Talar (czasami pisane Taler lub Talir ) to starożytna kawałek waluty w pieniądze pojawiły się na początku XVI th wieku , a która płynie najpierw w Europie , a następnie w pozostałej części świata przez prawie czterysta lat. Jego wielkość i waga, stosunkowo duże, nieco się zmieniają w czasie, a jego początkowa popularność pozostaje związana z jednej strony z rozwojem kopalń srebra eksploatowanych na ziemiach Świętego Cesarstwa Rzymskiego , z drugiej zaś z potęga hiszpańskiego imperium kolonialnego .
Stał konto walutowe pod Karola V , talara ma wielki wpływ na gospodarkę świata do XVII th i XVIII -go stulecia . Jest to waluta krajów germańskich do XIX th wieku i uważany jest za przodka dolara .
Słowo talar jest aferezy z toponym Joachimsthaler (lub Jochenthaler ), które wyznaczyło danego Valley ( Thal ), gdzie wieś Sankt-Joachimsthal w Czechach (dziś Jáchymov w Czechach ) został zlokalizowany. Od połowy średniowiecza odkryto tam ważne żyły srebra i wówczas eksploatowano kopalnie . Od 1518 roku , pod egidą hrabiego Stephana Schlicka (1487 - 1526), monety o wartości 25 985 gramów czystego srebra produkowane w tym regionie nosiły nazwę Joachimsthaler . Z czasem słowo talar odnosiło się do wszystkich kawałków o podobnej wielkości. W języku francuskim , z XVII th wieku , słowo Joachimsthaler , Frenchified staje się słowo „jocondale”.
W etymologia świadczy, że słowo talar spłodził słowo dolara od końca XVII -tego wieku . Najpierw na północ, na wschodnim wybrzeżu , od holenderskiego licznika w La Nouvelle-Amsterdam, gdzie krąży leeuwendaalder (holenderski talar lwów lub rijksdaalder ), a następnie na południe, gdzie obecność hiszpańska ma wpływ osiem monet ( real de a ocho ) i wreszcie w centrum, gdzie kolonie brytyjskie zgadzają się na wymianę tych różnych walut, które nazywają dolarem hiszpańskim , bez liczenia ważnego handlu i obecności niemieckich i szwedzkich kupców , używając ich również talara. Wszystkie te waluty ważą mniej więcej taką samą wagę srebra, od 25 do 26 gramów i będą służyć w latach 1770-1780 jako punkt odniesienia dla Kongresu Stanów Zjednoczonych , przed pierwszym wybiciem dolara amerykańskiego .
Historia talara jest złożona i ma swoje źródło w sercu średniowiecza . Po zniknięciu systemu monetarnego ustanowionego przez Rzymian nie było już prawdziwej jedności finansowej, ale Karolingowie , którzy odziedziczyli system funt / sou / denar (po łacinie: libra / solidus / denarius ), próbowali ` ` narzucić różne złote i srebrne formaty. Tę prokrastynację monetarną można wyjaśnić różnicami w masie metali szlachetnych używanych w handlu międzynarodowym, w szczególności w imporcie przypraw i tkanin w Europie. Wpływ tych transakcji na dostępne zapasy złota i srebra będzie źródłem różnych reform monetarnych, które zmienią cenę srebra w stosunku do złota.
W obliczu odrębnych systemów monetarnych opracowanych przez Genuę , Wenecję czy Florencję , które opierały się w dużej mierze na złocie, powszechne stosowanie srebrnego talara o stałej wielkości i masie (między 28 a 32 g) umożliwiło ograniczenie operacji konwersji i w związku z tym ułatwiać handel. Terytorium ekspansji talera było Świętym Cesarstwem Rzymskim , które pierwotnie służyło jako brama dla transakcji między z jednej strony północną Europą i Anglią, az drugiej strony południową Europą, z Włochami łączącymi wschód i Portugalię z Afryką. Francja pozostawała nieco tajemnicze w talara, ale tylko pozornie, ponieważ stworzył srebrną tarczę . Atrakcyjność srebra została wzmocniona przez „gorączkę”, która ogarnęła środek Europy od 1290 r., Kiedy to z czeskich kopalni wydobywano ogromne ilości rodzimego srebra . Różne stany przyłączone do Świętego Cesarstwa miały wtedy wystarczającą ilość srebra na swoje bieżące transakcje.
Kwestia formatów zależy od obowiązującego wówczas systemu wag. W uproszczeniu powiemy, że desygnatem była uncja trojańska równa dwunastej funta trojańskiego (według miasta Troyes ) i odpowiadała masie 31,1034768 g, czyli jednemu funtowi = 12 uncji = 373, 2417 216 g z czystego srebra. Ten „funt” miał zastosowanie tylko do metali szlachetnych przeznaczonych na monety i nie ma nic wspólnego z obecnym funtem (funtem paryskim, funtem aitdupois itp.), Który jest bliższy funtowi dziesiętnemu (500 g).
Różne formy talarów były wówczas używane w wielu landach niemieckich : Bremie , Brunszwiku , Hanowerze , Meklemburgii-Schwerinie , Meklemburgii-Strelitz , Oldenburgu , Prusach , Saksonii , Alzacji , a także w wielu kantonach szwajcarskich. W północnych Włoszech, zwany tallero , został wybity w Toskanii .
W krajach północnej Europy (Holandia, Prusy itp.) Przyjmuje nazwę Kronentaler (wówczas Kronen, Couronne).
W połowie XIX th wieku , talara spadła do użycia. W istocie zostaje on porzucony przez Austro-Węgier na rzecz guldenów, podczas gdy Niemcy przyjmują znak zgodny z systemem dziesiętnym (3 marki za 1 talar). Został zdemonetyzowany w 1908 roku. Słowo taler było używane w Niemczech do końca lat dwudziestych XX wieku.
Pierwszą konsekwencją poza granicami Świętego Cesarstwa było powstanie monety zwanej ósmą ( prawdziwą ) monetą w Hiszpanii z 1497 r. I ważącej 27,468 g, ale która, wykonana z kopalni srebra w Boliwii, a następnie w Meksyku, była używana głównie w handlu międzynarodowym. z terytoriów kolonialnych Imperium Hiszpańskiego. Anglosasi nazywają to dolarem hiszpańskim , nazwa, która stała się typowa dla każdej monety o równoważnej wielkości (27 do 29 gramów srebra).
W Holandii staje się rixdale , który był produkowany do 1938 roku (moneta 2,5 guldena).
W Anglii moneta zwana Korona i wyceniana na 5 szylingów (lub 1/4 funta szterlinga ) wybita za panowania Edwarda VI odpowiadała formatowi talara.
W Rosji od 1704 roku wybito srebrną monetę 1 rubel o wadze nieco ponad 28 gramów.
W Skandynawii , w XVII e wieku pojawia się na przykład w Danii , że guildengros równoważnej wagi w srebra, wówczas rigsdaler ; to samo zjawisko w Szwecji z riksdalerem , monetami, które były w obiegu do 1873-1875 roku.
We Francji srebrna tarcza (lub biała tarcza ) wybita z 1640 roku ma cechy talara. Masa ECU 6 funtów także bardziej lub mniej przymocowany do XVIII p wieku ekwiwalentu około 29,3 g.
W 1688 roku Imperium Osmańskie wydało piastre , dużą srebrną monetę o wadze prawie 20 gramów.
W Etiopii talar ( Marii Teresy i Negusa) krążył do 1945 roku.
W 1813 r. Haiti stworzyło gourde na podstawie monety o nominale ośmiu reali, ale w praktyce za pomocą dolara amerykańskiego, który już tam krążył, do poziomu francuskiego ecu kolonialnego.
Indochinese piastre handlu w latach 1880-1900 jest dokładną repliką talara.
Następnie talar nadał swoją nazwę, poprzez rixdale (lub daalder ), dolarowi kontynentalnemu, a następnie dolarowi amerykańskiemu ; od tego czasu wiele współczesnych walut przyjmuje denominacyjny dolar : na przykład tolar w Słowenii ( tolar oznacza talar w języku słoweńskim ), który zniknął w 2006 r. podczas wprowadzenia euro w Słowenii.
Obecnie nie ma waluty nosi nazwę talara (lub Taler ).
Wśród Vame of the Mandara Mountains (departament Mayo-Sava , region Dalekiej Północy ) talary zostały wykorzystane do opłacenia posagu . Monety były sprzedawane po średniej cenie 3500 franków CFA . W 2012 r. Ta praktyka zniknęła, gdy monety zostały nabyte po wysokiej cenie przez ekonomiczny obieg rynków.
Przed pojawieniem się franka szwajcarskiego w 1850 r. Szwajcaria miała wiele różnych walut kantonalnych . Wiele z nich jest opartych na talarze (czasami pisanym jako taler ).
Jeśli chodzi o monety dywizji, stwierdzamy, że Batzen, Halber Batzen, Rappen, Kreuzer i Pfennigs itp., Wszystkie pochodzą ze Szwajcarii.