Emile Hugot
Emile Hugot
Emile Hugot
| Narodziny |
9 czerwca 1904 Saint-Denis , Reunion , Francja |
|---|---|
| Śmierć |
7 sierpnia 1993 Saint-Denis, Reunion, Francja |
| Imię urodzenia | Paul Charles Émile Hugot |
| Narodowość | Francuski |
| Trening |
Lycée Leconte-de-Lisle (1913-1921) Lycée Saint-Louis (1920-1922) Central School of Arts and Manufacture (1922-1926) |
| Czynność | Biznesowy człowiek |
| Małżonka | Marie Noëmie Renée Jeanne Reydellet |
| Archiwa prowadzone przez | Archiwa departamentalne Reunion (30J) |
|---|
Urodzony w Saint-Denis w 1904 roku i zmarł w tym samym mieście w 1993 roku , Paul Charles Émile Hugot jest biznesmenem z Reunion, który odcisnął swoje piętno na lokalnym przemyśle trzciny cukrowej .
Biografia
Rodzina i młodzież
Émile Hugot jest synem Anatole Hugot (1869-1946), znanego maklera giełdowego i biznesmena, który prowadził również cukrownie. Kupił cukrownię Éperon, gdy Émile poszedł do liceum.
W 1920 roku Émile Hugot wstąpił do Lycée Saint-Louis , a następnie w 1922 roku wstąpił do Centralnej Szkoły Sztuki i Produkcji w Paryżu . Następnie wstąpił do wojska: podchorąży w Poitiers, następnie podporuczniku artylerii. Przed powrotem na Reunion w 1928 roku został chemikiem w cukrowni . Zaczynał jako geodeta w przedsiębiorstwie hydroelektrycznym na wyspie Reunion i studiował inżynierię pompowania wody w rzece Marsouins . Potem zainteresował się cukrem i zbliżył się do biznesu ojca. W 1932 roku został dyrektorem zarządzającym Société Adam de Villiers , a następnie zarządzał kilkoma cukrowniami: l'Eperon, Savannah , w Saint-Paul, czy fabryką Grands-Bois w Saint-Pierre.
Druga wojna światowa
Na początku drugiej wojny światowej Émile Hugot został zmobilizowany jako dowódca baterii artylerii w Pointe des Galets . Podczas bitwy o Reunion stawia opór i strzela do Sił Wolnej Francji . Po kapitulacji został przeniesiony do Anglii. W Londynie został przydzielony do Sztabu Generalnego FFL i brał udział w kampanii alzackiej, zanim został wysłany na front alpejski. Awansował do stopnia kapitana25 września następnie wyładowany 28 września 1945 r.
Po wojnie
Po wojnie, gdy buraki w metropolii ucierpiały w wyniku starć, cukier trzcinowy Reunion natychmiast zyskał bardzo duże zapotrzebowanie. Był prezesem Sucreries de Bourbon od ich powstania w 1948 roku i pozostał na tym stanowisku do 1979 roku . Jest założycielem destylarni Savanna .
Liczne publikacje Émile Hugot na temat słodyczy stały się światowymi referencjami w tej dziedzinie.
Życie prywatne
Émile Hugot miał sześcioro dzieci z Marie Noëmie Renée Jeanne Reydellet.
Uwagi i odniesienia
- Sabine Thirel, „ Émile Hugot, odcisk stulecia ” ,28 listopada 2009(dostęp 15 stycznia 2017 )
Zobacz też
Powiązane artykuły
- Destylarnia Savanna , rum z wyspy Reunion
Publikacje
- La Sucrerie de cannes, podręcznik inżyniera , Paryż, Dunod; (Laval, impr. De Barnéoud frères), 1950. In-4 ̊ (275 x 195), XLII -821 s., Ryc., Plate.
- La Sucrerie de Cannes , 2 nd edition. Paryż: Dunod, 1970. 26 cm , XXX -990 str., Ill., Depl.
- La Sucrerie de Cannes , 3 rd ed. Paris: Tec and Doc, 1987. 1018 str. : chory. ; 24 cm .
- Centrum Dokumentacji Emile Hugot, Muséum Stella Matutina.
- Architektoniczni i mechaniczni świadkowie przemysłu cukrowniczego na wyspie Reunion.
- Bois Rouge - cukrownia z wyspy Reunion - Bernard Leveneur-Sucrerie Bois Rouge.