| Generalny administrator Comédie-Française | |
|---|---|
| 30 stycznia 1856 r -21 października 1859 | |
| Arsene Houssaye | |
| Fotel Akademii Francuskiej 36 |
| Narodziny |
29 marca 1795 r Paryż |
|---|---|
| Śmierć |
11 grudnia 1868 r.(w wieku 73) 6. dzielnica Paryża |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | dramaturg , pisarz |
| Małżonka | Katarzyna Empis |
| Członkiem | Akademia Francuska (1847) |
|---|
Adolphe -Dominique-Florent-Joseph Simonis , znane jako Empis , urodzony w Paryżu na29 marca 1795 ri zmarł w Paryżu dnia11 grudnia 1868 r., jest francuskim dramatopisarzem.
Był żonaty z Catherine-Edmée Davésiès de Pontès (1796-1879), malarką znaną pod imieniem Catherine Empis .
Mieli syna Georgesa, urodzonego w 1824 roku w Paryżu, który miał zostać lekarzem.
Po studiach w Cesarskim Liceum Ogólnokształcącym został magistrem w kancelarii notarialnej. W tym charakterze udał się pewnego dnia do kompozytora Spontiniego , który wówczas mieszkał w Paryżu. Muzyk potrzebujący natchnienia konsultuje się z magistrem i deklaruje, że jest zachwycony jego radą. Zachęcony w ten sposób do wkroczenia na nową drogę, Empis wspólnie napisał dwa libretta, z których drugie, Vendôme w Hiszpanii , zostało do muzyki ułożonej w 1823 roku przez Herolda i Aubera . W następnym roku zaczął pisać dla teatru i jednocześnie rozpoczął karierę administracyjną, zostając kolejno sekretarzem królewskich bibliotek, audytorem służby rządowej domów koronnych i wreszcie szefem pierwszego wydziału w ministerstwie. domu króla. Jego dramaty i komedie przyniosła mu został wybrany na członka Akademii Francuskiej w 1847 roku , a następnie udaje Arsène Houssaye jako ogólny administratora w Théâtre-Français w 1856 roku .
Jeśli niektóre z jego sztuk odniosły popularny sukces, w szczególności La Mere et la fille , wystawione w teatrze Odeon w 1830 roku z Frédérickiem Lemaître w roli głównej, większość z nich została chłodno witana przez krytyków i odrzucana przez publiczność. Po obejrzeniu Un Jeune Ménage w Théâtre-Français w 1838 roku krytyk teatralny napisał w L'Artiste : „Nic nie odróżnia tego nowego dramatu od innych wystawianych w tym teatrze przez M. Empisa. Znajdujemy ten sam rodzaj fabuły i te same pomysły. Jednym słowem jest to dzieło, które nie będąc absolutnie złym, nie błyszczy ani inwencją, ani charakterem postaci, ani stylem, jest dziełem przeciętnym i bez znaczenia, które nie ma innego celu, aby odtworzyć w cała ich wulgarna rzeczywistość jakieś sceny z życia codziennego. Od tej pory sztuki Empisa nie zyskały na popularności.
Został pochowany na cmentarzu Longs Réages w Meudon .