Szkoła zegarmistrzowska w Saint-Imier ( Technicum cantonal de Saint-Imier od 1960 do 1975, School of Engineers of Saint-Imier (EISI) od 1976 do 2004) została założona w 1866 roku w regionie - łuku Jura - i niegdyś kiedy branża zegarków kwitła. Podobnie jak w Genewie , La Chaux-de-Fonds i Besançon , dla Saint-Imier ważne było posiadanie szkoły zawodowej, która mogłaby kształcić wykwalifikowaną siłę roboczą w coraz bardziej mechanicznym procesie produkcyjnym.
Założona jako Szkoła Zegarmistrzowska w 1866 roku z inicjatywy Jurajskiego Towarzystwa Emulacji , pierwsza eskadra tej szkoły zawodowej liczy 3 uczniów. Minimalny wiek przyjęć ustalono na 14 lat.
Ukończyła edukację w 1896 roku, tworząc szkołę mechaniki . W 1914 r. Najzdolniejsi studenci zostali zaproszeni do kontynuowania studiów na nowym wydziale technicznym, kończąc na uzyskaniu dyplomu technika.
W 1934 roku kryzys zegarmistrzowski dał się we znaki i liczba uczniów wzrosła ze 110 do 56. W 1935 r. Otwarto sekcję elektroenergetyczną , której działalność ukierunkowana była na prąd słaby.
Kantonie Berno i Federalnego Urzędu ds Przemysłu, Rzemiosła i Sztuki i Pracy (OFIAMT) postanowił cantonalize szkołę w 1959 roku, który stał się „Technicum kantonalny de Saint-Imier, szkoły wyższe techniczne Jurze” w 1961 roku wziął Technicum nazwa Saint-Imier Engineering School (EISI) w 1976 roku decyzją Wielkiej Rady Berna .
Oprócz szkoły inżynierskiej w tym samym budynku mieści się École des Métiers (przemianowana w 2001 roku na Technical Lycée) i oferuje szkolenia praktyczne.
EISI dołączył do Berneńskiego Uniwersytetu Nauk Stosowanych (HES-BE) w 1998 r., A następnie połączył się z Cantonal School of Engineers w Neuchâtel (EICN) w 2004 r., Stając się Szkołą Inżynierów Jura Arc (EIAJ).
Ta szkoła inżynierska ostatecznie dołączyła do nowo utworzonego Uniwersytetu Nauk Stosowanych Zachodniej Szwajcarii, integrując w 2005 r. High School of Engineering w Neuchâtel .
Warsztat zegarmistrzowski został zamknięty w 1983 roku.