Pusta spółgłoska zwinięta w wyrostki zębodołowe
Bezdźwięczne spółgłoski dziąsłowe walcowanej jest spółgłoskowy dźwięku stosowane w niektórych językach. Symbolem w międzynarodowym alfabecie fonetycznym jest [ r̥ ], który reprezentuje małą literę łacińską R z subskrybowaną kropką diakrytyczną .
Charakterystyka
Oto charakterystyka dźwięcznej spółgłoski zwiniętej w wyrostki zębodołowe.
- Jego sposób połączenia przegubowego jest toczony , co oznacza, że jest wytwarzany przez drgania elementu przegubowego.
- Jego punkt połączenia przegubowego jest pęcherzykowy , co oznacza, że jest połączony przegubowo z jednej końcówki ( wierzchołkowej ) lub ostrza ( laminal ) wpustu z wyrostka zębodołowego.
- Jego fonacja jest głucha , co oznacza, że jest wytwarzana bez wibracji strun głosowych.
- Jest to spółgłoska ustna , co oznacza, że powietrze wydostaje się tylko przez usta.
- Jest to środkowa spółgłoska , co oznacza, że jest wytwarzana przez przepuszczanie powietrza przez środek języka, a nie po bokach.
- Jego mechanizm przepływu powietrza jest egresywny w płucach , co oznacza, że jego artykulacja polega na przepychaniu powietrza przez płuca i przewód głosowy, a nie przez głośnię lub usta.
Po francusku
Francuski nie ma [r̥] .
Inne języki
- Język islandzki używa dźwięku [ r ] jako fonemu, zapisanego hr na początku ir w grupach rp , rt , rk , rs i rf .
- Welsh posiada [ R ] pisemną RH .
- Niektóre dialekty starożytnej Grecji , zwłaszcza jońsko-poddasze używane w Atenach , miały [ r̥ ] jako alofon [ r ] na początku: ῥόδον / rhódon („(the) rose”) wymawiano [ ˈr̥odon ] i nie [ ˈrodon] ]. Zjawisko to jest zauważane przez obecność surowego ducha na każdym początkowym rho . To wyjaśnia, dlaczego wyrazy pochodzenia greckiego rozpoczynające się od ῥ / rh przekazane w języku francuskim są zawsze zapisywane na przykład z rh- : rododendron .
Zobacz też