Wycieczka po czterech wzgórzach
Wycieczka po czterech wzgórzach
| Sport | Skoki narciarskie |
|---|---|
| kreacja | 1953 |
| Organizatorzy | Międzynarodowa Federacja Narciarska |
| Okresowość | Roczny |
| Oficjalna strona internetowa | http://www.vierschanzentournee.com |
| Posiadacz tytułu | Kamil Stoch |
|---|---|
| Więcej tytułów | Janne Ahonen (5) |
Bieżące zawody patrz: Trasa czterech trampoliny 2020-2021
Czterech Skoczni Tour ( niemiecki : Vierschanzentournee ) jest konkurs skoków narciarskich . Odbywa się corocznie od 1953 roku na czterech różnych skoczniach (dwie w Niemczech , dwie w Austrii ) w okresie Nowego Roku .
Ten turniej ma ogromne znaczenie w oczach specjalistów w dyscyplinie skoków narciarskich. W historii tylko trzech zawodników odniosło sukces w Wielkim Szlemie, wygrywając kolejno na czterech skoczniach: Sven Hannawald w latach 2001-2002, Kamil Stoch w latach 2017-2018 i Ryōyū Kobayashi w latach 2018-2019 . Rekordzistą zwycięstw w klasyfikacji tras koncertowych jest Janne Ahonen z pięcioma sukcesami w latach 1999-2008.
Przebieg testu
Zawody trwają dwa dni, w sumie trzy skoki (z wyłączeniem skoków treningowych):
- skok kwalifikacyjny dzień przed zawodami;
- dwa skoki w dniu zawodów (pierwsza i druga runda).
Podobnie jak we wszystkich innych rundach Pucharu Świata , w samych zawodach bierze udział pięćdziesięciu skoczków. Dlatego dzień wcześniej organizowane są zawody kwalifikacyjne, na jednym skoku, w którym biorą udział wszyscy zarejestrowani skoczkowie. Czasami odbywa się to tego samego dnia, jeśli wymagają tego warunki pogodowe.
Cechą charakterystyczną kwalifikacji trasie zdarzeń Czterech Skoczni jest to, że służy on także do utworzenia tabeli 25 podwójnych eliminacjach do pierwszej rundy konkursu na podstawie klasyfikacji generalnej kwalifikacji: pierwszy przed 50 th kwalifikacji drugi przeciwko 49 th ... i 25 th przeciwko 26 th . Do 2017 roku pierwsza dziesiątka prowizorycznej klasyfikacji pucharu była jednak pewna swojej kwalifikacji, mówiono, że są „prekwalifikowani”, ale ich udział w eliminacjach był niezbędny do ustalenia tabeli pojedynków pucharu. pierwsza runda.
Podczas pierwszej rundy zawodów skoczkami uprawnionymi również do drugiego skoku nie jest pierwsza trzydziestka jak w zwykłych zawodach, ale zwycięzcy dwudziestu pięciu pojedynków, które przeciwstawiają się zakwalifikowanym dwóm na dwa (kolejność startu: 26, 25 - 27, 24 ... 50, 1), a także pięciu „najlepszych przegranych” (zwanych szczęśliwymi przegranymi ), przy czym pięciu skoczków osiągnęło najlepsze skoki wśród przegranych w swoich pojedynkach.
Ten system był używany podczas trasy na czterech skoczniach od sezonu 1996-1997. Nie jest używany, jeśli test kwalifikacyjny odbywa się w dniu zawodów, a nie dzień wcześniej; tak więc w sezonie 2007-2008 klasyczny system z pierwszej trzydziestki był używany w Garmisch, Innsbrucku i Bischofshofen.
Zaszeregowanie
Klasyfikacja trasy czterech skoczni jest dokonywana poprzez zsumowanie punktów uzyskanych za każdy skok (oceny za długość i styl), które są wykorzystywane do ustalenia klasyfikacji zawodów w skokach narciarskich, niezależnie od ich rodzaju.
Puchar Świata w skokach narciarskich
Cztery zawody na tej trasie również liczą się do Pucharu Świata w skokach narciarskich mężczyzn i zapewniają zawodnikom punkty w taki sam sposób, jak inne zawody: 100 punktów za pierwszy, 80 za drugi ... i jeden punkt za 30. th .
Program
| Przestarzały | Obrazek | Kraj | Lokalizacja | Trampolina | Punkt K | Rozmiar skoczni | Rekord |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 29 lub 30 grudnia |
|
Niemcy | Oberstdorf |
Schattenbergschanze Schattenberg |
K-120 | HS 137 | 143,5 m (2003) Sigurd Pettersen |
| 1 st stycznia |
|
Niemcy | Garmisch-Partenkirchen |
Große Olympiaschanze Duża trampolina olimpijska |
K-125 | HS 140 | 144,0 m (2021) Dawid Kubacki |
| 3 lub 4 stycznia |
|
Austria | Innsbruck |
Bergiselschanze Bergisel |
K-120 | HS 130 | 138,0 m (2015) Michael Hayböck |
| 6 stycznia |
|
Austria | Bischofshofen |
Paul-Ausserleitner-Schanze Paul-Ausserleitner |
K-125 | HS 140 | 145,0 m (2019) Dawid Kubacki |
Zwykle kolejność rozgrywek turniejowych to: Oberstdorf, Garmisch-Partenkirchen, Innsbruck, Bischofshofen - ale są wyjątki:
- 1953: najpierw Garmisch-Partenkirchen i drugie Oberstdorf,
- 1956–57, 1961–62, 1962–63: drugie miejsce w Innsbrucku i trzecie w Garmisch-Partenkirchen,
- 1971–72: najpierw Innsbruck, a trzeci Oberstdorf,
- 2007–08: Impreza w Innsbrucku została odwołana z powodu złej pogody i zastąpiona dodatkowym wydarzeniem w Bischofshofen.
Nagrody
Zobacz też: Puchar Świata w skokach narciarskich . Zobacz także: Lista zwycięzców czterech konkursów tournee na trampolinachNa żółto, edycje, które dały początek Wielkiemu Szlemowi.
.svg){kind=small}
Dokumentacja
Liczba wygranych tras
| Numer | Nazwisko | Wycieczka |
|---|---|---|
| 5 | Janne Ahonen | 1999, 2003, 2005, 2006, 2008 |
| 4 | Jens Weissflog | 1984, 1986, 1991, 1996 |
| 3 | Helmut Recknagel | 1958, 1959, 1961 |
| Bjørn Wirkola | 1967, 1968, 1969 | |
| Kamil Stoch | 2017, 2018, 2021 | |
| 2 | Veikko kankkonen | 1964, 1966 |
| Jochen Danneberg | 1976, 1977 | |
| Hubert Neuper | 1980, 1981 | |
| Matti Nykänen | 1983, 1988 | |
| Ernst Vettori | 1986, 1987 | |
| Andreas Goldberger | 1993, 1995 | |
| Gregor Schlierenzauer | 2012, 2013 |
Zwycięzcy tras z co najmniej 3 zwycięstwami
| Wycieczka | 1 | 2 | 3 | 4 | Nazwisko |
|---|---|---|---|---|---|
| 1953-1954 | V | V | V | 3. | Olaf B. Bjørnstad |
| 1958-1959 | V | V | V | 15. | Helmut Recknagel |
| 1959-1960 | V | V | V | 5. | Max Bolkart |
| 1962-1963 | V | V | V | 4. | Toralf Engan |
| 1966-1967 | 3. | V | V | V | Bjørn Wirkola |
| 1968-1969 | V | V | V | 2. | Bjørn Wirkola |
| 1983-1984 | 2. | V | V | V | Jens Weissflog |
| 1987-1988 | 2. | V | V | V | Matti Nykänen |
| 1991-1992 | V | 2. | V | V | Toni Nieminen |
| 1997-1998 | V | V | V | 8. | Kazuyoshi Funaki |
| 1999-2000 | 3. | V | V | V | Andreas Widhölzl |
| 2001-2002 | V | V | V | V | Sven hannawald |
| 2003-2004 | V | V | 4. | V | Sigurd Pettersen |
| 2004-2005 | V | V | V | 2. | Janne Ahonen |
| 2008-2009 | 2. | V | V | V | Wolfgang loitzl |
| 2015-2016 | 3. | V | V | V | Peter Prevc |
| 2017-2018 | V | V | V | V | Kamil Stoch |
| 2018-2019 | V | V | V | V | Ryōyū Kobayashi |
Zwycięzcy tras bez żadnego zwycięstwa
| Wycieczka | Nazwisko |
|---|---|
| 1954-1955 | Hemmo Silvennoinen |
| 1955-1956 | Nikolaj Kamensky |
| 1969-1970 | Horst Queck |
| 1970-1971 | Jiří Raška |
| 1971-1972 | Ingolf Mork |
| 1986-1987 | Ernst Vettori |
| 1988-1989 | Risto Laakkonen |
| 1998-1999 | Janne Ahonen |
Zwycięstwa trampoliny
Anegdota
W 1965 roku polski narciarz Stanisław Marusarz , srebrny medalista mistrzostw świata 1938 w Lahti , zwrócił się do jury konkursu Garmish-Partenkirchen o pozwolenie na wykonanie skoku amatorskiego bez udziału w zawodach. Po długiej debacie jury się zgodziło. Ku aplauzowi publiczności, 53-letni wówczas Stanisław Marusarz, który nie ćwiczył od kilku lat, zdołał wykonać skok 66 metrów.