Elie Ducommun

Elie Ducommun Obraz w Infoboksie. Elie Ducommun w 1902 roku . Biografia
Narodziny 19 lutego 1833 r.
Genewa
Śmierć 7 grudnia 1906
Berno
Pogrzeb Cmentarz Bremgarten ( d )
Narodowość szwajcarski
Czynność Dziennikarz, polityk, pacyfista i mason
Pokrewieństwo Martin Brauen (prawnuk)
Inne informacje
Pole Dziennikarstwo opinii
Różnica Pokojowa Nagroda Nobla (1902)
Archiwum prowadzone przez Szwajcarskie Archiwum Literackie (CH-000015-0: ALS-Ducommun)

Elie Ducommun , urodzony19 lutego 1833 r.w Genewie i zmarł dnia7 grudnia 1906w Bernie , jest dziennikarzem i szwajcarskim politykiem , masonem i pacyfistą , jednym z założycieli w 1867 roku Ligi Pokoju i Wolności , w 1902 wraz z Charlesem Albertem Gobatem otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla .

Biografia

Polityk

W 1855 roku, w wieku 22 lat, na prośbę Jamesa Fazy przejął kierownictwo radykalnego czasopisma La Revue de Genève , które sprawował do 1862 roku. Zasiadał w Wielkiej Radzie Genewskiej w latach 1858-1862 jako radykalny zastępca , następnie od 1864 do 1866. W 1862 został kanclerzem stanu kantonu Genewa . Zrezygnował w 1865 i wyjechał z Genewy do Delémont , gdzie pracował jako dziennikarz gazety Progrès .

W 1868 przeniósł się do Berna i został dyrektorem tłumaczeń Pałacu Federalnego . Zasiadał w Wielkiej Radzie w Bernie od 1868 do 1878. W 1869 był jednym z członków założycieli Szwajcarskiego Banku Ludowego , gdzie zasiadał w Radzie Dyrektorów do 1892. W 1871 założył gazetę L'Helvétie , w którego broni projekt rewizji Konstytucji Federalnej , odrzucony przez ludzi w 1872 roku.

W tym samym roku został sekretarzem generalnym Kolei Berneńskich. Funkcję tę pełnił do 1903 roku, kiedy firma została wykupiona przez Konfederację Szwajcarską. Zasiadał w Wielkiej Radzie miasta Biel w latach 1874-1877.

Masonem

Inicjowany w masonerii w Genewie w dniu11 kwietnia 1857 r., w wieku 24 lat, w loży „La Prudence” , należącej do szwajcarskiej Wielkiej Loży Alpina , został oratorem tej loży, ówczesnym czcigodnym mistrzem „Wyjątkowej Świątyni” . Później dołączył do „  Zur Hoffnung  ” złożyć w Bernie , którego był czcigodny mistrz od 1882 do 1884 roku , był Wielki Mistrz Wielkiej Loży Alpina szwajcarskiego od 1890 do 1895 roku .

Działacz pacyfistyczny

Élie Ducommun bardzo wcześnie, swoimi działaniami i pismami, zaangażował się w pokój oparty na demokracji i wolności, a także w rozwiązywanie konfliktów przez prawo i arbitraż. Po dołączeniu do komitetu pokojowego w Genewie w 1862 roku zorganizował w 1867 roku Kongres Pokoju i Wolności w Genewie z Giuseppe Garibaldim , Pierrem Jolissaintem i Jamesem Fazy . W 1868 r. brał udział w założeniu powstałego stowarzyszenia pacyfistycznego Liga na rzecz Pokoju i Wolności , której był wiceprezesem przez 25 lat. Był redaktorem jej biuletynu Stany Zjednoczone Europy w latach 1868-1870. W 1891 r. III Kongres Pokojowy w Rzymie podjął decyzję o utworzeniu w Bernie Międzynarodowego Biura Pokoju , którego misją było koordynowanie działań wszystkich zrzeszonych organizacji . Od początku XIX th  century, a zwłaszcza po 1870 roku pojawia się rzeczywiście wiele lokalnych i krajowych stowarzyszeń i międzynarodowej pacyfistyczne powołanie i narządów komunikacji pomiędzy organizacjami jest konieczna, aby umożliwić im lepiej koordynować swoje działania. Élie Ducommun przejął dobrowolnie kierowanie siedzibą Biura Międzynarodowego w Bernie od 1891 roku aż do śmierci jako Sekretarz Generalny. W związku z tym publikował liczne artykuły dla stowarzyszeń pokojowych i kongresów międzynarodowych, m.in. propagandę na rzecz Konferencji Haskiej w 1899 r., pisał stanowiska w sprawie prześladowania Ormian w Turcji oraz petycje do Szwajcarskiej Rady Federalnej i prezydenta Stanów Zjednoczonych mediacja w wojnie burskiej .

Jego zaangażowanie w ruchu pokojowym na czele Międzynarodowego Biura Pokoju jest podzielić się z Charles-Albert Gobat Pokojowej Nagrody Nobla w 1902 roku.

Główne prace

Uwagi i referencje

  1. Monnier 1984 , s.  139-150.
  2. Durand 2002 , odniesienia biograficzne, s.  9 i 13.
  3. Brassel-Moser 2002 , s.  79. Autor cytuje wiersz Élie Ducommuna wzywający narody Europy, by nie prowadziły ze sobą wojen. Od: Chansons politiques, Genewa, 1860.
  4. Monnier 1984 , s. 142 i przypis 25.
  5. Bernard Lescaze, „  Współpraca w Stanach Zjednoczonych Europy  ”, Genewa: miejsce pokoju. Mieszanki biograficzne „Élie Ducommun 1833-1906. Kanclerz Stanu, Sekretarz Generalny Międzynarodowego Biura Pokoju, laureat Pokojowej Nagrody Nobla w 1902 roku” n o  2,2002, s. 169-182 ( ISBN  2-88163-028-6 ).
  6. „  Stałe Międzynarodowe Biuro Pokoju – Organizacja Historyczna  ” na stronie Nobelprize.org (dostęp 14 maja 2015 r . ) .
  7. Monnier 1984 , s.  145nn.
  8. Christophe Zürcher, „  Ducommun, Elie  ” w internetowym słowniku historycznym Szwajcarii , wersja21 lipca 2011.
  9. Brassel-Moser 2002 , s.  89n.
  10. „  Pokojowa Nagroda Nobla 1902. Élie Ducommun, Albert Gobat  ” , na Nobelprize.org (dostęp 14 maja 2015 r . ) .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne