konstytucyjna i polityczna od rewolucji do współczesności , z Michelem Louisem Martinem, Lyon, L'Hermès, 1992, 1994, 1996
-
Konstytucje i prawa podstawowe, z Albrechtem Weberem, Michelem Louisem Martinem i in., Paryż, PUF, 1995
-
Historia instytucjonalne Francji XV th - XVIII th wieku , Olivier Devaux, Lyon, Hermes 1997
-
Historia konstytucyjna i polityczna Francji od rewolucji do współczesności , z Michelem Louisem Martinem, Paryż, LGDJ, 2000
-
Instytucje publiczne we Francji od 1875 roku do dnia dzisiejszego , z Michelem Louisem Martinem, Paryż, Ellipses, 2001
Wydania
Wnosi wkład w naukową edycję całych prac Benjamina Constanta , uczestnicząc w zespole w redagowaniu notatek i obwieszczeń oraz opracowywaniu tekstów:
- Benjamin Constant, Wspomnienia o stu dniach , Tybinga: M. Niemeyer, 1993
- Benjamin Constant, Principe de politique i inne pisma,Czerwiec 1814-Lipiec 1815 : Freedom of the press, Responsibility of ministers, Memoirs of Juliet, Additional Act, itd., Tübingen: M. Niemeyer, 2001 (2 vol.)
- Benjamin Constant, Florestan; Ducha podboju i uzurpacji; Refleksje na temat konstytucji, 1813-1814, Tübingen: M. Niemeyer, 2005 (2 t.)
- Benjamin Constant, Teksty polityczne od 1815 do 1817: artykuły z Mercure de France, Annales de la session od 1817 do 1818, Berlin, De Gruyter, 2010 (2 vol.)
- Benjamin Constant, Teksty z 1818 r., Berlin, De Gruyter, 2011
Nagrody
Bibliografia
-
J.-JR, „ Toulouse. André Cabanis opowiada o swoim mieście ”, La Dépêche ,23 lutego 2007( czytaj online , konsultacja 6 września 2020 r. ).
-
Spis absolwentów: Edycja pięćdziesiątej rocznicy 2007-2009 , Stowarzyszenie absolwentów Instytutu Studiów Politycznych Tuluzy, 3 -cim kwartale 2009, 488 s. , s. 65
-
„ André Cabanis opowiada historię swojego miasta ”, ladepeche.fr ,23 lutego 207( Czytaj online , obejrzano 1 st kwiecień 2017 )
-
http://andrebourgeois.fr/CabanisAmis.htm .
-
1 & 1 Topsite ekspresowe , " André Cabanis - Akademia kwiatowe Gry " na jeuxfloraux.fr (dostęp na 1 st kwietnia 2017 )
-
„ SUDOC Catalog ” , na www.sudoc.abes.fr (dostęp: 29 marca 2017 )
-
SEBASTIEN ROY , „ Sciences Politiques Toulouse - Kim jesteśmy? » , Na www.sciencespo-toulouse.fr (dostęp: 29 marca 2017 )
-
Toulouse 1 Capitole University , „ Toulouse 1 Capitole University - André Cabanis Archives * ” , na www.ut-capitole.fr (dostęp: 29 marca 2017 )
-
André Cabanis, Patrice Canivez i Ghania Graba , Czy istnieje społeczność francuskojęzyczna? Wystąpienie i projekt , Cluj, Idea Design & Print,2011, 168 s. ( czytaj online )
-
Dekret z 13 lipca 2006 w sprawie awansu i mianowania ( czytaj online )
-
„ André Cabanis dowódca palm akademickich ”, La Dépêche du Midi ,18 lutego 2003
-
(Ro) „ ASE Bucuresti - The Bucharest University of Economic Studies ” , na ase.ro (dostęp: 29 marca 2017 )
-
" Academy of legal " , on academie-legislation.fr (dostęp: 29 marca 2017 )
Linki zewnętrzne