Kościół Santa Maria Maddalena | |||
Fasada kościoła w 2010 roku. | |||
Prezentacja | |||
---|---|---|---|
Nazwa lokalna | Chiesa di Santa Maria Maddalena | ||
Kult | rzymskokatolicki | ||
przywiązanie | Camillians | ||
Rozpoczęcie budowy | XVII th wieku | ||
Koniec prac | 1699 | ||
Dominujący styl | Barok i rokoko | ||
Geografia | |||
Kraj | Włochy | ||
Region | Lazio | ||
Miasto | Rzym | ||
Informacje kontaktowe | 41 ° 54 ′ 00 ″ północ, 12 ° 28 ′ 36 ″ wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Włochy
| |||
Kościół Santa Maria Maddalena ( francuski : Eglise Sainte-Marie-Madeleine ) to kościół w Rzymie znajduje się w Rione de Colonna w Piazza Maria Maddalena . Uważany jest za jeden z najwspanialszych przykładów budownictwa w Rzymie w stylu późnego baroku ( rokoko ).
W 1586 roku, kościół zbudowany na kaplicy XIV th century przypisaną Kamil de Lellis dla swojego zgromadzenia z Ojców Dobrej Śmierci , że papież potwierdził i staną się Kamilianie w 1591 roku.
W 1628 r. Papież Urban VIII nakazał otwarcie nowego placu przed tym kościołem i przebudowę wszystkich otaczających go budynków. Prace są długie, trwające od 1630 do 1699 roku na przyjęty termin zakończenia i prowadzone przez różnych architektów, w tym Carlo Fontana (kopuła i sklepienie), Giovanni Antonio de Rossi i ostatni, Giuseppe Sardi (it) , który zakończył elewację w 1735 roku. Kościół został konsekrowany4 maja 1727. Styl rokoko , wciąż mało używany w budynkach sakralnych, budzi krytyczne uwagi. Rzymianie nazywają go „cukrowym kościołem” ( chiesa di zucchero ) ze względu na podobieństwo do ówczesnych dekoracji tortowych .
Kościół jest jednym z najwcześniejszych przykładów budownictwa w stylu rokoko w Rzymie. Jednonawowa jest wydłużona, ośmioboczna, flankowana przez dwie boczne kaplice z każdej strony. Transept podtrzymuje kopułę i ma dwie małe kaplice po każdej stronie, jedną poświęconą Camille de Lellis (gdzie początkowo został pochowany przed przeniesieniem pod ołtarz), drugą zaś Nicolas de Myre . Zakrystia jest bogata i utrzymana w najczystszym stylu rokokowym.
Malowidła wewnętrzne przedstawiają głównie sceny z życia Camille de Lellis z freskami Sebastiano Conca i przedstawieniami „bardzo blond” Marii Magdaleny w absydzie . W kościele znajdują się także obrazy Baciccio ( Cristo, la Vergine e S. Nicola di Bari ), Luca Giordano ( San Lorenzo Giustiniani che adora il Bambino ).
Wielkie organy pochodzą z 1736 roku.
Wnętrze
Ołtarz główny
Kopuła
Zakrystia
Pod fasadą i organami