Alexander Sutherland Neill

Alexander Sutherland Neill Obraz w Infobox. Funkcjonować
Dyrektor szkoły ( w )
Biografia
Narodziny 17 października 1883
Forfar
Śmierć 23 września 1973(w wieku 89 lat)
Aldeburgh
Narodowość brytyjski
Trening Uniwersytet w Edynburgu
Zajęcia Nauczyciel , eseista , psycholog , dziennikarz , filozof
Małżonka Ena Neill ( w )
Inne informacje
Pracował dla Szkoła Summerhill
Stronie internetowej www.summerhillschool.co.uk/pages/index.html
Podstawowe prace
Bezpłatne dzieci Summerhill ( d )

Alexander Sutherland Neill , zwany także AS Neill (17 października 1883 - 23 września 1973) był szkockim libertariańskim pedagogiem . Był założycielem w 1921 roku Szkoły Summerhill, którą „kierował” aż do śmierci. Następnie do 1985 r. Zastąpiła go druga żona , a następnie córka Zoe Readhead, która jest obecną dyrektorką szkoły. Szkoła nadal przyjmuje ponad siedemdziesięciu uczniów.

Biografia

Młodość

Urodził się Alexander Sutherland Neill 17 października 1883w Forfar w Szkocji w rodzinie trzynastu dzieci, z których kilkoro zmarło w niemowlęctwie. Jego ojciec, pochodzący z nieletniej rodziny, był nauczycielem; jej matka również była nauczycielką.

Rodzina nie była zamożna i walczyła o opłacenie studiów uniwersyteckich Willy'ego, najstarszego syna. Kiedy Aleksander miał 14 lat, w obliczu jego małego zainteresowania studiami, jego ojciec szukał dla niego pracy, a następnie wziął go jako asystenta, ale pod koniec praktyki nie zdał egzaminu wstępnego do normalnej szkoły. Jednak nadal nauczał w różnych instytucjach i ostatecznie rozpoczął edukację uniwersytecką. Absolwent Edynburga, został dziennikarzem, gdy wybuchła I wojna światowa .

W czasie wojny znalazł pracę jako nauczyciel, kwestionował autorytet i kary. Opowiada to w Dzienniku wiejskiego nauczyciela.

Po wojnie poznał Homera Lane'a  (w) i rozpoczął z nim analizę. Lane jest założycielem Little Commonwealth , establishmentu działającego na zasadzie samorządu , a AS Neill uznaje go za bardzo wpływowy na niego.

Pionier lat 20. XX wieku

AS Neill brał udział w latach dwudziestych XX wieku w Międzynarodowej Lidze Nowej Edukacji , zgromadzeniu ówczesnych nowych działaczy edukacji. Brał udział w kongresie inauguracyjnym w Calais, spotykając Decroly'ego , Ferrière'a i wszystkich tamtejszych wielkich pionierów, dając się poznać jako autor książek bojowych. Tam też spotkał Marię Montessori , już wybitnego teoretyka edukacji, której był zaciekłym przeciwnikiem; zarzucał mu scjentyzm i moralizm .

Wraz z Beatrice Ensor redagował The New Era , publikację ligi w języku angielskim. Czytelnik prac Freuda , był biegły w używaniu pojęć do kpienia z kolegów. Neill zasiał kontrowersje i wywołał „duże oburzenie”, dopóki nie został wykluczony z recenzji.

Fundacja Summerhill

W 1921 roku, podczas podróży do Europy związanej z jego zainteresowaniem nową edukacją, Neill spotkał Otto i Lilian Neustätterów, dyrektorów nowej szkoły Dalcroze, znajdującej się w mieście-ogrodzie dla artystów i rzemieślników Hellerau, na przedmieściach Drezna. W szkole istniała sekcja muzyczna, założono, że dziecko jest w zasadzie dobre i nigdy nie powinno być karane. Preferowano tam kreatywność i swobodę wypowiedzi. Neill zgadza się uczyć tam jako współreżyser, jednocześnie dystansując się od purytanizmu innych nauczycieli. Zaczął tam eksperymentować, wprowadzając „samorządność”, czyli zasady tego, co stanie się Summerhill. Data powstania Summerhill tradycyjnie datowana jest na ten rok 1921. W obliczu napotkanych trudności i spadku liczby uczniów, także z powodu kryzysu w Saksonii, Neill wyjechał do Austrii, aby założyć własną szkołę w Sonntagsberg z Lillian, która zostanie jego pierwszą żoną. Po kilku protestach i trudnościach politycznych związanych z zasadami, na których powstała szkoła, w szczególności odmową prowadzenia katechezy, Neill ponownie wyruszył w 1923 r. W poszukiwaniu nowego miejsca, a to w Anglii, w Lyme Regis, w na południu kraju, że zakłada szkołę w domu o nazwie Summerhill. Następnie Neill przeniósł go do hrabstwa Suffolk w Anglii w 1927 roku, w pobliżu miasta Leiston

Dojrzałość

W 1937 roku Neill poznał Wilhelma Reicha , z którym się zaprzyjaźnił i którego bliskie sobie idee wpłynęły na niego, w szczególności na uwzględnienie seksualnego zainteresowania dziećmi. Gdyby nie obawiał się, że szkoła zostanie zamknięta przez władze, Neill nie nałożyłby żadnych zakazów seksualnych .

Jego druga żona, Ena Woof (1910-1997), jest o 27 lat młodsza od niego. W 1947 roku urodziła się ich córka Zoe.

Wartości

Zasady pedagogiczne

Neill wierzy w podstawową dobroć istoty ludzkiej i opowiada się za trzymaniem dzieci z dala od brutalności dorosłego społeczeństwa. Nie powinno się zatem narzucać dziecku niczego, którego znaczenia nie rozumiało jako angażowanie się w odpowiedzialność własną i innych. Stąd znaczenie zgromadzeń walnych, na których uchwalano przepisy i wspólnie ustalano sankcje w przypadku złamania reguły. Kradzież, kłamstwo, brak motywacji należy rozumieć jako symptomy, a Neill nie powstrzymywał się od niszczenia przedmiotów materialnych z jednym ze swoich trudnych uczniów, aby zrozumiał, że jest po jego stronie i przed jakąkolwiek próbą zakończenia -zachowanie społeczne.

W Summerhill dzieci nie są zobowiązane do uczęszczania na zajęcia. Daleki od bycia wielkim czytelnikiem Rousseau, którego teorie wydają się go inspirować, Neill precyzuje w swojej autobiografii Summerhill School (red. St Martin's Griffin), że czytał Rousseau dopiero w wieku 50 lat, długo po założeniu swojej szkoły. i to tylko dlatego, że wielu jego przyjaciół zwróciło mu uwagę na podobieństwo metod pedagogicznych.

Neill przywiązuje dużą wagę do dzieci i zobowiązuje się nigdy nie pozostawiać ich bez odpowiedzi na ich pytania lub problemy, gdy tylko wyraźnie o to poproszą. Udziela im do woli indywidualnych sesji, podczas których nieustannie wymyśla metody aktywnej psychoterapii .

Dzieci są często zdezorientowane ogromnymi różnicami między życiem w Summerhill a życiem na całym świecie, ale Neill donosi, że w zdecydowanej większości przypadków wystarczą dwa do trzech miesięcy swobodnego aspołecznego zachowania w Summerhill, aby dzieci mogły się z niego wydostać. drogę. ”do sal lekcyjnych i warsztatów. Uzyskanie takiego wyniku opiera się na zasadzie „wyczerpania zainteresowania” opracowanej i wdrożonej przez Neilla. Wszelka aktywność wynikałaby z odsetek. Tłumione przez dorosłe społeczeństwo centra zainteresowań , czy to na przykład gry, czy masturbacja , pozostają jednak aktywne w nieświadomości, stając się czynnikami nienawiści do innych i do samego siebie, co prowadzi do rozwoju skrajnych zachowań, objawów nerwicy. lub dewiacja . Wręcz przeciwnie, przy „permisywnej” metodzie Summerhill, gdy wyczerpie się zainteresowanie, dzieci mogą rosnąć „zdrowo”.

Bibliografia

Prace Neilla

Neill Studies

Uwagi i odniesienia

AS Neill, Neill! Neill! Skórka mandarynki! , Hachette, 1980. Autobiografia.
  1. Strona 21
  2. strony 17-18
  3. Strony 74-79
  4. Strony 170-175
Inne referencje
  1. (w) Sven Müller, Wolność i władza w Filozofii edukacji Alexandra S. Neilla i Jean-Jacquesa Rousseau , Tectum Verlag,1 st październik 2010, 292  pkt. ( ISBN  978-3828824812 ) , str.  32-33
  2. (w) „  Summerhill: the early days  ” na stronie summerhillschool.co.uk/ (dostęp 9 kwietnia 2019 )
  3. (w) „  AS Neill (1883-1973) Early Life and Career, Ssequance to Education (Oxford Royale Academy)  ” na education.stateuniversity.com (dostęp 9 kwietnia 2019 )
  4. Nekrolog: artykuł Ena Neill autorstwa Angeli Neustatter, The Independent , 28 listopada 1977
  5. Rozdział, którego systematycznie brakuje w tych trzech wydaniach Wilhelma Reicha, jest dostępny pod adresem http://lesatomesdelame.narod.ru/

Zobacz też

Linki zewnętrzne