Wybory parlamentarne w Norwegii w 1993 r
| ||||||||||||||
| Wybory parlamentarne w Norwegii w 1993 r | ||||||||||||||
| 165 miejsc w Stortingu (większość bezwzględna: 83 mandaty) | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 13 września 1993 | ||||||||||||||
| Rodzaj wyborów | parlamentarny | |||||||||||||
| Organ wyborczy i wyniki | ||||||||||||||
| Zarejestrowany | 3.259.957 | |||||||||||||
| Wyborcy | 2,461,949 | |||||||||||||
| 75,8% | ||||||||||||||
.jpg){kind=small}
|
Partia Pracy - Gro Harlem Brundtland | |||||||||||||
| Głos | 908 724, | |||||||||||||
| 36,9% | ▲ +2,6 | |||||||||||||
| Uzyskane miejsca | 67 | ▲ +4 | ||||||||||||
|
Centrum Party - Anne Enger | |||||||||||||
| Głos | 412 187, | |||||||||||||
| 16,7% | ▲ +10.2 | |||||||||||||
| Uzyskane miejsca | 32 | ▲ +21 | ||||||||||||
|
Partia Konserwatywna - Kaci Kullmann Five | |||||||||||||
| Głos | 419,373 | |||||||||||||
| 17% | ▼ −5.2 | |||||||||||||
| Uzyskane miejsca | 28 | ▼ −9 | ||||||||||||
|
Socjalistyczna Partia Lewicy - Erik Solheim | |||||||||||||
| Głos | 194 633, | |||||||||||||
| 7,9% | ▼ −2.2 | |||||||||||||
| Uzyskane miejsca | 13 | ▼ −4 | ||||||||||||
_(1).jpg){kind=small}
|
Chrześcijańska Partia Ludowa - Kjell Magne Bondevik | |||||||||||||
| Głos | 193,885 | |||||||||||||
| 7,9% | ▼ −0.6 | |||||||||||||
| Uzyskane miejsca | 13 | ▼ −1 | ||||||||||||
|
Impreza Postępu - Carl I. Hagen | |||||||||||||
| Głos | 154,497 | |||||||||||||
| 6,3% | ▼ −6.7 | |||||||||||||
| Uzyskane miejsca | 10 | ▼ −12 | ||||||||||||
.jpg){kind=small}
|
Partia Liberalna - Odd Einar Dørum | |||||||||||||
| Głos | 88 985, | |||||||||||||
| 3,6% | ▲ +0,4 | |||||||||||||
| Uzyskane miejsca | 1 | ▲ +1 | ||||||||||||
|
Rød Valgallianse - Erling Folkvord | |||||||||||||
| Głos | 26,360 | |||||||||||||
| 1,1% | ▲ +0,3 | |||||||||||||
| Uzyskane miejsca | 1 | ▲ +1 | ||||||||||||
| Ostateczny podział miejsc | ||||||||||||||
| Norweski minister stanu | ||||||||||||||
| Towarzyski | Wybrany | |||||||||||||
|
Gro Harlem Brundtland Norweska Partia Pracy |
Gro Harlem Brundtland Norweska Partia Pracy |
|||||||||||||
W 1993 roku odbyły się wybory parlamentarne w Norwegii ( Stortingsvalet 1993 , po norwesku )13 września 1993w celu wyboru stu sześćdziesięciu pięciu deputowanych Stortingu na czteroletnią kadencję.
Kontekst
Norwegia w czasie wyborów dzieli rok od referendum w sprawie członkostwa w UE . Kampania już szaleje, a pozycja każdej z partii ma wpływ na jej wyniki wyborcze.
Analiza
Partie opowiadające się za „nie” w referendum
Wielkim zwycięzcą okazała się Partia Centrum ( Senterpartiet-SP ), ponieważ skoncentrowała swoją kampanię na zbliżającym się referendum, będąc najbardziej wrogo nastawioną do przystąpienia Norwegii do UE. Do tego stopnia, że Anne Enger otrzymała przydomek Nei-dronningen (królowa Nie).
Dla Chrześcijańskiej Partii Ludowej i Partii Społeczno-Liberalnej ( Venstre ) zmiany były mniejsze niż powrót Venstre do Stortingu po ośmioletniej nieobecności.
Socjalistyczna Partia Lewicy był wielki przegrany w obozie nr tracąc cztery miejsca, które można wytłumaczyć chęcią partii nie mają chciał być zbyt anty-europejska.
Partie opowiadające się za „tak” w referendum
Partia Konserwatywna traci 5,2% i nie mniej niż jednej czwartej swoich zastępców. Jeśli jest to prawdziwy policzek dla tej partii, to nic w porównaniu z prawdziwą klęską , jakiej doświadczyła Partia Postępu, która traci ponad połowę głosów i deputowanych.
Tylko Partia Pracy uniknęła katastrofy i zrobiła nawet lepiej niż stawiała opór, ponieważ zdobyła 2,6% i czterech deputowanych.
Wyniki
Blok lewicy liczy 81 mandatów (Ap 67, SV 13, RV 1), a zatem traci w sumie jeden mandat. Blok burżuazyjny stracił łącznie 22 mandaty i miał 52 posłów (H 28, Frp 10, Krf 13, V 1). Wielkim zwycięzcą jest więc Partia Centrum (Sp) , która liczy od 21 do 32 posłów. Trzeci rząd Brundtland jest rząd mniejszościowy składa się wyłącznie z członków Partii Pracy, ale wspierane przez Centrum Partii i Partii Lewicy Socjalistycznej .