Samir geagea

Samir geagea Obraz w Infobox. Samir Geagea w 2015 roku. Biografia
Narodziny 25 października 1952
Beirut
Imię w języku ojczystym سمير جعجع
Narodowość libański
Trening Uniwersytet Amerykański w Bejrucie
Uniwersytet św. Józefa w Bejrucie
Zajęcia Polityk , żołnierz, lekarz
Inne informacje
Religia Kościół maronicki
Partie polityczne Libańskie Siły Libańskie
Falangi
Stronie internetowej www.samirgeagea.info

Samir Geagea (po arabsku  : سمير جعجع ), urodzony dnia25 października 1952w Ain-el-Remmaneh (na przedmieściach Bejrutu ) to były przywódca libańskiej milicji i polityk . Jest żonaty z Sethrida Tawk . Podczas libańskiej wojny domowej był bardzo blisko z Bachirem Gemayelem , szefem milicji sił libańskich; zastąpił go, gdy Bachir został zamordowany w 1982 roku.

Jego rola podczas konfliktu jest wysoce kontrowersyjna: oskarżony i sądzony o liczne przestępstwa, w tym zabójstwa premiera Rachida Karamé i przywódcy chrześcijańskiej milicji Tony'ego Frangié , a także syna prezydenta Camille'a Chamouna Dany'ego z żoną i dwójką dzieci., Był sądzony po wojnie. W latach 1994-2005 spędził w więzieniu 11 lat. W 2005 r. Został ułaskawiony przez prezydenta Emile Lahoud i wrócił na swoje miejsce w libańskim życiu politycznym.

Wódz

„Pasterz kóz”, porucznik Kataëb i klanu Gemayel

Pochodzący ze skromnej rodziny maronitów z Bcharré ( północny Liban ), rozpoczął studia medyczne w 1972 roku na Uniwersytecie Amerykańskim w Bejrucie w Libanie, w którym panował chaos polityczny. Kiedy w 1975 roku w Libanie wybuchła wojna domowa , przerwał studia medyczne, aby dołączyć do milicji partii Kataëb , która stała się zalążkiem sił libańskich . Później kontynuował naukę na Uniwersytecie Saint-Joseph, ale nie uzyskał stopnia medycznego. Mimo to otrzymuje przydomek Hakim (lekarz). Ze względu na swoje skromne pochodzenie, „pasterz kóz”, jak go czasem nazywają, wyróżnia się spośród wielkich rodzin, które dominują w libańskiej polityce i popiera „egalitarną ideologię falangistów”, którą twierdzi jego przywódca Bashir Gemayel , jednak on sam jest jednym z nich rodziny.

W 1976 r. Chrześcijańskie milicje sprzymierzyły się z Syryjczykami, ale po tym, jak Hafez al-Assad zdecydował się wesprzeć tak zwany „palestyńsko-postępowy”, w 1977 r. Wybuchł konflikt między Syrią a niektórymi chrześcijańskimi bojówkami. Soleimane Frangié , osobista przyjaciółka Hafeza al-Assada od lat pięćdziesiątych XX wieku, postanawia sprzymierzyć się z Syrią. Soleimane Frangie jest były prezydent Rzeczypospolitej i feudalny lider i jego syn Tony jest liderem maronitów milicji z Zghorta , miasto w północnym Libanie silnie rywalizujący Bcharré , miasto Geagea.

Narastają starcia między brygadą Marada (milicja Frangié) a Kataëbem Bachira Gemayela . Jude el-Bayi, szef partii Falangistów w Zghorta, zostaje porwany i zamordowany: Bachir Gemayel następnie oskarża niektóre jednostki, w tym jednostki Geagei i Elie Hobeiki , o poprowadzenie ataku na klan Frangié. Wysyłka odbywa się w dniu13 czerwca 1978a milicjanci falangistów napotykają silniejszy opór niż oczekiwano. Tony Frangié, jego żona, ich córka i około trzydziestu członków rodziny zostają zastrzeleni. Geagea zostaje ranna w ramię i ewakuowana.

W latach 1977-1982 Geagea awansowała w szeregach sił libańskich i stała się ważną postacią wśród bojowników. Zerwanie z klanem Frangié, a następnie z klanem Chamoun sprawiło, że milicja Kataëb stała się prawie wyłącznym komponentem sił libańskich, a strategia często odbiegała od cywilnej partii Kataëb.

W 1982 roku, podobnie jak jego przywódca Bachir Gemayel, zachęcał izraelskie wojska do inwazji na Liban pod dowództwem Ariela Szarona . WWrzesień 1982, był jednym ze sponsorów masakry Sabra i Shatila , w której zginęły tysiące palestyńskich cywilów.

Plik 13 września 1982, Fadi Frem zostaje mianowany przez prezydenta Bachira Gemayela, zabity następnego dnia w zamachu bombowym, przywódca sił libańskich , a następnie Fouad Abou Nader iMarzec 1985przez Elie Hobeika . Do Libanu Siły są wtedy w trudnej sytuacji, izraelski sojusznik próbuje odłączyć się od konfliktu libańskiego i libańskie dawców jest silnie dotknięte przez załamanie gospodarki.

Geagea, szef sił libańskich i jego zerwanie z Kataëb

Geagea kieruje siłami libańskimi w 1983 r. W wojnie w górach z Syryjczykami, Druzami, dżumblatystami i postępowymi. Wraz z wycofaniem się Izraelczyków z gór, Druzów, Joumblattists i Palestyńczyków, przy silnym wsparciu Syryjczyków, zniszczyli chrześcijańskie wioski i miasta w górach góry Liban i spowodowali przesiedlenie dziesiątek tysięcy chrześcijan w regiony Bejrutu -Est jesienią 1983 roku. To wielka porażka w życiu Geagei, a przede wszystkim porażka chrześcijan w Libanie.

Milicjanci obwiniają przywódców politycznych Kataëb o wysłanie ich na katastrofę. Ci ostatni starają się osłabić milicję, usuwając kontrolę nad przejściem granicznym Barbara w pobliżu Amchit w północnym Libanie, jednym z głównych źródeł jej dochodów. Plik11 marca 1985, polityczne biuro Kataëb głosuje za wykluczeniem Geagei. Ale ten jest liderem:12 marca 1985, pancerna kolumna milicjantów sił libańskich, dowodzona przez Geageę, Elie Hobeikę i Karima Pakradouniego , opuszcza Jbail i zajmuje wschodni Bejrut, rozbrajając zwolenników prezydenta Amine Gemayela bez większego oporu . Według ochroniarza Hobeika pucz ten został sfinansowany przez polityka i biznesmena Michela Murra . Geagea zerwała z Kataëb, zachowując wizerunek chahida (męczennika) Bachira Gemayela jako opiekuńczej postaci sił libańskich. Regina Sneifer , wówczas jeden z oficerów ds. Komunikacji Sił Libańskich, definiuje myśl Geagei jako „chrześcijański socjalizm o mistycznych tendencjach”, na który wpłynęła myśl Teilharda de Chardin .

W 1986 roku Elie Hobeika negocjowane w Damaszku z Walid Joumblatt i Nabih Berri trójstronne porozumienie , które wzmocniły syryjskie wpływy w Libanie i upoważniony do Damaszku, aby utrzymać tam swoje wojska. Geagea, wrogi wszelkim wpływom syryjskim w Libanie, organizuje obalenie Hobeiki, którą wypędza siłą na16 stycznia 1986; Hobeika jest zmuszony opuścić chrześcijańską enklawę ze swoimi zwolennikami i szukać schronienia u Syryjczyków; ta wojna między chrześcijańskimi milicjantami spowodowałaby 200 zabitych i kilkuset rannych. Zwolennicy Geagei brutalnie tłumią frakcję Hobeika, ponieważ ich przywódca szuka nowego sojuszu z rywalem ze Stanów Zjednoczonych i Iraku, Ba'Assist, Syrią.

W 1987 roku Geagea, do tego czasu żyjący w celibacie i przedstawiany jako „asceta” lub „mnich-żołnierz”, poślubił Sethridę Tawq , córkę rodziny bogatych notabli z Bcharré.

Plik 1 st czerwiec 1987Premier Rachid Karamé ginie w eksplozji helikoptera między Trypolisem a Bejrutem. Eksplozja ma miejsce na obszarze kontrolowanym przez siły libańskie, ale śledztwo kończy się bombą zegarową podłożoną w bazie Trypolisu, pod kontrolą armii libańskiej i pośrednio armii syryjskiej. Następnie Akram alias Pierre Rizk, szef wywiadu zewnętrznego sił libańskich, będzie podejrzany o zorganizowanie tego morderstwa na polecenie Samira Geagei, chociaż ten ostatni miał wówczas niewielki motyw do obwiniania Rachida Karamé.

Podziały obozu chrześcijańskiego: zerwanie z generałem Aounem

Dzięki podatkom, które zebrał na terytorium Maronitów, zdobył ogromną fortunę, którą zainwestował w wiele firm. Kontrolował najpopularniejszy kanał telewizyjny LBC, a także stację radiową Voix du Liban .

Geagea, któremu udało się uniknąć trzech prób zamachu, stała się kluczową postacią w libańskiej polityce. Plik9 lipca 1988Prezydent Amine Gemayel przychodzi, aby skonsultować się z nim w sprawie wyboru nowego Przewodniczącego Rady. Plik20 września, uczestniczy w spotkaniu wokół generała Michela Aouna , szefa sztabu generalnego, z Dany Chamounem i innymi przywódcami chrześcijańskimi, aby zapobiec nominacji kandydata Syrii Mikhaëla Dahera na czele rządu. Libański kryzys polityczny jest beznadziejny: pod koniec września kraj ma dwa rządy, jeden kierowany przez Christiana Michela Aouna, a drugi przez sunnitę Salima el-Hossa  ; the9 października 1988mężczyźni z FL przejmują stanowiska zwolenników Amine Gemayel bez walki i zmuszają byłego prezydenta do wygnania. Plik13 lutego 1989armia pod rozkazami generała Aouna próbuje odebrać FL kontroli nielegalnego portu w Bejrucie, który kontrolowała; dzięki pośrednictwu patriarchy maronickiego Nasrallaha Sfeira , Geagea akceptuje częściowe wycofanie się.

Geagea najpierw zgadza się podążać za generałem w jego „wojnie wyzwoleńczej” przeciwko Syrii, ale Aoun, przedstawiając się jako jedyny przywódca swojego obozu, szybko kłóci się z Geageą; z innymi liderami partii i milicji, Geagea przyjmuje porozumienie z taif , podpisanego w dniu22 października 1989i co powoduje istotne i drastyczne zmiany w konstytucji Libanu, niosące przede wszystkim skutki utraty uprawnień Prezydenta Republiki. W oczach pozostałych posłów libańskiego parlamentu z 1972 roku (mniej niż 60%) kompromis ten wydaje się położyć kres śmiertelnym konfliktom w Libanie, które toczą się od 1975 roku.31 stycznia 1990, nakazuje rozwiązanie sił libańskich. To początek konfliktu między chrześcijanami, który potrwa do13 października, kończąc na zajęciu Wschodniego Bejrutu przez Syryjczyków i wygnaniu generała Aouna.

Plik 21 października 1990, Dany Chamoun, jego żona i dwoje jego dzieci zostają zamordowani w Baabdzie przez FL. Geagea została oskarżona o zlecenie tego morderstwa; Dory Chamoun , brat ofiary, powiedział później, że dowody przeciwko niemu były niewystarczające. Z drugiej strony Tracy Chamoun , córka Dany, jest przekonana o winie Geagei.

Po wojnie

Uwięzienie

Samir Geagea trzyma się z daleka od nowych kombinacji rządów pod kuratelą Syrii. Został aresztowany w kwietniu 1994 roku po tym, jak został oskarżony o dokonanie ataku na kościół Matki Bożej Wybawienia w Jounieh , w którym zginęło dziesięć osób. Prawo amnestii obejmuje zbrodnie popełnione podczas wojny; jest zwolniony z omawianego ataku, ale amnestia, z której skorzystał, nie została przywrócona. Przyjmuje jako prawnika francuskiego Wallerand de Saint-Just .

W Lipiec 1996Samir Geagea zostaje uniewinniony za atak na kościół, ale skazany na 10 lat więzienia za utrzymywanie uzbrojonej milicji i handel bronią. W latach 1995-1999 był przedmiotem nowych procesów, w których został skazany na trzy wyroki śmierci zamienione na dożywocie za zabójstwo rywali politycznych, w tym za zamach, w którym zginął premier Rachid Karamé .1 st czerwiec 1987, Eliasa Hayaka , członka sił libańskich, blisko Elie Hobeiki, w 1989 r., Dany'ego Chamouna i części jego rodziny wPaździernik 1990, a także zamach na byłego ministra Michela Murra w 1991 roku.

Został zamknięty sam w celi o powierzchni 6 metrów kwadratowych, ustawionej w piwnicy Ministerstwa Obrony, z niezwykle ograniczonymi prawami do odwiedzin. Jego prawnicy i żona mogą go odwiedzać bardzo rzadko i zawsze pod nadzorem strażnika, z zakazem poruszania się na tematy polityczne. W konsekwencji brak słońca i warunki odbywania kary poważnie wpłyną na jego zdrowie.

W czasie pobytu w więzieniu wielokrotnie odmawiał zamiany swojego zwolnienia na poddanie go reżimowi Assada. Jest reprezentowany przez swoją żonę Sethrida Geagea we władzach swojej partii. Zabójstwo Rafiqa Haririego i rewolucja cedrowa, która zmusza Syrię do wycofania się z Libanu, utorowały drogę do jego wyzwolenia.

Plik 18 lipca 2005podczas pierwszej sesji nowego parlamentu 110 posłów ze 128 głosuje jednocześnie nad tekstem amnestii Samira Gejagea oraz grupa sunnickich działaczy fundamentalistycznych oskarżonych o napad na libańską armię grudzień 2000 oraz za planowanie ataku na ambasadę Włoch w 2004 roku.

Plik 26 lipca 2005, zostaje zwolniony i opuszcza Liban w celu leczenia za granicą.

Lider partii

Samir Geagea jest jedynym przywódcą milicji, który został osądzony i uwięziony po wojnie, co dla jego zwolenników daje mu wizerunek „męczennika”. Wręcz przeciwnie, jest on znienawidzony przez chrześcijan konkurencyjnej ruchu, bezpłatnym Ojczyźnianej Current of Michel Aoun . Ruch sił libańskich, zakazany w czasie jego niewoli, został odtworzony w 2005 roku w formie partii politycznej. Trzymany stosunkowo z daleka przez resztę libańskiej klasy politycznej, Geagea ma wielu lojalnych zwolenników, zwłaszcza w Bcharré, rodzinnym mieście swojej rodziny, w Achrafieh (chrześcijański sektor Bejrutu bardzo sprzyjający siłom libańskim), na północy, w Keserwan, w Metn oraz w Aïn al-Remmané , popularnym maronickim przedmieściu Bejrutu, gdzie spędził dzieciństwo. W swoich przemówieniach i ikonografii jego zwolennicy chętnie przedstawiają Hakimów jako świętego człowieka i kojarzą go z postaciami chrześcijańskimi, takimi jak święty Charbel Makhlouf , a jego gigantyczne portrety dominują w pejzażu Ain al-Remmané. Po uwolnieniu Geagea sam usunął niektóre symbole, które były zbyt religijne, takie jak ścięty czerwony krzyż, symbol sił libańskich w latach 1984-2005, aby powrócić do poprzedniego symbolu, cedru w czerwonym kółku. W 2006 roku brał udział w produkcji dokumentu Hakim in the cell , nakręconego po arabsku przez Gisèle Khoury dla kanału telewizyjnego Al-Arabiya , chętnie powtarza, że ​​„Samir Geagea wojny zginął w więzieniu”.

W czerwiec 2014, przedstawił w parlamencie swoją kandydaturę na prezydenta Republiki , ale brak konsensusu między partiami chrześcijańskimi spowodował odrzucenie tej propozycji.

Choć walczył z Aounem w latach 1989-1990, ten ostatni próbuje naprawić z nim stosunki, czemu sprzyja niepowodzenie w relacjach Haririego z Geageą.

Plik 18 stycznia 2016 rogłosił swoje poparcie dla kandydatury Michela Aouna na prezydenta Republiki, kończąc tym samym wieloletnią rywalizację obu partii maronickich.

W październik 2019w obliczu skali ruchu protestacyjnego zdecydował o wycofaniu z rządu czterech ministrów sił libańskich.

Bibliografia

Bibliografia

  1. Aubin-Boltanskin 2012 , s.  63.
  2. Ammoun 2002 , s.  724-725.
  4. Alain Gresh , „  Samir Geagea, zbrodniarz wojenny  ” , w Le Monde diplomatique ,1 st grudzień 2020
  5. Ammoun 2002 , s.  872-873.
  6. Hatem 2003 , s.  94-99.
  7. Aubin-Boltanskin 2012 , s.  66.
  8. Sneifer 2006 , s.  136-137.
  9. Ammoun 2002 , s.  881-882.
  10. Hatem 2003 , s.  3103-107.
  11. Sneifer 2006 , s.  157-178.
  12. Aubin-Boltanskin 2012 , s.  66-68.
  13. Roger J. Azzam, Liban, śledztwo w sprawie zbrodni: 30 lat wojny , Cheminements, 2005, s. 477 [1]
  14. „  Upadek watażki z Libanu. Oskarżony o masakry Samir Geagea, były szef sił libańskich, czeka na wyrok sprawiedliwości.  », Liberation.fr ,24 czerwca 1995( czytaj online )
  15. Ammoun 2002 , s.  894-895.
  16. Ammoun 2002 , s.  899-900.
  17. Ammoun 2002 , s.  904.
  18. Ammoun 2002 , s.  922.
  19. Tracy Chamoun, Le Sang de la paix , wydania Jean-Claude Lattès, Paryż, 2013. „Tracy Chamoun:„ Islamistyczny ekstremizm istnieje również wśród was, w krajach zachodnich ””], Valeurs Actuelles, 27.08.2013 [2]
  20. Aubin-Boltanskin 2012 , s.  77.
  21. Ammoun 2002 , s.  885-886; 907.
  22. Ammoun 2002 , s.  924-925.
  23. „  Samir Geagea and Jirjis al Khoury: Torture and niesprawiedliwe procesy  ” , na Amnesty International ,listopad 2004.
  24. Nowy rząd, Geagea amnestied Paul Khalifeh, RFI, 20 lipca 2005
  25. „  Liban: Samir Geagea zwolniony po jedenastu latach więzienia  ”, Le Monde ,26 lipca 2005( czytaj online , sprawdzono 17 grudnia 2018 )
  26. Mazaeff 2012 , s.  279.
  27. Lefort 2012 , s.  245-252.
  28. Aubin-Boltanskin 2012 , s.  59-61.
  29. William Dalrymple, W cieniu Bizancjum , Noir sur Blanc, Szwajcaria, 2002, s. 265-266.
  30. Mazaeff 2012 , s.  263-283.
  31. Aubin-Boltanskin 2012 , s.  73-74.
  32. Mazaeff 2012 , s.  279-2822.
  33. Aubin-Boltanskin 2012 , s.  71 i 75.
  34. Aubin-Boltanskin 2012 , s.  76.
  35. Liban szuka nowego prezydenta , Jean-René Belliard analizuje Bliski Wschód, 6 czerwca 2014 r
  36. „Liban: sojusz Samir Geagea-Michel Aoun zakłóca grę polityczną”, RFI, 19 stycznia 2016 r.
  37. Doha Chams, „  Liban. To powstanie, którego już się nie spodziewaliśmy przeciwko zgniłemu budynkowi  ”, Orient 21 ,22 października 2019 r( czytaj online )

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne