Aleksander II | |
Pieczęć Aleksandra II Szkocji z królem w majestacie. | |
Tytuł | |
---|---|
Król Szkocji | |
4 grudnia 1214 - 8 lipca 1249 34 lata, 7 miesięcy i 2 dni |
|
Koronacja | 06 grudnia 1214 |
Poprzednik | Guillaume ja er |
Następca | Aleksander III |
Biografia | |
Data urodzenia | 24 sierpnia 1198 |
Miejsce urodzenia | Haddington |
Data śmierci | 8 lipca 1249 |
Miejsce śmierci | Wyspa Kerrera w zatoce Oban |
Pogrzeb | Opactwo Melrose |
Tata | Guillaume I er Scotland |
Matka | Ermengarde z Beaumont-au-Maine |
Małżonka |
Joan of England Marie de Coucy |
Dzieci |
Alexander III of Scotland Marjorie (nieślubny)![]() |
Aleksander II , urodzony dnia24 sierpnia 1198w Haddington , zmarł dnia8 lipca 1249na wyspie Kerrera w zatoce Oban , jest król Szkocji od 1214 do 1249 , syn Wilhelma I st Lion i Ermengarde Beaumont . Udaje mu ojca i zostaje koronowany na Scone Abbey na 05 grudnia 1214.
Aleksander jest jedynym prawowitym dzieckiem płci męskiej króla Wilhelma I er i jego żony Ermengarde. Jest uznawany przez szkocką szlachtę za następcę tronu12 października 1201w Musselburgh i jest wspominany w traktatach z 1209 i 1212 roku między jego ojcem a królem Janem I St, Anglii . Chociaż dokładne terminy nie są znane, w pierwszym traktacie Aleksander składa hołd Johnowi za majątki i prawa, jakie jego ojciec posiada od angielskiej korony (nie Northumberland, jak zostało powiedziane, ale Tynedale i Huntingdon ). Guillaume I er powierzone więcej do króla Jana opiekę poślubienie jej dwie starsze córki; Małgorzata i Isabelle w nadziei, która również będzie rozczarowana, że przynajmniej jedna zostanie synową króla. W traktacie z 1212 roku Jan prawdopodobnie negocjuje z obietnicą unii między Aleksandrem i jego najstarszą córką Joanną († 1238), która poślubi Aleksandra II w 1221 r. Z Northumberland jako posag.
Po uzbrojony jako rycerza przez Jana bezrolnych w Clerkenwell w Middlesex w sprawie4 marca 1212Aleksander pomaga swojemu starszemu ojcu w rządzeniu królestwem. Objął dowództwo kampanii letniej 1212 w hrabstwie Ross i Moray przeciwko Gothredowi MacWilliamowi . Podczas swojej ostatniej choroby Wilhelm kazał członkom swojego dworu potwierdzić swoje poparcie dla Aleksandra, który został koronowany na króla w Scone on 05 grudnia 1214 przez Williama Malvoisine, dzień po śmierci ojca.
Relacje z królem Anglii Janem , który rości sobie prawo do zwierzchnictwa nad Szkocją, są sprzeczne, ponieważ Aleksander II rości sobie prawa do Northumberland .
Jest jednym z sygnatariuszy " Magna Carta " narzuconej przez wielkich baronów królowi Anglii na15 czerwca 1215. Po odrzuceniu statutu przez Jana, Aleksander II, który również zarzucał królowi, że wciąż nie organizował małżeństw swoich sióstr przewidzianych traktatem z 1209 r., Przekroczył Tweed jesienią 1215 r., Najechał Northumberland i obległ Norham the19 października 1215. Wielcy północni baronowie Anglii pod wodzą Roberta de Ros i Eustachego z Vescy, oboje mężów nieślubnych córek króla Wilhelma I er , w otwartym buncie przeciwko swojemu królowi, nie zawahali się złożyć hołdu Aleksandrowi II .22 października 1215w Felton koło Alnwick . Po pożarze Newcastle upon Tyne w grudniu Jean Sans Terre na czele armii najemników poprowadził odwetową wyprawę na północy w styczniu 1216 roku . Zajmuje zamki rebeliantów, w tym Carlisle i Richmond, i zmusza zdrajców baronów z Yorkshire do schronienia się w Szkocji, gdzie przysięgają wierność Aleksandrowi II .11 stycznia 1216w Melrose . Jean bierze Berwicka i niszczy Lothiana . Ale sytuacja zmieniła się w lutym, kiedy Aleksander II kontratakował. WLipiec 1216, oblega i zdobywa miasto Carlisle, którego zamek wkrótce potem upada. W połowie września tego samego roku Aleksander II złożył hołd w Dover , za Huntingdon i północne hrabstwa, księciu Ludwikowi Francji, który próbował zostać ogłoszony królem Anglii.
Po śmierci Jean sans Terre in Październik 1216i klęska Francuzów i rebelianci angielsku w Lincoln na20 maja 1217, traktat z Kingston w dniu 12 września 1217kładzie kres francuskiej interwencji, a królestwo Szkocji zostaje objęte interdyktem, a król ekskomunikowany przez legata papieża Honoriusza III . Aleksander II musi powrócić Carlisle na 1 st grudnia złożyć osobiście w Northampton do syna zmarłego króla Henryka III Anglii i zapłacić mu hołd dla Tynedale i Huntingdon kiedy Henry ignoruje szkockich roszczeń północnych powiatach. Na początku 1218 roku zniesiono zakaz Królestwa Szkocji.
Pojednanie jest przypieczętowane 19 czerwca 1221i potwierdzone przez małżeństwo króla Aleksandra II z Joanną Anglii, siostrą Henryka III . Aleksander musi zrezygnować z hrabstwa Northumberland, ale w zamian otrzymuje kilka lenn w Cumberland . Związek ten sam rok Margaret of Scotland z Hubert de Burgh Justiciar i hrabia Kentu a następnie w 1225 roku przez który z Isabelle z Roger ( III ) Bigod przyszły hrabia Norfolk zamknięte ostatnie spory związane z Traktatem z 1209 roku . Aleksander II wyraża zgodę na te małżeństwa i nakłada na Szkocję pomoc w wysokości 10 000 funtów, aby obdarować obie księżniczki.
Król Szkocji składa przyjacielską wizytę Henrykowi III Anglii w Worcester w r.Lipiec 1223aw Yorku wGrudzień 1229. W 1235 r. Poślubił Gilberta le Maréchal , hrabiego Pembroke , jego młodszą siostrę Marjorie lub Marguerite, która została wcześniej obiecana Tibautowi IV Szampanii w 1219 r. , Ryszardowi Kornwalii w 1227 r. I samemu królowi Henrykowi III w 1231 r . Traktatem z York podpisano22 września 1237, Aleksander II definitywnie rezygnuje z jego roszczeń Northumberland , Cumbria i Westmorland . W ramach rekompensaty otrzymał obietnicę domeny w Anglii.
Otrzymał Henri III ponownie podczas jego drugiego małżeństwa z Marie de Coucy w Roxburgh na15 maja 1239. Król Anglii, obawiając się, że preludia sojusz przeciwko niemu z króla Ludwika IX Francji mobilizuje swoich żołnierzy. Aleksander II przygotowuje swoją armię, ale negocjacje kładzie kres tego napięcia i kończy się wraz z Traktatem z Newcastle upon Tyne z14 sierpnia 1244który wzywa króla Szkocji, aby nie ogłaszał działań wojennych przeciwko Anglii, chyba że w obronie. Umowa przewiduje ponadto przyszły związek księcia Aleksandra z Małgorzatą, najstarszą córką króla Henryka III .
Okres nieprzerwanego pokoju między dwoma królestwami w końcu się wydłuży Grudnia 1217 w Marzec 1296.
Chociaż napięcia anglo-szkockie nigdy nie zostały w pełni wyeliminowane, nie należy przeceniać znaczenia polityki pojednania Aleksandra II dla konsolidacji królestwa. Ma zarówno wolę, jak i zdolność do rozwijania władzy królewskiej w północnej i zachodniej Szkocji z niespotykaną dotąd zaciekłością.
Bulla „Filia specialis” wydany przez Honoriusza III w 1218 następująco tych Celestyna III i Innocentego III poprzedniego panowania. Rozszerza swoją ochronę na „ Ecclesia Scoticana ” Królestwa Szkocji, którą określa jako „specjalną córkę” Stolicy Apostolskiej z jej biskupstwami w St Andrews , Dunblane , Glasgow , Dunkeld , Brechin , Aberdeen , Moray , Ross i Caithness .
Aleksander II jako dobroczyńca kościoła łączył swoją pobożność z silną wolą polityczną. Jego preferencje religijne prowadzą go zarówno do tradycyjnych, jak i nowych zakonów. Najpierw faworyzuje nowe biskupstwa zawarte w królestwie królewskim Argyll , Caithness , Moray , a następnie Whithorn w Galloway , ale narzuca ścisłą kontrolę posiadaczom miejsc. Jest hojny dla kanoników regularnych św.Augustyna ze Scone , mnichów benedyktynów z Coldingham i opactwa Dunfermline , ale także dla cystersów z opactwa Coupar w Angus , opactwa Melrose i Newbattle koło Dalkeith , cystersów z klasztoru Manuel i Tironowie z Arbroath . W latach 1227 - 1229 on i jego matka, królowa Ermengarde , założyli klasztor cystersów w Balmerino w hrabstwie Fife , ostatnią z czterech szkockich córek Melrose . Około 1230 r. Stworzył klasztor w Pluscarden w Moray dla Valliscauliens , nowego zakonu monastycznego burgundzkiego, który nigdy nie powstał w Wielkiej Brytanii , w latach 1230 - 1231 wprowadził zakony żebrackie w Szkocji, prawdopodobnie pierwsi dominikanie pochodzą z Paryża , a po jego śmierci powstało dziewięć klasztorów dominikanów i co najmniej trzy klasztory franciszkańskie , prawie wszystkie z fundacji królewskich.
Aleksander II musi stawić czoła ostatnim próbom Meica Uilleima de Moray . W styczniu /Luty 1215, Domnall Ban MacWilliam z kolei ogłasza swoje roszczenia do korony, ale zostaje pokonany, zabrany i stracony przez miejscowego szlachcica, Farquhara Mac Taggarta w Ross,19 czerwca 1215.
Na początku 1221 roku Aleksander II przybył do Inverness, aby stłumić bunt małego wodza z wyżyn, Donalda MacNeila. W 1221 - 1222 prowadził główną kampanię przeciwko Argyll , którego wynik wydaje się być przeniesienie Kintyre i ewentualnie Cowal , pod jego bezpośrednim nadzorem i fortyfikacji Tarbert jako królewskim miejscu. Po tym, jak jego główny agent na dalekiej północy, biskup Adam z Caithness, został zabityWrzesień 1222Ze względu na gorliwość w importowaniu do swojej diecezji standardów kościelnych, zwłaszcza fiskalnych, na wzór reszty Europy, jesienią tego samego roku zorganizował ekspedycję karną. Mordercy zostali okaleczeni, a on tymczasowo skonfiskował część terytorium hrabstwa Jean Haraldsson , hrabiego Caithness oskarżonego o to, że nie chronił prałata przed jego poddanymi.
Musi wrócić na północ, aby walczyć z nową rewoltą Meic Uilleim w 1228 roku . Pozostawił go Williamowi Comynowi († 1233), hrabiemu Buchan , aby dokończył pacyfikację Moray; człowiek imieniem Gillescop zostaje pokonany i zabity, a małe dziecko, ostatnia spadkobierczyni Meic Uilleim, ma roztrzaskaną głowę na krzyżu na rynku Forfar .
Północ jest całkowicie zdyscyplinowana, a Aleksander II kładzie kres ustanowieniu władzy królewskiej w dekadzie 1230 , zaszczepiając na wyżynach wielkie panowanie w Badenoch i Lochaber dla Waltera Comyna , przywracając hrabstwo Ross dla Farquhar Mac Taggart , utworzenie hrabstwa Sutherland dla Williama ( I ) Murraya, którego kuzyn Gilbert zostaje nowym biskupem Caithness, i ostatecznie poprzez ustanowienie po zamordowaniu Jeana Haraldssona († 1231), z Magnusem d'Angusem , nową linią, sprzyjającą Szkocja w Caithness .
Na południowym zachodzie Aleksander II narzuca władzę królewską w tak stanowczy sposób. Po śmierci Alana de Gallowaya w 1234 roku , która pozostawiła syna bękarta, Thomasa i trzy prawowite córki, Aleksander II postanawia położyć kres śladom niepodległości Galloway . Ignorując celtyckie zwyczaje w sprawach dziedziczenia, narzucił podział prowincji między trzy dziedziczki i ich mężów anglo-normańskich i wydziedziczył nieślubnego syna. W Galwegians wstał na rzecz Thomas, który poszedł na wygnanie w Ulsterze , król najechał Galloway na15 lipca 1235z niezastąpionym Farquhar MacTaggartem, obecnie hrabią Ross , i zmusił armię rebeliantów do ucieczki. Aleksander II pozostawia Waltera Comyna , hrabiego Menteith , jako gubernatora wojskowego, a przed końcem roku Thomas, który wrócił z oddziałem wojowników hebrajskich i irlandzkich, zostaje schwytany i internowany na całe życie, podczas gdy dwóch jego irlandzkich sojuszników jest kwaterowanych w Edynburg .
Dzięki flocie Galloway składającej się z 200 statków Alexander II może operować na zachodnim wybrzeżu Szkocji. W tym regionie potężni przywódcy Hebrydów pochodzenia norwesko- gaelickiego kontrolują wyspy i kontynent Szkocji pod teoretycznym zwierzchnictwem królestwa Norwegii (które ponownie staje się skuteczne dopiero za sprawą króla Norwegii Haakona IV ). W ciągu dekady 1220 , Galloway Alan prowadził kampanię za zgodą Aleksandra II przeciwko Skye , Lewisowi i Wyspie Man , nic innego jak sprowokować gniew Haakona IV . Po ataku na Królestwo Człowieka Alana de Gallowaya , król Olaf II of Man schronił się u swego zwierzchnika, króla Norwegii w styczniu /Luty 1230. Wrócił z flotą dowodzoną przez Uspaka Haakona i wiosną tego samego roku został ponownie królem . W 1230 - 1231 , flota koalicja z Norwegii od Orkadów i Hebrydów zaatakowały szkockie posiadłości wyspie Bute i Kintyre The Królestwo Szkocji musiał stawić czoła sytuacji tak poważne, jak w czasie najazdu króla Jana Anglii w 1216 . Na szczęście dowódca wyprawy Uspak Haakon zmarł na skutek odniesionych ran i Norwegowie wycofali się.
Aleksander II szybko zrozumiał, że konieczne jest włączenie wszystkich Hebrydów do jego królestwa, iw 1244 r. Złożył Haakonowi IV pierwszą propozycję przejęcia wysp . Król Norwegii odrzucił ją iw 1248 roku poprosił Ewen MacDougalla o wzmocnienie jego władzy na wyspach. Aleksander II prowadzi dużą letnią wyprawę z flotą i armią, która zwycięsko rozpoczyna wypędzenie Ewen ze swojego terytorium na kontynencie, ale jego nagła śmierć z Oban kładzie kres przedsięwzięciu, odkładając ostateczną aneksję wysp przez Szkocję do 1266 .
Aleksander II zmarł na gorączkę w wieku 51 lat, po 35 latach skutecznego panowania8 lipca 1249, na wysepce Kerrara niedaleko Oban . Został pochowany w opactwie Melrose .
Aleksander II po raz pierwszy poślubił18 czerwca 1221w York Joan of England (1210 - †4 marca 1238 r), córka Jeana sans Terre , króla Anglii i Isabelle z Angoulême . To małżeństwo pozostało bezdzietne.
Wdowiec, król ponownie się ożenił 15 maja 1239w Roxburgh z Marie de Coucy , córką Enguerranda III de Coucy i Marie de Montmirail . Mają syna, przyszłego króla Szkocji:
Król Aleksander II pozostawia również nieślubną córkę: