Thomas Legrand

Thomas Legrand
Thomas Legrand w kwietniu 2009 r.
Narodziny	25 maja 1963 Paryż ( Francja )
Narodowość	Francuski
Zawód	Dziennikarz
Specjalność	Polityka
Lata działalności	Od 1988
Głoska bezdźwięczna
Kraj	Francja
Głoska bezdźwięczna	Czasopismo, radio i prasa internetowa
Główna funkcja	Publicysta polityczny
Radio	Francja Inter
Inne media	Slate.fr Mecz w Paryżu

Thomas Legrand jest francuskim dziennikarzem politycznym , urodzonym25 maja 1963w Paryżu . Pracuje w redakcji France Inter i regularnie współpracuje z Slate.fr , Lui i Paris Match .

Biografia

Szkolenie

Zaczął swoją edukację na Święty Tomasz z Akwinu katolickiej szkoły prywatnej w 7 th dzielnicy Paryża , gdzie otrzymał lekcje katechizmu ojciec Jean-Michel Di Falco .

Kurs radiowy

PKW

W 1988 roku Thomas Legrand rozpoczął karierę w RMC , gdzie był dziennikarzem politycznym do 1993 roku . Karierę rozpoczął od wiadomości politycznych z Frontu Narodowego .

RTL

Zwerbowany przez redakcję RTL w 1993 roku, Thomas Legrand został głównym reporterem w służbie zagranicznej w 1996 roku . Korespondent w Nowym Jorku od 2001 do 2005 roku , pokrył żyć ataków z 11 września 2001 r . Po powrocie do Francji od 2006 roku był szefem służby zagranicznej .

Thomas Legrand został mianowany szefem służby politycznej RTL w 2007 roku . Latem 2008 roku zastępuje Alaina Duhamela podczas prezentacji porannego artykułu politycznego.

Francja Inter

Od 1 st Wrzesień 2008On prezentuje redakcyjny polityczny France Inter, w godzinach porannych z Nicolasem Demorand potem Patrick Cohen , a następnie ponownie Nicolas Demorand, a także uczestniczy w rozmowie z gośćmi pokazu. Od marca 2018 r. prezentuje drugą rubrykę „Les Bobinos”, w której nadaje i komentuje archiwalne dźwięki, które odbijają się echem wiadomości.

Zastępuje również Jean-François Achilli podczas prezentacji niedzielnego programu politycznego stacji ( Dimanche Soir Politique, Radio France Politique, Tous politiques ). Uczestniczy jako komentator polityczny w innych programach stacji, takich jak Jak mówimy o Pascale Clark . W końcu zainicjował metodę liczenia, niezależną od władz publicznych i organizacji roszczeniowych, stosowaną przez około dwadzieścia francuskich mediów do liczenia osób obecnych na wiecu. „Francuska tradycja demokratyczna obejmuje również bezpośrednią ekspresję z ulicy, więc musimy domagać się prawdy o rozmiarach demonstracji! Chodzi o zastosowanie metody, która z biegiem tygodni może określić, czy konflikt narasta, czy też wyczerpuje się” .

Inne kolaboracje

Thomas Legrand współpracuje na stronie internetowej Slate.fr. Od września 2010 do lipca 2012 odpowiadał również za strony polityczne magazynu Les Inrockuptibles , dla którego napisał wstępniak. Zrezygnował 18 lipca 2012 r., po przybyciu Audrey Pulvar na stanowisko dyrektora redakcyjnego, podczas gdy ona jest publicznie towarzyszką urzędującego Ministra Odzyskiwania Produktów . Mówi: „Nie mam nic przeciwko niej. Nie boję się cenzury ani jej stronniczej korekty. Wiem, że by mnie uwolniła. Nie kwestionuję jej zdolności do schizofrenii... Oczywiście będzie miała informację: jeśli to powie, zdradzi swojego towarzysza (minister Arnaud Montebourg , przyp. red.). Jeśli ich nie powie, zdradza swoją gazetę i swój stan jako dziennikarki. Dla mnie nie można było zostać. "

Regularnie uczestniczy w piątkowym klubie prasowym Grand Journal na Canal+ .

Jest doradcą zgoda na suplementu Politycznej na Canal +, od września 2013 roku i regularnie uczestniczy w 28 minut od Elisabeth Quin na Arte .

Publikacje

• Emmanuel Faux , Thomas Legrand i Gilles Perez , Plumes de l'Ombre: The Negroes of Politicians , Paris, Ramsay Editions ,1991, 265  pkt. ( ISBN  978-2-85956-939-6 )
• Emmanuel Faux , Thomas Legrand i Gilles Perez , Prawa ręka Boga: dochodzenie w sprawie François Mitterranda i skrajnej prawicy , Paryż, Éditions du Seuil, coll.  „Test faktów”,1991, 261  s. ( ISBN  978-2-02-021102-4 )
• Thomas Legrand , To nic innego jak prezydent, który sprawia, że ​​tracimy czas , Paris, Éditions Stock ,2010, 157  s. ( ISBN  978-2-234-06413-3 )
• Thomas Legrand , Mały nerwowy słownik polityki , Paryż, Éditions L'Opportun, coll.  "Zły mały słownik",2010, 224  s. ( ISBN  978-2-36075-007-8 )
• Thomas Legrand i Philippe Bercovici , chciałbym zostać prezydentem , Paryż, Éditions 12bis,2011, 54  pkt. ( ISBN  978-2-35648-272-3 )
• Laure Watrin i Thomas Legrand, La République bobo , Wydania Stock, 5 lutego 2013 , 270 s. ( ISBN  9782234075474 )
• Thomas Legrand, Przestańmy wybierać prezydentów! , Editions Stock, 26 listopada 2014 , 144 s. ( ISBN  9782234078963 )
• Thomas Legrand, Kronika nieoczekiwanego , Éditions Stock, 5 września 2017 , 208 s. ( ISBN  9782234083646 )
• Thomas Legrand i Francis Warzala, Opowieść o V th Rzeczypospolitej , arena, BD, 2018, 170 str.

Uwagi i referencje

1. Jean-Michel Di Falco , Le Garri , Souvenirs, Jean-Claude Lattès, 1992, s. 103.
2. Vincent Manilève, „  Trudna misja dziennikarzy politycznych w obliczu medialnego traktowania Frontu Narodowego  ” , na slate.fr ,29 czerwca 2015
3. Véronique Brocarda "  Thomas Legrand rozplatający w dyskusji polityki  " Télérama , n O  3084, 20 lutego 2009( przeczytaj online )
4. prasowa września 2008 przez France Inter
5. Cédric Mathiot, „  Gdzie jest liczba demonstrantów ustawionych przez gazety?”  », Wydanie ,5 lutego 2018( przeczytaj online )
6. Thomas Legrand na Slate.fr
7. "  Thomas Legrand w Inrocks  ", L'Obs ,23 czerwca 2010( przeczytaj online )
8. „  Thomas Legrand opuszcza Les Inrocks  ”, Le Figaro ,18 lipca 2012( przeczytaj online )

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot

• Thomas Legrand na oficjalnej stronie France Inter
• Thomas Legrand na Slate.fr