Streptomycyna | |
Identyfikacja | |
---|---|
Nazwa IUPAC |
5-(2,4-diguanidyno- 3,5,6-trihydroksy-cykloheksoksy)-4-[4,5-dihydroksy-6-(hydroksymetylo) -3-metyloamino-tetrahydropiran-2-ylo]oksy-3-hydroksy -2-metylo- tetrahydrofurano-3-karbaldehyd |
N O CAS | |
N O ECHA | 100 000 323 |
N O WE | 200-355-3 |
Kod ATC | A07 J01 |
DrugBank | DB01082 |
PubChem | 5999 |
UŚMIECH |
CC1C (C (C (O1) OC2C (C (C (C (C2O) O) N = C (N) N) O) N = C (N) N) OC3C (C (C (C (O3) CO)) O) O) NC) (C = O) O , |
InChI |
InChI: InChI = 1 / C21H39N7O12 / c1-5-21 (36, 4-30) 16 (40-17-9 (26-2) 13 (34) 10 (31) 6 (3-29) 38- 17) 18 (37-5) 39-15-8 (28-20 (24) 25) 11 (32) 7 (27-19 (22) 23) 12 (33) 14 (15) 35 / h4-18, 26,29,31-36H, 3H2,1-2H3, (H4,22,23,27) (H4,24,25,28) / t5-, 6-, 7-, 8 +, 9-, 10- , 11-, 12+, 13-, 14-, 15-, 16-, 17-, 18-, 21 + / m1 / s1 / f / h22-25H2 |
Wygląd | solidny |
Właściwości chemiczne | |
Formuła |
C 21 H 39 N 7 O 12 [Izomery] |
Masa cząsteczkowa | 581,5741 ± 0,0245 g / mol C 43,37%, H 6,76%, N 16,86%, O 33,01%, |
Środki ostrożności | |
Dyrektywa 67/548/EWG | |
Zwroty S : S38 : W przypadku niedostatecznej wentylacji nosić odpowiedni sprzęt ochrony dróg oddechowych. S41 : W przypadku pożaru i/lub wybuchu nie wdychać oparów. Zwroty S : 38, 41, |
|
Ekotoksykologia | |
DL 50 |
500 mg · kg -1 mysz doustnie 90,2 mg · kg -1 mysz iv 520 mg · kg -1 mysz sc 525 mg · kg -1 mysz ip |
Dane farmakokinetyczne | |
Biodostępność | 84% do 88% |
Wydalanie |
nerkowy |
Rozważania terapeutyczne | |
Ciąża | re |
Jednostki SI i STP, chyba że zaznaczono inaczej. | |
Dihydrostreptomycyna | |
Identyfikacja | |
---|---|
N O CAS | |
N O ECHA | 100 000 323 |
N O WE | 204-888-2 |
Kod ATC | S01 |
PubChem | 31406 |
UŚMIECH |
CC1C (C (C (O1) OC2C (C (C (C (C2O) O) N = C (N) N) O) N = C (N) N) OC3C (C (C (C (O3) CO)) O) O) NC) (CO) O , |
InChI |
InChI: InChI = 1 / C21H41N7O12 / c1-5-21 (36, 4-30) 16 (40-17-9 (26-2) 13 (34) 10 (31) 6 (3-29) 38- 17) 18 (37-5) 39-15-8 (28-20 (24) 25) 11 (32) 7 (27-19 (22) 23) 12 (33) 14 (15) 35 / h5-18, 26,29-36H, 3-4H2,1-2H3, (H4,22,23,27) (H4,24,25,28) / t5-, 6-, 7 +, 8-, 9-, 10- , 11+, 12-, 13-, 14+, 15?, 16-, 17-, 18-, 21+ / m0 / s1 / f / h22-25H2 |
Właściwości chemiczne | |
Formuła |
C 21 H 41 N 7 O 12 |
Masa cząsteczkowa | 583,5899 ± 0,0247 g / mol C 43,22%, H 7,08%, N 16,8%, O 32,9%, |
Ekotoksykologia | |
DL 50 |
200 mg · kg -1 mysz iv 1180 mg · kg -1 mysz sc 533 mg · kg -1 mysz ip |
Jednostki SI i STP, chyba że zaznaczono inaczej. | |
seskwisiarczan dihydrostreptomycyny | |
Identyfikacja | |
---|---|
N O CAS | |
N O ECHA | 100 000 323 |
N O WE | 226-823-7 |
PubChem | 6419912 |
UŚMIECH |
CC1C (C (C (O1) OC2C (C (C (C (C2O) O) N = C (N) N) O) N = C (N) N) OC3C (C (C (C (O3) CO)) O) O) NC) (CO) O.CC1C (C (C (O1) OC2C (C (C (C (C2O)) O) N = C (N) N) O) N = C (N) N) OC3C (C (C (C (O3) CO) O) O) NC) (CO) O.OS (= O) (= O) O.OS (= O) (= O) O.OS (= O) ( = O) O , |
InChI |
InChI: InChI = 1 / 2C21H41N7O12.3H2O4S / c2 * 1-5-21 (36,4-30) 16 (40-17-9 (26-2) 13 (34) 10 (31) 6 (3- 29) 38-17) 18 (37-5) 39-15-8 (28-20 (24) 25) 11 (32) 7 (27-19 (22) 23) 12 (33) 14 (15) 35; 3*1-5 (2,3) 4/h2*5-18,26,29-36H, 3-4H2,1-2H3, (H4,22,23,27) (H4,24,25,28) ; 3 * (H2,1,2,3,4) / t2 * 5-, 6-, 7-, 8 +, 9-, 10-, 11-, 12 +, 13-, 14-, 15-, 16-,17-,18-,21+;;;/m00.../s1/f/h2*22-25H2;3*1-2H |
Wygląd | przejrzysty, lekko żółty roztwór |
Właściwości chemiczne | |
Formuła | C 21 H 41 N 7 O 12 3 / 2 H 2 SO 4 |
Masa cząsteczkowa | 730,71 |
Właściwości fizyczne | |
Rozpuszczalność | 50 mg · ml -1 woda |
Ekotoksykologia | |
DL 50 |
186 mg · kg -1 mysz iv 841 mg · kg -1 mysz sc |
Jednostki SI i STP, chyba że zaznaczono inaczej. | |
Streptomycyna | |
Nazwy handlowe |
Duphapen Strep, Pen-Strep |
---|---|
Klasa | Antybiotyk |
Inne informacje | Podklasa: Aminoglikozyd |
Identyfikacja | |
N O CAS | |
N O ECHA | 100 000 323 |
Kod ATC | J01GA01, A07AA04 i J01GA |
DrugBank | 01082 |
Streptomycyny był pierwszy antybiotyk cytostatyczne i cytotoksyczne klasa aminoglikozydy (lub aminoglikozydów ) wykryto. Jest to antybiotyk o szerokim spektrum działania, który może reagować z pałeczkami Gram-ujemnymi , niektórymi ziarniakami Gram-dodatnimi lub niektórymi prątkami .
Streptomycyna została wyizolowana w 1943 z promieniowców Streptomyces griseus przez Amerykanina Alberta Schatza , wówczas studenta. Ale zasługa tego odkrycia spadła na jego profesora Selmana Waksmana , który w 1952 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny . Ten antybiotyk znajduje się na liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia . Działa poprzez zakłócanie syntezy białek poprzez przyłączanie się do rybosomów bakterii.
Streptomycyna jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, który może działać na niektóre pałeczki Gram-ujemne , niektóre ziarniaki Gram-dodatnie lub niektóre prątki . Tradycyjnie podaje się ją drogą domięśniową, aw niektórych krajach drogą dożylną. Historycznie, ten antybiotyk jest pierwszym, który wywarł wpływ na Mycobacterium tuberculosis w leczeniu gruźlicy . Streptomycyna jest obecnie lekiem drugiego rzutu w leczeniu tej choroby i powinna być stosowana wyłącznie w przypadku wielolekoopornych lub specyficznych postaci gruźlicy.
Streptomycynę stosuje się przeciwko Yersinia pestis w leczeniu dżumy od 1947 roku. Wykazano, że antybiotyk jest bardziej skuteczny niż antybiotyki sulfonamidowe w leczeniu postaci dżumy dymieniczej lub dżumy płucnej.
Streptomycynę stosuje się również w leczeniu zakaźnego zapalenia wsierdzia wywołanego przez enterokoki niewrażliwe na gentamycynę oraz w leczeniu tularemii .
Aby ograniczyć rozwój opornych bakterii i utrzymać skuteczność streptomycyny i innych leków przeciwbakteryjnych, streptomycynę należy stosować wyłącznie do leczenia lub zapobiegania infekcjom bakteryjnym.
Mikroorganizm | MIC50 (μg/ml) | MIC90 (μg/ml) | zakres (μg/ml) |
---|---|---|---|
Prątek gruźlicy | - | - | 1 - 2000 |
Enterococcus faecalis | - | - | 25 -? |
Odporny Enterococcus faecalis | > 1000 | > 2000 | <1000 -> 2000 |
Escherichia coli | > 128 | > 512 | 0,5 -> 512 |
Staphylococcus aureus | > 50 | > 200 | 1,56 -> 200 |
Słowniku Vidal oznacza stężenie wrażliwości poniżej 250 mg / l do szczepów wrażliwych na paciorkowce i enterokoki streptomycyny i stężeniach powyżej 500 mg / L dla szczepów opornych. Pozostałe bakterie wykazują wrażliwość na stężenia poniżej 8 mg/L, a stężenia dla szczepów opornych powyżej 16 mg/L.
Już w 1948 roku wykazano skutki uboczne stosowania streptomycyny. Powoduje zaburzenia widzenia i ma toksyczny wpływ na ucho wewnętrzne. Zaobserwowano uszkodzenie części przedsionkowej nerwu czaszkowego VIII (nerwu przedsionkowego), co może prowadzić do szumów usznych , zawrotów głowy i ataksji . W kontakcie z produktem personel szpitala może rozwinąć wrażliwość na antybiotyk, taką jak zapalenie skóry.
Streptomycyna, podobnie jak wiele aminoglikozydów, stwarza zwiększone ryzyko nefrotoksyczności, gdy pacjent cierpi na dysfunkcję nerek. Antybiotyk ten nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży , ponieważ może powodować uszkodzenie nerwu słuchowego i nefrotoksyczność u płodu.
Nie zaleca się łączenia streptomycyny z innymi lekami ototoksycznymi lub nefrotoksycznymi, takimi jak inne antybiotyki z klasy aminoglikozydów. Streptomycyna nasila działanie inhibitorów nerwowo-mięśniowych, takich jak kurara stosowana podczas znieczulenia.
Streptomycyna jest inhibitorem syntezy białek. To wiąże się z 16S rRNA z podjednostki 30S rybosomu z bakteryjnego rybosomu , zakłócanie wiązania tRNA z N-formylometionina z podjednostką 30S. Ta interferencja może prowadzić do błędnych odczytów kodonów, zahamowania syntezy białek i doprowadzić do śmierci komórki drobnoustroju. Mechanizm prowadzący do śmierci komórki jest wciąż słabo zidentyfikowany, wiązanie streptomycyny z podjednostką rybosomalną 30S może zakłócać podjednostkę rybosomalną 50S i zakłócać połączenie z nicią mRNA . Kompleks rybosom-mRNA może wówczas być niestabilny i prowadzić do przesunięć ramki odczytu i nieprawidłowej syntezy białek, prowadzącej do śmierci komórki.
Streptomycynę podaje się we wstrzyknięciu domięśniowym, co może spowodować pojawienie się jałowego ropnia w miejscu wstrzyknięcia. stężenie w surowicy jest osiągane po godzinie. W przypadku wstrzyknięcia 500 mg maksymalne stężenie wynosi 20 µg / ml; dla wstrzyknięcia 1g maksymalne stężenie wzrasta do 40µg/ml.
Streptomycyna ma dobrą szybkość dyfuzji do płuc i nerek. Z drugiej strony cząsteczka dość słabo dyfunduje w płynie mózgowo-rdzeniowym i tkankach, przechodzi przez opony tylko w przypadku zapalenia. Ten antybiotyk znajduje się w łożysku i mleku matki.
Streptomycyna jest stosowana w Stanach Zjednoczonych , Kanadzie do zwalczania zarazy ogniowej , która dotyka głównie drzew owocowych w sadach . Cząsteczka ta nie może być normalnie stosowana w produkcji roślinnej w Unii Europejskiej, ale może być używana sporadycznie w sytuacjach awaryjnych w walce z zarazą ogniową. Streptomycynę stosowano w Niemczech w 2003 r. przez okres pięciu lat, w Austrii w 2005 r. Szwajcaria stosowała streptomycynę w 2008 r. do leczenia tej choroby ograniczonej do jednego do dwóch opryskiwań na drzewo podczas kwitnienia.
Leczenie streptomycyną pozostawia ślady cząsteczki w owocach, które nie stanowią zagrożenia dla ludzi, ale które mogą ostatecznie prowadzić do pojawienia się oporności na antybiotyk, nawet jeśli rozwój chorobotwórczych szczepów ludzkich odpornych tą drogą jest mało prawdopodobny .
Streptomycyna w połączeniu z penicyliną jest stosowana w koktajlu standardowych antybiotyków w celu zapobiegania infekcjom bakteryjnym w kulturach komórkowych. Szczep STBL3, szczep bakterii powszechnie używany w laboratoriach do wykorzystywania plazmidów lentiwirusowych zawierających LTR, jest odporny na streptomycynę.
Streptomycyna została wyizolowana 19 października 1943, Ze szczepu actinobacterium Streptomyces griseus przez Albert Schatz student wydziału mikrobiologii prowadzony przez Selman Waksman na Rutgers University w projekcie badawczym finansowanym przez Merck & Co . Streptomycyna jest pierwszym antybiotykiem stosowanym przeciwko gruźlicy .
Pod koniec II wojny światowej wojsko amerykańskie eksperymentowało ze streptomycyną w leczeniu śmiertelnych infekcji w Szpitalu Wojskowym Battle Creek . Pierwszy leczony pacjent nie przeżył; drugi pacjent przeżył, ale skutki uboczne leczenia sprawiły, że stracił wzrok. W latach 1946-1947 streptomycynę stosowano w badaniu uważanym za pierwsze randomizowane, kontrolowane badanie przeciw gruźlicy płuc przeprowadzone przez MRC Tuberculosis Research Unit pod przewodnictwem Sir Geoffreya Marshalla. Próba jest przeprowadzana zarówno z podwójnie ślepą próbą, jak i z kontrolą placebo . Wyniki wykazały skuteczność antybiotyku w walce z gruźlicą o niskiej toksyczności, ale wykazały rozwój oporności bakterii na streptomycynę.
Streptomycyna znajduje się na liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (lista zaktualizowana w 2015 r.).