Victor Pierre Le Gorgeu

Przewodniczący Centralnej Komisji Kontroli Wyborów Samorządowych w marcu 1959
Przewodniczący Centralnej Komisji Kontroli Wyborów Kantonalnych w kwietniu 1960

Przewodniczący Komisji sprzętu szkolnego od 4 th Plan
Prezes sprzęt szpital prowizji
Prezesa Komitetu ds sprzętu Zdrowia i Opieki Społecznej w 1962
Członek sprawozdań Komisji między państwem a kształcenie prywatne, pod przewodnictwem Lafre od 25 czerwca do 29 października 1959.

Działacz II wojny światowej

Był jednym z 80 parlamentarzystów (w tym 7 z Finistère na 16 parlamentarzystów w całym departamencie), którzy odmówili przekazania pełnych uprawnień marszałkowi Pétainowi , odmawiając ustawie10 lipca 1940 r.

Jego sprzeciw wobec reżimu został potwierdzony. Po raz pierwszy zgodził się, że rząd Vichy dokonał przetasowań w jego radzie miejskiej i wzmógł wezwania do uspokojenia, aby ludność nie stała się ofiarą represji ze strony władz niemieckich. Wchodził w coraz bardziej otwarty spór z władzami i zakończył w 1941 r. zwolnieniem na 3 miesiące z funkcji burmistrza Brześcia na30 grudnia 1941 za odmowę głosowania nad wotum zaufania dla Pétaina.

Sprawozdanie prefekta regionu Rennes, pana François Riperta, 22 grudnia 1941  :

„W Finistère” duszą ruchu oporu „wydaje się być pan Le Gorgeu, burmistrz Brześcia, były senator, na którego zwrócone są wszystkie oczy (...). Jeśli wywiesza portret marszałka Pétaina w sali rady miejskiej, uważa, że ​​nie powinien posuwać się tak daleko, aby umieścić go w swoim osobistym gabinecie. Postanowiono również wstrzymać się od głosu, jeśli członkowie rady miejskiej zgłoszą wotum zaufania do Marszałka (…) Postawa pana Le Gorgeu nakazuje stanowisko wszystkich byłych parlamentarzystów regionu (…). Moim zdaniem kluczem do rewolucji narodowej w Finistère jest burmistrz Brześcia. Kręgi narodowe w regionie, w szczególności marynarka wojenna, wydają się być bardzo skonfrontowane z biernością pana Le Gorgeu i jego oporem wobec nowego ducha, który nadaje ton w kraju i utrzymuje letniość ludności wobec rządu (. ...). Jedyną trudnością jest brak człowieka, który mógłby zastąpić pana Le Gorgeu, ale uważam, że gdyby burmistrz Brześcia odmówił głosowania nad wnioskiem skierowanym osobiście do marszałka, jego zastępstwo byłoby absolutnie konieczne. "

W tym czasie musiał opuścić Brześć i zamieszkać w Crosmières , małej wiosce w Sarthe , w rodzinie żony jego syna Victora Léona Le Gorgeu.

Następnie zaangażował się w walkę konspiracyjną i na początku 1943 r. wstąpił do Organizacji Cywilno-Wojskowej , gdzie kierował organizacją administracyjną Bretanii. W rezultacie znalazł się w kontakcie z ruchem Wyzwolenie-Północ . W czerwcu 1943 r. zwróciła się do niego Narodowa Rada Oporu o funkcje komisarza okręgowego Rzeczypospolitej w Rennes; generał de Gaulle mianował go w październiku 1943 roku swojego przedstawiciela dla regionu Bretanii .

Podczas okresowych wycieczek po Bretanii zajmuje się organizacją Komitetów Wyzwolenia departamentów Ille-et-Vilaine , Côtes-du-Nord , Finistère , Morbihan , komitetów, które powołuje w styczniu 1944 roku.

Powiadomiono dnia 2 lutego 1944że został zadenuncjowany na gestapo i do Darnand , uciekł do Paryża i od tego czasu musiał ukrywać się w różnych domach, utrzymując jednocześnie kontakty z centralnymi organizacjami ruchu oporu.

Dołączył do Rennes na15 maja 1944, zgodnie z otrzymanymi instrukcjami, przygotować się do przejęcia władzy. Z pierwszych amerykańskich pociski spadają na Rennes na 1 st sierpnia wyjechał do pełnienia funkcji Komisarza Regionalnego Republiki4 sierpnia 1944 w momencie wyzwolenia miasta funkcje, które sprawował do… 31 marca 1946 r., po rezygnacji generała de Gaulle'a. Przed nim stoją dwie główne trudności: zarządzanie oczyszczaniem i zaopatrzeniem. Jego szefem sztabu jest Henri Fréville , przyszły senator-burmistrz Rennes.

To zobowiązanie przyniosła mu medal oporu do wyzwolenia .

Rodzina

Ożenił się z Madeleine Peltier, z którą miał troje dzieci: Victora-Léona (inspektora generalnego mostów i dróg), Maryvonne i Marie-Louise.

Dekoracje i hołdy

• Komendant Legii Honorowej 12 lipca 1952 r.
  • Oficer wojskowy 13 marca 1933 r.
  • Rycerz w zdolności wojskowej w styczniu 1915 r
• Croix de Guerre 1914-1918 z Palme i Etoile de Vermeil
• Medal kolonialny (Agrafe Mauretanie)
• Medal Ruchu Oporu z Rozetą w lipcu 1946 r.
• Komendant Zasługi Morskiej w dniu 5 kwietnia 1962 r.
• Dowódca Palm Akademickich na 19 lutego 1957
• Medal Kształcenia Nadzorowanego 13 lutego 1962 r.
• Krzyż Zdrowia Publicznego
• Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Anjouan na 18 maja 1949

Jego imię nosi aleja w Brześciu.

Uwagi i referencje

1. “  Instalacja nowej rady miejskiej.  " , Przesyłka z Brześcia ,31 grudnia 1941
2. "  MM. Le Gorgeu i Lullien zawieszeni w swoich funkcjach.  " , Przesyłka z Brześcia ,2 stycznia 1941
3. "  Victor Le Gorgeu  " , na senat.fr
4. Gazeta Le Télégramme de Brest et de l'Ouest nr 1 z 18 września 1944 r.
5. "  Wyzwolenie. Rola Victora Le Gorgeu.  " , Telegram ,26 kwietnia 2015
6. „  Po wojnie odbudowa Rzeczypospolitej (dokument)  ” , o Francji 3 ,6 października 2015
7. "  Le Gorgeu  " , na Mémoire des hommes
8. „  Lista Medalistów Zasługi Morskiej od 1930 r.  ” , na Krajowej Federacji Zasługi Morskiej

Zobacz również

Źródła

• „Victor Pierre Le Gorgeu”, w Słowniku francuskich parlamentarzystów (1889-1940) pod redakcją Jeana Jolly'ego, PUF , 1960

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Identyfikator WorldCat
• Zasoby dotyczące życia publicznego  :
  • Senat
• Zasoby badawcze  :
  • Perseusz
• Victor Le Gorgeu na Wiki-Brest