Przepraszamy, że za Tobą tęskniliśmy

Przepraszamy, że za Tobą tęskniliśmy Kluczowe dane

Produkcja	Ken Loach
Scenariusz	Paweł Laverty
Główni aktorzy	Kris Hitchen Debbie Honeywood Rhys Stone Katie Proctor Ross Brewster
Firmy produkcyjne	Why Not Productions , Sixteen Films , France 2 Cinema , Les Films du Fleuve , British Film Institute , BBC Films
Ojczyźnie	Wielka Brytania Francja Belgia
Uprzejmy	Dramat
Trwanie	101 minut
Wyjście	2019

Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja

Sorry We Missed You to francusko - belgijsko - brytyjski film wyreżyserowany przez brytyjskiego filmowca Kena Loacha , wydany w 2019 roku . Potępia ekscesy „  uberyzacji  ” i dewastację, jaką mogą wywrzeć na życiu rodziny.

Ricky staje się niezależnym kierowcą dostaw, przy bezpośrednich zamówieniach internetowej platformy sprzedażowej. Zakup pojazdu i wszelkie nieprzewidziane koszty ponosi jego odpowiedzialność, wymagane zwroty są uciążliwe, kary finansowe nieubłagane. Jego żona Abby, opiekunka, również zmaga się z długimi godzinami pracy. Nie mają już czasu na opiekę nad dziećmi, co doprowadzi do katastrofy…

Tytuł

Przepraszamy, że za tobą tęskniliśmy, to napisane zdanie pozostawione przez dostawców, gdy znaleźli zamknięte drzwi. W filmie to także formuła, z której mogliby skorzystać nieszczęśliwi rodzice, zmuszeni do porzucenia swoich dzieci.

Streszczenie

Ricky, Abby i ich dwoje dzieci Sebastian i Lisa mieszkają w Newcastle . Ich rodzina jest zżyta, a rodzice ciężko pracują. Podczas gdy Abby jest asystentką domową dla osób starszych, Ricky podejmuje słabo płatną pracę.

Następnie Ricky postanawia zostać kierowcą dostawczym o niezależnym statusie dla firmy dostarczającej produkty zamówione przez Internet do Twojego domu. Abby sprzedaje własny samochód, aby sfinansować zakup furgonetki.

Nowa praca Ricky'ego szybko okazuje się mniej opłacalna, niż mu się wydawało, napotyka czasem niechętnych do współpracy klientów i kończy się długimi dniami pracy. I nawet jeśli jest oficjalnie niezależny, to jego praca jest bardzo ściśle kontrolowana przez zatrudniającą go firmę za pomocą beaconu pozwalającego na stałą lokalizację. Szybko czuje się wyczerpany. Ze swojej strony życie zawodowe Abby komplikuje fakt, że musi teraz jechać autobusem do różnych osób, którymi się opiekuje.

Dwoje rodziców prawie nie obecnych w ich domu, ich syn Sebastian zaczyna opuszczać szkołę i popada w drobne przestępstwa. W wyniku aktu przemocy wobec nauczyciela zostaje tymczasowo wydalony ze swojej szkoły.

Ricky zostaje zaatakowany przez złodziei, którzy kradną paczki, które miał dostarczyć, niszczą jego drogie radiolatarnie i brutalnie go biją. W szpitalu musi długo czekać na opiekę, a biorąc pod uwagę jego status samozatrudnionego, musi zapłacić zastępstwo, gdy nie jest w stanie pracować. Presja ekonomiczna zmusza go do powrotu do pracy dzień po napaści, kiedy nie odzyskał jeszcze zdolności do bezpiecznego prowadzenia pojazdów.

Karta techniczna

• Francuski tytuł: Przepraszamy, że za Tobą tęskniliśmy
• Reżyserzy: Ken Loach , David Gilchrist (pierwszy asystent) , Jamie Hamer (drugi asystent)
• Scenariusz i dialogi: Paul Laverty
• Kierownictwo artystyczne: Julie Ann Horan
• Zestawy: Fergus Clegg
• Kostiumy: Jo Slater
• Dźwięk: Kevin Brazier
• Reżyser zdjęć: Robbie Ryan
• Operator kamery: Sarah Cunningham
• Montaż: Jonathan Morris , wspomagany przez Rachel Durance
• Muzyka: George Fenton
• Produkcja: Rebecca O'Brien (producent)  ; Pascal Caucheteux, Grégoire Sorlat i Vincent Maraval (producenci wykonawczy)  ; Eimhear McMahon (producent wykonawczy)  ; Philippe Logie (producent stowarzyszony)
• Firmy produkcyjne: Why Not Productions , Sixteen Films , France 2 Cinéma , Les Films du Fleuve , British Film Institute , BBC Films
• Spółki dystrybucyjne: Wild Bunch (międzynarodowa dystrybucja eksportowa), Le Pacte ( Francja )
• Budżet: 5,6 mln euro
• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania , Francja , Belgia
• Język: angielski
• Format: kolor - 1,85: 1 - 16  mm
• Gatunek: dramat
• Czas trwania: 101 minut
• Daty wydania:
  • Francja  :16 maja 2019 r.( Festiwal Filmowy w Cannes 2019 ) ,23 października 2019(wydanie krajowe)
  • Grecja  :23 września 2019 r.( Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Atenach ) ,31 października 2019 r.(wydanie krajowe)
  • Belgia  :październik 2019( Międzynarodowy Festiwal Filmowy Flandria-Gandawa ) ,30 października 2019 r.(wydanie krajowe)
  • Szwajcaria  :23 października 2019
  • Hiszpania  :31 października 2019 r.
  • Wielka Brytania  :1 st listopad 2.019
  • Indonezja  :1 st listopad 2.019
  • Irlandia  :1 st listopad 2.019
  • Szwecja  :1 st listopad 2.019
• Liczba wpisów: we Francji, w pierwszym tygodniu, film zajmuje 10 th , zdając sobie sprawę 156,000 pozycji

Dystrybucja

• Kris Hitchen (VF: Yann Guillemot)  : Ricky Turner, ojciec,
• Debbie Honeywood  : Abby Turner, matka
• Rhys Stone  : Sebastian Turner, aka „Seb”, 16 lat, syn Ricky'ego i Abby
• Katie Proctor  : Lisa Jane Turner, 11 lat, córka Ricky'ego i Abbybby
• Ross Brewster  : Gavin Maloney, kierownik magazynu de
• Norman Sansom  : zastępca Maloneyay
• Charlie Richmond  : Henry Morgan, chłopak i doradca Ricky'ego
• Nikki Marshall  : policjantka, która werbalizuje Ricky'ego
• Mark Birch  : kierowca
• Julian Ions  : Freddie, dostawca zmuszony do zamiany swojej trasy na Ricky'ego
• Brad Hopper  : pracownik budowlany
• Alberto Dumba  : Harpoon, przyjaciel Seb
• Stephen Clegg  : Policjant
• Linda E Greenwood  : kobieta-kierowca
• Harriet Ghost  : pracownik biurowy
• Alfie Dobson  : Jack O'Brien
• Mark Burns  : bezdomni
• : fan piłki nożnej (niewymieniony w czołówce)

Dom

Krytyczny

We Francji strona Allociné zawiera trzydzieści pięć przeglądów prasy, średnio 3,8 ⁄ 5 .

Przepraszamy, że za Tobą tęskniliśmy Wynik skumulowany

Teren	Uwaga
Allocyna

Kompilacja recenzji

Okresowy	Uwaga
Telerama
Pierwszy

Pozytywne recenzje

• Nicolas Rieux, na mondocine.net: „Czy widzisz tego dostawcę Amazona, który pojawia się u ciebie o 22:00 i którego nawet nie dziwisz, że Amazon nadal dostarcza o 22:00  ? Ba, to Ricky. A raczej jest Ricky wśród tysięcy. A portret, który wyłoni się z jego opowieści, jest przerażający […] Unieść stopę? Niemożliwy. Rachunki, długi, kredyty, aberracje systemu, wszystko po to, by pchać go w kajdany raz po raz, aż poza punkt załamania […] Można odnieść wrażenie, że reżyser od wieków niestrudzenie się powtarza. Nie fałszywe. Ale jednocześnie ktoś musi ciągle powtarzać ten akt oskarżenia, wskazując na nadużycia kapitalistycznego społeczeństwa, które stało się spragnione krwi i potu swoich ofiar. Jak Ricky i jego szalona praca. Jak jego żona, która opiekuje się osobami starszymi i bezradnie jest świadkiem społecznego horroru. Co jest przygnębiające? Im bardziej rozwija się społeczeństwo, tym mniej ludzi się rozwija. I naprawdę potrzebujemy głosu Keana Loacha, żeby wcielić w życie ten bolesny pomysł. "
• Caroline Vié, w 20 minut  : „Nie patrzymy już na kurierów w ten sam sposób po obejrzeniu filmu „ Przykro nam , że cię nie widzieliśmy” , filmu, który sprawia, że ​​chcesz wrócić do okolicznych sklepów zamiast zamawiać przez Internet. "
• Stéphanie Belpeche, na lejdd.fr: „  Przepraszam, że za tobą tęskniliśmy […] potępia uberyzację naszego współczesnego społeczeństwa, rządzonego absolutnym cynizmem i dążeniem do zysku, w którym pchnięty do granic możliwości robotnik staje się swoim własnym katem. "
• Dominique Martinez w Positif  : „Ken Loach i jego współautor, Paul Laverty, podejmują zjadliwą krytykę transformacji pracy i dehumanizacji naszego społeczeństwa. "
• Françoise Delbecq w Elle  : „Wspaniały film, który analizuje źródła ultraliberalizmu. Nieubłagany. "
• Mathieu Macheret, na lemonde.fr: „  Przepraszam , że za Tobą tęskniliśmy, zwraca się przede wszystkim o jasność i precyzję swoich obserwacji dotyczących faustowskiego paktu, który przyjęły nowe formy pracy, rządzone oszukańczym językiem (nie mówimy już„ praca ” , ale „misja ”) lub oprogramowanie, które stara się wymazać jakikolwiek ludzki wymiar. "
• Charlotte Lipinska, na franceinter.fr: „Ken Loach jest w kinie od bardzo dawna, od tego czasu świat ogromnie się zmienił, zwłaszcza świat pracy […] Jego filmy są wciąż tak skuteczne, jak zawsze! Fascynuje mnie, bo zajmuje się nowym tematem, który za każdym razem jest całkowicie zgodny z czasem, w który jest wpisany. Ten biedny człowiek, który zdecydował się być samodzielnym przedsiębiorcą, bez zdziwienia wiemy, że uderzy w mur i zostanie zmiażdżony przez system. Nie ma niespodzianek, a jednak jest to bardzo poruszające, ponieważ widzimy bombę kasetową, którą ten system indukuje w komórkach rodzinnych…  ”
• Jean-Michel Frodo na slate.fr: „Reżyser nie jest zadowolony z obsługi nowych sposobów działania zwróconego w wielu przypadkach jako dziko jak wcześniej zysków handlowych pierwszej połowie XX th  wieku . Pokazuje, jak dla bardzo dużej liczby osób „ Brak przyszłości” nie jest już sloganem, ale obserwacją. "
• Nicolas Schaller, na nouvelleobs.com: „83-letni Ken Loach nie stracił nic ze swej siły oburzenia. Co podtrzymuje tę precyzję w sprawie uberyzacji pracy, której demonstracja nie zawraca sobie głowy niuansami, jak wielka gospodarka, która bezwstydnie przyjmuje swoje metody niewolnictwa. To mierząc wpływ na życie rodzinne i na dwoje dzieci, poruszając zakłócających gehennę rodzicielską, Loach odnajduje serce swojego filmu i widza. "
• Sophie Benamon w Première  : „ Mniejszy kuzyn mnie Daniel Blake , mieszkający w tym samym mieście, ten film koncentruje się na tym, co Ken Loach robi najlepiej: jak najbardziej zbliży się do indywidualnych tragedii zatopionych w walcu parowym dzisiejszego społeczeństwa. "
• Jean-Claude Raspiengeas w La Croix  : „Po raz kolejny Paul Laverty i Ken Loach idą do szpiku kości. Zwykłe i mocne sytuacje, bezpośrednie dialogi, napięcie codzienności napięte do granic wytrzymałości, nienaganna obsada, a nawet humorystyczne sceny kontrapunktujące ich realistycznej dramaturgii, która zaciska się jak pętla. "
• Olivier Bombarda, na stronie Bande-a-part.fr: „ Twórca filmu śledzi głównie człowieczeństwo swoich bohaterów, jakby był to jedyny klucz, jaki posiadali, aby mieć nadzieję na przetrwanie w otępiającej walce o przetrwanie. Z nieskończoną uwagą i nigdy nie karykaturalnie, Ken Loach portretuje w ten sposób każdą ze swoich postaci – wszystkie pokolenia łącznie – a jego wiara jest w nich tak konkretna, że ​​pozostawia widza oszołomionego, kulę w brzuchu, przytłoczoną deszczem autentyczności. "
• Jo Fishley, na Bande-a-part.fr: „  Przepraszam , że za Tobą tęskniliśmy, to przetrwanie  : jak przetrwać prawo najsilniejszej gospodarki rynkowej? […] W tych ludziach rozpoznajemy siebie i rozpoznajemy nasz świat. Przepraszamy, że cię nie widzieliśmy, patrzymy na siebie z empatyczną poufałością, a Ken Loach nas denerwuje. "
• Stéphane Joby w Le Journal du dimanche  : „Jest genialny, nieugięty, przejmujący i opowiedziany trzeźwo, bez politycznego dyskursu i patosu. "
• Olivier de Bruyn w Les Échos  : „Ken Loach przedstawia pewne ekscesy naszych czasów i codzienne życie niestałych pracowników, których skromne nadzieje na lepsze życie zostały rozbite wbrew nieubłaganej logice nowej ekonomii w jej najważniejszych aspektach. Bez dydaktyki i nędzy filmowiec kręci zranione iluzje swoich pięknych postaci, które mimo miłości i czułego współudziału widzą utratę egzystencji nawet w relacjach z dwójką dzieci: zbuntowanym nastolatkiem i wrażliwą małą dziewczynką, która uczestniczy w katastrofie […] To przygnębiające „ Przepraszam za tobą tęsknię” […] wyróżnia się jako jeden z najlepszych filmów jego autora. "
• Peter Bradshaw z The Guardian uważa, że Przepraszam, że za Tobą tęskniliśmy, „lepiej” niż ja, Daniel Blake .

Jakość interpretacji

Jakość interpretacji podkreślają krytycy. Jean-Michel Frodon , na slate.fr, mówi o „surowym filmie, który opiera się na silnej obecności jego wykonawców, również celowo narysowanych bez szczególnego uwodzenia. Niewątpliwie jest najsilniejszy wybór reżyserii: ta odmowa patosu czy liczby aktora, która odpowiada na ogólny ton filmu i zwiększa jego intensywność. „ Dla Jacques'a Morice'a, na telerama.fr, „film jest tym bardziej przejmujący, że aktorzy, ostatnio niektórzy profesjonaliści, inni wcale, imponują dokładnością” . „Postaci zmiażdżeni przez liberalnego potwora uosabiają zapierające dech w piersiach aktorzy” – mówi Dominique Martinez w „ Positif” . Dla Vincenta Nicolet, na culturopoing.com, role są „wspaniale zinterpretowane” . „Aktorzy są po prostu idealni ” dla Sophie Benamon w Première , „naturalnie krzyczą ” dla Mathieu Macheret na lemonde.fr, „naprawdę niesamowici” dla Christophe'a Carona na lavoixdunord.fr.

Negatywne recenzje

• Yannick Vely, w Paris Match  : „W scenach rodzinnych gra się znakomicie, zawsze uczciwie i trzeba mieć serce z kamienia (lub być może krytyka), aby oprzeć się gorączce łez. Ale film jest diabelnie „Kenloachowski” i podąża zwyczajną bolesną trajektorią, ze złym szefem, który naciska swoich fałszywych pracowników jak cytryny i serią niefortunnych przygód zapowiedzianych w scenariuszu. "
• Christophe Caron, na stronie lavoixdunord.fr: „Historia jednak ma tendencję do zastygania w pewnego rodzaju stosunkowo przewidywalnym mechanizmie nieszczęścia. Nawet pies ma tylko trzy nogi…  ”
• Luc Chessel, na liberation.fr: „W Loach celowo ciężar demonstracji jest bezpośrednią miarą opisanej przemocy społecznej. "
• Jacky Bornet, na francetvinfo.fr: „Demonstracja pozostaje jednak edukacyjna i pełna treści, nawet jeśli jest istotna i, jak zwykle w przypadku filmowca, pełna emocji. "
• Vincent Nicolet, na portalu culturopoing.com: „Inscenizacja blednie na korzyść tematu […] Gest bojowy ma tendencję do systematycznego tłumienia ewentualnej propozycji kinematograficznej […] Częściowo z tego powodu nie będziemy zbytnio ekstatycznie patrzeć kinematografia. Ryzykując uchodząc za niewrażliwe śmieci, chcemy wierzyć, że forma ma na celu odżywianie, wzbogacanie treści, a nie odwrotnie. Tutaj inteligencja scenariusza zderza się z obrazem, który jest przede wszystkim „praktyczny”, mający zasadniczo na celu wzmocnienie dyskursu. "
• Florence Maillard w Cahiers du cinema  : „Trudno nie żałować, że filmowiec na szynach podejmuje akcję tak szczegółową, jak to jest przewidywalne, gdzie wszystko, co sprawiedliwe, jest również mierzone, ważone, pakowane. "
• Simon Riaux, na ecranlarge.com: „Ken Loach ponownie wpada w pułapkę, która sprawiła, że ​​z filmowca politycznego stał się małym lewicowym katechistą […] Chociaż możemy zgodzić się z początkową diagnozą Przepraszamy, że za Tobą tęskniliśmy (ataki na płace zarabiających jest tyle pułapek, które miażdżą najbardziej kruche i pochłaniają kapitalistyczne przedsiębiorstwa, powodując dewastację na poziomie społecznym), metoda zastosowana przez reżysera pozostawia wiele do życzenia. Z niewzruszoną nędzą odsłania stacje Drogi Krzyżowej, od których bohaterowie nigdy nie będą mogli zboczyć […] Bohaterowie filmu nie są już po to, by ucieleśniać idee, ucieleśniać fabułę, żyć opowieść, ale tylko po to, by powitać nędzę świata. I to jest fundamentalny błąd propozycji Loacha w „ Sorry We Missed You” . Zapominając, że nawet kanibalistyczny i rozczochrany liberalizm zawsze oferuje obszary ucieczki, rozrywki, pożądania, satysfakcji, tęskni za łodzią. Chcąc być czarniejszy niż czarny, bardziej surowy niż surowy, dąży do formy obrzydzenia, buntu, ostatecznie bardzo wygodnego, ponieważ zabrania niuansów, kwestionowania, a zatem myślenia. Owszem, uberyzacja niektórych osłabia, aby wzmocnić drapieżniki, ale wyobrażanie sobie, że twierdzenie o tym z tak przesadną prostotą jest czymś innym niż łatwe oburzenie, a nawet samozadowolenie, jest błędem niegodnym filmowca o takim temperamencie. "

Kasa biletowa

• Francja  : 266 902 przyjęć

Nagrody

Cena £

• Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastian 2019  : Nagroda Publiczności dla Najlepszego Filmu Europejskiego
• Magritte du cinéma 2020  : Najlepszy film zagraniczny w koprodukcji

Wybór

• Festiwal Filmowy w Cannes 2019  : oficjalna selekcja, w konkursie

Nominacja

• BAFTA 2020  : Najlepszy film brytyjski British

Wokół filmu

Pod koniec filmu Abby czesa włosy jedną z pań, którymi się opiekuje, która nuci piosenkę Leadbelly Goodnight, Irene .

Uwagi i referencje

1. Jean-Michel Frodo , „  Hors Normes , Przepraszamy, że za tobą tęskniliśmy , L'Âcre Parfum des immortelles , 3 filmy, 4 walki”, na slate.fr , 22 października 2019 r. (dostęp 30 października 2019 r.).
2. „Przepraszamy, tęskniliśmy za tobą”, na alloine.fr (dostęp 30 października 2019 r.).
3. „Przepraszamy, tęskniliśmy za tobą”, na festival-cannes.com (dostęp 26 października 2019 r.).
4. „Sorry We Missed You – Full Cast & Crew”, na imdb.com , 2019 (dostęp 30 października 2019).
5. „Box-office France (tydzień od 23 do 29 października 2019 r.)”, na cine-directors.net (dostęp 3 listopada 2019 r.).
6. „Przepraszamy, że za Tobą tęskniliśmy” , na imdb.com , 2019 (dostęp 30 października 2019 r.).
7. „Przepraszamy, tęskniliśmy za Tobą — dane techniczne”, na imdb.com , 2019 (dostęp 30 października 2019 r.).
8. „Sorry We Missed You – Release Info”, na imdb.com , 2019 (dostęp 30 października 2019).
9. AlloCine , „  Przepraszamy , że za Tobą tęskniliśmy  ” (dostęp 27 maja 2020 r. )
10. "  Brakowało nam Ciebie -- przegląd prasy  " , Allociné .fr
11. „  Przepraszamy , że za tobą tęskniliśmy  ” , telerama.fr
12. „  Cannes 2019 – Przepraszamy, że za tobą tęskniliśmy: Ken Loach dobrze celuje, wychodzimy KO [Krytyka]  ” , premiera.fr
13. Nicolas Rieux, „  Przepraszam, że tęskniliśmy za tobą Ken Loach: la critique du film”, na mondocine.net , 2019 (dostęp 18 października 2019 r.).
14. Cyt. w „  Sorry We Missed You – Press Reviews”, na alloine.fr (dostęp 26 października 2019 r.).
15. Stéphanie Belpeche, „  Przepraszam, że za tobą tęskniliśmy  : nowa Złota Palma dla Kena Loacha? », Na lejdd.fr , 19 maja 2019 (dostęp 26 października 2019).
16. Mathieu Macheret, „  Przepraszam,  że za tobą tęskniliśmy: zarzut przeciwko uberyzacji społeczeństwa”, na lemonde.fr , 23 października 2019 r. (dostęp 15 listopada 2019 r.).
17. „  Sorry We Missed You  : The Mask and the Feather zafascynowany wizjonerem Kenem Loachem”, na franceinter.fr , 28 października 2019 r. (dostęp 12 listopada 2019 r.).
18. Jean-Michel Frodo , „  Hors standardy , Przepraszamy, że za tobą tęskniliśmy , L'Âcre Parfum des immortelles  : 3 filmy, 4 walki”, na slate.fr , 22 października 2019 r. (dostęp 26 października 2019 r.).
19. Nicolas Schaller, „Przepraszamy, tęskniliśmy za Tobą”, na nouveauobs.com , 23 października 2019 r. (dostęp 26 października 2019 r.).
20. Sophie Benamon, „  Cannes 2019 - Przepraszamy, że za tobą tęskniliśmy: Ken Loach dobrze celuje, wychodzimy KO [Critique]  ” , na premierze ,17 maja 2019 r.(dostęp 17 maja 2019 r . ) .
21. Jean-Claude Raspiengeas , „  Cannes 2019:„ Przepraszamy , że tęskniliśmy ”, Ken Loach i nowe wyczyny  ” , o La Croix ,17 maja 2019 r.(dostęp 17 maja 2019 r . ) .
22. Przepraszamy za Ciebie , na Bande-a-part.fr , 23 października 2019 r. (dostęp 26 października 2019 r.).
23. Olivier de Bruyn, „Przepraszamy, że za Tobą tęskniliśmy”: Ken Loach przed trzecią koronacją? », W weekend.lesechos.fr , 22.05.2019 (dostęp 18.10.2019).
24. (w) Peter Bradshaw, „Przepraszam, że przegapiliśmy recenzję – słynne machnięcie Kena Loacha o godzinie zero – Wielka Brytania” na theguardian.com , 20 czerwca 2019 r. (dostęp 26 października 2019 r.).
25. Jacques Morice, „Przepraszamy, tęskniliśmy za Tobą”, na telerama.fr (dostępne tylko dla abonentów), 2019 (dostęp 26 października 2019).
26. „Ken Loach – Przepraszamy  , że za Tobą tęskniliśmy” , na culturopoing.com , 22 października 2019 r. (dostęp 26 października 2019 r.).
27. „Z wyników tęskniłam ***, Ken Loach jeszcze pięścią podniesiony!” », Na lavoixdunord.fr , 22.10.2019 (dostęp 26.10.2019 ).
28. Yannick Vely, „  Przepraszam, że za tobą tęskniliśmy Kena Loacha – krytyka – Festival de Cannes  ” , o Paris Match ,17 maja 2019 r.(dostęp 17 maja 2019 r . ) .
29. Za cykliczne pojawianie się trójnożnych psów w swoich filmach Ken Loach otrzymał w 2016 roku Palm DogManitarian od jury nieoficjalnej Palm Dog , przyznawanej co roku z okazji Festiwalu Filmowego w Cannes . Serwis Metronews, „Cannes 2016: Adam Driver's Bulldog in Paterson Wins the Palm Dog”, na lci.fr , 20 maja 2016 r. (dostęp 15 listopada 2019 r.). - (w) Rhonda Richford, „Późny buldog angielski Nellie był pierwszym pośmiertnym zwycięzcą” na hollywoodreporter.com , 20 maja 2016 r. (dostęp 15 listopada 2019 r.).
30. Luc Chessel, „  Sorry We Missed You , les premiers de corvée”, na liberation.fr , 21 października 2019 r. (dostęp 26 października 2019 r.).
31. Jacky Bornet, „Cannes 2019: Sorry We Missed You , Ken Loach podniesiony przeciwko bossom w konkursie”, na francetvinfo.fr , 17 maja 2019 r. (dostęp 18 października 2019 r.).
32. Simon Riaux, „  Przepraszamy, że za tobą  tęskniliśmy: krytyka qui mickille du hammeau”, na stronie ecranlarge.com , 22 października 2019 r. (dostęp 26 października 2019 r.).
33. JP-Boxoffice.com; Strona filmu Przepraszamy, że za Tobą tęskniliśmy , dostęp 12 listopada 2019 r.
34. (en-GB) Mark Kermode i krytyk filmowy Observer , „  Przykro nam, że tęskniliśmy za tobą – wyczerpujący epizod w ekonomii koncertów  ” , The Guardian ,3 listopada 2019 r.( ISSN  0261-3077 , przeczytany online , skonsultowany 24 listopada 2019 r. )

Bibliografia

• Wywiad Yves ALION „Z okazji uwolnienia wyników tęskniłam , wywiad z Ken Loach” L'Avant-Scene Cinéma n o  666 , limitowane Alice, Paryż, s.  108-113 , ( ISSN  0045-1150 )

Link zewnętrzny

• (w) Przepraszamy, że za Tobą tęskniliśmy w internetowej bazie filmów