Narodziny |
25 lipca 1963 Rzym |
---|---|
Narodowość | Włoski |
Trening | Narodowa Akademia Sztuki Dramatycznej |
Zajęcia | Komik , scenarzysta , reżyser , piosenkarz , producent filmowy , aktorka |
Okres aktywności | Od 1988 |
Tata | Paolo guzzanti |
Rodzeństwo |
Corrado Guzzanti Caterina Guzzanti |
Religia | buddyzm |
---|---|
Gatunek artystyczny | Satyra polityczna ( w ) |
Stronie internetowej | www.sabinaguzzanti.it |
Sabina Guzzanti , ur25 lipca 1963w Rzymie jest aktorką i włoską osobowością telewizyjną . Jest córką Paolo Guzzanti .
Po ukończeniu studiów teatralnych rozpoczęła pracę we włoskiej telewizji. Jego imitacja Moany Pozzi jest dobrze znana. Następnie poświęciła się satyrze politycznej, udając naśladowanie Massimo D'Alemy i Silvio Berlusconiego . Od ponad 20 lat praktykuje buddyzm Nichirena i jest członkiem Soka Gakkai International.
Absolwentka Akademii Sztuk Dramatycznych w Rzymie, córka dziennikarza Paolo Guzzanti, z którym często będzie występować w opozycji politycznej . Stopniowo zasłynęła jako aktorka teatralna, a potem dzięki programom telewizyjnym, między innymi Proffimamente… non stop , L'araba fenice , La TV delle ragazze i Scusate l 'interruzione .
W kinie zadebiutowała w 1988 roku u włoskiego reżysera Giuseppe Bertolucciego , w I cammelli, a następnie w Troppo sole („Za dużo słońca”) (tego samego reżysera), grając w tym drugim 13 różnych postaci. W 1988 roku był to dramat TV I Ragazzi di Via Panisperna przez Gianni Amelio , który uczynił ją słynny, Troppo jedynym, z którym wydała również płytę i jej antologię imitacji wygrał teatr w show dla IO: Sabina e le altre . Następnie robi zdjęcia do Cuba libre-Velocipidi ai tropici („Cuba Libre: kolarstwo w tropikach”) Davida Riondino. W 1998 roku zagrała w filmie krótkometrażowym Donna selvaggia ( dzika kobieta ). W 2002 roku wyreżyserowała swój pierwszy film fabularny: Bimba .
Następnie wraca do teatru ze spektaklem Recital, w którym interpretuje postacie wyimaginowane i realne, w tym Valerię Marini i Irene Pivetti .
W listopad 2003wraca do telewizji w Rai tre : mimo dużej widowni w trzeciej części wieczoru (23:00) aktorka ma obawy z Mediasetem , dla insynuacji, a liderzy RAI natychmiast wstrzymują jej transmisję, wywołując liczne kontrowersje.
Mimo wszystko emisja pierwszego programu (w telewizji) i kolejnych, ocenzurowanych, ale pobieranych i swobodnie emitowanych w sieci, okazały się ogromnym sukcesem. Spór z Mediaset zostaje następnie unieważniony przez sędziów, orzekając, że zarzuty Mediaset są bezpodstawne.
W 2005 roku zaprezentowała w Wenecji, podczas jednego z wydarzeń kinowych, swój ostatni dokument dokumentalny, fabularny , Viva Zapatero! , która chce być broszurą popieraną pod adresem obecnej władzy i potępiającą problemy wolności słowa we Włoszech, przy udziale satyrycznych komików z innych krajów europejskich.
Jest laureatem 28 XX edycji włoskiego festiwalu filmowym w Villerupt . Za ten film zdobyła 3 Amilcary (trofeum festiwalowe), zremisowane z Sotto il sole nero (pod czarnym słońcem) Enrico Verry.
W swoim dokumencie nie definiuje siebie jako dziennikarza, ale jako satyryka komiksu i wyjaśnia, w jaki sposób obecna władza stara się przekwalifikować jej pracę, aby objąć ją cenzurą stosowaną wobec mediów, programów telewizyjnych. jak również w prasie. Ponieważ satyra odnosi się do prawa do wolności słowa w demokracji, inne kwalifikowanie jej pracy jest, jak twierdzi, próbą podważenia tego wyrażenia.
„Frocione” jest wyrazem popularnego patois Rzymu