Wilhelm heckmann

Biografia

Narodziny	26 czerwca 1897 Wellinghofen ( d )
Śmierć	10 marca 1995(w wieku 97 lat) Wuppertal
Narodowość	Niemiecki
Czynność	Muzyk

Inne informacje

Konflikt	Pierwsza wojna światowa
Miejsca zatrzymania	Obóz koncentracyjny Dachau , Mauthausen

Wilhelm Heckmann , urodzony dnia26 czerwca 1897w Wellinghofen i zmarł dalej10 marca 1995w Wuppertalu jest tenorem , muzykiem muzyki popularnej i niemieckim akordeonistą .

Od 1937 do 1945 roku był więziony w nazistowskich obozach koncentracyjnych Dachau i Mauthausen . Heckmann pomógł założyć orkiestrę więźniów w Mauthausen.

Biografia

Syn karczmarza Adolf Heckmann, Willi Heckmann dorastał w branży kawiarni w Altena , Westfalii . W czasie I wojny światowej służył w pogotowiu ratunkowym ( Vaterländischer Hilfsdienst und Wehrdienst ). Po wojnie uczył się śpiewu i gry na fortepianie u Otto Laugs w Państwowym Konserwatorium w Hagen (Westfalia).

W latach 20. występował gościnnie jako „Rhineland Tenor” w Wuppertalu , Altenie , Rheydt , Zurychu i Berlinie . Jest także niemym akompaniatorem filmowym w Zentraltheater w Altena i Thalia w Wuppertalu. Na początku lat 30. był artystą gościnnym w Stuttgarcie , Gotha i Düsseldorfie . Od 1934 r. Nazistowski rząd realizował politykę Gleichschaltung , która doprowadziła profesjonalnych muzyków do zrównania się pod względem rasowym. To, co nazywamy muzyką zdegenerowaną ( entartete Musik ), jest na uboczu i promowana jest muzyka popularna ( Schlager ). Magazyn muzyczny Das Deutsche Podium, Kampfblatt deutsche für Musik („Niemieckie podium, niemiecki dziennik bojowy dla muzyki”) coraz bardziej chwali Heckmanna: „… na kilka miesięcy zyskał dużą bazę przyjaciół i rodziny. Wspiera… dzięki swoim pięknym , dobrze uformowany głos tenorowy… ”,„… Willi Heckmann - kompletny talent muzyczny… głośność jego głosu wypełnia pomieszczenie… gra na pianinie, przyjemny zakres, dobrze uformowany głos, pan Heckmann ma to wszystko… ”.

Dalsze usługi i zobowiązania w Stuttgarcie, Gotha, Monachium, Partenkirchen i Passau. Plik29 lipca 1937, Gestapo nagle aresztowało Heckmanna w Pasawie bez ostrzeżenia i bez nakazu. W imieniu paragrafu 175 (artykuł o homoseksualizmie) zostaje przesłuchany i wysłany do aresztu prewencyjnego ( Schutzhaft ) w obozie koncentracyjnym w Dachau z powodu poprzedniego przypadku homoseksualizmu. Do dziś dokładne okoliczności jego internowania w obozie koncentracyjnym pozostają niejasne.

Na początku II wojny światowej Heckmann został przeniesiony do obozu koncentracyjnego Mauthausen w Austrii, gdzie przebywał do wyzwolenia obozu przez aliantów. 5 maja 1945 r. W Mauthausen pracuje w kamieniołomie Wiener Graben . Od około 1940 roku był upoważniony do założenia tria muzycznego, które musiało wykonywać różne style muzyczne dla wysokich rangą gości kasyna. Kiedy dział fotografii SS ,30 lipca 1942, fotografuje "cygańską orkiestrę" prowadzoną przez obóz, w towarzystwie pojmanego więźnia Hansa Bonarewitza, Willi Heckmann stoi w pierwszym rzędzie, nadając ton. Do wyzwolenia obozu orkiestra regularnie wykonuje marsze wojskowe, a także muzykę popularną lub poważną. „Willi Heckmann był śpiewakiem i akordeonistą. Jego udział w orkiestrze uczynił Heckmanna swego rodzaju urzędnikiem wśród więźniów i oszczędził mu najgorszych prac w obozie koncentracyjnym. Zamiast tego jest wysyłany na zmiany z łatwiejszymi zadaniami, takimi jak transport i dezynfekcja.

Po wyjściu z obozu koncentracyjnego Heckmann stara się odzyskać przyczółek jako zawodowy muzyk. Lata ciężkiej pracy w karierze Mauthausena spowodowały reumatyzm i nerwowe stany zapalne ramion i ramion, co utrudniało mu wykonywanie zawodu. W 1954 r. Wystąpił o odszkodowanie za uwięzienie w Dachau i Mauthausen. Jednak jego wniosek został odrzucony w 1960 r., Ze wzmianką, że był „uwięziony tylko jako homoseksualista za przestępstwa przeciwko art. 175 kodeksu karnego”. Nie uprawnia go to do żadnej rekompensaty.

Od 1945 do 1964 roku Wilhelm Heckmann pracował jako zawodowy muzyk i solista w różnych hotelach i restauracjach w całych Niemczech. Zmarł w Wuppertalu dnia10 marca 1995, w wieku 97 lat .

Literatura

(en) Guido Fackler, „Muzyka w obozach koncentracyjnych 1933–1945” , Muzyka i polityka , 2007.
(de) Klaus Stanjek, „Musik und Mord - ein Berufsmusiker in Mauthausen”, w: Andreas Baumgartner, Isabella Girstmair, Verena Kaselitz, Michael Köhlmeier (red.), (en) Der Geist ist frei , vol. 2, Wiedeń, wydanie Mauthausen,2007, 342 str. ( ISBN 978-3-902605-01-6 ).
(de) Milan Kuna , Musik an der Grenze des Lebens: Musikerinnen und Musiker aus böhmischen Ländern in nationalsozialistischen Konzentrationslagern und Gefängnissen , Frankfurt nad Menem, Zweitausendeins,1993( ISBN 3-86150-018-3 ).
(de) Simon Hirt, Hansjörg Stecher, „Musik zwischen subversivem Überlebens- und brutalem Terrorinstrument”, w Die Aussteller und das Bundesministerium des Inneren (reż.), Kunst und Kultur im Konzentrationslager Mauthausen 1938 - 1945. Wien 2007.
(DE) Kurt Lettner, „Musik zwischen Leben und Tod” (PDF) Oberösterreichische Heimatblätter 2000 n o 1, 2, str. 55-72 .
(it) Leoncarlo Settimelli: »La storia angosciosa di una foto terribile« (PDF), Patria indipendente ,24 stycznia 2010.

Uwagi

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „ Wilhelm Heckmann ” ( zobacz listę autorów ) .

Podium Das Deutsche. Zespół Fachblatt for-Musik und Musik Gaststatten , n O 31, str. 15 oraz n o 36 s. 10 , Brückner-Verlag, Monachium, 1935.
Internationaler Suchdienst Bad Arolsen, plik nr T / D - 526 895.
Josef Jira, Tonbandaufzeichnung eines Interviews von Hans Marsalek , 18 kwietnia 1972, Linz. Archiwum Mauthausen Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (BMFI), Wiedeń

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

(de) Klänge des Verschweigens , historyczny projekt dokumentalny.
(autor) Josef Focht (reż.), „Wilhelm Heckmann” , BMLO .
(de) „Die gebrochene Karriere des Musikers Wilhelm Heckmann” (PDF).
(de) Klaus Stanjek, „Musik und Mord - ein Berufsmusiker in Mauthausen” (PDF), prezentacja w Linz w 2007 roku.
Dokumentacja urzędowa :