Tanzimat

Tanzimat Obraz w Infoboksie. Edykt z 1839 r. (w języku osmańskim ). Prezentacja
Rodzaj AD ( w )

Tanzimat ( „reorganizacja” w Osmańskiego turecku ) była era reform w Imperium Osmańskim . Rozpoczęty w 1839 r. zakończył się w 1876 ​​r . ogłoszeniem Konstytucji Osmańskiej , po której nastąpił wybór pierwszego Parlamentu Osmańskiego , rozwiązanego dwa lata później przez sułtana Abdülhamida II . Ten ostatni przywrócił konstytucję i parlament dopiero pod koniec Rewolucji Młodych Turków w 1908 roku .

Ten ogromny ruch reform przyniósł w ciągu kilku dziesięcioleci spektakularne rezultaty: centralizację administracyjną, modernizację aparatu państwowego, bardzo nierówną westernizację społeczeństwa. Osmańscy sułtani byli gorącymi zwolennikami reform, byli tym bardziej zdeterminowani, że imperium wydawało się bardziej zagrożone przez wielkie mocarstwa i wzrost nacjonalizmu.

Ten ambitny projekt został zainicjowany jako próba walki z powolnym upadkiem Imperium. Zmniejszenie jej bazy terytorialnej i jej osłabienie w porównaniu z sąsiadami, uczynione z sułtana (i przez analogię z imperium) „chorym człowiekiem Europy” według medialnego wyrażenia czasu.

Sułtan Mahmoud II zapowiedział te reformy, zwłaszcza w oficjalnej deklaracji z 1830 r.: „Rozróżniam między moimi poddanymi, muzułmanami w meczecie, chrześcijanami w kościele i żydami w synagodze, ale nie ma między nimi żadnej różnicy w innym stopniu. Moje uczucie i poczucie sprawiedliwości dla nich wszystkich jest silne i rzeczywiście wszyscy są moimi dziećmi. "

Reformy po edykcie z 1839 r

1839

Pierwsza reforma, Hatt-i Sharif z Gülhane (reskrypt szlachecki Domu Róż) została ogłoszona pod naciskiem osmańskich reformatorów na3 listopada 1839Przez młodego Abdülmecid I er . Edykt ten, przygotowany przez jego ojca Mahmuda II i Mustafę Reschida Paszy, ustanowił listę i ogólne ramy nadchodzących reform. Potwierdza się równość wszystkich poddanych imperium bez różnicy religii czy tożsamości narodowej. Tekst kładzie nacisk na bezpieczeństwo ludzi i towarów; w sprawie gwarancji sprawiedliwości zgodnie z ustanowionym prawem; w sprawie sprawiedliwego i regulowanego systemu podatkowego.

Spora część z nich to próby zaszczepienia w Cesarstwie dobrych europejskich praktyk : powszechnego poboru do wojska , organizacji żandarmerii , reformy oświaty, likwidacji korupcji , równości wszystkich, bez względu na wyznawaną religię. W celu realizacji tych celów powołano Radę Orzecznictwa Sądowego (Meclis-i Ahkam-i Adliye).

Chociaż reskrypt ten był wówczas prezentowany w prasie zachodniej, zwłaszcza we Francji, jako konstytucja, daleko mu do tego. Wolność religii i przekonań nie została ustanowiona jednoznacznie, podobnie jak równość polityczna między muzułmanami i niemuzułmanami. W praktyce uznane społeczności niemuzułmańskie cieszyły się wolnością wyznania, niektórzy niemuzułmanie pełnili funkcje pomocnicze w instytucjach osmańskich, tłumaczyli, specjalnych wysłanników, ale też nieformalnie Grecy, Ormianie i Żydzi pracowali jako lekarze, sekretarze i doradcy różnych sułtanów i godne uwagi podczas pierwszej połowie XIX -go  wieku .

1840

Sułtan ogłasza ważny zbiór praw karnych.

1845

Wchodzi w życie pierwszy kodeks administracyjny Imperium. Osmański system państwowy, bardzo niejednorodny ze względu na autonomiczne lub nieautonomiczne prowincje i proso , doświadczył pierwszej centralizacji .

1850

Konstantynopol ogłasza swój pierwszy Kodeks Handlowy w celu promowania modernizacji gospodarki .

1855

Ulemas zaakceptować zniesienie charadż dla niewiernych oraz ich rejestracji w wojsku .

Reformy po edykcie z 1856 r

1856

W 1856 r. proklamowano Hatt-i Humayoun (reskrypt cesarski) , rozszerzając zastosowanie reform, gwarantując równość wszystkich obywateli osmańskich bez różnicy religii, co w ten sposób umożliwiło niemuzułmanom wejście do służby publicznej i zapisanie się do szkół publicznych , zarówno wojskowych, jak i cywilnych.

W tym samym roku Imperium świętowało założenie Banku Osmańskiego.

1858

Władze Konstantynopola ogłaszają kodeks własności ziemskiej.

1860

Promulgowany jest kodeks karny.

1861

Kodeks postępowania handlowego stanowi uzupełnienie kodeksu handlowego z 1850 roku.

1862

Sułtan Abdülaziz reorganizuje patriarchat .

1863

Gospodarkę morską reguluje Kodeks Handlu Morskiego.

1864

Reforma administracyjna z 1846 roku zakończyła się utworzeniem wilajetów , inspirowanych przez departamenty francuskie.

1867

Cudzoziemcy mają teraz prawo do posiadania nieruchomości. Ten układ wydawał się niezbędny w oczach Osmanów w celu przyciągnięcia inwestycji zagranicznych.

1868

Otwarcie liceum Galatasaray .

Ustanawia się Radę Stanu. Zastępuje zgromadzenie reformatorskie utworzone w 1854 roku.

1869

Narodowość osmańska jest oficjalnie promulgowana przez prawo, w ramach kontynuacji procesu osmanizacji społeczeństwa.

Reformy po konstytucji z 1876 r.

Konkretnie, w ciągu dekady niemuzułmanie stanowili połowę osmańskich dyplomatów oddelegowanych za granicę, Grecy i Ormianie zostali mianowani ambasadorami w Londynie , Paryżu , Brukseli , Berlinie , Wiedniu i Petersburgu .

Konstytucja

Reformy zakończyły się opracowaniem i wejściem w życie 23 listopada 1876 ​​r.o konstytucji Osmańskiego kontrolowanie autokratycznych uprawnień sułtana. Nowy sułtan Abdülhamid II podpisał ją, ale zawieszenie jej nie trwało długo, podobnie jak parlament osmański , rozpoczynając w ten sposób trzy dekady konserwatywnych kontrreform. Dopiero po rewolucji 1908 roku przywrócono konstytucję z 1876 roku.

Kodeks Cywilny

Został sporządzony w 1869 roku, ale sfinalizowany w 1876 roku. Kodeks postępowania cywilnego został wydany w 1879 roku.

Bilans

Tanzimat miał trwałe i dalekosiężne konsekwencje, nie tylko dlatego, że przyszli przywódcy Młodych Turków i przywódcy Republiki Turcji , ale także arabskiego ruchu nacjonalistycznego , kształcili się w szkołach powstałych w wyniku tych reform. Nahda , arabski renesans XIX th  wieku , utworzone w pewnym stopniu kulturowe ruchu równolegle do tanzimat, w tym wprowadzenia europejskiego typu systemu edukacji, która pozwoliła na stworzenie konkurencyjnej wykształcona elita feudalnych notabli i duchowieństwa, a zatem rewolucyjny zaczyn.

Trwa jednak debata na temat relacji, jakie te reformy mają z Zachodem. Jeśli wizja większości to tanzimat jako reforma zachodnia, niektórzy, jak Catherine Mayeur-Jaouen, twierdzą, że „błędem byłoby postrzeganie reform osmańskich jako wtargnięcia w nowoczesność w sklerotycznym, biernym i umierającym świecie, który nie doczekałby tego europejska iskra ożywająca, świat obrócony w siebie, który otworzyłby tylko spotkanie z Zachodem: tak nie jest (...) nowoczesność Tanzimatów wyraźnie zmierzała do przywrócenia osmańskiego splendoru i islamu w ich główny. "

Uwagi i referencje

  1. A-L Dupont, C. Mayeur-Jaouen, C. Verdeil, Historia Bliskiego Wschodu: od XIX wieku do współczesności , Paryż, Armand Colin ,2016, 472  s. ( ISBN  978-2-200-25587-9 ) , strona 59
  2. Kaynar 1954, s.  100, reprodukcja. w Karalu 1982.

Załączniki

Źródła

Inne prace cytowane ze źródeł

Bibliografia

Linki zewnętrzne